Στην πραγματικότητα, κάτω από το πρώτο επίπεδο του ελληνικού οικισμού, κάτω από μια φυσική κατάθεση πάνω από ένα μέτρο βαθιά, ανακαλύφθηκαν κεραμικά θραύσματα της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, καθώς και αποδείξεις μιας βιομηχανίας(βιοτεχνίας) της Μεσολιθικής περιόδου (περίπου 8000-6500 π.Χ.).
Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε από τον αρχαιολόγο Clemente Marconi ο οποίος μαζί με τη Rosalia Pumo οδηγούν τις ομάδες αρχαιολόγων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου, οι οποίες διεξάγουν σημαντικές ανασκαφές στο Αρχαιολογικό Πάρκο Σελινούντα
Τα υπόλοιπα ζώων και θραυσμάτων άνθρακα που βρέθηκαν επίσης σε συνδυασμό με το πρώτο επίπεδο της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, το οποίο θα αναλυθεί με την μέθοδο των ραδιοανθράκων.
"Οι ανασκαφές επιβεβαιώνουν ότι το στρώμα στο οποίο βρέθηκαν τα δόρατα που είχαν κολλήσει στο έδαφος στο τέλος της τελευταίας μας ανασκαφής αντιστοιχεί στο παλαιότερο επίπεδο ύπαρξης των Ελλήνων στην περιοχή ." Η ανακάλυψη πολυάριθμων ζωικών οστών και ξυλάνθρακα "συνέχισε ο Μαρκόνι" θα πρέπει να καταστήσει δυνατή την ακριβή απόδοση αυτού του στρώματος χάρη στις αναλύσεις ραδιοανθράκων που θα αναλάβουμε τις επόμενες εβδομάδες ».
"Επί του παρόντος, το στρώμα είναι χρονολογημένο, με βάση την αγγειοπλαστική και τη θέση της στη στρωματογραφική ακολουθία, στη φάση ίδρυσης του ελληνικού οικισμού. Κάτω από αυτό το πρώτο επίπεδο ύπαρξης των Ελλήνων η γη είναι καθαρή, χωρίς ίχνος ιθαγενών από την εποχή του Πρώιμου Σιδήρου
Τα αποτελέσματα του φετινού έτους, όπως και εκείνα των ανασκαφών των τελευταίων δέκα ετών στο νότιο τμήμα του μεγάλου αστικού ιερού, υποδηλώνουν ότι όταν ιδρύθηκε ο Σελινούντας, ο χώρος ήταν ακατοίκητος για πολλούς αιώνες ».
Ο Σελινούντας ήταν αποικία της επίσης σικελικής πόλης Μέγαρα Υβλαία. Η πόλη ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ. Η ημερομηνία ίδρυσής της δεν μπορεί να προσδιοριστεί σήμερα με ακρίβεια. Με βάση αναφορά του Θουκυδίδη φαίνεται πως η πόλη ιδρύθηκε το 622 π.Χ.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης τοποθετεί την ίδρυση της πόλης το 650 π.Χ. ενώ ο ιστορικός Ιερώνυμος ακόμα νωρίτερα το 654 π.Χ. Η πόλη, αν και συνόρευε με τις καρχηδονιακές αποικίες, διατηρούσε καλή σχέση με την Καρχηδόνα.
Από τις πληροφορίες που έχουμε για την επικράτεια της πόλης, φαίνεται πως, κατά τη διάρκεια του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., γνώριζε ακμή και ευημερία. Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως, πριν την αποστολή των Αθηναίων στη Σικελία, ο Σελινούντας ήταν ευημερούσα και ισχυρή πόλη που διέθετε συσσωρευμένο πλούτο στους ναούς της. Ο Διόδωρος αναφέρει πως λίγο πριν την τελική επιδρομή των Καρχηδονίων η πόλη διένυε μακρά περίοδο ηρεμίας και ο πληθυσμός της είχε αυξηθεί σημαντικά.
Το επίκεντρο των ερευνών των αρχαιολόγων θα αφορά την περίοδο πριν από την ίδρυση του Σελινούντα από τους Μεγαρείς το 650 π.Χ., προκειμένου να ανασυσταθεί η ιστορία του εδάφους στο σύνολό του.
Σε αυτό το πλαίσιο αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια του Ναού Γ. "Είναι ένα συναρπαστικό εύρημα", δήλωσε ο αρχαιολόγος Clemente Marconi, "και βλέπω ότι τα θεμέλια είναι λίγο κάτω από το έδαφος Αυτό θα μας επιτρέψει να βρούμε με βεβαιότητα την έναρξη της κατασκευής του ναού που είναι αφιερωμένη στον Απόλλωνα και ποιες αρχαίες πηγές χρονολογείται από το 540 π.Χ., ενώ η ολοκλήρωση της δομής λέγεται ότι έγινε το 510 π.Χ.
"Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης τον ναό R, βρέθηκαν δύο ακόμη κεφαλές σιδήρου από δόρυ στο πάτωμα της πλατφόρμας του ναού Γ.
Η εκστρατεία ανασκαφής θα συνεχιστεί τις επόμενες εβδομάδες και θα επικεντρωθεί στην ακρόπολη της ελληνικής πόλης.
*Ως Μεσολιθική περίοδος ορίζεται εκείνη η μεταβατική περίοδος ανάμεσα στην Παλαιολιθική και τη Νεολιθική. Οι άνθρωποι της Μεσολιθικής είναι οργανωμένες ομάδες κυνηγών τροφοσυλλεκτών, οι οποίες εμφανίστηκαν περίπου το 10.000 π.Χ., όταν το κλίμα έγινε θερμότερο κατά την εκπνοή της τελευταίας Παγετώδους. Στη δυτική Ευρώπη οι Μεσολιθικές κυνηγετικές κοινωνίες συνυπήρξαν χρονικά με τις καλλιεργητικές Νεολιθικές κοινωνίες της Ασίας.
Πηγή