Ήταν γιος του Θησέα τον οποίο απέκτησε με την ερωμένη του, Βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη ή Ιππολύτη.
Υπάρχουν δύο εκδοχές του μύθου οι οποίες είναι παρόμοιες ως προς τα βασικά χαρακτηριστικά. Η πρώτη λέει ότι η Φαίδρα, κόρη του Βασιλιά Μίνωα, προσπάθησε να αποπλανήσει τον Ιππόλυτο. Εκείνος την έδιωξε, αλλά η Φαίδρα, ως ραδιούργα γυναίκα, τον κατηγόρησε πως επιχείρησε να τη βιάσει.
Ο Θησέας έγινε έξαλλος με τον γιο του και παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να τον τιμωρήσει. Ο θεός έστειλε ένα τέρας το οποίο τρόμαξε τα άλογα του νεαρού, αφήνιασαν, το άρμα του Ιππόλυτου ανατράπηκε και ο ίδιος μπλέχτηκε στα χαλινάρια και κομματιάστηκε.
Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, η Φαίδρα ήταν αθώα. Ο Ιππόλυτος τιμούσε μόνο την παρθένα θεά του κυνηγιού Άρτεμη και αγνοούσε τη λατρεία της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα, η οποία για να τον τιμωρήσει, έκανε τη Φαίδρα να τον ερωτευτεί.
Η Φαίδρα προσπάθησε να υπερνικήσει τον έρωτά που ένιωθε, αλλά μάταια. Εκμυστηρεύτηκε τα αισθήματά της στην παραμάνα της, η οποία τα μετέφερε στον Ιππόλυτο. Εκείνος όμως όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε, αλλά αντέδρασε με φρίκη.
Πληγωμένη η Φαίδρα από την απόρριψη που δέχθηκε από τον Ιππόλυτο, έβαλε τέλος στη ζωή της. Για να τον εκδικηθεί άφησε ένα γράμμα στο οποίο τον κατηγορούσε για βιασμό.
Ο Ιππόλυτος δεν μίλησε πουθενά για τα αισθήματα της μητριάς του και ο Θησέας τον καταράστηκε. Το τέλος του είναι το ίδιο με της πρώτης εκδοχής. Ο Ιππόλυτος πέφτει από το άρμα του και σκοτώνεται.
Η τραγική ιστορία του Ιππόλυτου έχει εμπνεύσει πολλούς ζωγράφους. Στους πίνακές τους δείχνουν την αντίθεση ανάμεσα τα πάθη των ανθρώπων και τον παρεμβατικό ρόλο των θεών στις ζωές τους
Πηγή