Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

21 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ ο Μαρδόνιος πυρπολεί την Αθήνα

Ο Μαρδόνιος ήταν ένας από τους επικεφαλής Πέρσες στρατηγούς κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων, στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.. Ήταν γιος του Πέρση ευγενή Γοβρύα, που βοήθησε τον Αχαιμενίδη πρίγκιπα Δαρείο όταν διεκδίκησε τον περσικό θρόνο. Όταν έγινε ο Δαρείος βασιλιάς, η φιλία τους επισφραγίστηκε με τους γάμους του Δαρείου με την κόρη του Γοβρύα, και του Γοβρύα με την αδελφή του Δαρείου. Ο Μαρδόνιος ήταν ανιψιός του Δαρείου Α' αλλά και γαμπρός του, καθώς παντρεύτηκε την κόρη του, Αρτοζώστρα.


Περσικοί πόλεμοι


Ο Δαρείος ονόμασε τον Μαρδόνιο στρατηγό και μετά την Ιωνική Επανάσταση, τον έστειλε το 492 π.Χ. να τιμωρήσει τους Έλληνες που υποστήριξαν τους Ίωνες. Στην πορεία του προς την Αθήνα, χρησιμοποίησε το στρατό του για να καθαιρέσει τους Πέρσες Σατράπες που κυβερνούσαν τις Ιωνικές πόλεις και να τους αντικαταστήσει με δημοκρατικά πολιτεύματα. Ήταν μια διπλωματική κίνηση ώστε να μην προκληθεί ξανά εξέγερση κατά την εκστρατεία του στην Ελλάδα. Ο στόλος και ο στρατός του πέρασαν τον Ελλήσποντο, ακολούθησε η κατάληψη της Θάσου, νησιού με πλούσια μεταλλεύματα. Στη συνέχεια υποτάχθηκε η Μακεδονία.

Η εκστρατεία αυτή τερματίστηκε άδοξα, καθώς ο στόλος του καταστράφηκε σε καταιγίδα κοντά στο Άγιο Όρος. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Πέρσες έχασαν 300 πλοία και 20.000 άντρες. Περίπου την ίδια εποχή ο Μαρδόνιος ήταν επικεφαλής των Περσών σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Θράκη. Εκεί τραυματίστηκε, αλλά ο στρατός του τελικά επικράτησε. Παρ' όλα αυτά ανακλήθηκε από τον Δαρείο, ο οποίος έστειλε τον Δάτη και τον Αρταφέρνη, το 490 π.Χ. να καταλάβουν την Ελλάδα. Η εκστρατεία τους τελικά έληξε και αυτή με οδυνηρή ήττα στον Μαραθώνα της Αττικής, από τους ολιγάριθμους σχετικά αλλά αποφασιστικούς Αθηναίους.

Στην αμέσως επόμενη περσική εκστρατεία, με επικεφαλής τον Ξέρξη Α', ο Μαρδόνιος ήταν από τους επικεφαλής στρατηγούς. Ο Ηρόδοτος τον παρουσιάζει ως φιλοπόλεμο και σκληροπυρηνικό σύμβουλο του Πέρση βασιλιά, που ήθελε να γίνει Σατράπης (Πέρσης διοικητής) της Ελλάδας.

Ήταν παρών στη Μάχη των Θερμοπυλών και μετά την περσική ήττα στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, προσπάθησε να πείσει τον Ξέρξη να επιμείνει στο εγχείρημα κατάκτησης της Ελλάδας. Ο Ξέρξης τελικά γύρισε στην Περσία, άφησε όμως διοικητή των ελληνικών περιοχών που είχε κατακτήσει τον Μαρδόνιο. Ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας, αναγνώρισε την επικυριαρχία του Μαρδόνιου, αλλά προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια του Πέρση, στους Αθηναίους.

Ο Αλέξανδρος δήλωσε ότι ως Έλληνας έπρεπε να βοηθήσει τους συμπατριώτες του και δεν θα μπορούσε να δει την Ελλάδα ποτέ σκλαβωμένη. Ο Μαρδόνιος εν συνεχεία μπήκε στην Αθήνα που είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της πριν από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τέλος, πρότεινε να επιστρέψουν οι κάτοικοί της και να τους βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πόλης, εφόσον δέχονταν ανακωχή. Οι Αθηναίοι, όμως, απέρριψαν την πρότασή του και ετοιμάστηκαν για μάχη μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, με στόχο την οριστική εκδίωξη των Περσών από την Ελλάδα.

Οι Ελληνες είχαν καταφύγει στα «ξύλινα τείχη» του Θεμιστοκλή, στην Σαλαμίνα. Εκεί, ένας βουλευτής, ο Λυκίδης, τάχθηκε υπέρ της αποδοχής των περσικών προτάσεων και την «εισαγωγή» τους στην Εκκλησία του Δήμου για επικύρωση. Οι άλλοι βουλευτές όμως, με μανία άρχισαν να χειροδικούν εναντίον του Λυκίδη. Το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο έξω από τη Βουλή, άρπαξε τον Λυκίδη και τον λιντσάρισε! Ένα πλήθος γυναικών, αλαλάζοντας, κατευθύνθηκαν στο κατάλυμα του Λυκίδη και λιθοβόλησαν τη σύζυγο και τα παιδιά του.

Ο Μαρδόνιος περίμενε τους Έλληνες στις Πλαταιές, παρότι εκδηλώθηκαν αντιδράσεις από άλλους Πέρσες στρατηγούς, όπως ο Αρτάβαζος, ο οποίος, όπως και ο Αρτάβανος, πίστευε ότι απλά και μόνο η αριθμητική υπεροχή των Περσών δεν θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την νίκη. Ο Μαρδόνιος σκοτώθηκε στη Μάχη των Πλαταιών και ο στρατός του ηττήθηκε.



Πηγή