Ο βοσκός, όμως, δεν μπορούσε να τη βγάλει από τη σκέψη του κι έτσι πέθανε από τον καημό του. Η Αφροδίτη λυπήθηκε τον ερωτοχτυπημένο βοσκό που πέθανε από έρωτα και τον μεταμόρφωσε σε ποτάμι, που έτρεχε και χυνόταν στη θάλασσα. Ακόμη και τότε ο Σέλεμνος εξακολουθούσε να αγαπάει την Αργυρά και να υποφέρει. Γι’ αυτό η θεά, για να πάψει να υποφέρει, του έκανε ένα ακόμη δώρο, του χάρισε τη λησμονιά.
Από τότε τα νερά του ποταμιού απόχτησαν την ιδιότητα όποιος υπέφερε από ερωτικό πάθος και λουζόταν στα νερά του, λησμονούσε εκείνη που τον έκανε να υποφέρει. . Οι κάτοικοι της περιοχής έδωσαν σε μια πηγή το όνομα Αργυρά που τα νερά της κατέληγαν στον ποταμό. Βασισμένος σ’ αυτή την παράδοση ο σύγχρονος ποιητής Θ. Γκόνης έγραψε το τραγούδι “Στο Καστριτσιάνικο ποτάμι”:
Στο Καστριτσιάνικο ποτάμιόποιος μεσάνυχτα λουστείαπό του έρωτα την πλάνηέχει για πάντα γιατρευτείΌμως στου ποταμού τις δίνεςστα ασημένια τα νεράκοιμούνται χρόνια οι σειρήνεςκι αλίμονο όποιος τις ξυπνάΣτο μαγεμένο τους τραγούδικαι στης Λιγείας τη φωνήσπάνε κατάρτια κι αλυσίδεςλιώνει στο χέρι το κερί.
Ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας μας μεταφέρει την ιστορία που αναφέραμε:
Μετά το Χάρανδρο υπάρχουν ερείπια πενιχρά μιας πόλης Αργυράς και πηγή Αργυρά, δεξιά του κύριου δρόμου, καθώς και ένα ποτάμι Σέλεμνος που κατεβαίνει προς τη θάλασσα. Για το ποτάμι υπάρχει παράδοση των ντόπιων πως ο Σέλεμνος ήταν όμορφος νέος που βοσκούσε το ποίμνιό του σ’ αυτό το μέρος· η Αργυρά ήταν μια νύμφη θαλασσινή, η οποία είχε ερωτευθεί το Σέλεμνο και βγαίνοντας από τη θάλασσα τον επισκεπτόταν και κοιμώνταν πλάι του. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και ο Σέλεμνος δεν φαινόταν πια όμορφος, και η νύφη δεν επρόκειτο να τον επισκέπτεται· άμα ο Σέλεμνος εγκαταλείφθηκε από την Αργυρά, πέθανε από τον έρωτα, και η Αφροδίτη τον έκαμε ποτάμι.
Αναφέρ τις σχετικές παραδόσεις των Πατρέων. Επειδή ο Σέλεμνος και μετά τη μεταμόρφωσή του σε νερό εξακολουθούσε να αγαπάει την Αργυρά, όπως και για τον Αλφειό λένε πως εξακολουθεί να αγαπάη την πηγή Αρέθουσα, η Αφροδίτη ευργετεί το Σέλεμνοκαι με την εξής δωρεά: τον κάνει να ξεχάσει την Αργυρά.
Άκουσα και τον εξής γόλο για το Σέλεμνο, πως το νερό του είναι κατάλληλο μέσο για να γιατρεύει από τον έρωτα άνδρες και γυναίκες: κάνουν λουτρό στο ποτάμικαι ξεχνούν τον έρωτα. Αν αυτό είναι αλήθεια, το νερό του Σέλεμνου είναι για τους ανθρώπους θησαυρός. (Παυσανίας, Αχαϊκά, VII, 23, 1-3)
Πηγή