Η περιοχή κατοικείται επί χιλιετίες. Στην περιοχή Μάνικα, πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χαλκίδας, ανακαλύφθηκε το 1900 προϊστορικός οικισμός και νεκροταφείο της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3000-1900 π.Χ.). Στην παραλία Λευκαντί έχει ανακαλυφθεί ιερό του 9ου αιώνα π.Χ., με πλούσια ευρήματα, ενώ στην Ξηρόπολη υπήρχε οικισμός ο οποίος άκμασε τους υστεροελλαδικούς και υπομυκηναϊκούς χρόνους.
Το Ληλάντιο πεδίο ήταν το μήλο της έριδος ανάμεσα στην αρχαία Χαλκίδα και την αρχαία Ερέτρια, με αποτέλεσμα στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στις δύο πόλεις, και οι δύο τότε στο απόγειο της δύναμής τους.Σύμφωνα με το Θουκυδίδη, ο Ληλάντιος πόλεμος ήταν ο μόνος ανάμεσα στον Τρωικό πόλεμο και τους Περσικούς πολέμους στον οποίο συμμετείχαν συμμαχίες πόλεων παρά μεμονωμένες πόλεις.
Ο πόλεμος ήταν αμφίρροπος και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στις δύο πόλεις και τις οδήγησε τελικά στην παρακμή.
Η περιοχή συνέχισε να κατοικείται κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών και Ενετικών χρόνων. Από την Ενετοκρατία χρονολογούνται οι δύο πύργοι του Μύτικα και ο πύργος του Βασιλικού, όπως και το κάστρο πάνω από τα Φύλλα, το οποίο κατασκεύασε ο Ιταλός τυχοδιώκτης Λικάριο, ο οποίος κατέλαβε για λογαριασμό των Βυζαντινών μεγάλο μέρος της Εύβοιας τον 13ο αιώνα.
Το 1470 το Ληλάντιο πεδίο, όπως και η υπόλοιπη Εύβοια, πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών και από το 1830 είναι τμήμα της ανεξάρτητης Ελλάδας. Από το χωριό Φύλλα καταγόταν ο Ανδρέας Μιαούλης, ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την επανάσταση του 1821.
Βιβλιογραφία: Θουκυδίδης Α 15
Πηγή εικόνας : Από C messier - Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC BY-SA 4.0
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή