Το ιερό της Μπρεξίζας είναι το μοναδικό σωζόμενο αιγυπτιακό ιερό στην Αττική και υπολογίζεται ότι χτίστηκε το 160 μ.Χ. από τον περίφημο Ηρώδη Αττικό, τον μεγάλο σοφιστή, ρήτορα και πλούσιο γαιοκτήμονα της εποχής.
Το ιερό δημιουργήθηκε σε έκταση που ανήκε στον ίδιο. Εκεί κοντά είχε ανεγείρει και την έπαυλη στην οποία έμενε. Πιθανολογείται ότι το έχτισε επηρεασμένος από τον αυτοκράτορα Αδριανό για τον οποίο έτρεφε θαυμασμό.
Όταν ο Αδριανός επισκέφτηκε τον Νείλο εντυπωσιάστηκε από τον πολιτισμό των Αιγυπτίων και όταν επέστρεψε στη Ρώμη έχτισε έπαυλη στο Τίβολι της Ρώμης πάνω σε ένα τεχνητό νησί, το αντιγράφοντας το Σαραπείο που βρισκόταν στο Δέλτα του Νείλου.
Το Σαραπείο ήταν ναός αφιερωμένος στον ελληνοαιγυπτιακό μυστηριακό θεό Σέραπι. Αυτό έκανε και ο Ηρώδης ο Αττικός στη Ν. Μάκρη. Επέλεξε ένα σημείο κοντά στη θάλασσα όπου εκβάλει ένα ποτάμι και δημιουργούσε μια ελώδη περιοχή. Εκεί βρισκόταν η νησίδα της Μπρεξίζας, που την περιέβαλλαν καλαμώνες.
Εκεί στην αρχαιότητα έγινε η πιο σφοδρή σύγκρουση της Μάχης του Μαραθώνα όπου οι Αθηναίοι αποδεκάτισαν μέσα στο βάλτο τους Πέρσες εισβολείς.
Το ιερό της Μρεξίζας το αποκαλούσαν "νησί" και είχε πυραμίδα
Ο πρώτος που ανακάλυψε το ιερό ήταν ο Γάλλος Πρόξενος Φωβέλ, το 1792, ο οποίος το είχε ταυτίσει λανθασμένα με το Τύμβο των Μαραθωνομάχων. Τέλη του 20ου αιώνα έγιναν ανασκαφές και σιγά σιγά ήρθε στο φως το σύνολο του ιερού. Όταν χτίστηκε το ιερό, η Μπρεξίζα ήταν αποκομμένη από τη στεριά και για το λόγο αυτό υπήρχαν διώρυγες με τις οποίες συνδεόταν με τη στεριά. Έτσι ήταν γνωστή με το όνομα “Νησί”. Το ιερό έχει τετράγωνο σχήμα, περίβολο και επάλληλους δρόμους που κατέληγαν στο κέντρο του ιερού σε μια βαθμιδωτή πυραμίδα.
Σε απόσταση 40 μέτρων βρίσκετα το Βαλανείο, ρωμαϊκά λουτρά, όπου πλένονταν οι πιστοί και λίγο πιο βόρεια ένα ορθογώνιο οικοδόμημα, που πιθανόν ήταν ιχθυοτροφείο ή τεχνητή λίμνη. Το ιερό διέθετε τέσσερις εισόδους, οι οποίες ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένες με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η κεντρική είσοδος ήταν στραμμένη στην Ανατολή και βρισκόταν από την πλευρά της θάλασσας. Σε κάθε πύλη του ναού υπήρχαν 4 αγάλματα. Συνολικά τον ναό κοσμούσαν περιμετρικά 16 τεράστια αγάλματα αιγύπτιων θεών. Οι Αιγύπτιοι αφιέρωναν τα ιερά σε δύο θεούς. Το γυναικείο είναι της Θεάς Ίσιδος και το αντρικό πιθανόν του συζύγου της θεού Όσιρι.
Η θεά Ίσις στο ελληνικό πάνθεον ταυτιζόταν με τη θεά Δήμητρα ή την Αφροδίτη και συμβόλιζε την εύφορη γη της Αιγύπτου. Η Ίσις ήταν θεότητα του Δέλτα του Νείλου και στην αιγυπτιακή μυθολογία ήταν παντρεμένη με τον θεό Όσιρι, τον θεό των νεκρών, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ταυτίσει με τον Διόνυσο και τον Άδη.
Ο μύθος της Ίσιδας και του ΄Οσιρι
Οι δύο θεοί λατρεύονταν από τους Αιγυπτίους με ευλάβεια, καθώς επί της βασιλείας τους, σύμφωνα με τον μύθο, ο αιγυπτιακός πολιτισμός ήκμασε. O Όσιρις και η Ίσιδα ήταν παιδιά του Γκεπ και της Νουτ. Με τη βοήθεια της αδερφής του, ο Όσιρις έγινε βασιλιάς της Αιγύπτου και παντρεύτηκε την αδερφή του. Την περίοδο της βασιλείας του προσέφερε σημαντικά αγαθά στους ανθρώπους. Σταμάτησε την ανθρωποφαγία, ίδρυσε πόλεις, δημιούργησε τις τέχνες και ανέπτυξε την καλλιέργεια της γης. Με τη σειρά της, η Ίσις δίδαξε την ιατρική, την άλεση του σιταριού και τους οικογενειακούς δεσμούς.
Κάποια στιγμή ο Όσιρις έφυγε από την Αίγυπτο με σκοπό να μεταδώσει τις γνώσεις του και τον πολιτισμό στον υπόλοιπο κόσμο. Τη θέση του στην βασιλεία της Αιγύπτου πήρε η Ίσις, η οποία συνέχισε επάξια το έργο του. Όταν επέστρεψε ο αδερφός του, Σετ, συνωμότησε εναντίον του και τον σκότωσε, διαμελίζοντας το σώμα του σε δεκατέσσερα κομμάτια. Η Ίσις κατάφερε να βρει όλα τα κομμάτια από το πτώμα του συζύγου της, εκτός από τον φαλλό. Με τη βοήθεια της μαγείας τον επανέφερε στη ζωή. Ο Όσιρις αρνήθηκε να γίνει ξανά βασιλιάς της Αιγύπτου και επέλεξε να βασιλεύει πλέον στους νεκρούς. Τη βασιλεία της Αιγύπτου ανέλαβε ο γιος τους, Ώρος, που στην Ελλάδα ταυτιζόταν με τον θεό Απόλλωνα, αφού νίκησε και σκότωσε τον θείο του Σετ.
Δείτε το ιερό από ψηλά από το drone του Haanity:
Πηγή