Αταλάντη

Κόρη του Σχοινέα (γιου του Αθάμαντα) και της Κλυμένης (κόρης του Μινύου). Η Αταλάντη ήταν ωραιότατη αλλά και περίφημη δρομέας. Απέφευγε τη συναναστροφή με άλλες παρθένες και τρόμαζε στην ιδέα του γάμου. Επειδή όμως πολλοί ζητούσαν να την παντρευτούν εκείνη δήλωσε ότι θα παντρευόταν εκείνον που θα κατάφερνε να την παραβγεί σε αγώνα δρόμου και ότι θα φόνευε στη συνέχεια τον όποιον ηττημένο από αυτήν. Αν και οι όροι ήταν βαρείς πολλοί ήταν και οι μνηστήρες και ως εκ τούτου πολλά υπήρξαν και τα θύματα. Μέχρι που τη νίκησε ο Ιππομένης ή ο Μελανίων, που το κατόρθωσε χάρη σε τρία μήλα των Εσπερίδων που είχε λάβει ως δώρο από τη θεά Αφροδίτη με τη ρητή εντολή να τα χρησιμοποιήσει μόνο όταν κινδύνευε να χάσει στον αγώνα ρίχνοντας ένα ένα πλάγια.

Πράγματι η Αταλάντη πιστεύοντας ότι θα νικήσει λοξοδρομούσε κάθε φορά για να κυνηγήσει το μήλο. Έτσι μετά τη νίκη του ο Ιππομένης νυμφεύθηκε την Αταλάντη αλλά το ερωτικό τους πάθος ήταν τόσο έντονο που χρησιμοποίησαν ως ερωτική κλίνη αυτό το ιερό δάσος της θεάς Ήρας. Μόλις το αντελήφθη η Ήρα δεν άργησε να δείξει την αγανάκτησή της μεταμορφώνοντας τους δύο εραστές σε ζεύγος λεόντων… εξαιρώντας τους έτσι από της αρχαίας ηθικής τάξεως των πραγμάτων.

Τη διήγηση αυτού του μύθου μας διέσωσε ο Ησίοδος στους καταλόγους του. Εκτός όμως από αυτόν και άλλοι μύθοι υπήρχαν με διάφορες παραλλαγές. Όπως ότι η Αταλάντη συμμετείχε σε κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου όπου και πέτυχε να λαβώσει πρώτη το ζώο και να λάβει σε αναγνώριση το δέρμα του ζώου από τον Μελέαγρο.

Εκτός από το Βοιωτικό μύθο, υπάρχει και η εκδοχή των Αρκάδων, με πολλά βέβαια κοινά χαρακτηριστικά, τόσα που κάνουν αρκετούς να θεωρούν πως δεν υπήρχαν δυο διαφορετικές ηρωίδες με το ίδιο όνομα. Συνώνυμη της αθλήτριας Αταλάντης υπήρξε και η ιέρεια της Αρτέμιδας, που ζούσε στα Αρκαδικά βουνα και δάση.

Κατά τον αρκαδικό μύθο, λοιπόν, η Αταλάντη, ήταν κόρη του Μαιναλου.Πατρίδα της ήταν το Λύκαιον, το Μαίναλο ή η Τεγέα. Όταν γεννήθηκε η Αταλάντη, ο πατέρας της, επειδή ήθελε μόνο γιους, την εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς.

Στην αρχή, την Αταλάντη, την φρόντιζε μια αρκούδα (σύμβολο της Άρτεμης) και αργότερα την περιμάζεψαν κάποιοι κυνηγοί. Κοντά τους έμεινε μέχρι να μεγαλώσει κι έμαθε τα μυστικά του κυνηγιού. Όταν μεγάλωσε δεν ήθελε να παντρευτεί, ζούσε με αγνότητα και κάποτε σκότωσε με τα βέλη της τους Κένταυρους Ροίκο και Υλαίο που είχαν προσπαθήσει να τη βιάσουν.
Πήρε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, του αγριογούρουνου, που η οργισμένη θεά Αρτεμις είχε στείλει στην περιοχή και σκότωνε τους γεωργούς όταν πήγαιναν να σπείρουν και προκαλούσε καταστροφές στα υπάρχοντα των χωρικών.

Φοβερός και τρομερός ο κάπρος, έπρεπε να γίνει κάτι για να αντιμετωπιστεί η μάστιγα.

Οργανώθηκε αποστολή με επικεφαλής το Μελέαγρο.Πράγματι στην Καλυδώνα συγκεντρώθηκε ο ανθός των ηρώων όλης της Ελλάδας.Ο Βακχυλίδης στα "Επινίκια", τους αποκαλεί "αρίστους των Ελλήνων". Αναμεσά τους ήταν οι Διόσκουροι ,ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο Πηλέας με τον πεθερό του Ευρυτίωνα, ο Αδμητος , ο Πειρίθοος , ο Τελαμώνας, ο Αμφιάραος και πολλοί άλλοι.
Οι «άριστοι των Ελλήνων» αντιδρούσαν στη συμμετοχή της Αταλάντης και αρνούνταν να συμμετάσχουν σε κυνήγι που θα έπαιρνε μέρος μία γυναίκα. Ο Μελέαγρος όμως, έπεισε τους υπόλοιπους ήρωες να τη δεχτούν, καθώς παρότι ήδη παντρεμένος με την Κλεοπάτρα, ερωτεύτηκε με πάθος την Αταλάντη.

Το κυνήγι κράτησε έξι μέρες. Ο τρομερός κάπρος δεν ήταν εύκολος αντίπαλος,αφού σκότωσε δύο από τους ήρωες.

Μέσα στη σύγχυση που ακολούθησε την επίθεση του θηρίου, ο Πηλέας έριξε το ακοντιό του , αλλά έχασε το στόχο και τραυμάτισε θανάσιμα τον Ευρυτίωνα.
Την ώρα που πολλοί από τους άντρες έτρεχαν να σωθούν, πρώτη χτύπησε τον κάπρο η Αταλάντη, που τον πλήγωσε στη ράχη μ' ένα βέλος. Ύστερα ο Αμφιάραος τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια και στο τέλος ο Μελέαγρος έμπηξε το ακόντιό του στην κοιλιά του θηρίου, που σωριάστηκε νεκρό στο έδαφος.

Ήταν έθιμο του κυνηγιού το κεφάλι και το δέρμα να τα παίρνει εκείνος που είχε δώσει τη χαριστική βολή στο θήραμα , κι επομένως τα τρόπαια που όλοι εποφθαλμιούσαν ανήκαν δικαιωματικά στον Μελέαγρο.

Όταν όμως έγδαραν τον κάπρο, ο ήρωας χάρισε τα πολύτιμα ενθύμια στην Αταλάντη, καθώς ήταν η πρώτη που χτύπησε το θηρίο, σημάδι αναγνώρισης της ανωτερότητά της ως κυνηγού.

Η χειρονομία του προκάλεσε βίαιη διαμάχη ανάμεσα σ 'εκείνους τους άντρες που υπερασπίζονταν με πείσμα την ανωτερότητα του φύλου τους. Ιδιαίτερα ανυποχώρητοι ήταν οι θείοι του ήρωα, που απέσπασαν με τη βία το δέρμα του ζώου από την Αταλάντη και ο Μελέαγρος , τυφλωμένος από την οργή, τους σκότωσε κι επέστρεψε τα τρόπαια στην όμορφη κυνηγό.
Επίσης, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο, η Αταλάντη ήταν η μόνη γυναίκα που πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία ανάμεσα σε πενήντα διάσημους αρσενικούς ήρωες, σαν τον Ιάσονα και τον Ηρακλή.

Μετά το τέλος της εκστρατείας, στους ταφικούς αγώνες που έγιναν προς τιμή του Πελία, η Αταλάντη νίκησε στην πάλη τον Πηλέα.

Μετά από μια σειρά θρυλικά κατορθώματα, η Αταλάντη παντρεύτηκε τον μισογύνη Μελανίωνα, που όμως σε κείνη επεέδειξε απεριόριστη πίστη, υπομονή κι αγάπη.



Πηγή1 / Πηγή2