Πολλά έχουν ακουστεί για τον Ναύπλιο, τον γιο του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, της κόρης του Δαναού. Παλικάρι είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Πρέπει να έζησε πάρα πολλά χρόνια, αν είναι αλήθεια ότι ακόμα και μετά τον Τρωικό Πόλεμο συνέχιζε τη δράση του!.. Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί για διάφορες παραδόσεις που λέγονταν γι’ αυτόν!...
ΛΕΝΕ πως ο Ναύπλιος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, της κόρης του Δαναού. Παλικάρι είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Πρέπει να έζησε πάρα πολλά χρόνια, αν είναι αλήθεια ότι ακόμα και μετά τον Τρωικό Πόλεμο συνέχιζε τη δράση του.
Μια μέρα ο Ναύπλιος συνάντησε τον Κατρέα, το γιο του Μίνωα. Ο Κατρέας τού εμπιστεύτηκε τις δυο του κόρες, την Αερόπη και την Κλυμένη, να τις πάει σε άλλον τόπο, γιατί φοβόταν κάποιο χρησμό που έλεγε ότι ένα από τα παιδιά που θα κάνουν οι κόρες του θα τον σκοτώσει. Ο Ναύπλιος πήρε την Κλυμένη γυναίκα του και πάντρεψε την Αερόπη με τον Πλεισθένη- σύμφωνα μάλιστα με μια παράδοση η Αερόπη γέννησε τον Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο απ’ αυτό το γάμο και όχι από τον Ατρέα.
Άλλοι όμως είπαν αλλιώς αυτή την ιστορία. Έλεγαν δηλαδή ότι αυτός που φοβόταν το χρησμό ήταν ο Αλεός, ο βασιλιάς της Τεγέας, και ότι αυτός ήταν που παρέδωσε στον Ναύπλιο την κόρη του, την Αύγη, μετά την ένωση της με τον Ηρακλή ή αφού είχε κιόλας γεννήσει κρυφά το γιο της τον Τήλεφο- και έλεγαν ότι ο Ναύπλιος την έδωσε σε ανθρώπους του βασιλιά της Μυσίας, του Τεύθραντα, που την πήρε γυναίκα του.
Ο Ναύπλιος, από το ζευγάρωμα του με την Κλυμένη (ή τη Φιλύρα ή την Ησιόνη) απόκτησε γιους τον Παλαμήδη, τον Οίακα και τον Ναυσιμέδοντα.
Ο Παλαμήδης έγινε τόσο σπουδαίο παλικάρι, που στον Τρωικό Πόλεμο ο Αίας και ο Αχιλλέας τον τιμούσαν σαν ίσο τους· και τόσο σοφός, που με τις προβλέψεις και τις επινοήσεις του θεωρήθηκε ευεργέτης όχι μόνο των συμπολεμιστών του αλλά και όλων των ανθρώπων του καιρού του. 'Ελεγαν πως ο Παλαμήδης βρήκε τα γράμματα ή, τουλάχιστον πως συμπλήρωσε το σύστημα της γραφής, πως επινόησε την αρίθμηση, τα μέτρα, τα σταθμά και το νόμισμα πως ήξερε όλα τα σημάδια του ουρανού και τη σημασία τους σε κάθε περίπτωση, πως επινόησε την πολεμική τακτική αλλά και τους πεσσούς, για να απασχολούνται οι πολεμιστές τις ώρες της αργίας, οξύνοντας το μυαλό τους.
Πηγή
ΛΕΝΕ πως ο Ναύπλιος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, της κόρης του Δαναού. Παλικάρι είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Πρέπει να έζησε πάρα πολλά χρόνια, αν είναι αλήθεια ότι ακόμα και μετά τον Τρωικό Πόλεμο συνέχιζε τη δράση του.
Μια μέρα ο Ναύπλιος συνάντησε τον Κατρέα, το γιο του Μίνωα. Ο Κατρέας τού εμπιστεύτηκε τις δυο του κόρες, την Αερόπη και την Κλυμένη, να τις πάει σε άλλον τόπο, γιατί φοβόταν κάποιο χρησμό που έλεγε ότι ένα από τα παιδιά που θα κάνουν οι κόρες του θα τον σκοτώσει. Ο Ναύπλιος πήρε την Κλυμένη γυναίκα του και πάντρεψε την Αερόπη με τον Πλεισθένη- σύμφωνα μάλιστα με μια παράδοση η Αερόπη γέννησε τον Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο απ’ αυτό το γάμο και όχι από τον Ατρέα.
Άλλοι όμως είπαν αλλιώς αυτή την ιστορία. Έλεγαν δηλαδή ότι αυτός που φοβόταν το χρησμό ήταν ο Αλεός, ο βασιλιάς της Τεγέας, και ότι αυτός ήταν που παρέδωσε στον Ναύπλιο την κόρη του, την Αύγη, μετά την ένωση της με τον Ηρακλή ή αφού είχε κιόλας γεννήσει κρυφά το γιο της τον Τήλεφο- και έλεγαν ότι ο Ναύπλιος την έδωσε σε ανθρώπους του βασιλιά της Μυσίας, του Τεύθραντα, που την πήρε γυναίκα του.
Ο Ναύπλιος, από το ζευγάρωμα του με την Κλυμένη (ή τη Φιλύρα ή την Ησιόνη) απόκτησε γιους τον Παλαμήδη, τον Οίακα και τον Ναυσιμέδοντα.
Ο Παλαμήδης έγινε τόσο σπουδαίο παλικάρι, που στον Τρωικό Πόλεμο ο Αίας και ο Αχιλλέας τον τιμούσαν σαν ίσο τους· και τόσο σοφός, που με τις προβλέψεις και τις επινοήσεις του θεωρήθηκε ευεργέτης όχι μόνο των συμπολεμιστών του αλλά και όλων των ανθρώπων του καιρού του. 'Ελεγαν πως ο Παλαμήδης βρήκε τα γράμματα ή, τουλάχιστον πως συμπλήρωσε το σύστημα της γραφής, πως επινόησε την αρίθμηση, τα μέτρα, τα σταθμά και το νόμισμα πως ήξερε όλα τα σημάδια του ουρανού και τη σημασία τους σε κάθε περίπτωση, πως επινόησε την πολεμική τακτική αλλά και τους πεσσούς, για να απασχολούνται οι πολεμιστές τις ώρες της αργίας, οξύνοντας το μυαλό τους.
Πηγή