To Δαχτυλίδι του Γύγη

Ο Γύγης, γιος του Δασκύλου, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο υπήρξε ο πρώτος Βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων (687 π.χ. - 652 π.χ.)

Ο Γύγης ήταν βοσκός του βασιλιά της Λυδίας την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του βασιλιά, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε ένας δυνατός σεισμός, που άνοιξε τη γη. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Μέσα στο άλογο από τα πλευρικά ανοίγματα διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός γίγαντας και φορούσε στο χέρι ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά ήταν μαγικό.

O Εθνικός Ύμνος στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα

Η πρωτοβουλία ανήκει στον ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Eυχαριστούμε θερμά όλους όσους εργάστηκαν για τη γλωσσολογική και φιλολογική απόδοση του Εθνικού Ύμνου στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα :

Ποιος ήταν ο Τιτάνας Κόιος

Στην Ελληνική μυθολογία ο Κόιος (αρχαιοελληνικά Κόιος) ήταν ένας από τους Τιτάνες, υιός του Ουρανού και της Γαίας, όπως αναφέρει ο Ησίοδος στη Θεογονία του. Τιτάνας της νοημοσύνης, ο άξονας από τον οποίο περιστρέφονται οι αστερισμοί και πιθανόν οι ουράνιοι χρησμοί

Αναφέρεται ότι ήταν πατέρας της Λητούς και της Αστερίας, τις οποίες απέκτησε με την αδελφή του, την Τιτανίδα Φοίβη, η οποία συνδέεται με τη φωτεινότητα και τη Σελήνη. Οι κόρες του Κόιου συμβολίζουν τους κλάδους της μαντικής και προορατικής ικανότητας[εκκρεμεί παραπομπή]. Σύμφωνα με τις παραδόσεις της ελληνιστικής εποχής, ο Κόιος έδωσε το όνομά του στη νήσο Κως, όπου γεννήθηκε η κόρη του Λητώ .

Η αρχαία Σπαρτιατική διάλεκτος εξακολουθεί να ζει παρά τις καταστροφές του χρόνου και της τύχης

Η Ελλάδα, η πατρίδα ενός από τους παλαιότερους πολιτισμούς στον κόσμο, είναι ευλογημένη με χιλιάδες ανεκτίμητα μνημεία, από τον Παρθενώνα, τον ναό στο Σούνιο και την περιοχή των Δελφών. Αλλά ίσως καμία φυσική δομή πουθενά δεν είναι τόσο σημαντική από το ζωντανό μνημείο μιας ομιλούμενης γλώσσας που προέρχεται απευθείας από τον αρχαίο κόσμο.

Μία τέτοια γλώσσα σώζεται ακόμα σήμερα, παρά τις καταστροφές του χρόνου και τις πολλές αναστροφές της τύχης που γνώρισε η Ελλάδα, στο Λεωνίδιο, ένα ζωντανό κατάλοιπο της γλώσσας της αρχαίας Σπάρτης, το πολεμικό κράτος με  μια εξαιρετικά αυστηρή και σύνθετη κοινωνία .

Ιδομενέας, o γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας (< Ἴδα + μένος (σφρίγος, οργή, δύναμη), «η δύναμη της Ίδας») ήταν βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα. Συμμετείχε και διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον Πόλεμο της Τροίας. 

Το όνομα Ιδομενεύς είναι σύνθετο από την ονομασία του ιερού βουνού της Κρήτης, την πολυτραγουδισμένη Ίδη και το ρήμα μένω. Το όνομά του απαντάται σήμερα στην Κρήτη σαν βαφτιστικό πολλών ανθρώπων και σαν όνομα δρόμων και πλατειών. Συχνά έχει γίνει εμπνευστική πηγή πολλών συγγραφέων Κρητικών αλλά και μη Κρητικών.

Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) o Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ

Ο Επαμεινώνδας έζησε σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ, η Σπάρτη τήρησε επιθετική πολιτική απέναντι στην υπόλοιπη Ελλάδα και αποξενώθηκε από πολλούς συμμάχους της. 

Η Θήβα, εν τω μεταξύ, αύξησε τη δύναμή της κατά τη διάρκεια του πολέμου και θέλησε να πάρει υπό κατοχή της τις πόλεις τής Βοιωτίας. Αυτή η πολιτική οδήγησε σε σύγκρουση μεταξύ της Θήβας και της Σπάρτης. Το 395 π.Χ, η Θήβα, μαζί με την Αθήνα, την Κόρινθο και το Άργος, άρχισε πόλεμο με τη Σπάρτη, γνωστό ως Κορινθιακό Πόλεμο. Ο πόλεμος διήρκεσε 8 χρόνια και η Θήβα αναγκάστηκε να συνάψει ξανά συμμαχία με τη Σπάρτη.

Ένα άθικτο άρμα ανακαλύφτηκε στην Πομπηία – Δείτε το βίντεο

Το άρμα βρέθηκε μέσα σε μια στοά διπλού επιπέδου η οποία πιθανότατα έβγαζε σε μια ακάλυπτη αυλή, όχι μακριά από ένα στάβλο, με τον οποίο συνδεόταν με μια πόρτα.

Το στρώμα που ενδύθηκε το άρμα έχει επιτρέψει τη διατήρηση των αρχικών του διαστάσεων και των μεμονωμένων τμημάτων του.

Το εν λόγω τεχνούργημα είναι ένα τετράτροχο άρμα το οποίο, βάσει πληροφοριών που καταγράφονται από πηγές και τα λίγα αρχαιολογικά ίχνη που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, πιθανότατα μπορεί να αναγνωριστεί ως ένα όχημα μεταφοράς που χρησιμοποιούταν  στον ρωμαϊκό κόσμο από την ελίτ σε τελετουργικά πλαίσια.