Τα μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων αναδύθηκαν ιστορικά μέσα από τα Κρητικά Μυστήρια της Μεγάλης Θεάς. Κατά την μυθολογία ,η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί έναν λίθο προκειμένου να διασώσει το Δία. Στη συνέχεια, φυγάδεψε τον νεογέννητο Δία στο Όρος Ίδη,όπου τον ανάθρεψαν οι Κούρητες.
Οι Κούρητες ήταν μυθολογικά τέκνα του Κρητού Απόλλωνος και της Νύμφης Ναίδας ή Νηίδας και σχετίζονται με τους πρώτους κατοίκους της Κρήτης, όταν ακόμα ονομαζόταν Αίθρα.
Τα ονόματα των Κούρητων ήταν : Ηρακλής, Ιασίων, Ίδα, Επιμήδης και Πανοπαίος, όπου σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, οι Κούρητες ήσαν αρχαίοι Ιερείς του Διός. Άρα, υποθέτουμε ότι τα παραπάνω ονόματα ήταν επίπεδα μυήσεως των Μυστηρίων των Ιδαίων Δακτύλων. Η Ρέα με τον Ιασίων, γέννησαν τον Κορύβα.
Ο Δίας με την Ίδα ή Ιδέα,γέννησαν τον πρώτο βασιλιά της Κρήτης, τον Κρής,από τον οποίο πήρε το όνομά του η Κρήτη. Οι Κούρητες είχαν σχέσεις με τους 3 Τελχίνες, θεότητες μυστηριακές, που σχετίζονται με τα Μέταλλα (Χρυσός-Αργυρός-Χαλκός), οι οποίοι λέγεται ότι πρώτοι δίδαξαν στους ανθρώπους την επεξεργασία των μετάλλων και την χρήση της φωτιάς.
Τα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων χωρίζονταν σε Μικρά και Μεγάλα,και γνώρισαν άνθιση κατά τους Μινωικούς Χρόνους. Ο Μινώταυρος φανερώνει ότι το τότε Ιερατείο κατείχε αστρονομικές γνώσεις, καθώς τότε βρισκόμασταν στην Εποχή του Ταύρου. Ανάλογα, βασικός συμβολισμός του Χριστιανισμού είναι οι Ιχθείς, καθ'ότι ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν στην Εποχή των Ιχθυών.
Τα Μικρά Μυστήρια ή Κορυβαντικά, ξεκινούσαν με τα «Ταυροκαθάψια» ή «Ταυροπεδιές»,κατά τα οποία οι νεαροί «Ταυρελάτες» πήδαγαν πάνω από τους Ταύρους, κρατώντας τους από τα κέρατα.
Τα «Ταυροκαθάψια» ήταν κάτι ανάλογο με τις σύχρονες ταυρομαχίες,με τη διαφορά ότι δεν σκότωναν τους Ταύρους. Οι νικητές έστηναν τον «Ταυρελάτη Χορό»,όπου άναβαν δάδες συμβολίζοντας το διαρκώς ανανεώμενο φως της Φύσης, και χόρευαν γύρω από την «πυρρίχην» με πολεμικές ιακχές, προσπαθώντας να καλύψουν το κλάμμα του νεογέννητου Ιδαίου Διός.
Η «Πυρρίχην» διασώζεται μέσω των «αναστενάρηδων» και των «πυρροβασιών»,ενώ οι Κορυβαντικοί Χοροί,μέσω του νοήματος και συμβόλου των «παραδοσιακών ελληνικών χορών» και συγκεκριμένα των «θρακιώτικων και κρητικών».
Με το τέλος του Κορυβαντικού Χορού, οι νεαροί Κορύβαντες και οι νεαρές Κορυβαντίδες, μυούνταν στο «Κορυβαντικόν Τέμενος»,με διδασκαλίες και δρώμενα .Στα Μινωικά Ανάκτορα της Κνωσσού και της Φαιστού, έχουν βρεθεί «μυστικοί θάλαμοι»,που προφανώς εξυπηρετούσαν αυτό το σκοπό. Τα Μεγάλα Μυστήρια ή Λαβυρινθικά, ξεκινούσαν με την είσοδο δύο θιάσων 7 ανδρών και 7 γυναικών, μέσα στον Λαβύρινθοπου συμβολίζει την έξοδο των ανθρώπων από τα σπήλαια, την εξελικτική τους πορεία στη ζωή και την «αυτογνωσία» σε εσωτερικό επίπεδο.
Κατά τον Λεκατσά (νομίζω στο βιβλίο του «ΜΗΤΡΙΑΡΧΕΙΑ» αν θυμάμαι καλά): «Ο νικητής του ανδρικού χορού αναδεικνύεται σύντροφος της κορυφαίας του γυναικείου, ενσάρκωση της Θεάς και Γάμος με το Βασιλιά, με την μαγική έννοια του όρου,της χρονιάς εκείνης». Κατά τα Σουμεριακά Έπη, στην πόλη Ούρ, έχουμε τον «Ιερό Γάμο» της Αρχιέρειας της Ινάννα που αποτελεί την ενσάρκωση της Θεάς την χρονιά εκείνη, με τον Βασιλιά Ντιμουτζί που έχει την πολιτική εξουσία ως χθόνιος άναξ.
Η είσοδος στον Λαβύρινθο αποτελεί την «μετάλλαξη» των Κορυβαντών Μυστών σε Κούρητες Ιερείς,όπου ο πολεμιστής, με την συμπαράσταση της ιέρειας, πρέπει να νικήσει τον Μινώταυρο που συμβολίζει τον ανθρώπινο φόβο και συνδέεται με κάποια ουράνια σώματα, και να ελευθερώσει και να πάρει για σύντροφο το θυληκό, ώστε να αποκτήσει τον «Χρυσό Διπλό Πέλεκυ» και να γίνει ο «Ιερός Γάμος».
Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους διαβάζουμε σχετικά: «Στην Κρήτη, ο Ταύρος ταυτίζεται με τον Ουρανό και τον Ήλιο που γονιμοποιούν τη Γη, ενώ το θηλυκό στοιχείο συσχετίζεται με τη Σελήνη, που το σχήμα της θυμίζει τα κέρατα. Έτσι, ο Γάμος του Ταύρου με την Αγελάδα, είναι μαζί Γάμος Ήλιου και Φεγγαριού. Αργότερα, τα πρόσωπα του Ιερού αυτού Γάμου τα υποδύεται ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Κνωσού που το όνομά της Πασιφάη δηλαδή Ολόφωτη, δείχνει ακριβώς τη σχέση Βασίλισσας-Θεάς με την Σελήνη.
Ο Υιός της ο Μινώταυρος, άνθρωπος με κεφαλή Ταύρου,λέγεται και «Αστερίων»,γιατί και αυτός, όπως και ο πατέρας του σχετίζεται με τον έναστρο ουρανό...»
Αφού νικηθεί ο Μινώταυρος, σε πάλη ίσως, μεταλαμβάνει το «Ταύρειον Αίμα» συμβολικά, κοινωνόντας κόκκινο οίνο, καθώς κατά την αρχαιότητα πιστευόταν ότι το αίμα του ταύρου είναι θανατηφόρο για τον άνθρωπο
Η Μετάληψη συμβολίζει την είσοδο του Θείου μέσα στον μύστη και την πνευματική του αναγέννηση. Η Μύηση των Μυστηρίων των Ιδαίων Δακτύλων ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του Κορύβαντα σε Κούρητα,ο οποίος παραλαμβάνει τον «Χρυσό Διπλό Πέλεκυ»,ο οποίος συμβολίζει πολλά,μεταξύ των οποίων την «μετάλλαξη και νοημοποίηση του ανθρώπου», όπως και τον «Διπλό Έλικα του D.N.A.».
Στον Ορφικό Ύμνο στο Διόνυσο αναφέρεται: «Τον βαρυβρόντη Διόνυσο που Ευάν Ευοί κραυγάζει, τον πρωτογενή που έχει δυό φύσεις και γεννήθει τρείς φορές τον Βασιλέα Βάκχειο που ζεί μέσα στους αγρούς, τον Δίμορφο,το Διπλοκερασφόρο,τον Κισσοστεφανομένον, τον Απόκρυφον που είναι Βακχικός,Αγνός,με Ταύρου Πρόσωπο»
Κατά την Μυθολογία,οι Νύμφες Ναίδα ή Νηίδα και Ιθώμη,παρέλαβαν τον Ιδαίο Δία από το Όρος Ίδη όπου δεν ήταν πλέον ασφαλείς από τις επάλξεις του Κρόνου και τον μετέφεραν στην Αρκαδία. Εκεί, οι Κούρητες οργάνωσαν τις Ολυμπιακές Εορτές(πρό-πομπός των Ολυμπιακών Αγώνων),από χαρά που σώθηκε ο Δίας.50 χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλλίωνος, έρχεται ο Ηρακλής να ανανεώσει τις εορτές, τις οποίες καθιέρωσε ο Πέλοψ 2 γενιές μετά, κατά την ημέρα του θερινού Ηλιοστασίου. Τέλος, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι,έχουν σχέση με την λέξη «ΙΔΕΑ».
Οι Κορύβαντες θεμελίωσαν σύμφωνα με την παράδοση τα Καβείρια Μυστήρια στην Σαμοθράκη, ενώ οι Κούρητες τα Μυστήρια του Απόλλωνα στο Άντρον του Νημφολήπτου στον Υμηττό, πρίν μεταβούν στους Δελφούς, όπου σύμφωνα και με το μύθο, οδήγησε τους Κούρητες Ιερείς ο Απόλλωνας εκεί και τους ανέθεσε το χτίσιμο του Μαντείου και την λειτουργία τους σε αυτό.
Υπάρχει τέλος Ορφικός Ύμνος στους Κορύβαντες και τους Κούρητες, στοιχείο που δηλώνει την σύνδεση-σχέση Ορφικών-Καβειρίων-Ιδαίων Δακτύλων.
Κατά την επιγραφή της Σούδας επίσης, ο Ορφέας ξεκινώντας από την Θράκη εμυήθηκε στα μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων στην Κρήτη, πρίν ξεκινήσει τα Αργοναυτικά. Φυσικά,ο Ορφέας δεν ήτο φυσικό πρόσωπο, αλλά «προσωποποιεί» τον Ορφισμό.
Πηγή
Οι Κούρητες ήταν μυθολογικά τέκνα του Κρητού Απόλλωνος και της Νύμφης Ναίδας ή Νηίδας και σχετίζονται με τους πρώτους κατοίκους της Κρήτης, όταν ακόμα ονομαζόταν Αίθρα.
Τα ονόματα των Κούρητων ήταν : Ηρακλής, Ιασίων, Ίδα, Επιμήδης και Πανοπαίος, όπου σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, οι Κούρητες ήσαν αρχαίοι Ιερείς του Διός. Άρα, υποθέτουμε ότι τα παραπάνω ονόματα ήταν επίπεδα μυήσεως των Μυστηρίων των Ιδαίων Δακτύλων. Η Ρέα με τον Ιασίων, γέννησαν τον Κορύβα.
Ο Δίας με την Ίδα ή Ιδέα,γέννησαν τον πρώτο βασιλιά της Κρήτης, τον Κρής,από τον οποίο πήρε το όνομά του η Κρήτη. Οι Κούρητες είχαν σχέσεις με τους 3 Τελχίνες, θεότητες μυστηριακές, που σχετίζονται με τα Μέταλλα (Χρυσός-Αργυρός-Χαλκός), οι οποίοι λέγεται ότι πρώτοι δίδαξαν στους ανθρώπους την επεξεργασία των μετάλλων και την χρήση της φωτιάς.
Τα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων χωρίζονταν σε Μικρά και Μεγάλα,και γνώρισαν άνθιση κατά τους Μινωικούς Χρόνους. Ο Μινώταυρος φανερώνει ότι το τότε Ιερατείο κατείχε αστρονομικές γνώσεις, καθώς τότε βρισκόμασταν στην Εποχή του Ταύρου. Ανάλογα, βασικός συμβολισμός του Χριστιανισμού είναι οι Ιχθείς, καθ'ότι ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν στην Εποχή των Ιχθυών.
Τα Μικρά Μυστήρια ή Κορυβαντικά, ξεκινούσαν με τα «Ταυροκαθάψια» ή «Ταυροπεδιές»,κατά τα οποία οι νεαροί «Ταυρελάτες» πήδαγαν πάνω από τους Ταύρους, κρατώντας τους από τα κέρατα.
Τα «Ταυροκαθάψια» ήταν κάτι ανάλογο με τις σύχρονες ταυρομαχίες,με τη διαφορά ότι δεν σκότωναν τους Ταύρους. Οι νικητές έστηναν τον «Ταυρελάτη Χορό»,όπου άναβαν δάδες συμβολίζοντας το διαρκώς ανανεώμενο φως της Φύσης, και χόρευαν γύρω από την «πυρρίχην» με πολεμικές ιακχές, προσπαθώντας να καλύψουν το κλάμμα του νεογέννητου Ιδαίου Διός.
Η «Πυρρίχην» διασώζεται μέσω των «αναστενάρηδων» και των «πυρροβασιών»,ενώ οι Κορυβαντικοί Χοροί,μέσω του νοήματος και συμβόλου των «παραδοσιακών ελληνικών χορών» και συγκεκριμένα των «θρακιώτικων και κρητικών».
Με το τέλος του Κορυβαντικού Χορού, οι νεαροί Κορύβαντες και οι νεαρές Κορυβαντίδες, μυούνταν στο «Κορυβαντικόν Τέμενος»,με διδασκαλίες και δρώμενα .Στα Μινωικά Ανάκτορα της Κνωσσού και της Φαιστού, έχουν βρεθεί «μυστικοί θάλαμοι»,που προφανώς εξυπηρετούσαν αυτό το σκοπό. Τα Μεγάλα Μυστήρια ή Λαβυρινθικά, ξεκινούσαν με την είσοδο δύο θιάσων 7 ανδρών και 7 γυναικών, μέσα στον Λαβύρινθοπου συμβολίζει την έξοδο των ανθρώπων από τα σπήλαια, την εξελικτική τους πορεία στη ζωή και την «αυτογνωσία» σε εσωτερικό επίπεδο.
Κατά τον Λεκατσά (νομίζω στο βιβλίο του «ΜΗΤΡΙΑΡΧΕΙΑ» αν θυμάμαι καλά): «Ο νικητής του ανδρικού χορού αναδεικνύεται σύντροφος της κορυφαίας του γυναικείου, ενσάρκωση της Θεάς και Γάμος με το Βασιλιά, με την μαγική έννοια του όρου,της χρονιάς εκείνης». Κατά τα Σουμεριακά Έπη, στην πόλη Ούρ, έχουμε τον «Ιερό Γάμο» της Αρχιέρειας της Ινάννα που αποτελεί την ενσάρκωση της Θεάς την χρονιά εκείνη, με τον Βασιλιά Ντιμουτζί που έχει την πολιτική εξουσία ως χθόνιος άναξ.
Η είσοδος στον Λαβύρινθο αποτελεί την «μετάλλαξη» των Κορυβαντών Μυστών σε Κούρητες Ιερείς,όπου ο πολεμιστής, με την συμπαράσταση της ιέρειας, πρέπει να νικήσει τον Μινώταυρο που συμβολίζει τον ανθρώπινο φόβο και συνδέεται με κάποια ουράνια σώματα, και να ελευθερώσει και να πάρει για σύντροφο το θυληκό, ώστε να αποκτήσει τον «Χρυσό Διπλό Πέλεκυ» και να γίνει ο «Ιερός Γάμος».
Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους διαβάζουμε σχετικά: «Στην Κρήτη, ο Ταύρος ταυτίζεται με τον Ουρανό και τον Ήλιο που γονιμοποιούν τη Γη, ενώ το θηλυκό στοιχείο συσχετίζεται με τη Σελήνη, που το σχήμα της θυμίζει τα κέρατα. Έτσι, ο Γάμος του Ταύρου με την Αγελάδα, είναι μαζί Γάμος Ήλιου και Φεγγαριού. Αργότερα, τα πρόσωπα του Ιερού αυτού Γάμου τα υποδύεται ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Κνωσού που το όνομά της Πασιφάη δηλαδή Ολόφωτη, δείχνει ακριβώς τη σχέση Βασίλισσας-Θεάς με την Σελήνη.
Ο Υιός της ο Μινώταυρος, άνθρωπος με κεφαλή Ταύρου,λέγεται και «Αστερίων»,γιατί και αυτός, όπως και ο πατέρας του σχετίζεται με τον έναστρο ουρανό...»
Αφού νικηθεί ο Μινώταυρος, σε πάλη ίσως, μεταλαμβάνει το «Ταύρειον Αίμα» συμβολικά, κοινωνόντας κόκκινο οίνο, καθώς κατά την αρχαιότητα πιστευόταν ότι το αίμα του ταύρου είναι θανατηφόρο για τον άνθρωπο
Η Μετάληψη συμβολίζει την είσοδο του Θείου μέσα στον μύστη και την πνευματική του αναγέννηση. Η Μύηση των Μυστηρίων των Ιδαίων Δακτύλων ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του Κορύβαντα σε Κούρητα,ο οποίος παραλαμβάνει τον «Χρυσό Διπλό Πέλεκυ»,ο οποίος συμβολίζει πολλά,μεταξύ των οποίων την «μετάλλαξη και νοημοποίηση του ανθρώπου», όπως και τον «Διπλό Έλικα του D.N.A.».
Στον Ορφικό Ύμνο στο Διόνυσο αναφέρεται: «Τον βαρυβρόντη Διόνυσο που Ευάν Ευοί κραυγάζει, τον πρωτογενή που έχει δυό φύσεις και γεννήθει τρείς φορές τον Βασιλέα Βάκχειο που ζεί μέσα στους αγρούς, τον Δίμορφο,το Διπλοκερασφόρο,τον Κισσοστεφανομένον, τον Απόκρυφον που είναι Βακχικός,Αγνός,με Ταύρου Πρόσωπο»
Κατά την Μυθολογία,οι Νύμφες Ναίδα ή Νηίδα και Ιθώμη,παρέλαβαν τον Ιδαίο Δία από το Όρος Ίδη όπου δεν ήταν πλέον ασφαλείς από τις επάλξεις του Κρόνου και τον μετέφεραν στην Αρκαδία. Εκεί, οι Κούρητες οργάνωσαν τις Ολυμπιακές Εορτές(πρό-πομπός των Ολυμπιακών Αγώνων),από χαρά που σώθηκε ο Δίας.50 χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλλίωνος, έρχεται ο Ηρακλής να ανανεώσει τις εορτές, τις οποίες καθιέρωσε ο Πέλοψ 2 γενιές μετά, κατά την ημέρα του θερινού Ηλιοστασίου. Τέλος, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι,έχουν σχέση με την λέξη «ΙΔΕΑ».
Οι Κορύβαντες θεμελίωσαν σύμφωνα με την παράδοση τα Καβείρια Μυστήρια στην Σαμοθράκη, ενώ οι Κούρητες τα Μυστήρια του Απόλλωνα στο Άντρον του Νημφολήπτου στον Υμηττό, πρίν μεταβούν στους Δελφούς, όπου σύμφωνα και με το μύθο, οδήγησε τους Κούρητες Ιερείς ο Απόλλωνας εκεί και τους ανέθεσε το χτίσιμο του Μαντείου και την λειτουργία τους σε αυτό.
Υπάρχει τέλος Ορφικός Ύμνος στους Κορύβαντες και τους Κούρητες, στοιχείο που δηλώνει την σύνδεση-σχέση Ορφικών-Καβειρίων-Ιδαίων Δακτύλων.
Κατά την επιγραφή της Σούδας επίσης, ο Ορφέας ξεκινώντας από την Θράκη εμυήθηκε στα μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων στην Κρήτη, πρίν ξεκινήσει τα Αργοναυτικά. Φυσικά,ο Ορφέας δεν ήτο φυσικό πρόσωπο, αλλά «προσωποποιεί» τον Ορφισμό.
Πηγή