Πήραν το όνομά τους από το βασιλιά των Θεσπιών Θέσπιο, γιο του Ερεχθέα και επώνυμου ήρωα των Θεσπιών. Ο Ερεχθέας ήταν, κατά τη μυθολογία, υιός της Γαίας (Γης) και του Ηφαίστου και ήταν βασιλιάς της Αθήνας, εισηγητής των Ελευσινίων μυστηρίων και ιδρυτής της εορτής των Παναθηναίων.
Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της Αθηναϊκής Ηγεμονίας στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα ήταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης.
Η αρχαιοελληνική λέξη παρθενών σήμαινε το διαμέρισμα/δωμάτιο ανύπαντρης γυναίκας (παρθένου) σε μια κατοικία. Στην περίπτωση του Παρθενώνα φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε αρχικά μόνο για ένα δωμάτιο του ναού. Αποτελεί θέμα συζήτησης για το ποιο δωμάτιο επρόκειτο και πως αυτό απέκτησε το όνομα του.
Πρόκειται για ένα υπόγειο κλιβανοειδές κτίσμα, το οποίο διασώζεται μέχρι το ύψος του φυσικού εδάφους. Η τοιχοδομία του είναι από πέτρες σε δεύτερη χρήση, όπως περιγράφεται από τους Παυσανία, Φιλοστρατο, Στράβωνα κ.ά.
Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν στα 1968 με τη συνεργασία της Θ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων. Οι διαστάσεις του οικοδομήματος στο δάπεδο είναι διαμέτρου 1,90 μ., ενώ το ύψος φτάνει περίπου στα 3,5 μ.. Δείχνει κατά τι μεγαλύτερο του αρχικού μεγέθους των 8×4 πήχεων, όπως περιγράφεται από τον περιηγητή. Αλλά αυτό έχει την ερμηνεία του. Τα τελευταία όστρακα που βρέθηκαν στο δάπεδο χρονολογούνται ήδη την εποχή των καταστροφών που προκάλεσαν οι Έρουλοι.
Οι Μαλλοί είχαν συμμαχήσει με τους Οξυδράκες ή Συδράκες και είχαν αρνηθεί τη ασφαλή διάβαση των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την περιοχή τους. Ο Αλέξανδρος κατακτώντας την περιοχή τους και πολιορκώντας την ομώνυμη πρωτεύουσά τους, τους Μαλλούς (άρθρο, οι: Μάλλοι, σήμερα πιθανόν η πόλη Μουλτάν του Πακιστάν),κατόρθωσε να ειρηνεύσει με επιτυχία την ευρύτερη περιοχή μεταξύ των δύο ποταμών Υδάσπη και Ακεσίνη. Αλλά τραυματίστηκε πολύ σοβαρά κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αυτής και κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του.
Η πόλη, η οποία έλεγχε την είσοδο στην Αίγυπτο στο στόμιο ενός δυτικού κλάδου του Νείλου, κυριάρχησε στην περιοχή για αιώνες πριν από την ίδρυση της Αλεξάνδρειας από τον Μέγα Αλέξανδρο το 331 π.Χ.
Καταστράφηκε και βυθίστηκε μαζί με μια ευρεία περιοχή του δέλτα του Νείλου από διάφορους σεισμούς και παλιρροιακά κύματα, ή Θώνις ανακαλύφθηκε ξανά το 2001 στον κόλπο του Abu Qir κοντά στην Αλεξάνδρεια, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αιγύπτου.
Το στρατιωτικό πλοίο, το οποίο ανακαλύφθηκε από μια αιγυπτιακή-γαλλική αποστολή με επικεφαλής το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας (IEASM), βυθίστηκε όταν ο φημισμένος ναός της Αμουν (Άμων, Άμμων επίσης Άμεν, Ιμν (ο Κρυμμένος) και Αμούν (Κοπτ.)) κατέρρευσε τον δεύτερο αιώνα π.Χ.
Μια προκαταρκτική μελέτη δείχνει ότι το πλοίο με επίπεδο πυθμένα των 25 μέτρων, με κουπιά και μεγάλο πανί, χτίστηκε στην κλασική παράδοση και είχε επίσης χαρακτηριστικά αρχαίας αιγυπτιακής κατασκευής, ανέφερε το υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
Σε ένα άλλο μέρος της πόλης, η αποστολή ανακάλυψε τα ερείπια ενός αρχαίου Ελληνικού νεκροταφείου, που χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα π.Χ.
"Αυτή η ανακάλυψη απεικονίζει όμορφα την παρουσία των Ελλήνων εμπόρων που ζούσαν σε αυτήν την πόλη", ανέφερε το υπουργείο, προσθέτοντας ότι οι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να εγκατασταθούν εκεί κατά τη διάρκεια των πρόσφατων Φαραωνικών δυναστειών.
"Έφτιαξαν τα ιερά τους κοντά στον τεράστιο ναό του Αμουν. Αυτά καταστράφηκαν, ταυτόχρονα και τα ερείπια τους βρίσκονται αναμεμιγμένα με εκείνα του αιγυπτιακού ναού."
Πηγή εικόνας : Ministry of Tourism and Antiquities
https://egymonuments.gov.eg/
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
Ιδιοκτήτης των αλόγων ήταν ο Διομήδης, γιος του Άρη (θεού του πολέμου) και βασιλιάς της Θράκης. Ήταν ανθρωποφάγα και διέθεταν χάλκινους σιαγόνες. Ήταν συνεχώς δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες. Ο Διομήδης τους έριχνε για τροφή κάθε άτυχο ξένο που ναυαγούσε στην ακτή του βασιλείου του. Κάποιες πηγές διασώζουν και τα ονόματα των όντων αυτών: Πόδαργος, Λάμπων, Ξάνθος και Δήμος. Υπάρχει επίσης μύθος, σύμφωνα με τον οποίο από τα άλογα αυτά προέρχονταν τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Στην Εποχή του Χαλκού, όταν η επιφάνεια της θάλασσας ήταν πιο χαμηλά, οπωσδήποτε ήταν μια χερσόνησος που ενωνόταν με την ξηρά με ένα στενό πορθμό, που σε κάθε πλευρά του είχε ένα λιμανάκι για να προφυλάσσονται τα πλοία ανάλογα με τον καιρό που φυσούσε. Στο σημείο αυτό το βάθος δεν ξεπερνά τα 2,5 μέτρα.
Ο καθηγηγής μιλώντας στην εκπομπή "Περίμετρος" της ΕΡΤ3 έκανε λόγο για μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν ποτέ στη χώρα μας τονίζοντας ότι το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από τις επιγραφές του τάφου. Για το λόγο αυτό δηλώνει πως θα συνεχίσει ακούραστος την προσπάθεια να αναδειχθεί ο τάφος της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η χρονολόγηση του κτίσματος είναι αντικείμενο διαφωνιών, με την αρχική και πιο διαδεδομένη εκτίμηση να την τοποθετεί στον 4ο π.Χ. αιώνα. Για την πιθανή χρήση του έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, π.χ. ότι χρησίμευε ως τύμβος, οχυρό, ή φρυκτωρία.
Γενικότερα τα παιχνίδια με την μπάλα, όπως τα μεταφέρει ο Πολυδεύκης (Ονομαστικόν I.X. 103-107): «Τα ονόματα των παιγνιδιών με μπάλα ήταν επίσκυρος, φαινίνδα, απόρραξις, ουρανία. H επίσκυρος ονομαζόταν επίσης εφηβική και επίκοινος (για πολλούς). Παιζόταν από δύο αντίπαλες ομάδες με ίσο αριθμό παιχτών.
Ο τρίτος θάλαμος είχε βρεθεί με λιγότερη επιχωμάτωση από τους άλλους δύο. Οι τοίχοι έχουν μαρμάρινη επικάλυψη, όπως και στους άλλους δυο θαλάμους. Η θολωτή οροφή βρέθηκε με αρκετές ρωγμές αλλά και με καταπόνηση στους τοίχους. Ο τρίτος θάλαμος είναι τετράγωνος, με διαστάσεις 4,5 μ. x 4,5 μ.
Λέγεται ότι ο Ιοφών κατηγόρησε τον πατέρα του ενώπιον του δικαστηρίου των φράσεων ότι ήταν ανίκανος να διαχειριστεί τις υποθέσεις του, έτσι ώστε να αποκτήσει την κηδεμονία της περιουσίας του πατέρα του.
Ο Σοφοκλής απάντησε σε αυτήν την κατηγορία διαβάζοντας τη χορωδία του Οιδίποδα στον Κόλον (688 κ.λ.π.), την οποία γράφει αυτή τη στιγμή. Το κομμάτι απέδειξε έτσι ότι εξακολουθούσε να κατέχει όλες τις ψυχικές του ικανότητες που αθωώθηκε.
Κυρίως ο Αριστοτέλης, αλλά και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούν τον Θαλή ως τον πρώτο Έλληνα φιλόσοφο. Στον διάλογο του Πλάτωνα Πρωταγόρας, το όνομα που εμφανίζεται πρώτο στην λίστα πεπαιδευμένων ανθρώπων είναι του Θαλή του Μιλήσιου. Χαρακτηριστικά ο Μπέρτραντ Ράσελ είπε πως «Η Δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή.
Κατά τον Aρχαίο Mύθο όπως αναφέρεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη και τον Στράβωνα, ο Ηρακλής πέρασε από την περιοχή του Μονακό στον δέκατο άθλο του, μεταφέροντας τα βόδια του Γηρυόνη
Τα βόδια του Γηρυόνη ήταν στην ελληνική μυθολογία όντα που ανήκαν στον Γηρυόνη, ενός ανθρώπου με τρία σώματα, γιου του Χρυσάωρα.
Ο Πυθέας περιέγραψε το ταξίδι του στα βιβλία του Περί Ωκεανού και Γης περίοδος, από τα οποία σώζονται μόνο αποσπάσματα, σε αναφορές άλλων συγγραφέων. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Στράβων και ο Πολύβιος αμφιβάλουν για το αν ο Πυθέας έκανε πραγματικά το ταξίδι που περιγράφει.