Η μάχη της Ιμέρας

Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες μάχες της αρχαιότητας ανάμεσα στους Έλληνες και τους Καρχηδόνιους με μήλον της έριδος την κυριαρχία της δυτικής Μεσογείου. Οι ελληνικές πόλεις-κράτη της Σικελίας βρισκόταν υπό την ηγεσία τυράννων. Ο Αναξίλαος του Ρηγίος εξουσίαζε τη Ζάγκλη, ο Τήριλλος την Ιμέρα και ο Γέλων τις Συρακούσες.

Ο Γέλων είχε αναλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία και μετέτρεψε τις Συρακούσες σε πανίσχυρη πόλη. Παράλληλα, ο τύραννος Τήριλλος ήρθε σε ρήξη με το τύραννο του Ακράγαντα, Θήρωνα, ο οποίος τον έδιωξε από την Ιμέρα. Τότε, ο Τήριλλος ζήτησε τη βοήθεια των Καρχηδονίων, οι οποίοι βρήκαν την αφορμή που περίμεναν για να εκστρατεύσουν εναντίον των Ελλήνων της Σικελίας.

Η μάχη της Ιμέρας

Οι Καρχηδόνιοι συγκέντρωσαν στράτευμα 300.000 στρατιωτών και 200 πλοία-τριήρεις, σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς. Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός υπολογίζεται αρκετά μικρότερος. Το στράτευμα αποτελούνταν από Φοίνικες, Λίβυους, Ίβηρες, Λίγυες, Ελισύκους, Σαρδήνιους και Κύρνιους, ενώ στρατηγός ορίστηκε ο Αμίλκας.

Η εκστρατεία ξεκίνησε το 480 π.Χ., τη χρονιά που οι Πέρσες εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση εναντίον των Ελλήνων.

Ο στόλος διέσχισε το Λιβυκό πέλαγος, όπου έπεσε σε τρικυμία με αποτέλεσμα αρκετά πλοία να καταστραφούν και να υποστούν ζημιές. Αφού έκαναν μια στάση στην Πάνορμο, κινήθηκαν δια ξηράς εναντίον της Ιμέρας, ενώ ο στόλος συνόδευε το στράτευμα από τη θάλασσα. Στη συνέχεια έστησαν δύο στρατόπεδα έξω από την Ιμέρα, ενώ ο Θήρων ζήτησε τη βοήθεια του Γέλωνα, ο οποίος με 50.000 άντρες και 5.000 ιππείς στρατοπέδευσε κοντά στον ποταμό και προστάτευε την πόλη.

Το τέχνασμα του Γέλωνα 

Ενώ δεν είχε δοθεί ακόμη το σήμα για έναρξη της μάχης, οι στρατιώτες του Γέλωνα συνέλαβαν ένα γραμματοκομιστή των Σελινούντιων, ο οποίος όδευε προς το στρατόπεδο των Καρχηδονίων.
Οι Καρχηδόνιοι είχαν ζητήσει τη βοήθεια της πόλης του Σελινούντα και ο Γέλων σκέφτηκε να παραπλανήσει τον εχθρό.

Οι Συρακούσιοι ιππείς θα παρίσταναν τους Σελινούντιους και αφού θα έμπαιναν στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων, θα δολοφονούσαν τον Αμίλκα και θα κατέστρεφαν τα πλοία. Πράγματι, οι ιππείς του Γέλωνα έγιναν δεκτοί από τους φρουρούς των Καρχηδονίων και μόλις μπήκαν στο στρατόπεδο, σκότωσαν τον Αμίλκα, έκαψαν τα πλοία τους και τους κατατρόπωσαν. Παράλληλα ο Γέλων εξαπέλυσε μεγάλη επίθεση εναντίον του στρατοπέδου, με αποτέλεσμα οι Καρχηδόνιοι να τραπούν σε φυγή.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Αμίλκας έπεσε μόνος του στη φωτιά, ενώ πραγματοποιούσε θυσία, όταν είδε τους στρατιώτες του να λιποτακτούν.

Μάλιστα, ο Ηρόδοτος υποστήριξε ότι η μάχη της Ιμέρας έγινε την ίδια μέρα με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Το σίγουρο είναι ότι οι δύο μάχες έγιναν σε κοντινή ημερομηνία και έληξαν με νίκη των Ελλήνων. Μετά την ήττα τους οι Καρχηδόνιοι σύναψαν ειρήνη με τον Γέλωνα, αποζημίωσαν τον τύραννο των Συρακουσών και ανοικοδόμησαν δύο ναούς στους οποίους χάραξαν επιγραφές με τα κείμενα της συνθήκης.

Οι σκελετοί των δεκάδων στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη της Ιμέρας ανακαλύφθηκαν από ιταλούς αρχαιολόγους το 2009 σε μαζικούς τάφους. Συνολικά βρήκαν 63 σκελετούς ανδρών κάτω των 18 ετών και δίπλα τους βρέθηκαν και σκελετοί αλόγων. Αρχικά πίστεψαν ότι ήταν θύματα κάποια επιδημίας, όμως έφεραν βίαια τραύματα που μαρτυρούσαν ότι είχαν σκοτωθεί σε μάχη. Σύμφωνα με την τοποθεσία όπου βρέθηκαν και με τη χρονολόγησή τους, είχαν πεθάνει το 480 π.Χ. στη μάχη της Ιμέρας.



Πηγή