Από πότε, λέτε, ότι υπάρχουν μηχανικοί πωλητές με κέρμα; Το πιθανότερο είναι να δώσατε μια απάντηση που πέφτει πολύ έξω. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν εδώ και σχεδόν 2.000 χρόνια. Ο πρώτος τέτοιος κερματοδέκτης ήταν εφεύρεση ενός εξαιρετικού Έλληνα επιστήμονα, του Ήρωνα, που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Έδινε νερό μέσα στο ναό. Οι προσκυνητές έριχναν ένα νόμισμα, το οποίο έπεφτε από το άκρο ενός ευαίσθητου μοχλού. Έτσι ανυψωνόταν το άλλο άκρο του μοχλού και άνοιγε τη βαλβίδα. Το νόμισμα συνέχιζε να πιέζει τον μοχλό μέχρι να πέσει από εκεί σε κουμπαρά και έτρεχε λίγο νερό για να πλύνουν τα χέρια και το πρόσωπό τους. Στη συνέχεια, ο μοχλός επέστρεφε στην αρχική του θέση και έκλεινε τη βαλβίδα. Όσο πιο θεατρική η εφεύρεση, τόσο περισσότερο ευχαριστούσε τον Ήρωνα. Κατασκεύασε αυτόματες πόρτες για ναό, μηχανικό κουκλοθέατρο και ηλιακό σιντριβάνι. Η πιο φημισμένη εφεύρεση του ήταν η αιολόσφαιρα, από το όνομα το Αιόλου, θεού των ανέμων. Επρόκειτο για στρογγυλό κλειστό λέβητα με νερό μέσα του. Από κάθε πόλο του εξείχε ένα ακροφύσιο.
Όταν έβραζε το νερό, ο ατμός έβγαινε ορμητικά από τα ανοίγματα, περιστρέφοντας τη σφαίρα. Ήταν ο πρόγονος της ατμομηχανής και τις αεριώθησης, αλλά πολύ μπροστά από την εποχή του. Ο Ήρωνας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει πρακτικά αυτή τη δύναμη. Εφηύρε όλα τα απαραίτητα μέρη, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να τα συνδυάσει όλα μαζί. Κάποιοι λένε ότι πέθανε προσπαθώντας. Αν τα είχε καταφέρει, θα είχαμε ίσως τη ρωμαϊκή βιομηχανική επανάσταση. Και η ιστορία θα ήταν, ίσως, διαφορετική.
ΠΗΓΗ: Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ», Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Πηγή
