Σύμφωνα με τα ευρήματα της επιστημονικής ομάδας, επικεφαλής της οποίας είναι ο καθηγητής Βεντάτ Κελές, ο τάφος ανήκει σε γυναίκα γιατρό που έζησε τον 1ον αιώνα μετά Χριστόν, κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο.
Η γυναίκα ίσως ανήκε στη φυλή των Οφιγενείων (Ophigenler), που χρησιμοποιούσαν δηλητήρια φιδιών για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών.
Ο καθηγητής Κελές, αναφερόμενος στον τάφο της γυναίκας ιατρού, είπε: «Τα προηγούμενα χρόνια στο λουτρό ενός μαρμάρινου συγκροτήματος είχαμε ανακαλύψει το άγαλμα της Υγείας. Το συγκεκριμένο εύρημα, σε συνδυασμό με τα ευρήματα που βρήκαμε στον τάφο της γυναίκας ιατρού, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι στην πόλη Πάριον η ιατρική ήταν πολύ εξελιγμένη και ότι η γυναίκα ίσως να ανήκε στη φυλή των Οφιγενείων. Αυτό στηρίζεται και στις μαρτυρίες που έχει καταθέσει στα συγγράμματά του ο Στράβων».
Στο εξωτερικό του τάφου εντοπίστηκε σπασμένο, άγαλμα αετού της λεγεώνας. «Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Πάριον ήταν αποικία κάποιας λεγεώνας, κάτι που είχαμε αντιληφθεί και από γραπτά ευρήματα» πρόσθεσε ο καθηγητής.
Το Πάριον ήταν αρχαία ελληνική πόλη της βορείου Μυσίας, στην πεδιάδα της Αδράστειας, στα δυτικά του βορείου στομίου του Ελλησπόντου. Υπήρξε έδρα βοηθητικού επισκόπου της εμβελείας της Μητρόπολης της Κυζίκου.
Η πόλη ήταν αποικία της Ερέτριας και της Πάρου, εξ ου και το όνομά της. Στην συνέχεια έγινε μέλος της Δηλιακής Συμμαχίας. Από τη βιογραφία του μάρτυρα αγίου Ονησιφόρου πιστοποιείται η ύπαρξη χριστιανικής κοινότητας στο Πάριον, πριν το 180 μ.Χ.
Πηγή