Ο Ηρακλής πολέμησε με τον Αχελώο και με τη βοήθεια των Καλυδωνίων πήρε για γυναίκα του, τη Δηιάνειρα, κόρη του Οινέα, βασιλιά της Καλυδώνας. Λίγο μετά τον γάμο του, σκότωσε κατά λάθος τον υπηρέτη Εύνομο και εξορίστηκε στην Τραχίνα. Μαζί του πήρε και τη Δηιάνειρα. Όταν όμως έφθασαν στον Εύηνο ποταμό της Αιτωλίας, συνάντησαν τον Κένταυρο Νέσσο, ο οποίος περνούσε τους διαβάτες στην απέναντι πλευρά. Ο Ηρακλής διέσχισε μόνος του το ποτάμι, αλλά η Δηιάνειρα δεν μπορούσε και ανέβηκε στη ράχη του. Ενώ περνούσαν τον ποταμό ο Κένταυρος αποπειράθηκε να τη βιάσει. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, σκοπός του ήταν να την απαγάγει.
Ο Ηρακλής είδε από μακριά το συμβάν και τον σημάδεψε με το τόξο του. Το βέλος του βρήκε τον Κένταυρο στην καρδιά. Λίγο πριν πεθάνει έδωσε λίγο από το αίμα του στη Δηιάνειρα και της είπε ότι αν ήθελε να μην απιστήσει ξανά ο Ηρακλής να το αλείψει στον χιτώνα του.
Ο έρωτας του Ηρακλή με την Ιόλη
Ο άντρας που θα την παντρευόταν έπρεπε να κερδίσει στον πανελλήνιο αγώνα τοξοβολίας, που προκήρυξε ο πατέρας της. Ο Ηρακλής κατάφερε να κερδίσει αλλά ο Εύρυτος δεν ήθελε να του τη δώσει. Η Δηιάνειρα πληροφορήθηκε τον έρωτά του για την πριγκίπισσα της Οιχαλίας και θυμήθηκε τα τελευταία λόγια του Κενταύρου. Έτριψε το αίμα του σε έναν χιτώνα και τον έδωσε στον Ηρακλή. Ωστόσο, το βέλος που είχε ρίξει ο Ηρακλής στον Νέσσο ήταν δηλητηριασμένο από τη Λερναία Ύδρα.
Όταν ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα, άρχισε να τον πονάει όλο του το κορμί. Δεν μπορούσε να τον βγάλει και όταν τον τραβούσε έβγαινε και η σάρκα του. Απελπισμένος, ανέβηκε στην κορυφή του βουνού, Οίτη και ετοίμασε ξύλα για να καεί ζωντανός. Διέταξε τους συντρόφους του να του βάλουν φωτιά αλλά αρνήθηκαν. Ο μόνος που δέχτηκε να το κάνει ήταν ο Ποίας, ο πατέρας του Φιλοκτήτη. Ο Ηρακλής του έδωσε το τόξο του για να τον ευχαριστήσει και οι Θεοί τον πήραν μαζί τους στον Όλυμπο. Όταν η Δηιάνειρα έμαθε τον θάνατό του αυτοκτόνησε.
Το τραγικό τέλος του μυθικού ζευγαριού ήταν το θέμα της τραγωδίας του Σοφοκλή, «Τραχίνιαι».
Πηγή