Στην Κορσική υπάρχουν μερικοί σκαλιστοί λίθοι με ύψος από 2,5 μέτρα έως 3,5 μέτρα και πλάτος από 0,5 έως 1 μέτρο, που φέρουν ορισμένες ανάγλυφες παραστάσεις, χωρίς καμιά επιγραφή και που χρονολογούνται από το 1800 έως το 1500 π.Χ.
Κανείς δε μπόρεσε να εξηγήσει την παρουσία τους στο νησί, τη σημασία των μυστηριακών ανάγλυφων, αλλά και την προέλευσή τους. Αρχικά, οι επιστήμονες θεώρησαν ότι τα μνημεία αυτά ήταν αφιερωμένα σε κάποια εισβολή, που πραγματοποιήθηκε στην Κορσική πριν από 33 – 40 αιώνες.
Ίσως να τα έστησαν οι ιθαγενείς Κορσικανοί σε ανάμνηση νίκης τους κατά εισβολέων ή αντίθετα, ίσως να τα έστησαν οι άγνωστοι εισβολείς σε ανάμνηση της δικής τους νίκης κατά των γηγενών κατοίκων, με την οποία κατατρόπωσαν τους ντόπιους και κατέκτησαν το νησί.
Η ιστορική και αρχαιολογική έρευνα δεν απέδωσε περεταίρω καρπούς και τα Μενίρ της Κορσικής, όπως αποκαλούνται, παρέμειναν, στο τέλος, σε μελαγχολική και άδοξη εγκατάλειψη, χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί τους.
Όμως, όλη αυτή η κατάσταση άλλαξε ριζικά μετά τις έρευνες του Γάλλου αρχαιολόγου Roger Grosjean. Ο Grosjean βρισκόταν σε ταξίδι στη Νήσο του Πάσχα, στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού, μεταξύ Αυστραλίας και Νοτίου Αμερικής, 1800 χιλιόμετρα μακριά από κάθε στεριά.
Τη Νήσο του Πάσχα την ανακάλυψε ο διάσημος Άγγλος εξερευνητής James Cook το 1774. Ο σπουδαιότατος αυτός θαλασσοπόρος χάρισε στον κόσμο την απέραντη Ωκεανία και βρήκε ένα άδοξο τέλος στη Χαβάη, όπου τον έσφαξαν οι ιθαγενείς, αφού πρώτα τον προσκύνησαν ως θεό τους.
Στην τόσο απομονωμένη Νήσο του Πάσχα, χαμένη στην απεραντοσύνη της θάλασσας, υπάρχει ένα μυστήριο: κολοσσιαίοι μονολιθικοί ανδριάντες, ύψους μέχρι και 20 μέτρα και βάρους μέχρι και 80 τόνους, που παριστάνουν τραχιές, σχεδόν ομοιόμορφες γιγαντιαίες μορφές.
Οι αρχαιολόγοι αναρωτιούνταν για το ποιος έφερε αυτούς τους τιτάνιους λίθους σε εκείνη την τόσο μακρινή κι αποκομμένη γη, μιας και ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχαν προέλθει από το συγκεκριμένο νησί, αφού οι τεράστιοι λίθοι δεν ταίριαζαν με τη μορφολογία των πετρωμάτων του. Πώς τους έφεραν και από πού, αφού η πλησιέστερη στεριά απέχει 1800 χιλιόμετρα; Ποιοι ήταν εκείνοι οι υπεράνθρωποι που κατόρθωσαν έναν απίθανο και αδιανόητο άθλο, πριν από περίπου 4.500 χρόνια;
Το πρόβλημα ήταν τρομερό και συναρπαστικό, αλλά κανείς δε μπόρεσε να το λύσει. Βασάνιζε και τον Roger Grosjean, αλλά εκείνες, όμως, οι ανάγλυφες μορφές κάτι του θύμιζαν. Συγκλονίστηκε, όταν συνέδεσε τα μεγαλειώδη μνημεία της Νήσου του Πάσχα με τους αινιγματικούς μονόλιθους της Κορσικής, που είχαν χαραγμένα τα ίδια σχήματα!
Έτσι, γύρισε εσπευσμένα στην Ευρώπη και επισκέφτηκε την Κορσική. Η υπόθεσή του είχε επιβεβαιωθεί. Από τη Νήσο του Πάσχα μέχρι το νησί της Κορσικής, με απόσταση μεταξύ τους 18.000 χιλιόμετρα, δέσποζε η ίδια μνημειακή αναπαράσταση.
Αυτό που ανακάλυψε ο Roger Grosjean και που τον συντάραξε συθέμελα, αλλά και όλη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, ήταν ότι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους μεγάλιθους της Νήσου του Πάσχα και στους μονόλιθους της Κορσικής ήταν το χαρακτηριστικό σύμβολο στα ανάγλυφα της Μινωικής Κρήτης!
Και το ίδιο σύμβολο, αυτό της Μινωικής Κρήτης, έχει βρεθεί χαραγμένο σε παρεμφερή μονολιθικά μνημεία της γαλλικής Βρετάνης, της Ιρλανδίας, της Αγγλίας και της Σκωτίας, σύμφωνα με τον Γάλλο αρχαιολόγο Roger Grosjean.
Εν κατακλείδι, μήπως όλες αυτές οι εντυπωσιακότατες κατασκευές ανά τον κόσμο αποτελούν μνημεία της Ατλαντίδας, όπως υποστήριζαν επιφανείς επιστήμονες;
Η είδηση δημοσιεύθηκε την εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 28/07/1967…
Πηγή