Τέτοια φαινόμενα δεν είναι και τόσο άγνωστα, όσο νομίζουμε. Ήδη από την αρχαιότητα έχουν παρατηρηθεί. Τόσο κατά την προϊστορική εποχή (Πελασγική-Μινωική-Μυκηναϊκή) όσο και κατά την κλασσική. Με αποκορύφωμα τον μέγιστο φιλόσοφο, που τα περιγράφει στο βιβλίο του «Μετεωρολογικά» και όχι μόνο.
Ο μεγάλος Σταγειρίτης πανεπιστήμων μας λέει λοιπόν: «ὅσα τε θείημεν ἂν ἀέρος εἶναι κοινὰ πάθη καὶ ὕδατος». Όσα νεφελώματα λοιπόν θεωρούμε ότι αποτελούνται από αέρια στοιχεία καθώς και από υδρατμούς, «ἔτι δὲ γῆς ὅσα μέρη καὶ εἴδη καὶ πάθη τῶν μερῶν». Επιπλέον δε, σε ό,τι αφορά στην δική μας Γη, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε τα στρώματα. Από τα οποία αποτελείται η Γη και τα στοιχεία από τα οποία αποτελούνται τα στρώματα αυτά και τις επιμέρους λειτουργίες των φαινομένων αυτών.
«ἐξ ὧν περί τε πνευμάτων καὶ σεισμῶν θεωρήσαιμεν»
Όπως για παράδειγμα τον τρόπο που από αυτές τις λειτουργίες, προκαλούνται οι σεισμοί αλλά και αέρια φαινόμενα.
«ἂν τὰς αἰτίας [339a] καὶ περὶ πάντων τῶν γιγνομένων κατὰ τὰς κινήσεις τὰς τούτων·»
εφόσον γνωρίσουμε τα αίτια που προκαλούν τα φαινόμενα αυτά, δηλαδή τις κινήσεις των στρωμάτων της Γης και τις κινήσεις αυτών των αερίων μαζών. Και φτάνει τώρα στους τυφώνες λέγοντας «ἔτι δὲ περὶ κεραυνῶν πτώσεως καὶ τυφώνων καὶ πρηστήρων καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐγκυκλίων».
Ο Αριστοτέλης με μεγάλη οξυδέρκεια προσπαθεί να εξηγήσει το ακραίο φαινόμενο, με την λέξη «πρηστήρ» που σημαίνει την πίεση, τις ατμοσφαιρικές πιέσεις δηλαδή που δημιουργούν το φαινόμενο.
Πηγή
