Την εποχή εκείνη οι Ρωμαίοι γλύπτες συνήθιζαν να αντιγράφουν τα αριστουργήματα των αρχαίων Ελλήνων καλλιτεχνών. Ο Λύσιππος αποτύπωσε τον Ηρακλή με μοναδικό τρόπο. Ο μυώδης ημίθεος λυγίζει το ένα του πόδι και στηρίζεται στο ρόπαλό του που είναι καλυμμένο με το δέρμα του λιονταριού της Νεμέας, το οποίο είχε εξοντώσει στον πρώτο του άθλο.
Στο δεξί του χέρι, το οποίο έχει πίσω από την πλάτη του, κρατάει τα μήλα των Εσπερίδων που αποδεικνύουν ότι απεικονίζεται μετά τον τελευταίο του άθλο, γι’αυτό μοιάζει να είναι κουρασμένος.
Το άγαλμα είναι γνωστό ως ο Ηρακλής του Φαρνέζε και είναι αρκετά μεγαλύτερο από το αυθεντικό. Ο Γλύκωνας ο Αθηναίος ο οποίος εργαζόταν στη Ρώμη, το έκανε μεγαλύτερο καθώς τοποθετήθηκε στα Λουτρά του Καρακάλλα στη Ρώμη, όπου ανακαλύφθηκε το 1545.
Το κεφάλι του αγάλματος βρέθηκε σε ένα πηγάδι, ενώ τα πόδια του αρχικά ανήκαν σε σύγχρονο γλύπτη και αντικαταστάθηκαν όταν βρέθηκαν τα αυθεντικά μετά από εκτεταμένες ανασκαφές στα λουτρά. Το άγαλμα περιήλθε στη συλλογή του διπλωμάτη Αλεσάντρο Φαρνέζε απ’ο τον οποίο φέρει την τωρινή του ονομασία.
Ο καρδινάλιος Φαρνέζε ήταν εγγονός του πάπα Παύλου Γ’ και διέθετε την εντυπωσιακότερη συλλογή αρχαίων αντικειμένων που είχε αποθηκεύσει στο δωμάτιο του στο παλάτι Φαρνέζε στη Ρώμη. Το άγαλμα παρέμεινε στη Ρώμη επί δύο αιώνες και όταν ο Γερμανός σκιτσογράφος Hendrik Goltzius είδε το άγαλμα από κοντά το 1590 εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που δημιούργησε μια γκραβούρα με τη μορφή του αγάλματος στο προαύλιο του παλατιού.
Το 1757 μεταφέρθηκε στη Νάπολη και σήμερα εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. Ρωμαϊκά αντίγραφα του αγάλματος του Ηρακλή φιλοξενούνται σε διάφορα μουσεία του κόσμου.
Τα μήλα των Εσπερίδων
Σε μια μακρινή χώρα υπήρχε ένας κήπος με μια πελώρια μηλιά, που έκανε χρυσά μήλα. Σ’ αυτόν τον κήπο κατοικούσαν μερικές νύμφες, οι Εσπερίδες, και μόνο αυτές μπορούσαν να κόβουν τα χρυσά μήλα. Για να μην πλησιάζει κανείς αυτό το μοναδικό δέντρο, το φύλαγε μέρα και νύχτα ένα φίδι με εκατό κεφάλια, τυλιγμένο στον κορμό του.
Καθώς προχωρούσε προς τη χώρα των Εσπερίδων ο Ηρακλής, έφτασε στον Καύκασο.
Στο βουνό αυτό ο Δίας είχε αλυσοδέσει τον Προμηθέα για να τον τιμωρήσει επειδή είχε κλέψει τη φωτιά από τους θεούς και την είχε δώσει στους ανθρώπους. Και σα να μην έφτανε αυτό, ένας πελώριος αητός ερχόταν κάθε μέρα και του έτρωγε το συκώτι, που τα βράδυα ξαναφύτρωνε στο σώμα του καινούριο.
Ο Ηρακλής που συγκινήθηκε από το μαρτύριο του Προμηθέα, μ’ ένα βέλος του σκότωσε τον αητό και ελευθέρωσε από τις αλυσίδες τον ευεργέτη των ανθρώπων. Ο Προμηθέας συνόδευσε στη συνέχεια τον Ηρακλή στον κήπο των Εσπερίδων.
Σύμφωνα με την πρώτη και πλέον διαδεδομένη εκδοχή του μύθου, ο Ηρακλής ακολούθησε τη συμβουλή του Προμηθέα να μην μπει ο ίδιος στον κήπο. Συμφώνησε λοιπόν με τον Άτλαντα να κρατήσει για λίγο εκείνος το φορτίο του, μέχρι ο Άτλας να του φέρει τα χρυσά μήλα.
Ο Άτλας όμως όταν επέστρεψε από τον κήπο, αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή. Του είπε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στη θέση του για πάντα. Ο Ηρακλής επιστράτευσε τότε όλη του την ευστροφία για να μπορέσει να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη. Άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλας δέχτηκε, ο Ηρακλής όμως δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του και τα μήλα.
Η δεύτερη εκδοχή φέρει τον Ηρακλή να πηγαίνει ο ίδιος στον κήπο, να φονεύει το Λάδωνα και να παίρνει τα μήλα, ενώ η τρίτη τις Εσπερίδες να παραδίδουν τα μήλα στον Ηρακλή με τη θέλησή τους, αφού πρώτα αποκοίμισαν το δράκοντα.
Όταν ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες παρέδωσε τα μήλα στον Ευρυσθέα. Εκείνος τα έδωσε πίσω στον ήρωα σαν δώρο. Ούτε ο Ηρακλής όμως κράτησε τα μήλα. Τα παρέδωσε στην Αθηνά, η οποία τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, καθώς εκεί ήταν η θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκονται.
Πηγή
