Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Η ζωή και οι εφευρέσεις του Δαίδαλου

Ο Δαίδαλος είναι ο μεγαλύτερος εφευρέτης στην αρχαία Ελλάδα, ένας πραγματικός πολυτεχνίτης και καλλιτέχνης ταυτόχρονα, όπως υποδηλώνει το όνομα Δαίδαλος που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα δαιδάλω = εργάζομαι με τέχνη.

Ο Λαβύρινθος στη μινωική Κρήτη, ο μίτος της Αριάδνης, η ξύλινη αγελάδα της Πασιφάης, το χοροστάσι της Αριάδνης, το ακρόπρωρο των πλοίων της εποχής εκείνης και το πέταγμα με φτερά από κερί ήταν όλα σύμφωνα με τη μυθολογία εφευρέσεις και επινοήσεις του Δαίδαλου.

Αρχαία Ελληνικά κείμενα για την αγάπη στο συνάνθρωπο

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το θρησκευτικό μήνυμα της αγάπης γεννήθηκε με το χριστιανισμό. Το κήρυγμα της αγάπης, ωστόσο, παρατηρείται σε πολλές θρησκείες και σε πολλές λογοτεχνίες, μια πρακτική που συνδέεται με όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, ακόμα και σε εκείνους που δεν είχαν ακόμη καταγεγραμμένη λογοτεχνία αλλά μόνο προφορική παράδοση.

Στην αρχαία Ελλάδα, το κήρυγμα της Αγάπης ήταν κάτι εξαιρετικά διαδεδομένο και υπάρχει σε διάφορες μορφές. Στις ομιλίες των φιλοσόφων, στα Δελφικά Παραγγέλματα, στους πολλούς θεούς που προστατεύουν την αγάπη (ο Ζευς «Φίλιος», που σημαίνει «ο Δίας της Αγάπης», ο Έρωτας, η Αφροδίτη, ο Οίστρος, ο Αντέρως, ο Ίμερος, οι Ερωτιδείς, ο Πόθος, η Ερατώ, ο Υμέναιος, κλπ), στις θρησκευτικές προσευχές, και στα επίθετα των θεών (είναι ενδεικτικό ότι ο Δίας έχει 15 επίθετα που εκφράζουν την αγάπη).

Το Παλλάδιο στην Τροία

Το Παλλάδιον ήταν ενα ξύλινο άγαλμα που έπεσε από τον ουρανό και προστάτευε την Τροία. Ας δούμε την ιστορία του μεσα απο την Ελληνική μυθολογία.Η Αθηνά ανατράφηκε από τον Τρίτωνα τον γιο του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης,μαζί με την κόρη του Παλλάδα. Τα δύο κορίτσια ήταν αχώριστα και συναγωνίζονταν στα παιχνίδια. Κάποια στιγμή ενώ ασκούνταν σε πολεμικές ασκήσεις, η Παλλάδα επρόκειτο να καταφέρει χτύπημα στην Αθηνά, εκείνη την στιγμή ο Δίας βλέποντας την σκηνή και φοβούμενος για την ασφάλεια της κόρης του, παρεμβάλλει μεταξύ τους την αιγίδα (δερμάτινη ασπίδα).

Η Παλλάδα αιφνιδιάζεται και έτσι βρίσκει την ευκαιρία η Αθηνά να την χτυπήσει. Το χτύπημα όμως ήταν σοβαρό με αποτέλεσμα να τραυματισθεί και να πεθάνει Η Αθηνά προκειμένου να τιμήσει την μνήμη της κατασκευάζει ξύλινο άγαλμα με ύψος τρείς πήχεις το οποίο αναπαριστούσε την Παλλάδα, έχοντας τα πόδια ενωμένα και κρατώντας στο δεξί χέρι ακόντιο και στο αριστερό αδράχτι και αφού έδεσε στο στήθος του την αιγίδα, η οποία αιφνιδίασε την φίλη της, ανέβασε το άγαλμα στον ουρανό τοποθετώντας το δίπλα στον Δία. Αργότερα οταν Δίας αποπλάνησε την Ηλέκτρα, μία από τις Πλειάδες και όταν αυτή κατέφυγε στο άγαλμα για να γλυτώσει, ο θεός οργισμένος έριξε το Παλλάδιο στην Τροία.

Οι μάγισσες της Αρχαίας Ελλάδας

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν μάγισσες οι οποίες γνώριζαν την ανατολική βοτανική παράδοση, είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και υπερφυσικές δυνάμεις. Οι Μάγοι ήταν μία εκ των έξι φυλών των Μήδων. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν μαγεία τις πρακτικές που ακολουθούσαν και την ενασχόλησή τους με τις απόκρυφες τέχνες. Ο Ηρόδοτος τους χαρακτήριζε ως ειδικούς σε θρησκευτικά θέματα και ικανούς να εξευμενίζουν τους θυελλώδεις ανέμους με γητέματα. Οι πιο γνωστές μάγισσες της αρχαιότητας κατάγονταν από τη Θεσσαλία, τη μαγική γη όπου, σύμφωνα με τον μύθο, σκορπίστηκαν οι μαγικοί και θεραπευτικοί σπόροι της Μήδειας.

Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Η «άγνωστη» μάχη του Μαραθώνα

Η απρόσμενη για πολλούς νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα περιβλήθηκε, ήδη από τα αρχαία χρόνια, με την αχλύ του μύθου, ώστε η παράδοση και η ιστορία να δημιουργούν ένα αξεδιάλυτο, όσο όμως και γοητευτικό μείγμα. Όπως μαρτυρείται από τη φιλολογική παράδοση, ο Μιλτιάδης, ζήτησε πριν από τη μάχη τη βοήθεια της Αρτεμης Αγροτέρας (προστάτιδας των δασών και της θήρας).

Της υποσχέθηκε μάλιστα πως θα θυσίαζε τόσες κατσίκες όσες και οι νεκροί εχθροί [Κλαύδιος Αιλιανός, Ποικίλη Ιστορία Β’, 25]. Ο Ξενοφών, αναφερόμενος στο ίδιο περιστατικό, αποκαλύπτει πως μετά τη νίκη τους οι Αθηναίοι αδυνατούσαν να βρουν 6.400 κατσίκες (τόσοι ήταν οι νεκροί Πέρσες) και αποφάσισαν να θυσιάζουν 500 κάθε χρόνο έως ότου αποπληρώσουν το τάμα τους.

Τα Περίεργα ρεκόρ της αρχαιότητας

Τον 5ο αιώνα π.Χ. ζούσε στην Αθήνα ένας ασυνήθιστα όμορφος νέος. Ήταν ο Αλκιβιάδης, στενός φίλος του Σωκράτη. Ο Αλκιβιάδης έγινε ξακουστός για την ομορφιά του. Ο Πλούταρχος, 500 χρόνια αργότερα, αναφέρει για εκείνον ότι χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο ρωμαλέος και πιο όμορφος. Ακόμα και το ψεύδισμά του, το έβρισκαν όλοι γοητευτικό.

Ο πιο παχύς άνθρωπος της αρχαιότητας ήταν ο Διονύσιος, ο γιος του τυράννου της Ηράκλειας, ο οποίος έζησε στη Μαύρη Θάλασσα, στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Όταν πάχυνε τόσο πολύ, ώστε με δυσκολία μπορούσε να ανασάνει, ο Διονύσιος συνειδητοποίησε τις συνέπειες της λαιμαργίας του. Κάλεσε γιατρούς που άρχιζαν τη θεραπεία μόλις τον έπαιρνε ο ύπνος. Κάρφωναν μακριές λεπτές βελόνες μέσα στο λίπος που ήταν, σύμφωνα με την άποψή τους, αναίσθητο και κατά κάποιον τρόπο ανεξάρτητο από το υπόλοιπο σώμα.

Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Δείτε το βίντεο της έκλειψης της Σελήνης μέσα από το ναό του Ποσειδώνα

Την εντυπωσιακή πανσέληνο και την ολική έκλειψη της σελήνης επέλεξε να προβάλει από την ιστοσελίδα της η βρετανική Daily Mail.
Αν οι Αθηναίοι με τον Παρθενώνα τίμησαν την Αθηνά, τη μια από τους δύο διεκδικητές της ονοματοδοσίας της πόλης, στο Σούνιο αφιέρωσαν το ναό στο δεύτερο διεκδικητή, στον Ποσειδώνα. Δεν υπήρχε ίσως και καλύτερη θέση απ' αυτήν. Ένας βράχος ύψους 60 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, στο νοτιότερο σημείο της πόλης, εκεί απ' όπου περνούν για τελευταία φορά όσοι φεύγουν με πλοίο απ' την Αθήνα, ή το σημείο που συναντά κανείς πρώτο όταν πλησιάζει στην Αθήνα.

Ο «άγνωστος» τύμβος του Σοφοκλή κοντά στο Τατόι

«Αν ο θάνατος έρχεται πρόωρα, δηλώνω πως αυτό για μένα είναι κέρδος. Όποιος ζει σαν κι εμένα, ανάμεσα σε αναρίθμητα δεινά, πώς είναι δυνατόν να μην κερδίζει πεθαίνοντας;» Tο 406 π.Χ., o τραγικός ποιητής Σοφοκλής πέθανε σε ηλικία 91 ετών στην Αθήνα. Στη διάρκεια της ζωής του έγραψε περισσότερα από 120 δράματα ανάμεσα στα οποία τον Οιδίποδα Τύρρανο και την Αντιγόνη, τον Φιλοκτήτη, την Ηλέκτρα και τον Οιδίποδα επί Κολωνώ.

Την εποχή του θανάτου του, μαινόταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη. Oι Σπαρτιάτες είχαν στρατοπεδεύσει στην περιοχή της Δεκέλειας και των Αχαρνών. Οι συγγενείς του ποιητή ήθελαν να ταφεί στον οικογενειακό τάφο, στη Δεκέλεια που βρισκόταν υπό την κατοχή των Σπαρτιατών.

To παυσίπονο και αντιπυρετικό φάρμακο του Ιπποκράτη που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και οι ευεργετικές του ιδιότητες

Μπορεί να έχουν περάσει περίπου 2.500 χρόνια από την εποχή του Ιπποκράτη, όμως μια ουσία την οποία χρησιμοποιούσε για παυσίπονο και αντιπυρετικό ο πατέρας της δυτικής ιατρικής, η σαλσαλάτη, μια παράγωγη ουσία της σαλικίνης (ένα παράγωγο της οποίας είναι το σαλικυλικό οξύ που περιέχεται στην ασπιρίνη), φαίνεται, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, ότι έχει θαυματουργή επίδραση στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ.

Αισχύλος για όσους έπληξαν το Γένος μας και ασέβησαν στα όσια και τα ιερά μας

«Εκεί τους περιμένουν τα πιο μεγάλα κακά να πάθουν, πληρωμή για την αυθάδεια και τις σκέψεις που θεόν δεν λογαριάζουν· γιατί στην χώρα την ελληνική σαν ήρθαν, των θεών τ’ αγάλματα να ξεγυμνώσουν δεν ντρέπονταν και τους ναούς να κάψουν. Κι οι βωμοί αφανισμένοι και των θεών τα ιερά είν’ από ρίζα, ανάκατα, αναποδογυρισμένα από θεμέλια.

[…] Και νεκρών σωροί και στην τριτόσπορη γενιά άφωνα θα φανερώσουν στα μάτια των ανθρώπων πως δεν πρέπει, θνητός σαν είναι, νά’ναι περήφανος πέρα απ’ το μέτρο· γιατί η υπεροψία, σαν ανθίση, θα καρπίση της καταστροφής το στάχυ, απ’ όπου γεμάτο κλάμα θέρισμα θερίζει».

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Άνιος o βασιλιάς της Δήλου και η σχέση του με τον Τρωικό Πόλεμο

Η Δήλος, το ιερό νησί που γεννήθηκε ο Θεός Απόλλωνας και η αδερφή του, Άρτεμις, βρίσκεται στο κέντρο του Αιγαίου. Στην αρχαιότητα, τα πλοία που ξεκινούσαν απ’ την Αθηνά με προορισμό τις ακτές της Μικράς Ασίας, ανεφοδιάζονταν πάντα στη Δήλο. Όταν οι Αχαιοί εκστράτευσαν εναντίον της Τροίας, αναγκάστηκαν να σταματήσουν στο νησί, όπου τους υποδέχτηκε ο βασιλιάς Άνιος. Απ’ όπου περνούσε η κόρη του Άνιου, Ελαΐς, φύτρωναν ελιές.

Τελέσιλλα η ποιήτρια του Άργους που έγινε στρατηγός

Η Τελέσιλλα γεννήθηκε στο Άργος γύρω στο 520 π.Χ. Καταγόταν από μια μεγάλη και σπουδαία οικογένεια της περιοχής. Επειδή όμως ήταν μικροκαμωμένη και φιλάσθενη αναγκαζόταν να ζει απομονωμένη. Απογοητευμένη απευθύνθηκε στο μαντείο των Δελφών για να μάθει τι της επιφύλασσε η μοίρα. Το μαντείο τη συμβούλευσε να ασχοληθεί και να υπηρετήσει τις Μούσες.Σύμφωνα με το χρησμό: «τότε και μόνο τότε θα μπορούσε να θεραπευτεί και να αποκτήσει ένα σκοπό η ζωή της».

Επειός : Ο δημιουργός τον Δούρειου Ίππου - Δείτε το βίντεο

Όπως πηγαίνουμε από Θήβα προς Δελφούς συναντάμε τη γενέτειρα του Πλουτάρχου τη  Χαιρώνεια. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται ο Άγιος Βλάσιος Λειβαδιάς. Η  αρχαία μυκηναϊκή πόλη «Πανοπεύς», με τα κυκλώπεια τείχη, μια από τις σημαντικότερες πόλεις του «Κοινού των Φωκέων». Λέγεται πως η πόλη πήρε το όνομά της απ τον πατέρα του Επειού, τον Πανοπέα. Οι κάτοικοι του Πανοπέα σύμφωνα με τον Παυσανία δεν ήταν Φωκείς, αλλά Φλεγύες, που διέφυγαν στην Φωκίδα, από τον Ορχομενό.

Τα δέκα ερωτήματα του M. Αλέξανδρου στους γυμνοσοφιστές Βραχμάνους

Βραχμάνοι, οι ασκητές της Ινδίας που κυκλοφορούσαν γυμνοί στη φύση, φιλοσοφούσαν και αμφισβητούσαν την εξουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τι συνέβη όταν ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον στρατηλάτη.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Μακεδόνων στην Ανατολή, οι Έλληνες στρατιώτες γνώρισαν καινούργιους πολιτισμούς και αντίκρισαν πόλεις και μέρη που κανείς άλλος μέχρι τότε δεν γνώριζε ότι υπήρχαν. Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στα Τάξιλα της αρχαίας Ινδίας, του τράβηξαν την προσοχή μερικοί άνθρωποι που είχαν ξυρισμένα κεφάλια ή πολύ μακριά μαλλιά και ζούσαν γυμνοί στα δάση. Ήταν Ινδοί ασκητές που έτρωγαν όρθιοι, στεκόντουσαν στο ένα τους πόδι και ήταν βαθιά θρησκευόμενοι.

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Καλλισθένης,Έφιππος, Στράττις και Αριστόβουλος - Χαλκιδικείς συνεργάτες του Μ. Αλέξανδρου

Ὁρισμένοι Χαλκιδικεῖς εἶχαν ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὴν μακεδονικὴ αὐλή, ὅπως ὁ Νικόμαχος ἀπὸ τὰ Στάγειρα, ὁ πατέρας τοῦ Ἀριστοτέλη, ὁ φίλος, σύμβουλος καὶ ἀρχίατρος τοῦ Ἀμύντα Β΄, γι’ αὐτὸ ἔζησε ἐπὶ ἔτη στὴν μακεδονικὴ αὐλή. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Μ. Ἀλέξανδρος στὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν εἶχε κάποιους στενοὺς συνεργάτες του ἀπὸ τὴν Χαλκιδική, τὸν Καλλισθένη, τὸν Ἔφιππο, τὸν Στράττι καὶ τὸν Ἀριστόβουλο.

Το αηδόνι Πρόκνη,το χελιδόνι Φιλομήλα και ο τσαλαπετεινός Τηρέας

Ο βασιλιάς της Αττικής, Πανδίων, είχε δύο πανέμορφες κόρες, την Πρόκνη και τη Φιλομήλα. Όπως και πολλές άλλες κοπέλες της εποχής, η Πρόκνη, παρά τη θέλησή της, δόθηκε ως νύφη στον βασιλιά της Θράκης, Τηρέα, που είχε βοηθήσει τον πατέρα της σε μια μάχη εναντίον των Θηβαίων. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Πρόκνη υπάκουσε τον πατέρα της και παντρεύτηκε τον Τηρέα, με τον οποίο απέκτησε κι ένα γιο, τον Ίτυ. Ένας χρησμός προμήνυε ότι τον Ίτυς θα σκότωνε κάποιος συγγενής του και ο βασιλιάς τρομοκρατήθηκε τόσο, που εκτέλεσε τον ίδιο του τον αδερφό για να δώσει τέλος στην αγωνία του.

Η υπερηφάνεια των Αρχαίων Ελλήνων για την Ελληνική γλώσσα

Η ξενομανία, δηλαδή το να γοητευόμαστε από οτιδήποτε ξενόφερτο είναι μια μεγάλη και βαριά νόσος των Νεοελλήνων.

Το πιο εξοργιστικό, όμως, είναι η χρήση ξένων λέξεων αντί των ωραιότερων Ελληνικών, από μια γλώσσα που είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο.

Παράδειγμα, το «fame story» μας αρέσει, μας έλκει περισσότερο από τις λέξεις «φήμη και ιστορία», της οποίας πατέρες είναι ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Προτιμούμε το στούντιο αντί για το εργαστήριο ή σπουδαστήριο. Σούπερ Μάρκετ αντί υπεραγορά. Σπόνσορας αντί χορηγός. Γκράφιτι αντί τοιχογραφία. Σόου αντί παράσταση. Πάρκινγκ αντί στάθμευση, κλπ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τόσο υπερήφανοι για τη γλώσσα τους, ώστε αρνούντο να μιλήσουν βαρβαρικά.

Τι έχουν πει ξένοι λόγιοι και φιλόσοφοι για την Αρχαία Ελλάδα

Φράσεις ξένων λογίων για την Ελλάδα
  • “Deorum lingua est lingua Graecorum” - (Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα)
  • “Totum Graecorum est” - (Όλα είναι Ελληνικά) - ['Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]
  • “Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum”- (Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό από την Ελλάδα)

Marcus Tullius Cicero (106 b.c. – 43 b.c.) [Λατίνος Κλασικός]


“Though Greece was conquered, she defeated the conqueror and imported the arts in the uncivilized Latium” - (Παρ’ ότι η Ελλάς κατακτήθηκε, αυτή νίκησε τον κατακτητή και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο)
Quintus Horatius Flaccus (65 b.c. – 8 b.c.) [Ρωμαίος λυρικός ποιητής]

“What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity” - (Ότι το μυαλό και η καρδιά είναι για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα)
Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) [Γερμανός συγγραφεύς]

“Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry, physics, astronomy… you left nothing for us” - (Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς)
Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805) [Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός]

“Greece was the real cradle of liberty in which the earliest republics were rocked. We are the pupils of the great men, in all the principles of science, of morals, and of good government”. - (Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λύκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυριλατήθηκαν οι πρώτες πολιτείες. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών, σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης)
William Cullen Bryant (1794-1878) [Αμερικανός ρομαντικός ποιητής]

"If in the library of your house you do not have the works of the ancient Greek writers, then you live in a house with no light”. - (Εάν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως)
George Bernard Shaw (1794-1878) [Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς]

“If it is true that the violin is the most perfect of musical instruments, then Greek is the violin of human thought” - (Εάν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων, τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης)
Helen Adams Keller (1880-1968) [Αμερικανίδα συγγραφευς, "ακτιβίστρια" και λέκτωρ]

“The only way for us to become great, or even inimitable if possible, is to imitate the Greeks” - (Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες)
Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) [Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος]

“We have to admit that the whole Islam, except the religion, was Greek. Betrayal against the Greeks by the Islamic nations, equals betrayal against their own nature” - (Πρέπει να παραδεχτούμε πως όλο το Ισλάμ, εκτός της θρησκείας, ήταν Ελληνικό. Προδοσία ενάντια των Ελλήνων από τα Ισλαμικά έθνη, ισούται με προδοσία ενάντια στην ίδια τους τη φύση)
Ibn Khaldun (1332-1406) [Άραβας ιστορικός, λόγιος, θεολόγος και πολιτικός]

“Except the blind forces of nature, nothing moves in this world which is not Greek in its origin” - (Εκτός των τυφλών δυνάμεων της φύσεως, τίποτα δεν κινείται σε αυτόν τον κόσμο που να μην είναι Ελληνικό στις καταβολές του)
Sir Henry James Sumner Maine (1822-1888) [Συγκριτικός νομολόγος και ιστορικός]

“In the Greeks alone we find the idea of that which we would like to be and produce… from the Greeks we take something more than earthly – almost godlike”. - (Στους Έλληνες και μόνο βρίσκουμε την ιδέα αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να παράγουμε… από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι περισσότερο από γήινο – σχεδόν θεϊκό)
Wilhelm Von Humboldt (1767-1835) [Διπλωμάτης, φιλόσοφος και λόγιος]

“It is great to descent from Greece, the land that gave the light to the world” - (Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο)
Victor Hugo (1802-1855) [Γάλλος ποιητής]

“We are children of the Greeks” - (Είμαστε παιδιά των Ελλήνων.)
Frederich II Βασιλιάς της Πρωσσίας (1712-1786)





Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Φιλοκτήτης

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Φιλοκτήτης, γιος του βοσκού Ποίαντος και της Δημωνάσσας, κατά άλλους, Μεθώνης, ήταν βασιλιάς των πόλεων Μελιβοίας, Ολιζώνας, Μεθώνης και Θαυμακίας, ονομαστός για την τοξευτική του δεινότητα.και η τύχη του ορίζεται πρώτα πρώτα από τη συνάντησή του με τον ημίθεο Ηρακλή.Αυτός είναι που θα οδηγήσει τους Έλληνες στη νικηφόρα έκβαση του 10ετούς πολέμου…

Ο Φιλοκτήτης έτυχε να περνά από την Οίτη όταν ο Ηρακλής, μη αντέχοντας τον πόνο, εξαιτίας του δηλητηριασμένου, από αίμα κενταύρου, χιτώνα, που του έδωσε να φορέσει η Δηιάνειρα, ζητούσε από το γιο του Ύλλο να ανάψει την πυρά για να τον κάψει και να λυτρωθεί, αλλά εκείνος δίσταζε.

Κανείς από όσους βρίσκονται εκεί δεν τολμάει να το κάνει. Μόνον ο Φιλοκτήτης. Γι’ αυτό και ο ήρωας του έδωσε ως αντάλλαγμα το τόξο του και τα δηλητηριασμένα βέλη του.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Antonio Corso ο Ιταλός αρχαιολόγος για Αμφίπολη "Η ΕΕ δεν θέλει τέτοιες ανασκαφές"

"Ιταλός αρχαιολόγος για Αμφίπολη: "Η ΕΕ δεν θέλει τέτοιες ανασκαφές γιατί διαλύουν το μύθευμα ότι ο ρωμαϊκός πολιτισμός είναι το θεμέλιο της Δύσης""

Kαι όμως υπάρχουν ακόμα δύο θάλαμοι προς εξερεύνηση σύμφωνα με τον Ιταλό αρχαιολόγο Α.Κόρσο, ενώ καταγγέλει ότι κάποιοι δεν θέλουν τη συνέχιση της ανασκαφής, λόγω πολιτικών ιδεοληψιών και η ΕΕ για να μην καταστραφεί το μύθευμά της ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό!

Η καταγγελία του Ιταλού αρχαιολόγυ είναι σοκαριστική: Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να "ανυψώνεται" η ελληνική Ιστορία, αυτός ίσως εξηγεί και την υποτίμιση του μετέπειτα μεσαιωνικού Ελληνισμού του Βυζαντίου,που αν και αποτελούσε την μόνη αχτίδα φωτός στις εποχές της βάρβαρης Ευρώπης και έκανε έναν κύκλο χιλίων ετών, δεν υπάρχει ούτε ένα κινηματογραφικό φιλμ με θέμα την μεσαιωνική ελληνική χιλιόχρονη Αυτοκρατορία.

Κάρες και Λέλεγες τα πανάρχαια Ελληνικά Φύλα

Ενώ στα ΄Ελληνικά ΄ σχολικά βιβλία δεν αναφέρονται καν..Μια αναφορά βρήκαμε μόνο περι των αρχαιων κατοίκων της Σπάρτης που ήταν κάποιοι Λέλεγες!! Θα δούμε ποιο κάτω ποιοι ήταν οι Λέλεγες

Οι Κάρες ήταν Έλληνες και όχι όπως τους παρουσιάζουν ως άλλη εθνότητα ,ξένη προς τα Ελληνικά φύλα ,γνωστά κέντρα εξουσίας που λυμαίνονται πνευματικά τον αφελή νεοέλληνα Ρωμηό.

Οι Κάρες αναφέρονται συχνά στην αρχαία λογοτεχνία, τα περισσότερα πράγματα γι 'αυτούς παραμένουν ένα μυστήριο. Μέχρι τη δεκαετία του 80, όταν η καρική γραφή αποκρυπτογραφήθηκε τελικά, δεν ξέραμε τίποτα για τη φύση της γλώσσας τους. Κάρες είχαν επισημανθεί ως οτιδήποτε άλλο εκτός από Ινδο-Ευρωπαίοι. Ωστόσο, οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν τους Κάρες αρχικά σε Ελληνικό έδαφος.!!!!

Το παλάτι Κνωσού έτσι όπως ήταν 10.000 χρόνια. Μια εκπληκτική ψηφιακή απεικόνιση

Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Ηρακλειώτη Μίνωα Καλοκαιρινό. Ακολούθησαν οι ανασκαφές που διεξήγαγε ο Αγγλος Sir Άρθουρ Έβανς (1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο.

Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στο χώρο του ανακτόρου ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7000-3000 π.Χ.). Η κατοίκηση συνεχίζεται στην προανακτορική περίοδο (3000-1900 π.Χ.), στο τέλος της οποίας ο χώρος ισοπεδώνεται για την ανέγερση ενός μεγάλου ανακτόρου. Το πρώτο αυτό ανάκτορο καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου. Δεύτερο, μεγαλοπρεπέστερο ανάκτορο ανεγείρεται πάνω στα ερείπια του παλαιού. Μετά από μερική καταστροφή γύρω στο 1450 π.Χ.,οι Μυκηναίοι εγκαθίστανται στην Κνωσό. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1350 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά. Ο χώρος που καλύπτει ξανακατοικείται από την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.

Μυκήνες στα νησιά Φερόες

Τα νησιά Φερόες, 18 τον αριθμό, βρίσκονται μεταξύ της Νορβηγικής θάλασσας και του βόρειου Ατλαντικού ωκεανού,  ανάμεσα στην Νορβηγία και την Ισλανδία. Αποτελούν μια αυτόνομη επαρχία του βασιλείου της Δανίας από το 1948.

Στο δυτικότερο άκρο της νησιωτικής αυτής ομάδας  βρίσκεται ένα  νησί που κατοικείται από μερικές δεκάδες κατοίκους και ονομάζεται Μυκήνες !!

Σε γενικές γραμμές, τα τοπικά ονόματα πολύ δύσκολα αλλάζουν χωρίς την επέμβαση κάποιου κατακτητή και το συγκεκριμένο ως όνομα, δεν σημαίνει κάτι ούτε στην τοπική γλώσσα (Faroese) προς την οποία μοιάζει εντελώς ξένο, τόσο ως προς το θέμα αλλά και ως προς την κατάληξη, αλλά επίσης ούτε και προς την Δανική γλώσσα παρουσιάζει οποιαδήποτε συγγένεια.

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Οι Ελληνικές Αρχαιότητες στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης - Mέρος Α

Ένα από τα μουσεία που επιλέξαμε να εξετάσουμε είναι το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο είναι γνωστό και ως ΜΕΤ από τα αρχικά των λέξεων που απαρτίζουν το όνομα του. Οι λόγοι που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο μουσείο είναι διότι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά μουσεία τέχνης σε όλο τον κόσμο στο οποίο βρίσκεται πλούσια ποικιλία από πολλά και εξέχοντα εκθέματα προερχόμενα από όλες τις περιόδους της ελληνική αρχαιότητας, ξεκινώντας από την εποχή του Χαλκού μέχρι την ύστερη αρχαιότητα. Το μουσείο αυτό έκτασης δύο εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων θεμελιώθηκε το 1870 από μια ομάδα ανθρώπων που θέλησαν να δημιουργήσουν ένα ινστιτούτο τέχνης που θα αποκτούσε τη φήμη και την αξία των αντίστοιχων ευρωπαϊκών. Βρίσκεται στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν, κοντά στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης και δέχεται 5,5 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο καθώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και πόλο έλξης τουριστών καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Όπως τα περισσότερα μουσεία ανά τον κόσμο έτσι και το ΜΕΤ έχει ποικιλία εκθεμάτων (γλυπτά, αγγεία, μουσικά όργανα, ζωγραφικούς πίνακες) από όλες τις ηπείρους και τους πολιτισμούς τα οποία καλύπτουν όλο το φάσμα της ιστορίας καθώς το φαινόμενο της αρπαγής και παράνομης εκμετάλλευσης αρχαιοτήτων δε θίγει μόνο την Ελλάδα αλλά διάφορες χώρες και έθνη ανά την υφήλιο. Πιο συγκεκριμένα τα αριστουργήματα που εκτίθενται στο ΜΕΤ καλύπτουν την περίοδο από τα βάθη της Νεολιθικής εποχής μέχρι και τη σημερινή και αφορούν πολλούς πολιτισμούς εκτός από τον ελληνορωμαϊκό όπως τον αιγυπτιακό, εκθέματα που αφορούν την αφρικανική τέχνη, πολιτισμούς της Ασίας (Ισλαμική τέχνη, Τουρκία, Ιράν, Κορέα κλπ.), της Ωκεανίας και φυσικά της υπόλοιπης Ευρώπης.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως όλα τα εκθέματα τα οποία θα αναλύσουμε στις επόμενες σελίδες και γίνονται αντικείμενα θαυμασμού επισκεπτών από όλο τον κόσμο, αποτελούν μέσο εκμετάλλευσης, προβολής και οικονομικής ενίσχυσης των ξένων μουσείων. Η προσπάθεια για επαναπατρισμό τους δεν έχει καταστεί ικανή αφού δεν έχουν γίνει επαρκώς οργανωμένες και συντονισμένες προσπάθειες επιστροφών. Πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες αποτελούν τροχοπέδη (εμπόδιο) στο αίτημα για επιστροφή ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι προσδίδουν κέρδος και κύρος στις χώρες στις οποίες βρίσκονται και είναι αυτονόητο πως από την πλευρά τους θα εμποδίσουν κάθε διαπραγμάτευση που θα έχει ως στόχο τη μεταφορά των ευρημάτων στον τόπο καταγωγής τους.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ


Ο τομέας με τα ελληνορωμαϊκά εκθέματα που θα εξετάσουμε εγκαινιάστηκε το 1909 και περιλαμβάνει περισσότερα από 35.000 αντικείμενα. Η συλλογή των εκθεμάτων της αρχαίας ελληνικής τέχνης την οποία αναλύουμε περιλαμβάνει τα σημαντικότερα δείγματα της Κυκλαδικής, Μινωικής, Μυκηναϊκής , Γεωμετρικής, Αρχαϊκής και Κλασικής περιόδου και είναι από τις πλουσιότερες του κόσμου. ΄Οπως θα δούμε και παρακάτω τα εκθέματα των παραπάνω εποχών δείχνουν την υψηλή ποιότητα των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων των αρχαίων Ελλήνων. Επίσης, όπως είναι γνωστά από την ιστορία, τα εξαίρετα μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία πάνω στα οποία απεικονίζονταν σκηνές από την καθημερινή ζωή και τη μυθολογία, οι επιτύμβιες στήλες με παραστάσεις μοναδικής ευαισθησίας και κομψότητας, ο μεγαλοπρεπής-επιβλητικός Κούρος, τα πήλινα και ορειχάλκινα αγαλματίδια, τα χρυσά κοσμήματα, οι Ταναγραίες (αρχαία Ελληνικά έργα πλαστικής τέχνης από τερακότα ύψους 15 ως 35 εκατοστά) και τα πλαστικά αττικά αγγεία μαρτυρούν το επίπεδο του ελληνικού πολιτισμού μέσα από τον τρόπο σκέψης, τη δημιουργικότητα, τη λεπτότητα και το βάθος των συναισθημάτων καθώς και από τις αντιλήψεις εκείνης της εποχής. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή Censola από την Κύπρο τα αντικείμενα της οποίας υπήρξαν από τις πρώτες συλλογές που απέκτησε το μουσείο και συνέβαλε σημαντικά στη φήμη και την ανάδειξή του ως τα ένα από τα πιο αξιόλογα ιδρύματα του κόσμου. Ενδεικτικός είναι ο τρόπος που αποκτήθηκαν μετά από μια σειρά διαπραγματεύσεων και διεκδικήσεων τους από διάφορες χώρες.

Κυκλαδικά ειδώλια


Αρπιστής

(Αποκτήθηκε από το ίδρυμα Rogers το 1947)
Τα μαρμάρινα ειδώλια αποτελούν το σπουδαιότερο δημιούργημα του Κυκλαδικού πολιτισμού και ανάμεσα σ’ αυτά εξέχουσα θέση κατέχει το αγαλματίδιο του «Αρπιστή». Η χρονολογία κατασκευής του πιθανολογείται ανάμεσα στο 2800 – 2300 π.χ. Όπως τα περισσότερα κυκλαδικά ειδώλια έτσι και το συγκεκριμένο είναι φιλοτεχνημένο από παριανό μάρμαρο, που το χρησιμοποιούσαν σχεδόν αποκλειστικά οι καλλιτέχνες της εποχής, γιατί ήταν ολόλευκο, φωτεινό, χωρίς νερά, σμιλευόταν με ευκολία και έδινε ωραίο αποτέλεσμα.

Ο Αρπιστής, βρίσκεται στην αίθουσα αίθουσα «Robert and Renee Belfer Court» του ΜΕΤ που φιλοξενεί έργα κυκλαδικού πολιτισμου. Είναι το ένα από τα δύο κυκλαδικά ειδώλιο που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε καθώς αποτελεί ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα έργα τέχνης εκείνης της περιόδου από τα σχολικά μας χρόνια. Πρόκειται για ένα έργο μοναδικό και άψογο από αισθητική άποψη στο οποίο κυριαρχεί η ομορφιά της απλότητάς του. Πέρα όμως από το ότι είναι κομψοτέχνημα και αποτελεί ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα της εποχής του, θεωρείται ότι καταδεικνύει την ιστορική συνέχεια και την επανάληψη του ανθρώπινου γένους μέσα στους αιώνες. Ο Αρπιστής με τη στάσγ του σώματός του φαίνεται να κλείνει στην αγκαλιά του την άρπα σαν να θέλει να την προστατεύσει. Το ίδια κίνηση, (το αγκάλιασμα) το επαναλαμβάνουν και οι σύγχρονοι μουσικοί με το μουσικό όργανο το οποίο κρατάνε στα χέρια τους όταν παίζουν κάποια μελωδία.

Το αγαλματίδιο έχει αποδοθεί τρισδιάστατα στο χώρο, χαρακτηριστικό των ειδωλίων αυτής της περιόδου, έχει ύψος μόνον 29,31 εκατοστών και αναπαριστά έναν μουσικό καθισμένο σε μία καρέκλα – πιθανόν θρόνο- με ψηλή πλάτη και κοντά πόδια. Ο άνδρας είναι εμφανές ότι παίζει έγχορδο μουσικό όργανο το οποίο οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι είναι μια λύρα ή άρπα. Από εκεί πήρε και το όνομά του και το αποκαλούμε μέχρι σήμερα «Αρπιστή». Αυτό το συμπέρασμα το επιβεβαιώνει η κίνηση του χεριού του «Αρπιστή». Με τον αντίχειρα του δεξιού ο μουσικός φαίνεται σαν να ακουμπάει στην χορδή, ώστε να δημιουργήσει ήχο.

Ο Αρπιστής είναι κατασκευασμένος σύμφωνα με ορισμένους κανόνες που τηρούσαν οι Κυκλαδίτες στην κατασκευή των έργων του, αλλά και την αίσθηση του ωραίου που είχαν αναπτύξει. Παρατηρούμε λοιπόν ότι ενώ είναι συμμετρικά αποδοσμένο το σώμα του, το δεξί του χέρι είναι περισσότερο χοντρό. Αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να είναι αρμονικό και οι διαστάσεις του σώματος να τηρούν τις αρχές της αναλογίας. Αν και τα δύο χέρια είχαν το ίδιο μέγεθος, ο θεατής θα έβλεπε το δεξί χέρι που βρίσκεται πίσω από την άρπα, πιο λεπτό αφού τον χωρίζει μεγαλύτερη απόσταση από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο κατασκευής όμως εξασφαλίζεται η αρμονία και η άψογη αισθητική.

Τα αυτιά του είναι κοίλα και μεγάλα, υποδηλώνοντας ενδεχομένως την οξυμένη ικανότητά του ακοή του, ενώ οι μύες στα χέρια του και η κάμψη στους αγκώνες, δηλώνουν ότι πρόκειται για άτομο που συνδυάζει τη δύναμη με την πυγμή, αλλά και την ευαισθησία ως καλλιτέχνης.

Κυκλαδικό γυναικείο ειδώλιο

Στην αρχαιότητα, σε αντίθεση με τα νεότερα χρόνια, οι κοινωνίες ήταν δομημένες μητριαρχικά, καθώς οι γυναίκες είχαν την ευλογία της γέννας. Καθώς με τις γεννήσεις εξασφαλιζότανε η διαιώνιση του είδους η γυναίκα-μητέρα, όχι μόνο κατείχε εξέχουσα θέση στην οικογένεια και την κοινωνία, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχε θεοποιηθεί. Οι Κυκλαδίτες καλλιτέχνες απέδιδαν μεγάλο σεβασμό και συμπεριφέρονταν με δέος απέναντι στις «επίγειες θεότητες», σύμβολο της ζωής και της αναπαραγωγής. Στις λατρευτικές τελετές, σε τάφους ή ιερά αφιέρωναν γυναικείες μορφές, όρθιες ή καθιστές, σε σχήμα που θύμιζε το ελληνικό γράμμα Φ ή Ψ, κατασκευασμένες με λιτές και απλές γραμμές, χαρακτηριστικό γνώρισμα της κυκλαδίτικης τέχνης.

Το κυκλαδικό γυναικείο ειδώλιο έχει μείνει γνωστό ως «Αριστούργημα του Μπάστη» από τον ελληνοαμερικανό συλλέκτη Χρήστο Μπάστη που το δώρισε στο μουσείο. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του ΜΕΤ αντιπροσωπευτικό της κυκλαδικής εποχής και του πολιτισμού που αναπτύχθηκε τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Πιστεύεται πως κατασκευάστηκε μεταξύ του 2600 – 2400 π.Χ. από παριανό μάρμαρο και έχει ύψος 62,79 εκατοστών.

Αναπαριστά μία γυναικεία μορφή, σε κατάσταση εγκυμοσύνης με έντονες καμπύλες στην περιοχή των γοφών. Οι Κυκλαδίτες καλλιτέχνες κατασκεύαζαν τα έργα τους ακολουθώντας ορισμένους κανόνες. Προσπαθούσαν τα έργα τους να ανταποκρίνονται ανατομικά στην πραγματικότητα, να μεταφέρουν συμβολισμούς αλλά και να προσφέρουν αισθητική απόλαυση. Οι γυναικείες μορφές, τύποι της μεγάλης προϊστορικής θεάς, είναι σύμβολο της ζωής και της αναπαραγωγικής διαδικασίας. Τα γυναικεία ειδώλια διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, εκ των οποίων η μία περιλαμβάνει τα σχηματικά ή βιολόσχημα ειδώλια στα οποία αποδίδονται μόνο συγκεκριμένες λεπτομέρειες του ανθρώπινου σώματος π.χ. μαστοί, ενώ στη δεύτερη κατηγορία συγκαταλέγονται ειδώλια που αποδίδουν το ανθρώπινο σώμα με φυσικό τρόπο και στην οποία κατηγορία ανήκει και το αριστούργημα του Μπάστη που εξετάζουμε.

Η κεφαλή του γυναικείου ειδωλίου είναι πεπλατυσμένη και γέρνει ελαφρώς προς τα πίσω. Τα χέρια είναι λυγισμένα, κολλημένα στο σώμα και διπλωμένα στο στήθος. Τα γόνατα κάμπτονται ελαφρώς και τα δάχτυλα των ποδιών έχουν κλίση προς το έδαφος ενώ τα πέλματα είναι ελαφρώς ανασηκωμένα σαν να σηκώνεται η μορφή στις μύτες των ποδιών. Το στήθος τονίζεται με ελαφρά προβολή των μαστών, κυρίαρχο όμως χαρακτηριστικό είναι η φαρδιά λεκάνη και οι καμπύλες στην περιοχή των γοφών και της κοιλιάς που είναι έντονες πράγμα το οποίο υποδηλώνει την κατάσταση της εγκυμοσύνης στην οποία βρίσκεται η γυναικεία μορφή. Μέσα από την πληθωρική απόδοση του γυναικείου αγάλματος δηλώνεται η ανάγκη για ευγονία και διαιώνιση του είδους, μέσα από τη μυστηριακή διαδικασία της γέννας.

Το συγκεκριμένο γυναικείο ειδώλιο επιλέχθηκε γιατί μαζί με τον Αρπιστή αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του κυκλαδικού πολιτισμού. Αρμονικό και υποβλητικό αποτελεί ύμνο στη γυναίκα και τη συνεισφορά της. Η αυστηρότητα στη μορφή και η ρεαλιστική απόδοση της περιοχής που κυοφορείται η νέα ζωή, η ηρεμία με την οποία ατενίζει την αιωνιότητα την οποία έχει κερδίσει με τη συνεισφορά της στη διαιώνιση του είδους, η γνώση του ρόλου και της αποστολής που έχει αναλάβει, δημιουργούν συγκίνηση και καθησυχάζουν για τη συνέχεια της ζωής. Κυρίως όμως σε μια προσεκτική εξέταση, εντυπωσιάζουν οι αντιθέσεις που προβάλλονται από το ειδώλιο αυτό. Το γεγονός ότι η γυναικείο μορφή είναι άνθρωπος-γυναίκα και ταυτόχρονα θεά, ότι εξασφαλίζει τη συνέχεια από το παρελθόν και το μέλλον, ότι συνυπάρχουν το παλιό και το σύγχρονο, προβάλλει το συμπυκνωμένο το νόημα της ζωής και μια αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον.

Γεωμετρική εποχή


Σύμπλεγμα πολεμιστή και Κένταυρου
(δωρεά J. Pierpont Morgan, 1917)

Το ορειχάλκινο σύμπλεγμα της Γεωμετρικής εποχής που αναπαριστά έναν πολεμιστή να μάχεται μ’ έναν Κένταυρο, υπολογίζεται πως έχει κατασκευαστεί στα μέσα του 8ου π.Χ. αι.. Οι δύο μορφές είναι γυμνές, όρθιες και φορούν ψηλό κωνικό κράνος. Η λόγχη στην αριστερή πλευρά του Κένταυρου και η διαφορά ύψους ανάμεσα στις δύο μορφές (Ύψος πολεμιστή 11,4 εκ./Ύψος Κένταυρου 9,9) δηλώνουν την έκβαση της μάχης. Πιθανολογείται ότι το αγαλματίδιο προέρχεται από την Ολυμπία και ότι πρόκειται για τον Ηρακλή και τον κένταυρο Νέσσο.

Ο καλλιτέχνης απέδωσε μία βίαιη σκηνή μάχης, η οποία γίνεται εμφανής από τη λεπίδα στο πλευρό του Κένταυρου. Χαρακτηριστικά όπως οι αναλογίες των σωμάτων, οι στρογγυλές κεφαλές με τις γενειάδες και τα μεγάλα σε μέγεθος αυτιά είναι κοινά μεταξύ του πολεμιστή και του Κένταυρου. Ο άνθρωπος όμως σε σχέση με τον κένταυρο έχει έντονο βλέμμα και φυσικά ξεχωρίζει από το ύψος. Οι μορφές μπορεί να αναπαριστώνται λιτές και απλές, όμως η ένταση που επικρατεί, εφόσον πρόκειται για μια σκηνή μάχης προσδίδει στο έργο μνημειώδη ποιότητα.

Το σύμπλεγμα του πολεμιστή Ηρακλή και του Κένταυρου Νέσσου επιλέχθηκε γιατί είναι αξιοθαύμαστη η διοχέτευση της φαντασίας των αρχαίων σε ένα λιτό, φαινομενικά, άγαλμα. Η ικανότητα την οποία διέθεταν και κατόρθωναν να αποδώσουν στις μορφές τις αντιθέσεις είναι εκπληκτική. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν αντιθετικά ζεύγη: την ανθρώπινη φύση και την ζωώδη ορμή, έναν θεό (Ηρακλής) και έναν δαίμονα (Νέσσος), τη στατικότητα και τη βιαιότητα της μάχης, τις ψιλόλιγνες γραμμές και τα στρογγυλέματα, τον άνθρωπος και το ζώο, τη νίκη και την ήττα, τη ζωή και το θάνατο, είναι μοναδικός. Παρουσιάζονται στο θεατή με τέτοιο τρόπο επιτρέποντάς του να καταλάβει ότι η ζωή προχωρά μόνο μέσα από την αντιπαράθεση και ότι ο άνθρωπος κρύβει μέσα του και το καλό και το κακό που βρίσκονται μόνιμα σε πάλη.

Σκηνή πρόθεσης νεκρού
(Αποκτήθηκε από το ίδρυμα Rogers το 1914)

Πρόκειται για ένα πήλινο επιτύμβιο κρατήρα, μελανόμορφης τεχνοτροπίας, ύψους 1.08 μ. της γεωμετρικής περιόδου, που είναι, διακοσμημένος, εκτός από τα γεωμετρικά σχήματα με πολυπρόσωπες παραστάσεις, που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του αγγείου. Η κατασκευή του υπολογίζεται το 750 – 735 π.Χ. Πήρε το όνομα του από τον G. Hirschfeld ο οποίος το έφερε στη δημοσιότητα το 1872, μετά την ανακάλυψη του σε νεκροταφείο στη Δίπυλο. Στην γεωμετρική εποχή συνήθιζαν να τοποθετούν πάνω στους τάφους μνημειώδη αγγεία, συχνά διακοσμημένα με παραστάσεις νεκρικού περιεχομένου. Στον υπέροχο αυτό κρατήρα αποδίδεται η πρόθεση ενός νεκρού, δηλαδή μία τελετή, που αποτελούσε συνήθη ταφική πρακτική στην αρχαία Ελλάδα.

Πρόκειται για τροχήλατο αγγείο, που η επιφάνειά του είναι χρωματισμένη με υποκίτρινο χρώμα, που διακόπτεται από μεγάλες μαύρες επιφάνειες που ονομάζονται ζώνες.. Όπως συμβαίνει σε όλα τα πήλινα αγγεία αυτής της περιόδου, ο αγγειογράφος, διαιρεί την επιφάνεια σε οριζόντιες ζώνες και το γεμίζει με γεωμετρικά σχήματα θαυμαστής ακρίβειας, σαν να χρησιμοποιούσε στην απόδοσή τους διαβήτη ή άλλα γεωμετρικά όργανα. Αυτό που αποκαλούμε «φόβο του κενού» έχει ως αποτέλεσμα όλη η επιφάνεια του αγγείου να καλύπτεται με διάφορα σχήματα, ρόμβους, τρίγωνα, κύκλους, γραμμές κ.α. ώστε να μη μείνει ακάλυπτο κανένα σημείο.

Στη μέση της ανώτερης ζώνης απεικονίζεται ο νεκρός ξαπλωμένος στο νεκρικό του κρεβάτι, μέσα στο σπίτι. Γύρω του συγγενείς, υπηρέτες και θρηνωδοί θρηνούν κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση που υποδηλώνει πένθος, τραβάνε δηλαδή τα μαλλιά τους, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο φόρο τιμής στην θανόντα. Το σάβανο είναι ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο, με αβακωτό κόσμημα, που απλώνεται πάνω από τον νεκρό. Όλες οι ανθρώπινες μορφές ο κορμός αποδίδεται μετωπικά, ενώ τα πόδια και το κεφάλι από το πλάι. Στα πόδια του νεκρού 11
απεικονίζεται η γυναίκα του νεκρού με το παιδί στην αγκαλιά της.

Στην κάτω ζώνη ξετυλίγεται μία πομπή με άρματα, άλογα, οπλίτες δόρατα και ασπίδες, στοιχείο που πιθανότατα παραπέμπει στα πολεμικά κατορθώματα του νεκρού ή αναφέρεται στους ένδοξους προγόνους του. Ο λαιμός και το πόδι η βάση δηλαδή του αγγείου είναι διακοσμημένα με τρίγωνα, ρόμβους, γραμμές, κύκλους και μαιάνδρους, δηλαδή γεωμετρικά σχήματα που έδωσαν την ονομασία σ’ αυτήν την περίοδο, που άκμασε από το 1110 -700 π.Χ.

Το συγκεκριμένο αγγείο επιλέχθηκε γιατί πέρα από την προφανή καλλιτεχνική του αξία είναι γιατί αξιοσημείωτες είναι οι ομοιότητες που παρουσιάζει με το ηπειρώτικο μοιρολόι. Η συνέχεια των εθίμων που περνούν από γενιά σε γενιά με τις οδυρόμενες μοιρολογίστρες, την εκφορά του νεκρού, τις τιμές που του αποδίδονται φαίνονται τόσο «σύγχρονα» που αποτελούν ζώσα πραγματικότητα. Επιπλέον αυτό που με συγκίνησε, ήταν η προσπάθεια του ζωγράφου του να αποδώσει την τρίτη διάσταση – το βάθος – αλλά και την κίνηση, χαράζοντας νέους ορίζοντες στην Τέχνη. Για να αποδώσει το βάθος ζωγραφίζει μικρότερα τα πίσω πόδια της νεκρικής κλίνης, τα άλογα να έχουν διαφορετικό ύψος, (πιο ψηλό το μπροστινό, πιο κοντά τα επόμενα και τα κεφάλια τους πιο μεγάλο το πρώτο, πιο μικρά τα επόμενα), ενώ αποδίδει την κίνηση με το να μην πατούν οι ρόδες της άμαξας στο έδαφος.

Αρχαϊκή εποχή


Γυναίκες σε οικιακές ασχολίες
(Αποκτήθηκε από ίδρυμα Fletcher το 1931)

Η Αττική μελανόμορφη λήκυθος, της Αρχαϊκής εποχής, που αποδίδεται στον ζωγράφο Αμάση, είναι κατασκευασμένη μεταξύ 550-530 π.Χ. από πηλό και έχει ύψος 17,15 εκ. Το κάτω μέρος είναι μαύρο, ενώ το κυρίως σώμα και ο ώμος κοσμούνται με παραστάσεις, οι οποίες συνδυάζουν ένα θρησκευτικό θέμα με μια σκηνή της καθημερινής ζωής. Στην κύρια σκηνή της ληκύθου πρωταγωνιστούν οι γυναικείες μορφές. Δύο στο κέντρο υφαίνουν σ’ έναν κάθετο αργαλειό, τρεις στα δεξιά ζυγίζουν το μαλλί και δίπλα τους τέσσερις άλλες γνέθουν με ρόκα. Ανάμεσα τους διακρίνεται διπλωμένο το τελειωμένο ύφασμα.

Το συγκεκριμένο αγγείο αφορά μία απλή καθημερινή δραστηριότητα που έχουν αναλάβει να εκτελούν οι γυναίκες. Μέσα από την αναπαράσταση αυτή βλέπουμε ότι οι υφάντρες, ο αργαλειός, τα νήματα, τα βαρίδια, τα υφάσματα, όλα είναι ίδια με την σημερινή εποχή. Ακόμα και ο ρόλος της γυναίκας σαν άοκνης εργάτριας, που φροντίζει την οικιακή οικονομία και αποτελεί το στυλοβάτη του σπιτιού, διαιωνίζεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι το σήμερα είναι η συνέχεια του χτες και το παρόν χτίζεται πάνω στα επιτεύγματα του παρελθόντος.


Πηγή : 3ο ΛΥΚΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ - ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Μπαριάμη Τζένη, «Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου», (Μητροπολιτικό Μουσείο), επιστημονική επιμέλεια: Πάνος Βαλαβάνης, Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, εκδόσεις EXPLORER (η Καθημερινή), Αθήνα 2010
• Τσούντας Χρήστος, «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης», εκδότης Γ. Παπακωνσταντίνου, Αθήνα
• «Θησαυροί από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης: μνήμες και αναβιώσεις του κλασικού πνεύματος», Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, 1979

Πλύσιμο των ρούχων στην Αρχαία Ελλάδα

Στα πολλαπλά καθήκοντα της γυναίκας ανήκε το πλύσιμο και η περιποίηση των ικρασμάτων και των ενδυμάτων.

Το πλύσιμο γινόταν κατά το δυνατόν στη θάλασσα ή σε ένα κοντινό ποτάμι, όπου γι’ αυτό το σκοπό φτιαγμένα ειδικά βαθουλώματα ή φυσικές εγκαταστάσεις αντικαθιστούσαν τη συνηθισμένη στο σπίτι σκάφη μπουγάδας. την οποία αναγνωρίζουμε στις εικόνες των αγγείων.

Το αίτημα για την επιστροφή του γλυπτού της Αφροδίτης από το δήμαρχο της Μήλου και η συγκέντρωση υπογραφών

Γιατί ο δήμαρχος Μήλου αρνήθηκε να πληρώσει εισιτήριο στο Μουσείου του Λούβρου. Το αίτημα για την επιστροφή του γλυπτού της Αφροδίτης στο νησί της και η αντίδραση των Γάλλων.

Πριν από δύο χρόνια ο δήμαρχος της Μήλου Γεράσιμος Δαμουλάκης είχε επισκεφθεί το Μουσείο του Λούβρου για να δει από κοντά την Αφροδίτη της Μήλου. Αντί όμως να καταβάλει το ποσό του εισιτηρίου, όπως οποιοσδήποτε τυχαίος επισκέπτης, δήλωσε φθάνοντας στο γκισέ: «Είμαι ο δήμαρχος της Μήλου, δεν δέχομαι να πληρώσω για να μπω στο μουσείο. Ήρθα να δω μόνο ένα και μόνο έκθεμα, την Αφροδίτη της Μήλου, το οποίο ανήκει στο νησί μου». Από το ύφος του ήταν φανερό ότι το εννοούσε.

Η Γέννηση του Περσέα

Μια φορά και έναν καιρό, τα πολύ παλιά τα χρόνια, στην ωραία και καλή πόλη του Άργους ήταν ένας ισχυρός βασιλιάς, ο Ακρίσιος.

Ήταν δυο αδέλφια δίδυμα, αυτός και ο Προίτος, που τσακώνονταν πριν ακόμα γεννηθούν, μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους της Αγλαΐας, χτυπιόντουσαν και αμφισβητούσε ο ένας τον άλλο, όπως θα έκαναν τελικά και σε όλη τους τη ζωή. Συγκεκριμένα μάλιστα, έμελλε να συγκρουστούν για την εξουσία στην πλούσια κοιλάδα της Αργολίδας.

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Δημόκριτος και Ιπποκράτης – Ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ παραγωγής 1972

Μια σπάνια ταινία τεκμηρίωσης παραγωγής 1972 για τους Αρχαίους Έλληνες επισήμανες Δημόκριτο και Ιπποκράτη.

Η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα παρά μόνο στο εξωτερικό.

Είναι γυρισμένη στο κέντρο πυρηνικών εφαρμογών «Δημόκριτος» και στον ατομικό αντιδραστήρα, στα Άβδηρα την παραλία και στο Ασκληπιείο στη νήσο Κω.

Η μαγεία και οι νεκροί στην Κλασική Ελλάδα

«Η μαγεία και οι νεκροί στην Κλασική Ελλάδα». Το δημοσίευμα της Sarah Iles Johnston, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Ελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάϊο, Columbus, Ohio. Επάμω αριστερά: Σχέδιο της Εκάτης με τα έξι χέρια της και «χαρακτήρες» από ένα μολυβένιο defixio, που βρέθηκε στην Αγορά των Αθηνών (παραχωρήθηκε ευγενικά από τον D. Jordan). (Βλέπε: Περιοδικό «Αρχαιολογία», Τεύχος 70, Μάρτιος 1999)

Τι αποκαλύπτει η πανεπιστημιακός κ. Sarah Iles Johnston

Ηρόδοτος : Η Ιστορία του Περίανδρου και της γυναίκας του Μέλισσας

Μιλώντας ο Ηρόδοτος για τις αρνητικές συνέπειες της τυραννίας αναφέρεται και στην ιστορία του Περίανδρου (627-587 π.Χ.) και της γυναίκας του Μέλισσας[1].

Ο τύραννος της Κορίνθου οδηγήθηκε ακόμη και στο γδύσιμο των γυναικών της πόλης για το χατίρι της δικής του γυναίκας! Με μία πρώτη ματιά η πράξη του Περίανδρου φαντάζει περίεργη και ακατανόητη. Γι’ αυτό στη συνέχεια ο Ηρόδοτος φροντίζει να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις. Ο Περίανδρος λοιπόν είχε στείλει δικούς του ανθρώπους στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα για να πάρει χρησμό για τον τρόπο που θα μπορούσε να οικειοποιηθεί την περιουσία ενός ξένου[2].

Επιμενίδειος Ύπνος

Ο Επιμενίδης, ένας από τους πιο ξακουστούς σοφούς που έζησαν ποτέ στην Κρήτη, κοιμήθηκε σε μια σπηλιά 57 ολόκληρα χρόνια!

Μία από τις καταπληκτικότερες αλλά και πιο παράδοξες ιστορίες, της εποχής της αρχαίας Ελλάδας, αποτελεί χωρίς αμφιβολία και η ιστορία του Επιμενίδη.

Ο Επιμενίδης θεωρείται ένας από τους πιο ξακουστούς σοφούς που έζησαν ποτέ στην Κρήτη. Δεν ήταν μόνο ένας θρησκευτικός διδάσκαλος, αλλά ήταν επίσης γνωστός για τις μαντικές και τις προφητικές του ικανότητες.
Υπάρχει ωστόσο καταγεγραμμένο, το σημαντικότερο ίσως γεγονός της ζωής του, χάρη στο οποίο έχει παραμείνει γνωστός μέχρι και τις μέρες μας.

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Η αρχαία πόλη Ίκαρος στο σημερινό Κουβέιτ

Στη γνωστή-άγνωστη αρχαία Ελληνική πόλη Ίκαρος, που ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. με εντολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο νησάκι Φαϊλάκα, στον Περσικό Κόλπο, στο σημερινό Κουβέιτ, οι πρώτες ανασκαφές ξεκίνησαν το 1957 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Έχει ανασκαφεί ένας ναός της Αρτέμιδος και ερείπια κτηρίων. Το σημαντικότερο εύρημα έως σήμερα είναι μία στήλη στα ελληνικά. Σημαντικό επίσης εύρημα είναι ένα πανέρι με υπολείμματα ψαριών, στο ένα μάλιστα έχουν διατηρηθεί τα λέπια.

H Επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο

Με αυτήν την επιστολή του, ο Μέγας Αλέξανδρος (την απέστειλε σφραγισμένη και ο κομιστής της δεν ήξερε καν το περιεχόμενό της) κατέστησε σαφές στον Δαρείο πως η κατάσταση έχει αλλάξει, εις βάρος του. Με σύγχρονους όρους, θα λέγαμε πως η Περσική Αυτοκρατορία, μέχρι να εκστρατεύσει κατά αυτής ο Μέγας Αλέξανδρος και τελικά να την καταλύσει, υπήρξε η συντηρητική δύναμη του συστήματος συχετισμών ισχύος. Οι ρόλοι αυτοί, σε σχέση με τους πρηγούμενους Περσικούς Πολέμους, είχαν αντιστραφεί. Η αναθεωρητική-επιθετική δύναμη, είναι αυτή του Μεγάλου Βασιλέα.

Αδώνια

Τα Αδώνια είναι (γιατί τελούνται μέχρι και σήμερα) ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνιδος που γινόταν σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας, τα οποία δεν είχαν παντού την ίδια διάρκεια. Αλλού ήταν γιορτές διήμερες, αλλού τριήμερες και αλλού διαρκούσαν εφτά ημέρες.


Οι ετοιμασίες πριν την τελετή


Οι γυναίκες εννέα ημέρες πριν την εορτή, τοποθετούσαν μέσα σε αγγεία πήλινα σπόρους από φυτά που αναπτύσσονται γρήγορα, συνήθως σίτο, μαρούλι ή και διάφορα άνθη. Τοποθετούσαν τα αγγεία αυτά στις στέγες των σπιτιών ή όπου αλλού αυτά θα δέχονταν την θερμότητα των ηλιακών ακτίνων ώστε να μεγαλώσουν γρήγορα. Τα φυτά αυτά συμβόλιζαν την νεότητα και το σφρίγος του νεανία θεού, ενώ αναβλασταίνουν γρήγορα και μαραίνονται απότομα, όπως απότομα και πρόωρα αφανίστηκε και ο Άδωνις, εθιμοτυπικό το οποίο αποκαλείται "Κήποι του Αδώνιδος".

Βρέθηκε τάφος πολεμιστή των μυκηναϊκών χρόνων στο Μαραθώνα

Ο τάφος πολεμιστή των μυκηναϊκών χρόνων (περίπου 1600 π. Χ.) που βρέθηκε στο Πλάσι Μαραθώνα δημιουργεί πολλά σενάρια για τον χαρακτήρα του χώρου.

Ένας τάφος από τον οποίο έλειπαν τα οστά (εκτός από ελάχιστα υπολείμματα), όχι όμως και τα όπλα του πολεμιστή, δηλαδή το ξίφος, το δόρυ, το εγχειρίδιο, το μαχαίρι και τα 13 βέλη του, μια μεταφορά η οποία, όπως όλα δείχνουν, συνέβη περίπου χίλια χρόνια μετά τον θάνατό του. Ηρώο για την τίμηση προγόνων ή τόπος ηρωολατρείας;

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Γαυγάμηλα η μάχη σήμανε το τέλος της Περσικής αυτοκρατορίας

Πως ο Μ. Αλέξανδρος κατατρόπωσε στα Γαυγάμηλα τον τεράστιο στρατό του Δαρείου που επιτέθηκε με δρεπανηφόρα άρματα και ελέφαντες. Η μάχη σήμανε το τέλος της Περσικής αυτοκρατορίας και τη δολοφονία του Δαρείου από προδοσία.

Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ. οδήγησε την περσική αυτοκρατορία στο τέλος της και άνοιξε τον δρόμο στους Έλληνες, προς την ανατολή, μέχρι την Ινδία. Η νίκη όμως εξασφάλισε και την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού στους επόμενους αιώνες.

Οι Σφίγγες της Αμφίπολης

Όλοι γνωρίζουμε ότι η... καταγωγή της Σφίγγας είναι αιγυπτιακή, ισχύει όμως για αυτές της Αμφίπολης; είναι αιγυπτιακές ή ελληνικές;

Η τυπολογία τους δίνει την απάντηση. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας «Εθνος», οι Σφίγγες είναι ελληνικές Οι αιγυπτιακές Σφίγγες ήταν ξαπλωμένες και στα τέσσερα πόδια τους, ενώ οι ελληνικές στέκονταν στα δύο πισινά, σαν να ήταν σε επιφυλακή.

Ο Πλούτωνας τα Ηλύσια Πεδία και τα Τάρταρα

Ανάμεσα στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου συγκαταλεγόταν και ο θεός-βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, ο Πλούτωνας, γνωστός κυρίως ως Άδης (Αΐδης=αόρατος). Πολλές είναι οι παραδόσεις που κυριαρχούσαν στις αρχαίες ελληνικές πόλεις σχετικά με τον Κάτω Κόσμο, τους θεούς και τους δαίμονές του, μετά τον Όμηρο όμως επικράτησε ως μεγαλύτερη μορφή ο Άδης, βασιλιάς και κυρίαρχος του σιωπηλού κόσμου των νεκρών.

Η ζωή του Αχιλλέα πριν και κατά την διάρκεια του πολέμου της Τροίας

Η ετυμολογία είναι αμφίβολη. Κατά την επικρατούσα άποψη, ο Ἀχιλλεύς στην αρχ. ελλ. ετυμολογία προέρχεται από το «ἄχος» (αρσ.) (θλίψη, πόνος) και το «ἴλλω» (περιπλανιέμαι, τριγυρνώ) δηλαδή "αυτός που τριγυρίζει θλιμμένος". Κατά μια άλλη, πιο πρόσφατη άποψη, μπορεί να προέρχεται και από το «ἄχος» και το «λεώς» (λαός), δηλαδή "αυτός που προκαλεί θλίψη ή και πόνο στο λαό", δηλαδή στους εχθρούς.

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Κατασκευή του Ήρωνα ο πρώτος κερματοδέκτης

Ο πρώτος κερματοδέκτης ήταν εφεύρεση Έλληνα επιστήμονα. Ο Ήρωνας κατασκεύασε αυτόματες πόρτες, μηχανικό κουκλοθέατρο, ηλιακό συντριβάνι και την πρώιμη ατμομηχανή.

Από πότε, λέτε, ότι υπάρχουν μηχανικοί πωλητές με κέρμα; Το πιθανότερο είναι να δώσατε μια απάντηση που πέφτει πολύ έξω. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν εδώ και σχεδόν 2.000 χρόνια. Ο πρώτος τέτοιος κερματοδέκτης ήταν εφεύρεση ενός εξαιρετικού Έλληνα επιστήμονα, του Ήρωνα, που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Η αιώνια τιμωρία του Ηρόστρατου του εμπρηστή του ναού της Αρτέμιδος

Η αιώνια τιμωρία για τόν Hρόστρατο, τον εμπρηστή που έκαψε τον λαμπρό ναό της Αρτέμιδος για να γίνει διάσημος. Τον εκτέλεσαν και απαγόρευσαν κάθε αναφορά στο όνομά του.

Οι άνθρωποι που κάνουν εγκληματικές ενέργειες προκειμένου να αποκτήσουν φήμη και δόξα, όπως ο δολοφόνος του τραγουδιστή Τζον Λένον, χαρακτηρίζονται ως «Herostrat». Η λέξη  προέρχεται από το ελληνικό όνομα Ηρόστρατος, ο οποίος ήταν ο πιο διάσημος εμπρηστής της αρχαιότητας. Έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. στην Έφεσο και σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς ήταν σκλάβος σε πλούσια οικογένεια. Επειδή ήθελε το όνομά του να γραφτεί στην ιστορία, σκέφτηκε να καταστρέψει τον  ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, που ήταν ο πιο μεγαλοπρεπής ναός της αρχαιότητας και θεωρείτο ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.

Κατασκευάστηκε από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο και χρειάστηκαν 120 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος είχε γράψει για τον ναό: «Όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό, τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ». Το 356 π.Χ. ο Ηρόστρατος αποφάσισε να πυρπολήσει τον ναό. Παρόλο που γνώριζε ότι το τίμημα θα ήταν βαρύ, σκοπός του ήταν να κερδίσει την αθανασία.

Ο ναός τυλίχτηκε στις φλόγες και υπέστη μεγάλη καταστροφή. Οι Εφέσιοι αναζήτησαν τον υπεύθυνο και γρήγορα έφτασαν στα ίχνη του Ηρόστρατου, τον οποίο αιχμαλώτισαν και βασάνισαν προκειμένου να παραδεχτεί την ενοχή του. Ο Ηρόστρατος ομολόγησε την πράξη του, την οποία αιτιολόγησε λέγοντας ότι ήθελε να αποκτήσει δόξα και το όνομά του να γραφτεί στην ιστορία.

Οι Εφέσιοι τον εκτέλεσαν και φρόντισαν η ύπαρξη του να ξεχαστεί ορίζοντας ποινή θανάτου σε όποιον αναφερθεί στο πρόσωπό του. Στη συνέχεια αφαίρεσαν το όνομά του από τα επίσημα έγγραφα της πόλης, ώστε να φαίνεται ότι δεν έζησε ποτέ. Μερικά χρόνια αργότερα, οι Εφέσιοι ανακατασκεύασαν τον ναό με τη χρηματική βοήθεια γειτονικών πόλεων.

Ο πρώτος ιστορικός που τόλμησε να αναφερθεί στον Ηρόστρατο ήταν ο Θεόπομπος στο έργο του «Ελληνικά» και αργότερα ο Στράβων, ο οποίος έγραψε ότι το έκανε επειδή φιλοδοξούσε να γίνει αθάνατος. Η επιθυμία του Ηρόστρατου πραγματοποιήθηκε, παρά τις απαγορεύσεις των Εφέσιων. Το όνομα του έμεινε στην ιστορία, έστω και με το μότο «Ξεχάστε τον Ηρόστρατο». Το όνομά του σήμερα χαρακτηρίζει όσους προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες για να αποκτήσουν φήμη και δόξα.



Πηγή


Οδυσσέας Μνηστηροφονία

Ο αρχηγός των μνηστήρων, ο Αντίνοος, είναι ο πρώτος που έπεσε νεκρός από βολή του Οδυσσέα.
O Λαερτιάδης το υποσχέθηκε. Κανείς τους δεν θα σωθεί. Έφτασε η ώρα της πλερωμής για τ’ ανομήματά τους. Η ύβρη τους είναι πια υπόθεση της Τίσης, της Νέμεσης, ήτοι της Θείας Δίκης. Ο Οδυσσέας γίνεται ο φυσικός αυτουργός, ο αποφασιστικός εκτελεστής αυτής της υπόθεσης της Δικαιοσύνης. Η ρίζα του κακού θα ξεριζωθεί:

Η απάντηση του Προμηθέα στον Ερμή, για την παράδοση της φωτιάς στους ανθρώπους

Πρίν παρακολουθήσουμε ένα απόσπασμα από την απάντηση του Προμηθέα στον Ερμή, για την παράδοση της φωτιάς στους ανθρώπους, λίγα λόγια για τον Προμηθέα δεσμώτη.

Στον Προμηθέα του Αισχύλου οι άνθρωποι πριν από την παρέμβαση του Προμηθέα ζούσαν σε σπηλιές και δεν διέθεταν πρακτική νοημοσύνη για να μπορούν να συλλάβουν, να κατανοήσουν τον κόσμο και να επινοήσουν τρόπους βελτίωσης της ζωής τους. Ο Προμηθέας, λοιπόν, τους διδάσκει όλες τις τέχνες: αρχιτεκτονική, ξυλουργική, αστρονομία, μαθηματικά, γραφή, γλώσσα, ιστορία, γεωργία, τη χρήση των ζώων και την ίππευση, τη ναυτική τέχνη, την ιατρική, τη φαρμακευτική, τη μαντική και τη μεταλλοτεχνία.

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Μολοσσοί, οι σκληροτράχηλοι Ηπειρώτες

Μολοσσοί, οι σκληροτράχηλοι Ηπειρώτες που ήταν ξακουστοί για τους σκύλους τους. Αντιμετώπισαν την οργή των Ρωμαίων επειδή αρνήθηκαν να παραδοθούν. Η πόλη τους σώζεται και έχει τα καλύτερα διατηρημένα σπίτια της αρχαιότητας.

Τα καλύτερα διατηρημένα σπίτια αρχαίων Ελλήνων δεν βρίσκονται στις υπώρειες της Ακρόπολης των Αθηνών, ούτε σε κάποιον φημισμένο αρχαιολογικό χώρο, αλλά σε έναν γυμνό, πετρώδη λόφο της Ηπείρου στα σύνορα των νομών Άρτας και Πρέβεζας. Στο αρχαίο Όρραον, μια κωμόπολη των Μολοσσών της Ηπείρου, στέκουν ακόμη όρθια 4 κτίρια της ύστερης κλασικής περιόδου, τρεις ιδιωτικές κατοικίες και ένα δημόσιο κτίριο. Οι εκδικητικοί Ρωμαίοι υποδούλωσαν 150.000 από τους κατοίκους τους και προσάρτησαν την περιοχή στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, επειδή αρνήθηκαν να παραδοθούν. Οι Μολοσσοί ήταν ξακουστοί για τους σκύλους τους που ήταν άριστοι φύλακες των αιγοπροβάτων των ποιμένων. Από εκεί πήρε το όνομά της η ράτσα σκύλων Μολοσσός, ιθαγενής στην Ελλάδα.