Μάλιστα, ο Έλγιν στις Μυκήνες, έστειλε τον ιερέα δρ. Ph. Hunt, γιατί σκόπευε να αρπάξει και τους Λέοντες της Πύλης, ωστόσο αυτό κρίθηκε ακατόρθωτο, λόγω του βάρους των Λεόντων (πάλι καλά...)!
Στην Ολυμπία, με σκοπό να εντοπίσει αρχαιότητες για λεηλασία, έστειλε τον λοχαγό Λέινι. Η αφαίρεση αρχαιοτήτων όμως από εκεί, κρίθηκε πολυδάπανη.
Τα 12 πρώτα κιβώτια με τις αρχαιότητες, φορτώθηκαν το 1802 στο ιδιόκτητο ιστιοφόρο «Μέτων», του Έλγιν. Ωστόσο, το πλοίο βούλιαξε στον Αβλέμονα των Κυθήρων.
Το 1803, ο ίδιος ο Έλγιν, επιστρέφοντας στην Αγγλία, φόρτωσε 44 κιβώτια στο βρετανικό πολεμικό πλοίο «Diana». Άλλα κιβώτια, μεταφέρθηκαν σε πλοία της Ραγούζας (Ντουμπρόβνικ) και στα πολεμικά «Medusa» και «Hydra». Το 1817 ο Λουζιέρι, που ήταν όπως βλέπουμε ο φυσικός αυτουργός των λεηλασιών, επέστρεψε και πραγματοποίησε την αποστολή επιτύμβιων μνημείων, χάλκινων σκευών και εκατοντάδων αγγείων, με τα πολεμικά πλοία «Satellite» και «Tagus».
Ο θάνατός του και η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σταμάτησαν κάθε παρόμοια ενέργεια.
Να σημειώσουμε, ότι ο μόνος που αντέδρασε στις βαρβαρότητες και αθλιότητες του Έλγιν και της «ομάδας» του, και το έκανε έμπρακτα, ήταν ο Γάλλος πρόξενος στην Αθήνα Φοβέλ, ο οποίος το 1807 παρεμπόδισε την αφαίρεση αρχαιοτήτων από την Ακρόπολη. Τα κίνητρά του ωστόσο, δεν ήταν ανιδιοτελή αλλά είχαν να κάνουν με τον έντονο αγγλογαλλικό ανταγωνισμό της εποχής.
Πηγή