Το μυστικό σε λίγο διαδόθηκε, και ο Γάλλος πρόξενος το πληροφορήθηκε, με αποτέλεσμα να σπεύσει ο αρχαιομαθής Γάλλος σημαιοφόρος Ντ Ουρβίλ –μέλος του πληρώματος γαλλικού πολεμικού προσορμισμένου στην Κωνσταντινούπολη– στη Μήλο και να επισκεφτεί το σπίτι του χωρικού. Ο Γάλλος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη διέταξε να κατευθυνθεί και το πολεμικό στη Μήλο.
Εν τω μεταξύ, οι Αθηναίοι πρόκριτοι που έμαθαν την υπόθεση, έστειλαν με τουρκικό ιστιοφόρο τον ιερέα Βέργη, με την εντολή να φέρει το εύρημα στην Αθήνα. Το άγαλμα, συσκευασμένο σε ξύλινο κιβώτιο, ήταν έτοιμο να φορτωθεί, όταν έφτασε το γαλλικό πολεμικό, και οι Γάλλοι ναύτες έπεσαν με τα ξίφη εναντίον των Τούρκων ναυτών και άρπαξαν το άγαλμα. Η υπόθεση στοίχισε μόνο 1.000 φράγκα στη γαλλική κυβέρνηση.
Η Αφροδίτη που από τότε βρίσκεται σε ειδικό δωμάτιο του Λούβρου, θεωρείται έργο του Σκόπα. Τα μπράτσα της, όπως ισχυρίστηκε ο γιος του χωρικού που τη βρήκε, ήταν ανέπαφα (με το αριστερό χέρι κρατούσε το μήλο που της έδωσε ο Πάρις, και με το δεξί τον έτοιμο να γλιστρήσει χιτώνα της), αλλά έσπασαν στη συμπλοκή και χάθηκαν.
Το έργο πλάστηκε στα ταραγμένα ελληνιστικά χρόνια, κατά πάσα πιθανότητα από τον γλύπτη Αγήσανδρο ή ο Αλέξανδρο, γιο του Μηνίδη από την Αντιόχεια του Μαιάνδρου. Το μισό όνομά του αναφερόταν στη βάση του γλυπτού όπου απέμενε χαραγμένη η φράση ...ΝΔΡΟΣ ΜΗΝΙΔΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΥΣ ΑΠΟ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ ΕΠΟΙΗΣΕ. Αυτή η επιγραφή που φαίνεται σε ένα σχέδιο της εποχής, χάθηκε γύρω στο 1825 ενώ το απόκτημα βρισκόταν στο Λούβρο και πολλοί πιστεύουν ότι την εξαφάνισαν οι τότε διευθυντές του για να μπορούν να υποστηρίξουν ότι ήταν έργο του Πραξιτέλη. Στον Αγήσανδρο αποδίδεται πάντως ένα άλλο έργο που εκτίθεται στο Λούβρο -μια προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε βρεθεί στη Δήλο.
Πηγή