Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Σωκράτης: Oι άξιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την εξουσία

Στην ενότητα αυτή ο Σωκράτης συνομιλεί με τον Γλαύκωνα, πρεσβύτερο αδελφό του Πλάτωνα, για την πολιτική σε σχέση με τη διακυβέρνηση της πολιτείας. Εδώ θα γνωρίσουμε τις απόψεις του Πλάτωνα σχετικά με δύο βασικά ερωτήματα της πολιτικής φιλοσοφίας: α) Ποια είναι τα κίνητρα της ενασχόλησης με την πολιτική; β) Ποιο είναι το έργο και ο σκοπός της πολιτικής; Παράλληλα, ο Πλάτων καθορίζει ποιοι πολίτες οφείλουν να κυβερνούν την πόλη. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις πλατωνικές αντιλήψεις σε σχἐση με τη ζωή και την εποχή του φιλοσόφου και θα συζητήσουμε για τη σημασία και την αξία των απόψεών του στην εποχή μας.

Μικρός ναός ιωνικού ρυθμού και επιγραφές της Πτολεμαϊκής εποχής στη Γερόνησο

Πλήθος οστράκων και επιγραφών του τέλους της περιόδου της Πτολεμαϊκής κυριαρχίας στην Κύπρο έχουν φέρει στο φως οι ανασκαφές εντός του ιερού που έχει ανακαλυφθεί στη Γερόνησο. Οι εργασίες της περιόδου 2016 επικεντρώθηκαν, επίσης, στη μελέτη της αρχιτεκτονικής των κτηρίων που έχουν αποκαλυφθεί στο νησί που βρίσκεται απέναντι από τον Άγιο Γεώργιο της Πέγειας.

Το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου ανακοινώνει την ολοκλήρωση των εργασιών της αρχαιολογικής αποστολής του Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης στη Γερόνησο (Άγιος Γεώργιος της Πέγειας).

Η ανασκαφή διεξήχθη υπό τη διεύθυνση της δρος Joan Breton Connelly, καθηγήτριας Κλασικών Σπουδών και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης. Στην ανασκαφή συμμετείχαν οκτώ προπτυχιακοί και πτυχιακοί φοιτητές του Πανεπιστημίου.

Αυτοί που έτρεξαν το Μαραθώνιο κουβαλώντας 34 κιλά και πέρασαν στην παγκόσμια Ιστορία

Το 490 π.Χ. 10.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς συνέτριψαν μια υπερδιπλάσια περσική δύναμη, στον Μαραθώνα,  σώζοντας την Αθήνα, τον νεότατο θεσμό της δημοκρατίας και κατ’ επέκταση τον δυτικό πολιτισμό. Όλοι οι μελετητές της περιόδου θεωρούν ότι η νίκη οφείλεται: -στο ευφυές σχέδιο του στρατηγού Μιλτιάδη -στον ανώτερο οπλισμό των Αθηναίων οπλιτών -και στην αποφασιστικότητα που έδειξαν υπερασπίζοντας την πατρίδα τους. Οι περισσότεροι όμως λησμονούν κάτι εξίσου σημαντικό.

Τη σωματική δύναμη, την ευλυγισία, την αντοχή, την επιδεξιότητα και την συγχρονισμένη κίνηση των οπλιτών. Όλα αποτελέσματα της αθλητικής και στρατιωτικής παιδείας στην οποία εισάγονταν οι Αθηναίοι από τα παιδικά τους χρόνια.

Το αρχαιότερο δείγμα καρκίνου εντοπίστηκε σε απολιθωμένο οστό

Κακοήθης όγκος εντοπίστηκε σε απολιθωμένο ανθρώπινο οστό στο Γιοχάνεσμπουργκ που χρονολογείται πριν από 1,7 εκατομμύρια χρόνια.

Το εύρημα αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς ανατρέπει τις θεωρίες πως ο καρκίνος είναι μια «σύγχρονη ασθένεια», απόρροια του μοντέρνου τρόπου ζωής.

Την είδηση δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα Telegraph, όπου αναφέρει ότι η ανακάλυψη έγινε από μια ομάδα Βρετανών και Νοτιο-Αφρικάνων επιστημόνων από τα Πανεπιστήμια Central Lancashire και Witwatersrand.

Οι ερευνητές «σκάναραν» τα απολιθώματα προϊστορικών ανθρώπων που είχαν βρεθεί στον στον αρχαιολογικό χώρο Swartkrans, όταν παρατήρησαν ότι το εσωτερικό ενός οστού του ποδιού ήταν αδιαφανές.

«Το οστό θα έπρεπε να είναι κοίλο και το γεγονός ότι δεν ήταν υποδείκνυε ότι υπήρχε κάτι άλλο» δήλωσε ο Δρ Patrick Randolph-Quinney, καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Central Lancashire. «Έτσι το συγκρίναμε με σύγχρονες βιοψίες ασθενών με καρκίνο και συνειδητοποιήσαμε πως ήταν ένας κακοήθης όγκος. Δεν γνωρίζουμε εάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος πέθανε από καρκίνο ή από κάποια άλλη αιτία», ανέφερε.

Το τέχνασμα των Σπαρτιατών για να είναι οι νέοι πάντα «πρόθυμοι ερωτικά» και να τεκνοποιούν


Οι Σπαρτιάτισσες είναι οι γυναίκες που έχουν υμνηθεί, αλλά και συκοφαντηθεί περισσότερο απ΄ όλες τις Ελληνίδες, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Ήταν οι μόνες Ελληνίδες για τις οποίες η πολιτεία είχε φροντίσει τη δημόσια εκπαίδευσή τους, η οποία έδινε κυρίαρχη θέση στη σωματική άσκηση.

Όλοι οι άντρες της Σπάρτης εκπαιδεύονταν για να γίνουν πολεμιστές και το κύριο καθήκον των γυναικών ήταν να γεννήσουν πολεμιστές. Απαγορευόταν όμως να επιδίδονται σε βάναυσες χειρωνακτικές εργασίες ή εργασίες με σκοπό το κέρδος. Οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες γυναίκες που αθλούνταν γυμνές, όπως οι άντρες που εξασκούνταν και έκαναν άθλητισμό σε μόνιμη βάση.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 Λεπτά - VIDEO

Συνδυάζοντας ήχο και εικόνα το immenseblue.gr δημιούργησε ένα video μέσα από το οποίο σας προσκαλεί να ταξιδέψουμε στο χρόνο και να ζήσουμε ξανά για ένα ολόκληρο 10λεπτο την ιστορία της Ελλάδας. Εμπνευσμένο φυσικά από την κλεψύδρα των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας του 2004 η σύλληψη της οποίας έγινε από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και με το μουσικό κομμάτι «πέρασμα» του Κωνσταντίνου Βήτα το immenseblue.gr παρουσιάζει το video που το ίδιο σκηνοθέτησε και ονομάζεται "Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 λεπτά".
Χανόμαστε μέσα στον χρόνο και συναντάμε τους πρώτους ανθρώπους, τους πρώτους Έλληνες που έζησαν στην χώρα μας. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ! 10 λεπτά δεν αρκούν για να γνωρίσουμε την ιστορία αυτής της χώρας που κατάφερε με τον Τεράστιο Πολιτισμό της να επιδράσει στην παγκόσμια ιστορία. 

Θανατηφόρα όπλα του αρχαίου κόσμου - VIDEO

Σε ένα κόσμο όπου ο θάνατος ήταν συνηθισμένος, οι μηχανές του θανάτου γινόταν όλο και πιο εκλεπτυσμένες. Τα πιο πολλά θανατηφόρα όπλα του σήμερα έχουν ρίζες στους εφευρέτες του αρχαίου κόσμου…

-Φούρνοι που έψηναν ζωντανά τα θύματα & μηχανές αποκεφαλισμού που έδιναν τέλος στη ζωή ακαριαία.

-Ελέπολις, οι τρομακτικοί «ουρανοξύστες» των αρχαίων Μακεδόνων, από τα μεγαλύτερα κινούμενα οχήματα που χτίστηκαν ποτέ.

-Η τρομερή μυστηριώδης Ελληνική Φωτιά (Υγρόν Πυρ), σε χειροβομβίδες-προδρόμους της βόμβας μολότωφ…

Το σουβλάκι κατάγεται από το Αιγαίο - Το έψηναν σε ξυλάκια στη Σαντορίνη πριν από 3.500 χρόνια!


Τι έτρωγαν οι Ελληνες το 1.600 π.Χ.; Ο αρχαιολόγος Χρίστος Ντούμας άφησε για λίγο στην άκρη τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο Ακρωτήρι της Θήρας και μίλησε για τις νοστιμιές που απολάμβαναν οι πρόγονοί μας πριν από 3.500 χρόνια.

Η απολαυστική κουβέντα έγινε τον Μάιο του 2014 με την Ευάννα Βενάρδου στην Ελευθεροτυπία: Αποφλοίωση φάβας με αρχαίες μυλόπετρες «Βρήκαμε πολλά κατάλοιπα καρπών, μέσα σε δοχεία που φυλάσσονταν στα σπίτια. Καθώς έπεσε η τέφρα απανθρακώθηκαν και έτσι διατηρήθηκαν», εξηγεί ο Χρ. Ντούμας.

«Οι καρποί αυτοί ήταν προϊόντα καλλιεργειών -γι’ αυτό και έχουμε γνώσεις για τις καλλιέργειες εκείνης της εποχής. Βρήκαμε φάβα, φακές, κριθάρι-, σε ένα μάλιστα πιθάρι γεμάτο τέφρα βρήκαμε αποτυπώματα αμύγδαλων. Εντοπίσαμε επίσης πολλά κουκούτσια ελιών θρυμματισμένα, άρα μιλάμε για παραγωγή λαδιού. Βρήκαμε και ένα πιθάρι με σαλιγκάρια, αν και τα συγκεκριμένα ήταν εισαγωγής! Επρόκειτο για κρητικά σαλιγκάρια».

Βρήκαν όμως και πάρα πολλούς σπόρους από σύκα: «Αυτή ήταν η ζάχαρή τους. Και βέβαια, το σύκο ήταν το καθαρτικό τους!» (χαμογελάει).

Βρήκατε και υπολείμματα ψαριού;
«Μέσα σε πιθάρια εντοπίσαμε αποξηραμένα ψάρια και κόκαλα ψαριών. Μάλιστα, καθώς σκάβαμε σε βαθιά στρώματα για τα θεμέλια των στύλων του στεγάστρου, βρήκαμε γάρον (garum κατά τους Ρωμαίους).
Πρόκειται για μια πάστα από ψάρι, λιχουδιά για τους Ρωμαίους. Η αριστοκρατία απολάμβανε το καλύτερο μέρος του ψαριού, ενώ η «πλέμπα» και ο στρατός χρησιμοποιούσαν τα κεφάλια, τις ουρές, τα πτερύγια. Βρήκαμε ένα τέτοιο πιθαράκι και επρόκειτο για σημαντική ανακάλυψη μιας και απέδειξε ότι 1.500 χρόνια πριν τους Ρωμαίους, το έφτιαχναν στη Θήρα. Είναι βέβαια χαρακτηριστικό ενός λαού που ζει με και από τη θάλασσα…»

Η πιο σπάνια, όμως, λιχουδιά ήταν ο γάρος, μια εκλεκτή σάλτσα που εξυμνούσε ο Σοφοκλής, ο Πλάτωνας και ο Πλίνιος από εντόσθια ψαριών και μικρά ψάρια (σαρδέλες, αθερίνες) που παστώνονταν σε χοντρό αλάτι και απλώνονταν στον ήλιο 2-3 μήνες. Το παχύρευστο υγρό που έπαιρναν από το σούρωμα αραιωνόταν με ελαιόλαδο, κρασί ή ξύδι και αποθηκευόταν στο γαράριον για σάλτσα. Σε ορισμένες περιοχές, μάλιστα, έφτιαχναν γάρο μόνο από συκώτι κολιού ενώ η αρχική συνταγή έδωσε την ιδέα για την σάλτσα αντζούγιας των Σικελών και την γουόστερ σος (Worcestershire sauce).

– Κρέας έτρωγαν;
 «Βρήκαμε άφθονα κόκαλα από αιγοπρόβατα, που αποτελεί βασικό είδος κτηνοτροφίας και σήμερα στα νησιά, ελάχιστα βοοειδή (στα νησιά δεν μπορούν να εκθρέψουν μεγάλα ζώα) και πολύ λίγο κυνήγι (κουνέλια, αποδημητικά πουλιά). Βρήκαμε όμως πάρα πολλά κατάλοιπα από αχινούς, αχιβάδες, κυδώνια και άλλα παρεμφερή θαλασσινά».

 – Εχουμε ιδέα πώς τα μαγείρευαν ολ’ αυτά;
«Ξέρουμε πως είχαν τριποδικές χύτρες -που σημαίνει ότι, αν μη τι άλλο, έβραζαν. Γιαχνί πάντως δεν νομίζω πως έφτιαχναν, αφού δεν είχαν ντομάτες. Σήμερα μπορεί να μιλάμε για τα περίφημα σαντορινιά ντοματάκια, όμως οι ντομάτες μας ήρθαν από την Αμερική! Βρήκαμε επίσης ταψιά και φορητά τριποδικά φουρνάκια: φωτιά από πάνω, φωτιά από κάτω και ταψάκι με καπάκι και πορτούλα. Ενα είδος γάστρας με πόδια». Κρατευτές σουβλακιών

 – Τι σας εξέπληξε πιο πολύ από αυτά που ανακαλύψατε;
«Οι Κρατευτές: πάνω τους έψηναν σουβλάκια. Είχαν εγκοπές αλλά και τρυπούλες για να κυκλοφορεί ο αέρας και να μην σβήνουν τα κάρβουνα. Ηταν πολύ εργονομικοί. Στην άκρη τους είχαν το σχήμα κεφαλής κριαριού. Και εξασφάλιζαν και ένα υγιεινό ψήσιμο, αφού το λίπος έπεφτε».

– Δηλαδή, το σουβλάκι είναι δικό μας έδεσμα… Κι όμως, κάποιοι σήμερα νομίζουν ακόμα πως είναι τουρκικής προέλευσης.
 «Το σουβλάκι κατάγεται από το Αιγαίο. Οι Τούρκοι ήρθαν το 1453 μ.Χ. Κάποτε είχα μια κουβέντα με έναν διαπρεπή Τούρκο αρχαιολόγο, τον ελληνιστή Εκρέμ Ακουργκάλ. Και του έλεγα ότι έχουμε δανειστεί κι εμείς πολλά από την τουρκική κουζίνα. Φέρνοντάς του ως παράδειγμα τον κεφτέ. Και μου λέει:

 «Είστε αφελής. Οι Τούρκοι όταν ήρθαν εδώ ήταν νομάδες. Δεν είχαν κουζίνα. Απλώς υιοθέτησαν τη βυζαντινή κουζίνα. Ας μην κοροϊδευόμαστε: η λέξη «κεφτές» δεν είναι τούρκικη. Είναι η βυζαντινή λέξη «κοπτόν κρέας…».

Και πράγματι, θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να κόβουν γρήγορα και σταυρωτά το κρέας με δύο κοφτερά μαχαίρια κάνοντας το κιμά!».

– Οι ανασκαφές του Ακρωτηρίου αποτελούν τα παλαιότερα τεκμήρια για το τι έτρωγαν οι Ελληνες;
«Οχι. Υπάρχουν σκόρπια ευρήματα και από τη νεολιθική εποχή (5η και 4η χιλιετία π.Χ.) σε Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη. Ομως στο Ακρωτήρι, χάρη στο ηφαίστειο, πρώτη φορά βρέθηκαν τόσο πολλά μαζεμένα -και τόσο καλά διατηρημένα. Σκεφθείτε πως στις λάβες της Σαντορίνης υπάρχουν εγκλείσματα φυτών όπως τα φοινικόδεντρα ή οι ελιές που χρονολογούνται 60.000 χρόνια πριν από σήμερα. Και αποκαλύπτουν ένα κλίμα που δεν διαφέρει από το σημερινό. Στα πρώιμα ιστορικά χρόνια, την 5η, 4η ή 3η χιλιετία π.Χ., οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την ίδια αυτή άγρια χλωρίδα». Η περίφημη μεσογειακή διατροφή έχει πολύ μακρινές ρίζες τελικά.


Πηγή

Tα κατορθώματα του Θησέα: Κερκυών - Προκρούστης

Στην Ελευσίνα υπήρχε ένας άλλος κακοποιός, ο ονομαζόμενος Κερκυών που η παράδοση τον θέλει γιό του Ηφαίστου ή του Ποσειδώνος.  Ο Απολλόδωρος λέει ότι ήταν γιός του Βράγχου και της νύμφης Αγριόπης  που είχε σκοτώσει ακόμη και την κόρη του Αλόπη. Αυτός αδικούσε τους περαστικούς με διάφορους τρόπους  κι’ ένας εξ’ αυτών ήταν  ότι τους ανάγκαζε να παλέψουν μαζί του και έτσι τους σκότωνε. Αυτόν ο Θησέας νίκησε με επιδεξιότητα, όπως αναφέρει  ο Παυσανίας , δηλαδή σηκώνοντάς τον στον αέρα και χτυπώντας τον με δύναμη μετά κάτω στην γη, όπως μας επεξηγεί τον τρόπο ο Απολλόδωρος

 «Θησεύς δε αὐτόν μετέωρον ἀράμενος ἤρραξεν εἰς γῆν.»  
(Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη,  Επιτομή, κεφ.1, παράγραφος 3 ).

Τι κρύβει ο «Θησαυρός των Αθηναίων» στους Δελφούς

Όρθιος εδώ και 2.500 χρόνια. Μάρτυρας και «προβολέας» του πλούτου και της πολιτικής δύναμης της κλασικής Αθήνας. Καμωμένος από το υλικό των μεγάλων αριστουργημάτων της αρχαιότητας, το παριανό μάρμαρο. Αρχείο με σπάνιες επιγραφές στους τοίχους του – από τιμητικά ψηφίσματα και ονόματα ενεχυροδανειστών που χρησιμοποίησαν το κτίριο σε μεταγενέστερες εποχές έως τις δύο πιο ενδιαφέρουσες και εκτενείς αρχαίες παρτιτούρες με ύμνους προς τον Απόλλωνα που έχουν βρεθεί έως τώρα.

Ο «Θησαυρός των Αθηναίων», στο Πανελλήνιο ιερό των Δελφών, δεν είναι ένα απλό θησαυροφυλάκιο της Αθήνας στο οποίο φυλάσσονταν τρόπαια από σημαντικές πολεμικές νίκες της πόλης και αφιερώματα στο ιερό, αλλά ένα μνημείο με έντονο πολιτικό χαρακτήρα που εξέφρασε την ηγεμονική πολιτική της αρχαίας Αθήνας. Δύο είναι οι πιθανές αιτίες για τη δημιουργία του 160 τ.μ. κτιρίου που εξωτερικά μοιάζει με μικρό ναό δωρικού ρυθμού.

Σύμφωνα με τη μία εκδοχή, το μνημείο εκφράζει την επικράτηση των δημοκρατικών στην Αθήνα και την εκδίωξη των τυράννων, ενώ σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία και την επιγραφή που σώζεται στην πρόσοψη της νότιας κρηπίδας, το μνημείο οικοδομήθηκε σε ανάμνηση της απόκρουσης του περσικού κινδύνου μετά τη μάχη στον Μαραθώνα το 490 π.Χ.

Η σημασία των ονομάτων στην αρχαία Ελλάδα


Περσέας 

Ο Περσέας ήταν το παιδί της όμορφης κόρης του Βασιλιά του Άργους, Δανάης και του Δία, που μεγάλωσε εκτός της οικογένειάς του στη Σέριφο στο σπίτι ενός ψαρά, γιατί ο χρησμός ανέφερε ότι θα σκότωνε τον παππού του. Μεγαλώνοντας κατάφερε να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας. Τελικά επιβεβαίωσε τον χρησμό, όταν σκότωσε κατά λάθος τον βασιλιά του Άργους, που παρακολουθούσε από τις εξέδρες τους αθλητικούς αγώνες που είχε πάρει μέρος ο Περσέας. Το όνομά του στα αρχαία ελληνικά ήταν «Περσεύς» και συνδεόταν με το ρήμα «πέρθω» που σήμαινε «καταστρέφω». Πιθανόν ήταν υποκοριστικό του «Περσέπολις» και χαρακτήριζε αυτόν που καταστρέφει μια πόλη.

Πώς ένα πηγάδι βοήθησε τον Ερατοσθένη να υποστηρίξει πρώτος ότι η Γη είναι στρογγυλή

Δύο ραβδιά, το μυαλό και την παρατηρητικότητα του χρησιμοποίησε ο Ερατοσθένης για να ανακαλύψει πρώτος ότι η Γη είναι στρογγυλή και να μετρήσει την περίμετρο της. Χιλιάδες χρόνια πριν κατάφερε να υπολογίσει το μέγεθος του πλανήτη μας και να κατασκευάσει ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς με τα μέσα που διέθετε.

Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (περίπου 275-193 π.Χ) μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με ακρίβεια.Οι αρχαίοι Έλληνες, αντίθετα με όσα πιστεύει ο μέσος πολίτης σήμερα, γνώριζαν από την εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη.

Οι μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι διάβασαν λανθασμένα τα ευρήματα του Έλληνα μαθηματικού και συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες και ήταν η αιτία να αποφασίσει ο Κολόμβος το ταξίδι για την Ινδία, το οποίο κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικής.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Οι Άρπυιες

Στην ελληνική μυθολογία οι Άρπυιες ήταν θηλυκά τέρατα, κόρες του Θαύμαντα και της θαλάσσιας Νύμφης Ηλέκτρας και αδελφές της αγγελιαφόρου των θεών Ίριδας. Το συλλογικό αυτό όνομα ετυμολογείται από τις λέξεις αρπαγή - άρπαξ - αρπάζω, γι' αυτό και η λέξη «Ἃρπυιες» παίρνει δασεία στο πολυτονικό σύστημα γραφής. Αποδιδόταν σε προσωποποιήσεις του θυελλώδους ανέμου. Ως Άρπυιες, ο μεν Όμηρος αναφέρει μόνο μια, την Ποδάργη (=ταχύπους), την οποία και θεωρεί μητέρα των ίππων του Αχιλλέα, ο δε Ησίοδος αναφέρει δύο: την Αελλώ και την Ωκυπέτη, στις οποίες αργότερα προστίθεται και η Κελαινώ. Πέραν όμως αυτών, αναφέρονται και άλλα ονόματα όπως: Αελλόπους, Νικοθόη, Ωκυθόη, Ωκυπόδη κ.λπ. Τα τέρατα αυτά είχαν τη μορφή πουλιών με κεφάλι γυναίκας και σε αντίθεση με την αδελφή τους Ίριδα αυτές θεωρούνταν αγγελιαφόροι του Άδη.

Οι Άρπυιες σχετίζονταν ιδιαίτερα με τους θεούς των ανέμων Ζέφυρο και Βορέα. Ο Όμηρος (Ιλιάδα Π 148 κ.ε., Τ 400) αναφέρει ότι από την ένωση της Ποδάργης με τον Ζέφυρο γεννήθηκαν τα περίφημα για την ταχύτητά τους άλογα του Αχιλλέα, ο Ξάνθος και ο Βαλίος, καθώς και τα άλογα των Διοσκούρων, ο Φλογέας και ο Άρπαγος.

Σκάβουν για το ψηφιδωτό με τους άθλους του Ηρακλή

Το ωραιότερο κομμάτι του ψηφιδωτού με τους 12 άθλους του Ηρακλή στην οδό Αγίου Νεοφύτου στη Λάρνακα θα επιδιώξει να φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη τους επόμενους μήνες.

Πιστεύεται από τους αρχαιολόγους ότι κρύβεται στα θεμέλια της εγκαταλειμμένης μικρής κατοικίας «αριθμός 5», δυτικά του οδοστρώματος, όπου έχει αναβρεθεί ως τώρα τμήμα του ψηφιδωτού.

Πρόκειται για πέντε πίνακες που αναπαραστούν ισάριθμους άθλους του μυθικού ήρωα των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Φ», η κυπριακή Πολιτεία ετοιμάζεται να κινήσει διαδικασίες απαλλοτρίωσης της κατοικίας «αριθμός 5» στην οδό Αγίου Νεοφύτου, ικανοποιώντας το αίτημα των Λαρνακέων αλλά και των αρχαιολόγων, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν το υπόλοιπο περίπου 6ο%του ψηφιδωτού.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Προμηθέας - Το κουτί της Πανδώρας

Προμηθέας

Όταν ξέσπασε η σύγκρουση για την εξουσία, ανάμεσα στους Oλύμπιους θεούς και τους Tιτάνες, Ο Προμηθέας πήρε το μέρος των Oλυμπίων, αν και ο ίδιος ήταν Tιτάνας. Μετά την επικράτηση των θεών του Oλύμπου, ο Προμηθέας δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους πλάθοντάς τους με πηλό και η θεά Αθηνά τους εμφύσησε (έδωσε) ζωή.
Ο Προμηθέας, επειδή ήταν ο δημιουργός των ανθρώπων, παρακολουθούσε πάντα με ενδιαφέρον την πορεία τους πάνω στη γη και πολλές φορές είχε παρακούσει τις εντολές του Δία ή τον είχε ξεγελάσει προς όφελός τους.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσημης θυσίας, ο Προμηθέας, χώρισε ένα βόδι σε δυο μέρη. Στο ένα μερίδιο έβαλε το δέρμα, τη σάρκα και τα εντόσθια σκεπασμένα με την κοιλιά του ζώου και στο άλλο έβαλε τα κόκαλα, από τα οποία είχε αφαιρέσει το κρέας, και τα είχε σκεπάσει με το λευκό λίπος. Έπειτα είπε στο Δία να διαλέξει το μερίδιο που θα αντιστοιχούσε στους θεούς, το υπόλοιπο προοριζόταν για τους ανθρώπους. Ο Δίας πιστεύοντας ότι το λίπος πρέπει να καλύπτει το καλύτερο, το πιο νόστιμο μέρος του κρέατος διάλεξε το λίπος. Όταν ο Δίας διαπίστωσε ότι το μερίδιο αυτό το αποτελούσαν μόνο κόκαλα θύμωσε και με τον Προμηθέα και με τους ανθρώπους κι αποφάσισε να μην τους ξαναστείλει ποτέ πια τη φωτιά.

Ο Λαμιακός Πόλεμος (323-322 π.Χ.)

Ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου εγκαινίασε την εποχή των Διαδόχων (323-280 π.Χ.), η οποία σημαδεύτηκε από μεγάλες συγκρούσεις εντός και εκτός ελλαδικού χώρου. Η αχανής αυτοκρατορία που είχε δημιουργηθεί διατηρούταν ενιαία αποκλειστικά χάρη στην προσωπικότητα και στην στιβαρή ηγεσία του χαρισματικού στρατηλάτη. Καθώς όμως αυτός πέθανε πρόωρα, χάθηκε ουσιαστικά κάθε έννοια ενότητας και ήταν επόμενο να ακολουθήσουν δολοπλοκίες μεταξύ των φιλόδοξων στρατηγών του, επαναστάσεις σε κάθε γωνιά της επικράτειας και φυσικά μεγάλες μάχες, ορισμένες κοσμοϊστορικής σημασίας. Μια από αυτές τις συγκρούσεις έλαβε χώρα στην Λαμία, όπου οι Μακεδόνες πολιορκήθηκαν από τους  συνασπισμένους Έλληνες του νότου.

Όταν μαθεύτηκε στην Αθήνα ο θάνατος του Αλεξάνδρου συνεκλήθη Εκκλησία του δήμου, η οποία υπήρξε ιδιαίτερα θορυβώδης. Η αντιμακεδονική μερίδα επικράτησε και αποφασίστηκε να αναληφθεί αγώνας για την ελευθερία των Ελλήνων και να εκδιωχθούν οι μακεδονικές φρουρές από τις κατεχόμενες πόλεις. Επίσης απεστάλησαν πρέσβεις σε άλλες πόλεις για διπλωματική ενίσχυση των θέσεων της ενώ οι ίδιοι οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν 200 τριήρεις και 40 τετρήρεις και να καλέσουν στα όπλα τους άνδρες μέχρι 40 ετών.

Αριστοφάνης ο βίος και τα έργα του - Όρνιθες (414 π.Χ.)

Διαθέτουμε ελάχιστες, ανεξάρτητες πληροφορίες για τη ζωή του και, συχνά, στοιχεία για τη βιογραφία του, αντλούνται από τις ίδιες τις κωμωδίες του, και πρέπει γι' αυτό να αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφυλακτικότητα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 445 π.Χ. περίπου, και πέθανε στα μέσα της δεκαετίας του 380 π.Χ. Έζησε στην Αθήνα και μεγάλωσε τα χρόνια, που ξεκίνησε για την Αθήνα και τους κατοίκους της, μία εποχή ειρήνης και άνθησης, κατά την οποία στην πολιτική ζωή κυριαρχούσε η προσωπικότητα του Περικλή (ειρήνη με την Σπάρτη και την Περσία), και η οποία διήρκεσε μέχρι την έναρξη του τριακονταετούς πελοποννησιακού πολέμου το 431 π.Χ..

Ήταν γιος του Φιλίππου, γνήσιου Αθηναίου, από τον Δήμο Κυδαθηναίων κι έτσι θεωρείται κι αυτός ντόπιος. Για τη ζωή του, όμως, μόνο ελάχιστα μας είναι σήμερα γνωστά.

Νυμφεύτηκε νωρίς κι απέκτησε τρεις γιους, τον Φίλιππο, τον Νικόστρατο και τον Αραρότα. Ο τελευταίος ήταν κι αυτός κωμικός ποιητής και με το όνομά του ο Αριστοφάνης δίδαξε στα τελευταία χρόνια της ζωής του τις κωμωδίες του "Κώκαλον" και "Αιολοσίκωνα". Ο Αραρώς δίδαξε και δικά του πρωτότυπα έργα.

Λέξεις της Αγγλικής γλώσσας με Ομηρική προέλευση

Ο Γ. Μπαμπινιώτης αναλύει την ετυμολογική προέλευση λέξεων της σύγχρονης αγγλικής γλώσσας οι οποίες, σε μια πρώτη εξέταση, δείχνουν ότι ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με τα ελληνικά
Και όμως είναι ελληνικές

Αν σας ρωτήσει κανείς, θέλοντας να ελέγξει τις ετυμολογικές γνώσεις σας στην Αγγλική ή στην Ελληνική, αν λέξεις όπως λ.χ. butter «βούτυρο», paper «χαρτί», church «εκκλησία», sketch «σκαρίφημα - θεατρικό σκετς», bomb «βόμβα», clergy «κληρικός» και clerk «υπάλληλος», chart «χάρτης» και card «κάρτα», calm «νηνεμία, γαλήνη», pain «πόνος», pirate «πειρατής», diploma «δίπλωμα», chanel «δίαυλος», priest «ιερέας», buffalo «βουβάλι», monk «μοναχός», bishop «επίσκοπος» κ.ά. προέρχονται από την Ελληνική ή είναι αμιγώς αγγλικές, μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι δεν σας φαίνονται ελληνικές. Η πραγματικότητα είναι ότι περνώντας μέσα από διάφορους, συχνά δαιδαλώδεις και σκολιούς, γλωσσικούς δρόμους οι λέξεις αυτές έφτασαν στην Αγγλική, έχοντας ξεκινήσει από την ελληνική γλώσσα. Είναι δάνειες λέξεις τής Αγγλικής από την Ελληνική. Μια ματιά σε έγκυρα λεξικά τής Αγγλικής (Webster, Random House, Longman, Oxford κ.ά.) μπορεί να σας πείσει.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Πώς πέθανε ο ποιητής Όμηρος που αψήφησε το χρησμό του μαντείου

Ο μεγαλύτερος επικός ποιητής των Ελλήνων πέθανε επειδή παράκουσε ένα χρησμό της Πυθίας. Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία, ο Όμηρος επισκέφτηκε το μαντείο των Δελφών για να ρωτήσει την Πυθία ποιοι ήταν οι γονείς του και η καταγωγή του. Η Πυθία απάντησε με τον εξής χρησμό: «Πατρίδα της μητέρας σου είναι η νήσος Ίος, η οποία θα σε δεχθεί όταν πεθάνεις, αλλά φυλάξου από το αίνιγμα των νεαρών παιδιών».

Ο ποιητής όμως παράκουσε τον χρησμό και ταξίδεψε μέχρι την Ίο. Εκεί είδε μερικά μικρά παιδιά που ψάρευαν στην ακτή. Τα ρώτησε τι έπιασαν και τα παιδιά του απάντησαν: «Όσσ’ έλομεν λιπόμεσθα, όσ’ ουχ έλομεν φερόμεσθα». Δηλαδή, ότι πιάσουμε το αφήνουμε, ότι δεν πιάσουμε το φέρουμε μαζί μας. Τα παιδιά αναφέρονταν στις ψείρες. Όσες έβρισκαν, τις σκότωναν, αλλά όσες δεν έβρισκαν, τις έφεραν στο κεφάλι τους. Ο Όμηρος δεν κατάφερε να βρει την απάντηση, αλλά θυμήθηκε την προειδοποίηση της Πυθίας. Τρομοκρατήθηκε και απομακρύνθηκε γρήγορα.

Η ζωή της μητέρας του Αλέξανδρου, Ολυμπιάδας

Η Αρχαία Πασσαρώνα, γενέτειρα της πριγκίπισσας των Μολοσσών και μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδας, τοποθετείται, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο της «Ηπείρου», Σωτήρη Δάκαρη, βορειοδυτικά του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την πόλη. Η συστηματική ανασκαφή αποκάλυψε στην κορυφή ενός λόφου στο Μεγάλο Γαρδίκι, οχυρωμένη θέση, ενώ στους πρόποδές του, βρίσκεται ο αρχαίος ναός που ταυτίστηκε με τον Άρειο Δία.

Η Ολυμπιάδα ήταν κόρη του Νεοπτόλεμου Β' και γεννήθηκε το 373 π.Χ., πιθανότητα στην πρωτεύουσα των Μολοσσών, Πασσαρώνα. Η γυναίκα με τη δυναμική προσωπικότητα είχε τα ονόματα, Πολυξένη στην παιδική της ηλικία, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε, ενώ πήρε το όνομα Ολυμπιάδα μετά τη νίκη του συζύγου της Φιλίππου Β' στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 356 π.Χ. στις αρματοδρομίες.

Η έντονη προσωπικότητα της Ολυμπιάδας και η επιρροή της, ακολούθησαν τον γιο της Μέγα Αλέξανδρο ως το τέλος. Ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων Κώστας Σουέρεφ μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τον ιστορικό χαρακτήρα της Ολυμπιάδας και την αρχαία Μολοσσία.

Βρέθηκε το πρώτο νεκροταφείο των Φιλισταίων

Οι επιστήμονες βρίσκονται πολύ κοντά στην αποκρυπτογράφηση της ιστορικής προέλευσης του λαού μυστηρίου, που συνδέεται με τους Αρχαίους Κρήτες Οι Φιλισταίοι ήταν και παραμένουν ένας λαός γεμάτος μυστήριος. Κατοικούσε στην περιοχή της Παλαιστίνης και σύμφωνα με την άποψη πολλών επιστημόνων και αναλυτών, ήταν απόγονοι των Αρχαίων Κρητών. Το μεγάλο αυτό ερωτηματικό της ιστορικής προέλευσης του λαού που κυριάρχησε στην πολύπαθη αυτή περιοχή, είναι πολύ πιθανό να απαντηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς την Κυριακή ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του πρώτου νεκροταφείου των Φιλισταίων, στο Ασκελόν.

Οι αρχαιολογική ανασκαφή είχε ξεκινήσει στο σημείο το 2013. Τρία χρόνια μετά και αφού αξιολογήθηκαν όλα τα στοιχεία που βρέθηκαν, η ομάδα που ενεργεί στο χώρο ανακοίνωσε με μεγάλη της ικανοποίηση το σπουδαίο αυτό εύρημα. Η αναζήτηση του πολιτισμού των Φιλισταίων είχε ξεκινήσει πριν από 30 χρόνια, από τον Λεόν Λεβί και οι ανασκαφές στο συγκεκριμένο σημείο εντάσσονται στο πλαίσιο της ίδιας αυτής έρευνας.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Τα Ορφικά - Διονυσιακά μυστήρια

Το πως ακριβώς ετελούντο τα ορφικά μυστήρια δεν είναι δυνατόν να γνωριζωμεν. Εκείνο όμως το οποίον διεσώθη μέχρις ημών αλώβητων είναι το περιεχόμενον του περί Διονύσου μύθου,
εν τω οποίο, ως θα ίδωμεν, περιλαμβάνεται με αλληγορικών ύφος, η προέλευσις, η σύστασις και ο τρόπος της τελικής αναγεννήσεως και αποκαταστάσεως της ανθρωπινής υποστατσεως. Είναι ούτως, κατά την γνωμην των μεμυημενων: “το μεγαλούργημα της διανοήσεως των αρχαίων ημών προγονών και παρέχει πλήρη την Αινιάν της μεταμορφώσεως της ανθρωπινής ψυχής και της εισόδου αυτής εις την αθανασιαν”.

Ο Διόνυσος είναι τέκνον του Δίος και της νύμφης (κατ΄ άλλους της θρακικής χθόνιας θέας) Σεμέλης. Και άλλοτε μας εδόθη η ευκαιρία να τονισωμεν την εσωτεραν και βαθυτεραν σημασιαν των επιμειξιών των αθάνατων μετά θνητών ψυχών και νυμφών. Ελεγομεν τότε ότι: “εάν δεχθωμεν άπαξ δια παντός το γεγονός ότι οι Θεοί των μυθολογιών μακράν από πάσαν ανθρωπόμορφων αντιληψιν, παριστωσιν, ανωτέρας φυσικας δυνάμεις συντελουσας είτε εις την δημιουργίαν του κόσμου, είτε εις την εξελιξιν αυτού, θα μας είναι κατόπιν εύκολων να κατανοησωμεν ότι η αλληγορικώς παριστάμενη συνουσία ενός αθάνατου μετά τίνος θνητού, ουδέν άλλο αλληγορει από την καθόδων και συνεργασιαν του δείνα επίπεδου της φύσεως μετά του τάδε κατωτέρου τοιούτου, αποτελεί επομένως δείγμα αγάπης και φιλανθρωπίας του δημιουργού προς τα πλάσματα του”.

Οι αρχαίοι θησαυροί του Ε65


Τα πιο αντιπροσωπευτικά κινητά ευρήματα εκτίθενται αυτό το διάστημα στο Κουρσούμ Τζαμί των Τρικάλων.
Η σημαντικότερη; ίσως- απ΄ τις θέσεις που αποκαλύφθηκαν, ένα μεγάλο και καλά διατηρημένο βιοτεχνικό σύστημα πλινθο-κεραμοποιϊας, που βρέθηκε στην περιοχή της Καλαμπάκας Τρικάλων, καταχώθηκε υποχρεωτικά για την προστασία του, λόγω διακοπής εργασιών στον αυτοκινητόδρομο στο ύψος του κόμβου Τρικάλων, και αναμένεται να ξαναβγεί στο φως και να αναδειχτεί εφόσον αποφασιστεί η συνέχιση του έργου μέχρι την Εγνατία Οδό.

Το βιοτεχνικό συγκρότημα, που χρονολογείται στα μεσοβυζαντινά χρόνια (14ο αιώνας μ.Χ.), αποκαλύφθηκε στο Καστράκι Καλαμπάκας, στη θέση «Τσίκαρης», που στην περιοχή είναι γνωστή ως «Κεραμαριά». Αποτελείται από πέντε κλιβάνους και μικρή εστία, και όπως λέει στο «Έθνος» η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Τρικάλων, Κρυσταλλία Μαντζανά, «είναι το πιο αντιπροσωπευτικό και ολοκληρωμένο συγκρότημα πλινθο-κεραμοποιίας στον ευρύτερο θεσσαλικό χώρο, αφού μας δίνει πληροφορίες για όλα τα στάδια της παραγωγής πλίνθων και κεραμιδιών, από την εισαγωγή του πηλού μέχρι την εξαγωγή του τελικού προϊόντος».

Oι Ελληνίδες μαθηματικοί της αρχαιότητας

Εκτός από την Υπατία, 40 γυναίκες μαθηματικοί εντοπίστηκαν από τον 10ο αι. π.Χ έως τον 5ο αι.μ.Χ από τον μαθηματικό Ευάγγελο Σπανδάγο.

Άρωμα γυναίκας είχαν τα μαθηματικά στην αρχαία Ελλάδα, όπως αποδεικνύει έρευνα του μαθηματικού Ευ. Σπανδάγου στην οποία αναφέρονται Τα Νέα (30.10.2007).

Μπορεί να έμεινε στην Ιστορία ως η μητέρα του Θησέα, αλλά πόσοι γνωρίζουν πως η Αίθρα ήταν δασκάλα λογιστικής; Και πως στη σύντροφο του σπουδαίου μαθηματικού Πυθαγόρα, Θεανώ, φέρεται ότι οφείλεται η θεωρία της χρυσής τομής; Είναι δύο μόλις από τις 40 άγνωστες αρχαίες Ελληνίδες μαθηματικούς, που αν και συνέβαλαν στην εξέλιξη της επιστήμης βυθίστηκαν στη λήθη της Ιστορίας. Χρειάστηκε να περάσουν 31 αιώνες για να έρθουν και πάλι στο φως και να διεκδικήσουν μια θέση στον επιστημονικό κόσμο, χάρη στην έρευνα που πραγματοποίησε ο μαθηματικός και συγγραφέας Ευάγγελος Σπανδάγος.

Τα επτά αρχαία μυστήρια που θα λυθούν τα επόμενα χρόνια

Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο αποκαλούμε τον 21ο αιώνα «νέα εποχή της εξερεύνησης». Οι νέες τεχνολογίες διευρύνουν τις δυνατότητες των ερευνητών και των αρχαιολόγων, δίνοντάς τους τα απαραίτητα εργαλεία για να λύσουν σημαντικά μυστήρια της Ιστορίας.
Το National Geographic ζήτησε από τον αρχαιολόγο Φρέντρικ Χιέμπερτ να κάνει μία πρόβλεψη των ανακαλύψεων και των ιστορικών μυστηρίων που αναμένεται να λυθούν στον αιώνα που διανύουμε – και οι απαντήσεις του είναι μάλλον αισιόδοξες.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

Το Κυλώνειον Άγος. Η πρώτη καταπάτηση ασύλου στην ιστορία

Το Κυλώνειον άγος ήταν μια σειρά από δεινοπαθήματα και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και που αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Κύλωνα.


Η απόπειρα του Κύλωνα


Ο Κύλων που ανήκε στην τάξη των ευγενών, είχε αναδειχθεί ολυμπιονίκης. Εκμεταλλευόμενος την δημοτικότητά που είχε αποκτήσει και έχοντας τη βοήθεια του πεθερού του Τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα. Είχε μάλιστα πάρει και χρησμό από το Μαντείο των Δελφών που έλεγε να καταλάβει την ακρόπολη των Αθηνών στην μεγάλη εορτή του Δία «ἐν τοῦ Διὸς τῇ μεγίστῃ ἑορτῇ καταλαβεῖν τὴν Ἀθηναίων ἀκρόπολιν» (Θουκ. Α' 126, 4). Θεώρησε ότι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία ήταν τα Ολύμπια (κατά πάσα πιθανότητα όμως το Μαντείο αναφερόταν στα Διάσια). Κατά την διάρκεια της εορτής των Ολυμπίων επιτρεπόταν στους ολυμπιονίκες στην επέτειο της νίκης τους να πηγαίνουν με συγγενείς και φίλους και να κάνουν θυσίες σε διάφορα ιερά της πόλης. Εκμεταλλευόμενος τη συνήθεια αυτή αλλά και τη δυσαρέσκεια εκείνη των Αθηναίων, μαζί με τον αδελφό του και τους οπαδούς του κατέλαβε την Ακρόπολη το 632 π.Χ., (κατ΄ άλλους το 628 π.Χ.). Δεν πέτυχε όμως το σκοπό του γιατί ο τότε επώνυμος άρχων της Αθήνας Μεγακλής, που ανήκε στην ισχυρή οικογένεια των Αλκμαιωνιδών, αντέδρασε δραστήρια και πολιορκώντας την Ακρόπολη ανάγκασε τον μεν Κύλωνα και τον αδελφό του να διαφύγουν στα Μέγαρα, τους δε οπαδούς του να καταφύγουν ικέτες στον βωμό της Πολιάδος Αθηνάς.

Ασκληπιός: Τρυφερός θεραπευτής

Ο Ασκληπιός είναι ο θεοποιημένος θνητός της Ελληνικής Αρχαιότητας, γνωστός και αγαπημένος για την ιατρική του τέχνη που πρόσφερε στους συνανθρώπους του ακούραστα.

Το πρόσωπο του όπως παρουσιάζεται στα κλασσικά γλυπτά ακτινοβολεί συμπόνια σοφία ευγένεια και κατανόηση. Ήταν όμορφος, γλυκός ήπιος. Αγαπούσε τους θνητούς και αγαπήθηκε από αυτούς.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής της απάλειψης του πόνου και της προσφοράς υγείας, λέγεται δε πως επιτελούσε θεραπεία με λόγια που μπορούσαν να ανακουφίζουν τις βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων. Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν τόσο καλός στην ιατρική του τέχνη που έχει φέρει πίσω ανθρώπους από τον θάνατο. Τότε ο Άδης φοβούμενος μην χάσει «την πελατεία» του ζήτησε από τον Δία να βάλει τάξη, ο οποίος κεραυνοβόλησε και θανάτωσε τον Ασκληπιό.

Πυθαγόρειος συμβολισμός των Αριθμών

Κανένα ολοκληρωμένο έργο που να αφορά την εσωτερική σημασία των αριθμών δεν έχει διασωθεί, Πέραν από ένα σύγγραμμα που αποδίδεται στον Ιάμβλιχο, το Περί θεολογουμένης Αριθμητικής, στο οποίο αναπτύσσονται οι ιδιότητες των 10 πρώτων αριθμών από μαθηματικής και αρμονικής πλευράς και παρέχονται πολυάριθμα προσηγορικά ονόματα για τον κάθε ένα.

Το σύγγραμμα αυτό περιέχει μέρη από την ομώνυμη χαμένη πραγματεία του Νικομάχου του Γερασηνού, από το χαμένο σύγγραμμα του Ανατόλιου (Περί της Δεκάδος και των Αριθμών), του δασκάλου του Ιάμβλιχου και από κάποια χωρία που έχουν γραφεί από κάποιον άγνωστο μελετητή, ο οποίος πιθανόν να είναι ο Ιάμβλιχος, καθώς ο ίδιος αναφέρει τόσο τον Νικόμαχο όσο και τον Ανατόλιο.

Οι διδασκαλίες του Πυθαγόρα έχουν έρθει σε μας με πολύ μικρά αποσπάσματα και όχι άμεσα μέσα από τον ίδιο τον Πυθαγόρα. Ότι ξέρουμε για τις διδασκαλίες του καθώς επίσης και των Πυθαγορείων προέρχονται από ποικίλες πηγές μετά από το θάνατο του Πυθαγόρα. Σίγουρα, γνωρίζομε πως ο Πυθαγόρας δίδαξε κατ' εξοχήν τα μαθηματικά και τους αριθμούς, γενικά. Μια πηγή για αυτό είναι, ο Αριστοτέλης που έγραψε στα Μεταφυσικά του:

Όταν ο Ελληνισμός «άγγιξε» την Ιαπωνία

Δεν είναι ανθελληνισμός όταν Αμερικανοί επιστήμονες τεκμηριώνουν ότι Έλληνες πήγαν στην Ιαπωνία, Κίναι και Χιλή και δεν το αναφέρουν σε κανένα βιβλίο του Υπουργείου Παιδείας;

ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

Γιατί οι απόψεις Αμερικανών καθηγητών ανθρωπολογίας παλαιοντολογίας και ιστορίας που τεκμηριώνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες πήγαν παντού, όπως στην Ιαπωνία, Κίνα και στην Χιλή αλλά δεν υπάρχουν ούτε ως πληροφόρηση σε καμμία βαθμίδα εκπαιδεύσεως, ούτε εις έντυπα ιστορικού ή μη περιεχομένου [2013]. Αδιαφορία ή ανθελληνισμός του υπουργείου Παιδείας και Εξωτερικών ;

Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ανάμεσα τους και ο καθηγητής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Phoenix ο Dr. Thomas S. Anderson υποστηρίζουνε ότι οι Ίωνες κατέφτασαν στην Ιαπωνία το 7000 π.Χ. και χρησιμοποίησαν το νησί Χοκάιντο για ορμητήριο του αποικισμού της Αμερικής, ο οποίος πρέπει να έγινε γύρω στο 6.500 π.Χ. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, πρέπει να έφθασαν στο νησιωτικό σύμπλεγμα των νήσων Χαβάη. Για αυτό έχουνε μείνει εκεί και διάφορες ελληνικές λέξεις όπως Αέτο, όπου στα χαβανέζικα σημαίνει Αετός.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Λάμπουν ξανά οι «θησαυροί» της Ημαθίας

Τους τάφους των Λευκαδίων, στην πεδιάδα της Νάουσας, δύο από τους πιο εντυπωσιακούς και καλύτερα διατηρημένους μακεδονικούς τάφους που έχουν έρθει στο φως μέχρι σήμερα, ανοίγει για το κοινό η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, έπειτα από ένα μακροχρόνιο έργο συντήρησης.

Οι Τάφοι της Κρίσεως (4ος π.Χ. αιώνας) και των Ανθεμίων (α' μισό 3ου π.Χ. αιώνα) είναι από χθες επισκέψιμοι με δωρεάν είσοδο και εκτενές ωράριο (Δευτέρα με Παρασκευή 10:00-18:00) για το κοινό. Μαζί με το αρχαίο θέατρο της Μίεζας, που ανοίγει επίσης για το κοινό, έπειτα από την ολοκλήρωση της συντήρησης και αποκατάστασής του, οι επισκέπτες θα μπορούν να πάρουν μια γεύση από την αρχαία Μίεζα στα χρόνια των Μακεδόνων βασιλέων, όταν δίδασκε εκεί ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον» στους νεαρούς Μακεδόνες ευγενείς, μεταξύ αυτών και στον ίδιο τον Αλέξανδρο.
«Στη Μίεζα, τον τόπο όπου μαθήτευσαν αυτοί που άλλαξαν τον κόσμο, πρέπει να γίνουν πολλά, σήμερα κάνουμε ένα μικρό βήμα...» σημειώνει η προϊσταμένη της Εφορείας, Αγγελική Κοτταρίδη.
Και οι δύο τάφοι είχαν κατασκευαστεί στον αρχαίο δρόμο που ένωνε τη Μίεζα με την Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου.

Δεινοκράτης: Ο αρχιτέκτονας του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Δεινοκράτης που έφτιαξε σύμφωνα με τους αρχαιολόγους τον τάφο στην Αμφίπολη είναι από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες όλων των εποχών.

Γεννήθηκε στη Μακεδονία ή στη Ρόδο και στα κείμενα της αρχαίας γραμματείας αναφέρεται με πολλά ονόματα: Στασικράτης, Στησικράτης, Χειροκράτης, Δεινοχάρης, Δεινοκράτης κ. ἄ

Με διαταγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Δεινοκράτης οροθέτησε το σχέδιο της Αλεξάνδρειας, σχεδιάζοντας, σύμφωνα με την παράδοση, τη γραμμή των τειχών της με μία λωρίδα αλεύρι.

Έργο του είναι και ο επιτάφιος τύμβος του Ηφαιστίωνα στη Βαβυλώνα, ένα κολοσσιαίο μνημείο έξι ορόφων πλάτους 180 μέτρων στη βάση του, με διάφορες χρυσές διακοσμήσεις στους ορόφους.

Το όνομα του Δεινοκράτη συνδέεται και με μία μελέτη μετατροπής του όρους Άθω.

Η μελέτη προέβλεπε το σκάλισμα του βουνού ώστε να κατασκευαστεί ένα πελώριο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο κρατήρας της μάχης & ένα από τα χρυσά κύπελλα, στο Αρχαιολογικό Μουσείο

Για πρώτη φορά από την ημέρα της ανακάλυψής του –πριν από 140 χρόνια- θα εκτεθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ο κρατήρας της μάχης, μαζί με ένα από τα χρυσά κύπελλα που είχε στο εσωτερικό του. Παρουσία του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Α. Μπαλτά, ο περίφημος και αθέατος έως τώρα αργυρός κρατήρας θα μεταφερθεί τη Δευτέρα 25 Ιουλίου, στις 11:00 το πρωί, από το Εργαστήριο Συντήρησης Μετάλλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην αίθουσα του Βωμού (αίθουσα 34), για να εκτεθεί σε κατάλληλη προθήκη, να φωτιστεί και να συνοδευτεί από το κατάλληλο εποπτικό υλικό για τους επισκέπτες, που θα μπορούν να το θαυμάσουν στη θέση αυτή ως την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο της επιτυχημένης του δράσης του μουσείου με τίτλο Αθέατο Μουσείο, που αναδεικνύει κάθε δυο μήνες ένα αριστούργημα από τις αποθήκες, δηλαδή από τον άγνωστο κόσμο των αρχαιοτήτων που βλέπουν μόνον οι ειδικοί ερευνητές.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

H αρχαία Αθήνα. Η εκπληκτική ψηφιακή απεικόνιση

Ένα απίστευτο τεχνολογικό θαύμα. Η χρυσή Αθήνα και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, όπως δεν τα έχετε ξαναδεί ποτέ. 14 καλλιτέχνες, γραφίστες και ειδικοί στα σχεδιαστικά προγράμματα, εργάστηκαν για πέντε εβδομάδες, ώστε να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα.




Θεογονία

Ησίοδος

Χάος - Γαία - Έρως

Στην Θεογονία του Ησίοδου προϋπάρχουν τρία στοιχεία, το Χάος, η Γαία και ο Έρως. Αυτές οι τρεις μορφές δεν έχουν γεννηθεί η μία από την άλλη. Είναι αυτογέννητες κι απέχουν μόνο χρονικά στη σειρά της γέννησής τους. Από τους τρεις πρώτους θεούς μόνο ο Έρως δε γεννά απογόνους. Αυτός ενώνει και ωθεί τις άλλες δυνάμεις σε δημιουργία.
Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα. Κι από την ένωση των δυο τους γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Η Γαία χωρίς ερωτική ένωση γεννά μόνη της τον Ουρανό, που έχει όση έκταση έχει κι εκείνη. Γέννησε επίσης τα Όρη και τον Πόντο. Έτσι όλη η διαμόρφωση του κόσμου ξεκινά από εκείνη. Η Γαία δημιουργεί το σύμπαν γεννώντας τα συστατικά του.
Παραχωρεί μέρος από τις εξουσίες της στον Ουρανό και τεκνοποιεί από το σπέρμα του τον Ωκεανό, τον Κοίο, τον Κρείο, τον Υπερίονα, τη Θεία, τη Ρέα, τη Θέμιδα, τη Μνημοσύνη, τη Φοίβη, την Τηθύα, τον Κρόνο. Εκτός από τους Τιτάνες γέννησε τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.
Ουρανός - Κρόνος - Ζευς (Δίας)

Ο Ουρανός χάνει την εξουσία του από τον Κρόνο, ο οποίος του κόβει τα γεννητικά όργανα. Από το αίμα του Ουρανού γεννιούνται οι Ερινύες, οι Γίγαντες, οι Μελίες και από το σπέρμα του κομμένου αιδοίου του γεννιέται η Αφροδίτη.

Αρχαία ελληνική μυθολογία - Μύθοι ή κρυπτογραφημένα ιστορικά γεγονότα;

Οι περιγραφές του Ομήρου στην "Ιλιάδα" και την "Οδύσσεια" και του Ησίοδου στη "Θεογονία" και στα "Έργα και Ημέραι", είναι απλά και μόνο αποκυήματα της ζωηρής φαντασίας τους; Ο Ηλίας Μαριολάκος, καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καταθέτει την ενδιαφέρουσα επιστημονική του άποψη.

"Πολλοί πιστεύουν ότι οι ελληνικοί μύθοι είναι φανταστικές ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, τουλάχιστον σχετικά με το θέμα των γεωγραφικών και φυσικών-ωκεανογραφικών χαρακτηριστικών του Ατλαντικού Ωκεανού και γενικότερα των ωκεανών, όπως αυτά περιγράφονται κυρίως από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τα Ορφικά και τον Πλούταρχο", υποστηρίζει στην έρευνά του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.

Η μελέτη καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Θουκυδίδου Ιστορία - Περικλέους Επιτάφιος λόγος

O Mεγάλος Θουκιδίδης, στο βιβλίο "ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ Β’" μας περιγράφει τον Επιτάφιο λόγο του Περικλέους ,προς τιμήν των πρώτων θυμάτων του Πελοποννησιακού πολέμου.

35. Οι περισσότεροι από εκείνους οι οποίοι έχουν μιλήσει από το βήμα αυτό, επαινούν εκείνον, ο οποίος πρόσθεσε στο έθιμο του ενταφιασμού και την εκφώνηση του επιταφίου λόγου, με την ιδέα ότι είναι ωραίο πράγμα να εκφωνείται ένας τέτοιος λόγος προς τιμή εκείνων οι οποίοι φονεύονται στον πόλεμο και μεταφερόμενοι εδώ κηδεύονται δημόσια. Εγώ όμως θα θεωρούσα ως αρκετό, για άνδρες οι οποίοι εμπράκτως φάνηκαν αγαθοί, εμπράκτως να εκδηλώνονται και προς αυτούς τιμές.
Όπως ακριβώς βλέπεται και τώρα που έγινε ο δημόσιος αυτός ενταφιασμός, ίσως να μην εξαρτάται από ένα μόνον άνθρωπο, (ο οποίος μπορεί να μιλήσει καλά, μπορεί όμως και να μιλήσει κάπως κατώτερα απ’ όσο πρέπει), το αν θα γίνουν πιστευτές ή όχι οι αρετές τόσων πολλών ανθρώπων. Διότι είναι δύσκολο πράγμα να μιλήσει κανείς ικανοποιητικά για πράγματα, για τα οποία και η προσωπική ακόμη γνώμη περί αληθείας γίνεται πιστευτή με μεγάλη δυσκολία. Διότι και ο ακροατής εκείνος, ο οποίος γνωρίζει τα κατορθώματα των πεσόντων και διάκειται ευνοϊκά προς αυτούς, ίσως νομίσει ότι με τον λόγο φανερώθηκαν κατώτερα εν συγκρίσει με εκείνα τα οποία ήθελε να ακούσει και γνωρίζει ότι έγιναν· αλλά και εκείνος ο οποίος δεν γνωρίζει τα κατορθώματα των παρόντων νεκρών, ίσως νομίσει ότι μερικά λέγονται κατά τρόπο υπερβολικό, και μάλιστα, όταν ακούει κάτι το οποίο υπερβαίνει την δική του φύση ίσως αισθάνεται και φθόνο για τον λεγόμενο έπαινο.

Συνοπτική καταγραφή των πολέμων στην αρχαία Ελλάδα

Στον κατάλογο που ακολουθεί αναφέρονται οι σημαντικότεροι πόλεμοι της αρχαίας ελληνικής ιστορίας κατά χρονολογική σειρά. Πόλεμοι στην αρχαιότητα χαρακτηρίζονταν συνήθως συγκρούσεις που αφορούσαν συνασπισμούς κρατών και πόλεων και όχι απλά τοπικές συγκρούσεις μεταξύ γειτονικών περιοχών.

Αρχαϊκή περίοδος

Πρώτος Μεσσηνιακός πόλεμος (743-724 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους που είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση της Μεσσηνίας στην Σπάρτη

Ληλάντιος πόλεμος (ανάμεσα στα έτη 710-650 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στις δύο ισχυρότερες πόλεις κράτη της Εύβοιας για τη διεκδίκηση του Ληλάντιου πεδίου. Στον πόλεμο αναμίχθηκαν πόλεις της Ιωνίας και οι Θεσσαλοί. Αποτέλεσμα του πολέμου ήταν να αποδυναμωθούν οι δύο Ευβοϊκές πόλεις που μέχρι τότε ήταν μεγάλες αποικιακές και εμπορικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με με αστρονομικούς χάρτες της NASA η Τροία έπεσε το 1218 π.Χ!


Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα άστρα! Αντιπαραβάλλοντας τα στοιχεία περί εκλείψεων στα έπη του Ομήρου και τους αστρονομικούς χάρτες της NASA, έλληνες ερευνητές κατέληξαν σε ακριβή ημερομηνία για την άλωση της Τροίας.

Στο γνωσιακό DNA των Ελλήνων όλων των εποχών – αλλά και σε εκείνο όλων των Ευρωπαίων – έχει φωλιάσει εδώ και 3.000 χρόνια η «μητέρα όλων των μαχών», η αντιπαράθεση Δύσης και Ανατολής που έλαβε χώρα στα στενά των Δαρδανελίων. Ο Πόλεμος της Τροίας σηματοδότησε την απαρχή της Ιστορίας των Ευρωπαίων και υπήρξε το αρχικό καλούπι όλων των μεταγενέστερων «συγκρούσεων των πολιτισμών», από τις Θερμοπύλες και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ως την Πτώση της Κωνσταντινούπολης, την Πολιορκία της Βιέννης, τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, τη Μάχη της Καλλίπολης, ή και την… «ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης» που ονειρεύεται σήμερα το Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS). Αλλά το μέγα ερώτημα ταλάνιζε και ταλανίζει ως σήμερα τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους: Υπήρξε στ’ αλήθεια ο Τρωικός Πόλεμος ή ήταν μια μυθολογία που άνθησε κατά τον Αρχαίο Μεσαίωνα χάρη στον ποιητικό οίστρο του Ομήρου;

Ο μύθος του Καιάδα


Σύμφωνα με τον μύθο οι αρχαίοι Σπαρτιάτες πετούσαν τα ασθενικά τους παιδιά στον Καιάδα. Αυτό όμως που επιβεβαιώνεται από την έρευνα, είναι ότι στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες δεν έριχναν τα προβληματικά παιδιά. Εκεί εκτελούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο, τους επίορκους, τους προδότες, τους εγκληματίες και τους αιχμάλωτους πολέμου. Στον Καιάδα κατέληξε ο ήρωας του Β΄ Πελοποννησιακού πολέμου Αριστομένης ο Ανδανιεύς, μαζί με 50 αιχμάλωτους Μεσσηνίους, αλλά εκεί επρόκειτο να πετάξουν και τον βασιλιά Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο ως προδότης.

Ο Καιάδας, το σπηλαιοβάραθρο του «τρόμου», βρίσκεται κοντά στο χωριό Τρύπη, 10 χλμ. από τη Σπάρτη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης – Καλαμάτας. Η ύπαρξη βαράθρου με ανθρώπινα οστά στην Τρύπη ήταν για πολλά χρόνια γνωστή, αλλά η πρώτη επίσημη επιτόπια έρευνα έγινε το 1983. Τα περισσότερα οστά ήταν όντως ανθρώπινα. Οστά βρέθηκαν και σε φυσικές σχισμές και σε εσοχές ψηλότερα από το σημερινό δάπεδο.

Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα

Μπορεί η επαφή των νεοελλήνων με την αρχαιοελληνική παράδοση και γλώσσα να είναι εξαιρετικά προβληματική, ωστόσο υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις που πέρασαν αυτούσιες στην καθημερινότητά μας και ευτυχώς μας θυμίζουν το δοξασμένο παρελθόν.

Αιδώς Αργείοι: όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο.
Ειπώθηκε από τον Στέντορα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)

Αντίπαλον δέος: όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11)

Από μηχανής θεός: μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. Προέρχεται από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε εναέρια κατασκευή (γερανός).

Αρχή άνδρα δείκνυσι: όταν οι πράξεις – έργα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο στον οποίο αναφερόμαστε. (Βίας ο Πριηνεύς – Σοφοκλής.... Αντιγόνη 62)

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Ο Μαίανδρος η χειρώνειος ή μαιάνδριος λαβή

Το αρχαιότερο ελληνικό σύμβολο ο Μαίανδρος αποτελεί σύμβολο Νίκης και Ενότητας, σύμβολο του Άπειρου και της Αιώνιας Ζωής, αλλά και της αέναης πορείας μας μέσα στον κόσμο. Εμπνευσμένος, κατά την άποψη κάποιων ακαδημαϊκών, από τις πολυάριθμες στροφές του ποταμού Μαιάνδρου, ο οποίος έχει συνολικό μήκος πάνω από 500 χιλιόμετρα, θα αποτελέσει ένα από τα ιστορικότερα σύμβολα του Ελληνικού Κόσμου και θα ονομαστεί και Ελληνικό Κλειδί, καθώς δηλώνει την ελληνική καταγωγή όλων των πραγμάτων που τον φέρουν πάνω τους!

Μπορεί σαν σύμβολο να χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην διακόσμηση, ουσιαστικά όμως είναι σφραγίδα Ελληνική, καθώς τα περισσότερα αρχαία ελληνικά αντικείμενα φέρουν το σχέδιο του Μαιάνδρου. Σαν σχήμα δεν θα λείψει ούτε και από την Ακρόπολη. Μπορεί να είναι γέννημα των προϊστορικών χρόνων, ωστόσο θα αναγεννηθεί και θα πάρει την κύρια, αλλά όχι και μοναδική μορφή του κατά τους Γεωμετρικούς Χρόνους.

O Οδυσσέας και ο Πολύφημος του Δημήτρη Λιαντίνη

Καθότανε κάποτε η μεριμνά και έπλαθε ένα αγαλματάκι από πυλό , ώσπου εμφανίστηκε ο Δίας και τότε η μεριμνά παρακάλεσε τον θεό τον θεών να φυσήξει για να του δώσει ζωή και σαν αντάλλαγμα αυτό να τον προσκυνάει.

-Μετά χαράς, της απαντάει ο Δίας. Πιάνει , φυσάει τη λάσπη.
Κι αμέσως το πλάσμα ζωντάνεψε. Καθόντανε κι οι δύο, και χαίρουνταν το έργο τους.

-Και πώς να το βαφτίσουμε; ρωτά η Μέριμνα. Λέω να τουδώσω τ’ όνομα μου. Εγώ δεν τό ‘πλασα;

-Όχι, λέει ι ο Δίας. Το δικό μου τ’ όνομα θα δώσουμε. Γιατί εγώ του φύσηξα ζωή.

Έτσι, πιάστηκαν οι δύο θεοί, και τράβαγαν, ο ένας από δω ο άλλος από κει. Δεν έβρισκαν την άκρη Τότε σηκώνεται από τα χώματα η Γη, η Humus, και με το στόμα του Κρόνου, δικάζει, και δίνει τη λύση.

Ο Αχιλλέας


Στην Ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας, χιλλεύς στην αρχ. ελλ., (ετυμολογία άγνωστη), εγγονός του Αιακού (Αχιλλεύς Αιακίδης) ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου.

Γέννηση


Ο Αχιλλέας ήταν γιός του Πηλέα, βασιλιά των Μυρμιδόνων στη Φθία (Θεσσαλία) και της Νηρηίδας Θέτιδας. Ο Ζεύς και ο Ποσειδώνας συναγωνίστηκαν για το χέρι της μέχρι που ένα μαντείο αποκάλυψε ότι θα γεννούσε ένα γιο μεγαλύτερο από τον πατέρα του, οπότε και πολύ σοφά επέλεξαν να την δώσουν σε κάποιον άλλο. Σύμφωνα με το μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, όμως πιάνοντάς τον από τη φτέρνα, τον άφησε τρωτό σ' αυτό το σημείο. (Δείτε Αχίλλειος πτέρνα). Ο Όμηρος, εν τούτοις, αναφέρει ένα ελαφρύ τραυματισμό του στην Ιλιάδα. Σε μια νεότερη και λιγότερο δημοφιλή εκδοχή, η Θέτιδα άλειψε το αγόρι με αμβροσία κι έπειτα το έβαλε πάνω από τη φωτιά ώστε να κάψει τα θνητά μέρη του κορμιού του. Διακόπηκε από τον Πηλέα και εγκατέλειψε πατέρα και γιό, εξοργισμένη. Ο Πηλέας τον έδωσε (ίσως μαζί με το μικρό φίλο του Πάτροκλο) στον κένταυρο Χείρωνα, στο όρος Πήλιο, να τον μεγαλώσει.

Τα μυστικά που είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα για την Ελλάδα και την Ατλαντίδα

 “...Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά.

Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει.

Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: "Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων". Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: "Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;". Και εκείνος απήντησεν: "Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα

Τα Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο, αλλά εκφράζουν και το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη του μορφή. Τα Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα δεν είναι συγκεντρωμένα σε ένα συγκεκριμένο αρχαίο κείμενο. Θα τα βρούμε διασκορπισμένα σε έργα του Πλουτάρχου, στις βιογραφίες του Διογένη του Λαέρτιου, στο Ανθολόγιο του Στοιβαίου, στα αστεία του Ιεροκλή κ.λπ. Τα περισσότερα προέρχονται από τον - 4ο αι. Τότε πλάστηκε η λέξη «σπουδαιογέλοιον» που σήμαινε την αστεία πλευρά, ακόμα και των πιο σοβαρών γεγονότων της ζωής. Στη συλλογή αυτή δίνονται τα πιο ωραία Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα, σε μια ελεύθερη μετάφραση, για να είναι άμεσα κατανοητά από τον καθένα και για να διεγείρουν αυθόρμητα συναισθήματα. 

Διδάγματα αρχαίων ελλήνων

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησησε:
«Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:
«Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων.»

Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε:
«Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό».
Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε:
«Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει; »

Τελικά υπάρχει η χαμένη Ατλαντίδα;


Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρξε μια πανέμορφη, εύφορη και απροσπέλαστη γη, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, που την έλεγαν Ατλαντίδα. Ο λαός της ήταν πλούσιος, ευτυχισμένος και πολιτισμένος. Παραστράτησε, όμως, και βρέθηκε αντιμέτωπος με την οργή των θεών που αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν με παντοτινό αφανισμό, καταστρέφοντας το υπέροχο νησί σε μία νύχτα. Ή μήπως δεν υπήρξε;

Επί αιώνες, η ύπαρξη ή όχι της θρυλικής Ατλαντίδας αποτελεί ένα θέμα που συναρπάζει συγγραφείς, ιστορικούς, επιστήμονες και εξερευνητές. Η ιστορία της είναι και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για αμέτρητα βιβλία και ταινίες που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες.

Το συναρπαστικό «κυνήγι» αιώνων για τη χαμένη Ατλαντίδα


Οι πρώτες αναφορές για την Ατλαντίδα πηγάζουν από τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτωνα και συγκεκριμένα από τους διαλόγους «Τίμαιος» και «Κριτίας». Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα υπήρξε περίπου 9.000 χρόνια πριν από την εποχή του. Βρισκόταν πέρα από τις Ηράκλειες Πύλες, οι οποίες στην αρχαιότητα ήταν τα στενά του Γιβραλτάρ. Μια μεγάλη ναυτική δύναμη του αρχαίου κόσμου, μια ιδανική πολιτεία, το νησιωτικό βασίλειο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα βάθη της θάλασσας.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Αρχαία Ήπειρος

Η Ήπειρος στην Προϊστορική Εποχή


Η Ήπειρος κατοικήθηκε από τους παλαιολιθικούς χρόνους. Οι ανασκαφή του Βρεττανού καθηγη-τή Eric Higgs με τον Σωτήριο Δάκαρη το 1963-1965 στό Παλαιολιθικό Σπήλαιο Ασπροχάλικο Πρέ-βεζας απέδωσε ευρήματα ζωής Homo Sapiens από το 100.000 - 10.000 πΧ. Παρόμοια ευρήματα βρήκαν οι ανωτέρω στη θέση Καστρίτσα Ιωαννίνων.Μεταγενέστερα οι κάτοικοι εκείνης της επο-χής ήταν τροφοσυλλέκτες,κυνηγοί και ποιμένες και κατασκεύασαν μεγάλoυς τύμβους για να θά-ψουν τους ηγέτες τους.Οι τύμβοι αυτοί είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνους που κατασκευ-άστηκαν αργότερα από τους Μυκηναίους.Το στοιχείο αυτό έχει υποστηριχθεί από την αρχαιολο-γική κοινότητα ότι αποτελεί απόδειξη της συγγένειας μεταξύ Ηπειρωτών της παλαιολιθικής και νεολιθικής εποχής και Μυκηναίων της μετέπειτα εποχής του Χαλκού.Στην Ήπειρο βρέθηκαν και πολλοί οικισμοί και ευρήματα της καθεαυτού Μυκηναϊκής εποχής.Τα πιο σημαντικά από αυτά βρέθηκαν στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα ποταμού και στο Μαντείο της Δωδώνης (του Δωδω-ναίου Δία).

Μάχη του Δηλίου

Η μάχη στο Δήλιο, το 424 π.Χ., δόθηκε προς τα τέλη της πρώτης φάσης του Πελοποννησιακού Πολέμου σε μια προσπάθεια της Αθήνας να ελέγξει τη Βοιωτία, αλλά κατέληξε σε ήττα της. Στόχος της ήταν να αποκτήσει τον έλεγχο του Δηλίου (σημερινό Δήλεσι) που είχε στρατηγική σημασία στα βόρειά της, και παράλληλα να ανατρέψει τα ολιγαρχικά και φιλοσπαρτιατικά καθεστώτα των σημαντικών βοιωτικών πόλεων.


Οι Προφητείες του Πλάτωνα

Ο Πλάτωνας γεννήθηκε το 428 π.X., το μήνα Θαργηλίωνα (Μάιος) και καταγόταν από αρχοντική γενιά. Είχε πάρει μουσική και γυμναστική αγωγή και είχε πολύ καλές μαθηματικές γνώσεις. Ήταν μαθητής του Σωκράτη και το γεγονός ότι το 399 π.Χ. ο Δάσκαλός του καταδικάστηκε να πιει το κώνειο, ήταν ένα πολύ συνταρακτικό χτύπημα για την ελεύθερη και ανήσυχη ψυχή του. Κατάλαβε ότι η πολιτική της πατρίδας του δημιουργούσε ένα αγεφύρωτο χάσμα για τη φιλοσοφική, ελεύθερη και ανήσυχη σκέψη που πρέσβευε ο ίδιος και ξεκίνησε να ταξιδεύει.

Στην Κάτω Ιταλία γνώρισε τον Πυθαγορισμό, στην Αίγυπτο μυήθηκε στα Μυστήρια των Πυραμίδων και  ήταν Αρχιεροφάντης στα Ελευσίνια Μυστήρια. Στις Συρακούσες προσπάθησε να ιδρύσει την ιδανική του πολιτεία, άλλα έπεσε θύμα των ραδιουργιών της αυλής του Βασιλιά και μόλις που γλίτωσε τη ζωή του. Στην Αθήνα ίδρυσε τη δική του σχολή-Ακαδημία, η οποία κράτησε σχεδόν χίλια χρόνια, μέχρι το 529 μ.Χ. και την πλήρη επικράτηση του Χριστιανισμού.

Διασώθηκαν αρκετά έργα του όπως οι «Νόμοι», το «Συμπόσιο», η «Πολιτεία» και αρκετά άλλα που επηρέασαν όλους του μετέπειτα Φιλόσοφους και Επιστήμονες. Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας», στο οποίο ο Πλάτωνας παρομοιάζει τον κόσμο που ζούμε σαν μια σκοτεινή σπηλιά.