Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Θουκυδίδης: «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος του Θουκυδίδη είναι το Παράδειγμα της επιστημονικής μελέτης της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής. Στο μορφικά πανομοιότυπο (πλην κατά τα άλλα πολύ πιο αναπτυγμένο) διακρατικό σύστημα της κλασικής εποχής 

Ο Θουκυδίδης κατόρθωσε να περιγράψει και καταγράψει τα αξιώματα κάθε διακρατικού συστήματος αποτελούμενο από κράτη-μέλη άνισου μεγέθους, άνισης ανάπτυξης, άνισης ισχύος και διαφορετικής οντολογικής ετερότητας.

Ως εκ τούτου ο διάλογος αυτός, είναι ο πυρήνας της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων. Με περιγραφικό και αξιολογικά ελεύθερο τρόπο, ο υπέρτατος ιστορικός και διεθνολόγος όλων των εποχών, θέτει όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα διακρατικό σύστημα.

Ποιοι ήταν ο Μύκονος, ο Άνδρος και ο Θάσος;

Η Δήλος, το ιερό νησί που γεννήθηκε ο Θεός Απόλλωνας και η αδερφή του, Άρτεμις, βρίσκεται στο κέντρο του Αιγαίου. Στην αρχαιότητα, τα πλοία που ξεκινούσαν απ’ την Αθηνά με προορισμό τις ακτές της Μικράς Ασίας, ανεφοδιάζονταν πάντα στη Δήλο. Όταν οι Αχαιοί εκστράτευσαν εναντίον της Τροίας, αναγκάστηκαν να σταματήσουν στο νησί, όπου τους υποδέχτηκε ο βασιλιάς Άνιος.

Ο μυθικός βασιλιάς της Δήλου είχε θεϊκή καταγωγή. Μητέρα του ήταν η εγγονή του Θεού Διονύσου, Ροιώ, την οποία ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας. Όταν η Ροιώ έμεινε έγκυος από τον Θεό του φωτός, τιμωρήθηκε σκληρά από τον πατέρα της.

Η μάχη της Ιμέρας 480 π.Χ

Η μάχη της Ιμέρας είναι πολεμική σύγκρουση που πραγματοποιήθηκε το 480 π.Χ., ανάμεσα στους Έλληνες των Συρακουσών και του Ακράγαντα από τη μία πλευρά και τους Καρχηδονίους από την άλλη, στην Ιμέρα της Σικελίας. Η σύγκρουση έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων και σήμανε τον τερματισμό των επιθετικών προσπαθειών των Καρχηδονίων στη Σικελία για τα επόμενα 71 χρόνια.

Οι Καρχηδόνιοι, έχοντας συμφωνήσει με τους Πέρσες να προσπαθήσουν την ίδια εποχή να καταβάλουν τους Έλληνες της Σικελίας, έκαναν μεγάλες προπαρασκευές ως προς τα χρειώδη του πολέμου.

Το όραμα του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας και η πιθανή σχέση τους με τον τύμβο της Αμφίπολης

Ο Φίλιππος γνώρισε την Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, στη Σαμοθράκη, κατά την επίσκεψή τους εκεί, για να μυηθούν στα Καβείρεια Μυστήρια, το 357 π.χ.

“ Λέγεται Φίλιππος έν Σαμοθράκη τή Ολυμπιάδι συμμυηθείς ”.. 

Η νεαρή νύφη ήταν ιέρεια των Ορφικών Μυστηρίων και μυημένη στη λατρεία τού Διονύσου, με περισσότερο ζήλο από τις άλλες γυναίκες.

Ο Φίλιππος  ήταν Ηρακλείδης από τη γενιά του Κάρανου (γιου του Φείδωνα) και η Ολυμπιάδα απ’ τη γενιά του Νεοπτόλεμου (του γιου του Αχιλλέα, γιου του Πηλέα, γιου του Αιακού, γιου του Δία που ήταν βασιλιάς της Αίγινας).

Ο Φίλιππος ήταν τότε νεαρός ακόμα και εκείνη παιδούλα, ορφανή από πατέρα και μητέρα.
Εκεί (στη Σαμοθράκη) την ερωτεύτηκε και τελικά την νυμφεύτηκε αφού πήρε τη συγκατάθεση του αδελφού της Αρύμβα


Το όνειρο της Ολυμπιάδας - Πλουτάρχου, «Βίος Αλεξάνδρου»


Πριν από την πρώτη νύχτα του γάμου της με το Φίλιππο η νύφη (η Ολυμπιάδα) είδε στ’ όνειρό της πως άκουσε μια βροντή και πως ένας κεραυνός έπεσε στην κοιλιά της.
Στο σημείο που την χτύπησε ο κεραυνός άναψε μια μεγάλη φλόγα, ύστερα διασπάστηκε σε άλλες φλόγες που κατευθύνονταν προς κάθε κατεύθυνση και τελικά έσβησε.

Το όνειρο του Φιλίππου - Πλουτάρχου, «Βίος Αλεξάνδρου»


Λίγο καιρό αργότερα απ’ το γάμο, ο Φίλιππος είδε όνειρο, πως σφράγισε την κοιλιά της γυναίκας του με τα ίδια του τα χέρια.  Και μάλιστα το σκάλισμα της σφραγίδας, όπως είδε στ’ όνειρό του παρίστανε ένα λιοντάρι, γράφει ο Πλούταρχος. Όλοι οι άλλοι μάντεις είδαν με ύποπτο μάτι τ’ όνειρο και πρότειναν στο Φίλιππο να προσέχει πιο πολύ τη σύζυγό του.

Ο Αρίστανδρος ο Τελμησεύς όμως του είπε πως η γυναίκα του είναι έγκυος -γιατί κανένας δεν σφραγίζει τ’ άδεια πράγματα- και μάλιστα πως έχει στην κοιλιά της ένα αγόρι με ρωμαλέα και λιονταρίσια ψυχή.

Μετά το όραμα ο Φίλιππος έστειλε στους Δελφούς τον Χαίρωνα τον Μεγαλοπολίτη, κι έφερε χρησμό από το θεό , πού του έδινε εντολή να κάνει θυσίες στον Άμμωνα και να τον σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.

” Αμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τούτον τόν θεόν “.

Ο Φίλιππος δεν θα αγνοούσε ποτέ έναν χρησμό ειδικά των Δελφών. Το πιθανότερο ήταν να κτίσει κάποιο ναό για να τιμήσει το θεό Άμμωνα.  Αυτό ίσως έφερε αντιδράσεις στην πρωτεύουσα οπότε θα επέλεγε κάποιο άλλο μέρος να το κάνει πιο κοντά στην Σαμοθράκη και στο Παγγαίο.

Ο σεβασμός εκείνη την εποχή προς τους θεούς εκδηλωνόταν και από το μέγεθος του κτιρίου, οπότε ο Φίλιππος λογικά θα έφτιαχνε το μεγαλύτερο ναό που υπήρχε στη Μακεδονία.
Μήπως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι τη μέρα που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος κάηκε και ο ναός της Αρτέμιδος;

Βλέποντας λοιπόν τον κύκλο της περιμέτρου, από ψηλά, μοιάζει με σφραγίδα και στη μέση ο λέοντας, έτσι πιθανόν να ήθελε να στείλει το μήνυμα ψηλά από εκεί που πίστευε ότι έρχονται οι θεοί. Αν ισχύει αυτό τότε μέσα στη σφραγίδα, μέσα στη γη, μέσα στην κοιλιά της μάνας από όπου βγήκε ο μέγας Αλέξανδρος κάποιοι φρόντισαν και να επιστρέψει.

Η λέξη σφραγίδα συμβολίζετε από τον κύκλο!!!  Ο κύκλος είναι το σύμβολο του ηλίου όπως και το φως που πετάχτηκε στο δωμάτιο!!!  Το όραμα δείχνει τον Αλέξανδρο να γίνετε σφραγίδα και ένας νέος θεός στη θέση των θεών!!!

Δεν υπάρχουν επιπλέον καταγραφές και πιθανόν να σφραγίστηκε το μνημείο, καθώς, κανείς μετά το Φίλιππο δεν ήθελε να κάνει θυσίες στον Άμμωνα.

Μια διαφορετική προσέγγιση του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ τουΤΥΜΒΟΥ ΚΑΣΤΑ από τον Βασίλη Μακαρίου



Πηγή





Μάχη της Ιψού και το τέλος της ιδέας για ενότητα του κράτους του Μέγα Αλέξανδρου

Είναι γνωστό, ότι σχεδόν αμέσως μετά τον θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου (323 π.Χ.), άρχισε το μοίρασμα της αυτοκρατορίας του σε βασίλεια. Το πρώτο μοίρασμα έγινε το 323 π.Χ. με τη συμφωνία της Βαβυλώνας και ακολούθησε νέα διανομή με τη συμφωνία του Τριπαράδεισου στη Συρία (321 π.Χ.). Στη συνέχεια όμως, άρχισαν οι διαμάχες.

Τα επόμενα χρόνια, έφυγαν από τη ζωή, είτε από φυσικά αίτια, είτε σε πολέμους, είτε ακόμα και δολοφονημένοι, ο Περδίκκας, ο Κρατερός, ο Λεοννάτος, ο σπουδαίος Αντίγονος, ο Ευμένης, ίσως ο ικανότερος στρατιωτικός απ' όλους, ο ετεροθαλής αδερφός του Αλέξανδρου Φίλιππος Αριδαίος, διανοητικά καθυστερημένος σύμφωνα με όλες τις πηγές η σύζυγος του Μακεδόνα στρατηλάτη Ρωξάνη, ο γιος του Αλέξανδρος Δ', που γεννήθηκε λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του κ.ά.

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Είχαν οι αρχαίοι Έλληνες υποκατάστατα των σημερινών ψυγείων; Είχαν τη δυνατότητα να ψύχουν τα διάφορα ποτά τους;

Είχαν οι αρχαίοι Έλληνες υποκατάστατα των σημερινών ψυγείων; Είχαν τη δυνατότητα να ψύχουν τα διάφορα ποτά τους; Και στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι θετική(...)Όπως είναι γνωστό, το κατ' εξοχήν ποτό των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο «θείος οίνος». Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γεύονταν το ένθεο αυτό ποτό και ιδιαίτερα οι πρώτοι, που συνομιλούσαν και φλυαρούσαν ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα στους ανδρώνες πίνοντας κρασί.

Οι συμμετέχοντες στις κρασοκατανύξεις αυτές συνήθως δεν έχαναν τη διαύγεια του νου τους επειδή το κρασί που κατανάλωναν ήταν νερωμένο. Σπάνια, και για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, οι αρχαίοι Ελληνες έπιναν ανέρωτο κρασί, «άκρατον οίνον». Η ανάμειξη του κρασιού με το νερό γινόταν μέσα σε μεγάλα ευρύστομα αγγεία, γνωστά ως κρατήρες, και η συνήθης αναλογία ήταν τρία μέρη νερού προς ένα οίνου.

Ισοκράτης η Πανελλήνια Ιδέα

Μία ρήση του Ισοκράτη (5ος-4ος αι. π.Χ.) περί της κοινής παιδείας των Ελλήνων, έχει ευρέως χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά ως επιχείρημα, κατά τα τελευταία χρόνια, με συστηματικές παραμορφώσεις της έννοιάς της, από άγνοια ή πρόθεση, ακόμη και από επίσημα πρόσωπα της Πολιτείας.

Καταρχήν, είναι γενικώς επικίνδυνο να χρησιμοποιούνται αρχαίες φράσεις αποκομμένα, και να τους δίδεται αυθαίρετα η όποια ερμηνεία. Πουθενά δεν αναφέρει ὁ Ισοκράτης ότι «Ἓλληνές εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς ελληνικῆς παιδείας”, φράση η οποία φυσικά οδηγεί σε άλλες ερμηνείες.Εν προκειμένω πρόκειται για μία αναφορά που έκαμε ο Ισοκράτης στον μεγαλειώδη πολιτικό λόγο του «Πανηγυρικός», το 380 π.Χ., στην 100η Ολυμπιάδα (ήταν 51 ετών) την οποία κάποιοι ερμηνεύουν κατά το δοκούν, και μέσα από αυθαίρετη ερμηνεία την επιβάλλουν διαστρεβλωμένη στην κοινή λογική.

Η περιπλάνησις τής Λητούς και η γέννησις του Απόλλωνος και τής Αρτέμιδος

Μητέρα του Απόλλωνα είναι η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Τιτανίδας Φοίβης, αδελφή της Αστερίας και της Ορτυγίας. Ανήκει δηλαδή στην πρώτη γενιά των θεών και προηγείται του Δία, στον οποίο υποτάσσεται μέσω του γάμου τους, όπως ήδη αναφέραμε. Και αυτή η ερωμένη του Δία δέχθηκε την οργή της Ήρας που όρισε κανένας τόπος να μην δεχθεί τη Λητώ για να γεννήσει. Έτσι, η Λητώ περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο.

Με αφετηρία το κέντρο της Βόρειας Κρήτης, κάνει τον περίπλου του νησιού, περνά στα ανατολικά παράλια της ηπειρωτικής Ελλάδας, από την Αθήνα μέχρι τη Σκόπελο, συνεχίζει βόρεια, από τον Θερμαϊκό μέχρι τη Σαμοθράκη· στη συνέχεια κατεβαίνει νότια παραπλέοντας τη Μικρά Ασία και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, από την Ίδη μέχρι την Κνίδο, με μια παράκαμψη προς τη Σκύρο· τέλος, από την Κάρπαθο διαπλέει το Αιγαίο διαγώνια προς τα δυτικά μέχρι την άγονη Δήλο που έπλεε πάνω στη θάλασσα.

Ένας πολύ ενδιαφέρων αλληλεπιδραστικός χάρτης με τις αρχαίες Ελληνικές πόλεις

Μέχρι το τέλος του 2ου αιώνα π.Χ είχαν καταγραφεί από τους γεωγράφους της αρχαιότητας πάνω από 1500 Ελληνικές πόλεις και αποικίες στις περιοχές της Μεσογείου, Ελληνικής Χερσονήσου ( Βαλκάνια), Ευξείνου Πόντου, και Βόρειας Αφρικής!

Μάλιστα οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις αναφέρουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν φτάσει συνολικά τον 3ο αιώνα π.Χ κοντά στα 20.000.000! Η Αθήνα στο απόγειό της είχε πληθυσμό κοντά στις 500.000 κατοίκους ενώ μόνο η Σικελία έφτασε μέχρι και τους 1.000.000 Έλληνες! Γι αυτό άλλωστε και εκείνη η περιοχή ονομαζόταν''Μεγάλη Ελλάδα'', επειδή έφτασε να έχει πληθυσμό Ελλήνων μεγαλύτερο από την κυρίως Ελλάδα!

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Οι κόρες του Ασκληπιού

"Ἠπιόνη: γυνὴ Ἀσκληπιοῦ. καὶ θυγάτηρ αὐτῆς Ὑγεία, Αἴγλη, Ἰασώ, Ἀκεσώ, Πανάκεια" (λεξικό Σουίδας). Η Ηπιόνη ήταν δευτερεύουσα θεότητα σύζυγος του Ασκληπιού, κόρη του Μέροπος προσωποποίηση της ηπιότητας.

Ήταν θεότητα με θεραπευτικές ιδιότητες, ασχολούμενη κυρίως με τη μαιευτική. Το όνομά της θυμίζει την "ήπιον φαρμακείαν", ήταν συντρόφισσα ταυτόχρονα και σύζυγος του Ασκληπιού, του αρχαίου θεού της Ιατρικής. Το όνομά δε του Ασκληπιού εικάζεται από τον Ιούλιο τον Επιδαύριο ότι παράγεται από το όνομα "αίγλη" (Άογλα) και προς τη γνώμη του αυτή συμφωνεί και ο λεξικογράφος Ησύχιος. Η ετυμολογία του ονόματος από το "Άσκλην", τον Κορίνθιο Βασιλέα, τον οποίο και θεράπευσε, ή από τον "Ασγελάταν", επίθετο του Απόλλωνα, ή τον "Αγλαόπην" φαίνεται μάλλον λαϊκής προέλευσης. Το δεύτερο συνθετικό του ονόματός του είναι "ήπιος" που προσθέτει στην αίγλη. λάμψη και ηπιότητα.

Έγκλημα τιμής στην Αρχαία Αθήνα

Μία συνηθισμένη μέρα στην Αθήνα του 5ου αιώνα, ο Ευφίλητος και η γυναίκα του, ακολουθούσαν θλιμμένοι μαζί με συγγενείς και φίλους την εκφορά της σορού της μητέρας του προς το νεκροταφείο.
Ο Ευφίλητος, ένας Αθηναίος γεωργός, είχε παντρευτεί περίπου πριν από ένα χρόνο. Η γυναίκα μετακόμισε στο σπίτι του. Την αγαπούσε και προσπαθούσε να μην την επιβαρύνει με πολλές σκοτούρες.

Όταν απέκτησε και παιδί, τότε εμπιστεύτηκε τα πάντα στη γυναίκα του. Πράγματι, η γυναίκα του ήταν μια καλή νοικοκυρά, τέλεια σε όλα της. Ο θάνατος της μητέρας του έγινε η αφορμή για το κακό που έμελλε να τον βρει.

Τα μυστικά του Παρθενώνα

Αν και περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια επισκέπτες έχουν περάσει το κατώφλι του έως τώρα, είναι πολλά τα μυστικά που κρύβει και μια νέα έκδοση τα φωτίζει. Δούλεψε ο Σωκράτης για να χτιστεί ο Παρθενώνας; Έκοψαν πράγματι οι Αθηναίοι τα φτερά της Νίκης για να μείνει για πάντα στην πόλη τους; Πόσες χιλιάδες κεραμίδια είχε ο Παρθενώνας; Και για ποιο λόγο ο σπουδαιότερος ναός της Αθηνάς δεν είχε βωμό;

Μπορεί να μην είστε από εκείνους που δεν έχουν ανέβει ποτέ στον Ιερό Βράχο. Ίσως να έχετε επισκεφθεί το Μουσείο Ακρόπολης, αλλά να δυσκολεύεστε να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις. Το σημαντικότερο και διασημότερο μνημείο της κλασικής αρχαιότητας δεν είναι μόνο το «κορυφαίο επίτευγμα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, το χαρακτηριστικότερο έργο του χρυσού αιώνα του Περικλή και ένα από τα τελειότερα δημιουργήματα του ανθρώπινου πολιτισμού», όπως γράφουν τα σχολικά βιβλία.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Πώς έκαναν πρόταση γάμου στην Αρχαία Ελλάδα

Τις τελευταίες δεκαετίες, με τη βοήθεια και του αμερικανικού κινηματογράφου, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι προτάσεις γάμου συχνά φαίνεται να αποτελούν ένα διαγωνισμό εφευρετικότητας, φαντασίας και εντυπωσιασμού. Ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά και όσοι σκέφτονται να κάνουν πρόταση στον/στην αγαπημένο/αγαπημένη τους, σπάνε το μυαλό τους για να βρουν τον πιο ευφάνταστο τρόπο.

Όταν ο Παλαμάς δημοσίευσε ένα κείμενο, που αν αλλάζαμε τα ονόματα οι Θερμοπύλες να γίνουν Αμφίπολη και ο Λεωνίδας Αλέξανδρος θα έμοιαζε γραμμένο για τα σημερινά αρχαιολογικά πάθη

Πάλι Παλαμάς; Πάλι. Είναι τέτοιες οι συμπτώσεις ανάμεσα σε δύο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος περιστατικά –το ένα του 1897, το άλλο περυσινό–, που επιβάλλουν την αναπαραγωγή του λόγου του. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ποίημα αλλά για το άρθρο «Οι τριακόσιοι», συνταγμένο στην καθαρεύουσα. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις Εσπερινή» στις 18.6.1897 (τώρα στα «Απαντα», τόμ. ΙΕ΄. Γκοβόστης). Δριμύτατα στηλιτευτικό, θα μπορούσε να θεωρηθεί έγκυρος πρόδρομος της κριτικής στην καπηλική αντιμετώπιση, και από την πολιτεία, της περίφημης κληρονομιάς μας.

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

H αγάπη της Λευκοθόης για τον Ήλιο εξηγεί γιατί το ηλιοτρόπιο όταν βρεθεί κοντά σε δέντρα που παράγουν λιβάνι τα μαραίνει

Τα ηλιοτρόπια αναπτύσσονται ακολουθώντας την πορεία του Ήλιου στον ουρανό, ενώ τη νύχτα στρέφονται αργά προς την ανατολή, περιμένοντας το επόμενο ξημέρωμα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ήλιος ήταν ερωτευμένος με την Ωκεανίδα Νύμφη, Κλυτία. Τον έρωτα αυτό αποφάσισε να καταστρέψει η Αφροδίτη, θέλοντας να πάρει εκδίκηση. Η θεά είχε εξοργιστεί, επειδή ο Ήλιος φανέρωσε την κρυφή ερωτική της σχέση με τον Άρη.

Τον καταράστηκε, λοιπόν, να ερωτευτεί παράφορα την Λευκοθόη, κόρη του βασιλιά της Περσίας Όρχαμου και της Ευρυνόμης. Επειδή ήταν πάρα πολύ όμορφη, ο Ήλιος έριχνε τις ακτίνες του μόνο πάνω της.

Όταν ο Δίας λυπήθηκε την Ηχώ μεταμορφώνοντας την σε φωνή και τον Νάρκισσο σε λουλούδι

Το πιο ψυχρό ζευγάρι της μυθολογίας ήταν η Ηχώ με τον Νάρκισσο. Ο Νάρκισσος γιατί αγαπούσε το είδωλο του και η Ηχώ γιατί δεν είχε σώμα.

Ο Νάρκισσος καταγόταν από τη Βοιωτία. Ήταν το παιδί ενός βιασμού, καθώς ο ποταμός Κηφισός εγκλώβισε τη νύμφη Λεριώτη στα νερά του και την άφησε έγκυο στο παιδί του.
Όταν γέννησε πήγε στον Τειρεσία να πάρει χρησμό για το μέλλον του παιδιού. Η πρόβλεψη έλεγε ότι ο Νάρκισσος θα ζήσει μέχρι τα γεράματα αρκεί να μη γνωρίσει τον εαυτό του.

Όταν μεγάλωσε ήταν τόσο όμορφος που προκαλούσε τον θαυμασμό όλων.Περιφερόταν στα δάση και κυνηγούσε τα ζώα. Όλες οι νύμφες τον ήθελαν, αλλά ο Νάρκισσος τις αγνοούσε και δεν ανταπέδιδε στα αισθήματα τους.

Ανδρομέδα, γιατί η Αθηνά την έκανε άστρο και την έβαλε στους αστερισμούς του βόρειου ουρανού κοντά στον Περσέα και την Κασσιόπη

Η Ανδρομέδα, πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, ήταν κόρη του Κηφέα, βασιλιά των Κηφήνων ή των Αντιόπων και της Κασσιόπης ή Κασσιόπειας ή Κασσιέπειας (ή κατ' άλλους της Ιόππης, της κόρης του Αιόλου).[1]

Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Κασσιόπη ισχυρίστηκε ότι ήταν ωραιότερη από τις Νηρηίδες, ο Ποσειδών, για να την εκδικηθεί, προκάλεσε καταιγίδα στην Αιθιοπία, από την οποία πλημμύρισε τη χώρα, και επιπλέον έστειλε ένα θαλάσσιο τέρας, το Κήτος που κατασπάραζε ανθρώπους και ζώα.[2]

Σύμφωνα με το χρησμό του μαντείου του Άμμωνα, για να σωθεί η χώρα έπρεπε η Ανδρομέδα να θυσιαστεί στο τέρας· έτσι την εγκατέλειψαν σ΄ ένα βράχο της ακτής, για να την καταβροχθίσει το Κήτος.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος τρέχει αναβαίνει στα τείχη και μάχεται πρώτος και μόνος στην πολιορκία των Μαλλών

Ο Μέγας Αλέξανδρος απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από την πατρίδα του, την Μακεδονία. Βρίσκεται στην χώρα των Μαλλών, στις απαρχές της Ινδίας, ανάμεσα σε μύριους εχθρούς. Καταδιώκει αμείλικτα τους Ινδούς που αντιστέκονται στο πέρασμά του.Ολόκληρο το έθνος των Μαλλών βρίσκεται σε μια οχυρή πόλη.

Ο Αλέξανδρος με όλη την γενναιοψυχία που τον διακρίνει, επιτίθεται σαν άγριο θηρίο στα τείχη, κυριεύοντας χωρίς ιδιαίτερο κόπο το εξωτερικό τείχος της πόλης. Οι Ινδοί τα έχουν χαμένα με την ορμητικότητα του Αλεξάνδρου και τρέχουν αλαφιασμένοι να βρουν καταφύγιο στα ασφαλέστερα τείχη της ακροπόλεως. Τους καταδιώκει ανηλεώς κραδαίνοντας την κοπίδα του και τους χτυπάει αλύπητα.

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Ο Βωμός του Ελέους στο κέντρο της Αθήνας

O Βωμός των Δώδεκα Θεών χρησίμευε ως αφετηρία μέτρησης αποστάσεων (σταδιασμός), όπως σήμερα είναι αφετηρία μέτρησης η πλατεία Συντάγματος. (Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO)

Κάπου ανάμεσα στον ναό και βωμό του Άρεως και στην Ποικίλη Στοά, στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς, στην κεντρική περιοχή και πάνω στον τοίχο κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή μόλις που ξεχωρίζει μέσα στη βλάστηση ένα τμήμα του περίβολου του Ιερού των Δώδεκα Θεών.

Ο περιηγητής Παυσανίας το ονομάζει Βωμό του Ελέους, του θεού της ευσπλαχνίας. Αδιάψευστος μάρτυρας του ιερού, η επιγραφή που διακρίνεται ανάμεσα στις πέτρες που χορτάριασαν: «Λέαγρος ανέθεκεν, Γλαύκωνος δώδεκα θεοίσιν», δηλαδή «Ο Λέαγρος, γιος του Γλαύκωνος, αφιέρωσε το άγαλμα [που δεν υπάρχει πια] στους δώδεκα θεούς».

Τάλως, το πρώτο ρομπότ στην ιστορία

Ο Τάλως ήταν μυθικός χάλκινος γίγαντας, το πρώτο ρομπότ στην ιστορία, που προστάτευε την μινωική Κρήτη από κάθε επίδοξο εισβολέα. Ο Τάλως είναι από τις πιο αγαπητές μυθικές προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου και ένας από τους πιο σημαντικούς ελληνικούς μύθους.

Ο Τάλως δεν γεννήθηκε αλλά φτιάχτηκε είτε από τον ίδιο το Δία ή σύμφωνα με άλλες παραλλαγές του μύθου με την εντολή του Δία από τον πολυτεχνίτη Δαίδαλο ή τον Ήφαιστο, θεό της φωτιάς και του σιδήρου. Ο Τάλως, ένας χρυσός σκύλος που δεν του ξέφευγε κανένα θήραμα και μία φαρέτρα με βέλη που δεν έχαναν ποτέ τον στόχο τους. ήταν τα τρία δώρα του Μέγιστου των θεών, Δία, προς την αγαπημένη του Ευρώπη που του χάρισε τρεις γιούς, το Μίνωα, μυθικό βασιλιά της Κνωσού, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.

«Η ανάσα του Άδη». Γιατί πεθαίνουν όσοι πλησιάζουν το ναό του Πλούτωνoς στη Φρυγία

Το μυστήριο που περιβάλλει έναν αρχαίο ελληνικό ναό, μετά από μια σειρά ανεξήγητων θανάτων, λύθηκε επιτέλους σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Για χρόνια, κάθε ζώο ή πουλί που πλησίαζε κοντά στην πύλη πέθαινε, εν μέσω εικασιών πως σκοτωνόταν από την θανατηφόρα ανάσα του Άδη, του Έλληνα θεού του κάτω κόσμου, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία.

Κατά τη διάρκεια των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών χρόνων, ακόμη και οι άνθρωποι πέθαιναν αν πλησίαζαν κοντά στο ναό.

Αλλά τώρα οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι θανατηφόρες συγκεντρώσεις αερίου διοξειδίου του άνθρακα που μπορεί να προέρχονταν από τα βάθη της Γης θα μπορούσαν να προκάλεσαν τους μυστηριώδεις θανάτους κοντά στο ναό, που βρίσκεται κρυμμένος στην στην αρχαία πόλη της Φρυγίας, την Ιεράπολη. Η νέα έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Archaeological and Anthropological Sciences».

Ακόμη και ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος Στράβωνας είχε περιγράψει το μέρος ως θανατηφόρο.

Ο Στράβων είχε γράψει: «Ο χώρος αυτός είναι γεμάτος από ατμό τόσο ομιχλώδες και πυκνό που κανείς δεν μπορεί να δει το έδαφος. Κάθε ζώο που μπαίνει μέσα συναντά στιγμιαίο θάνατο. Έριξα σπουργίτια και αμέσως σταμάτησαν να αναπνέουν».

Κι ενώ αυτό μπορεί να ακούγεται βγαλμένο από τις ταινίες του «Ιντιάνα Τζόουνς», φαίνεται τελικά ότι υπάρχει επιστημονική εξήγηση.

Μεταξύ των ερειπίων, οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν μια σπηλιά με ιωνικούς κίονες. Σε αυτούς υπήρχαν επιγραφές με αφιερώματα σε άλλους θεούς του κάτω κόσμου, όπως τον Πλούτωνα.

Ο Ιταλός αρχαιολόγος Φρανσέσκο ντ’ Άντρια δήλωσε στο Discovery News: «Μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τις θανατηφόρες ιδιότητες του σπηλαίου κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. Αρκετά πουλιά πέθαναν καθώς προσπαθούσαν να πλησιάσουν το θερμό άνοιγμα και πέθαναν αμέσως από τις αναθυμιάσεις διοξειδίου του άνθρακα».

Ο Ντ Άντρια ισχυρίζεται πως οι προσκυνητές που έφταναν στο χώρο έφερναν μαζί τους μικρά πουλιά για να ελέγξουν τις θανατηφόρες επιπτώσεις της σπηλιάς. Οι ιερείς λέγεται ότι θυσίαζαν ταύρους στον Πλούτωνα ενώ είχαν παραισθήσεις από τους τοξικούς καπνούς. «Κρατούσαν την αναπνοή τους όσο μπορούσαν», έγραφε ο Στράβων, προσθέτοντας ότι «η ανοσία τους θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα είδος θείας πρόνοιας ή σε κάποια αντίδοτα κατά δηλητηριώδους ατμού». Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις ιερές τελετές από αυτά τα σκαλιά, αλλά δεν μπορούσαν να φτάσουν στην περιοχή κοντά στο άνοιγμα. Μόνο οι ιερείς λογικά θα μπορούσε να σταθούν μπροστά από την πύλη», σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας.

Σύμφωνα με τον D'Andria, οι προσκυνητές μετέφεραν νερό στην πισίνα που βρισκόταν κοντά στο ναό, κοιμόνταν κοντά στη σπηλιά και έβλεπαν οράματα και προφητείες. Πράγματι, οι αναθυμιάσεις που έρχονται από τις ιαματικές πηγές της Ιεράπολης δημιουργούσαν παραισθήσεις.

Οι Πύλες του Πλούτωνα, λειτουργούσαν πλήρως μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ, και περιστασιακά κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων αιώνων ως προορισμός για τους τελευταίους ειδωλολάτρες διανοουμένων της Ύστερης Αρχαιότητας.

Ο καθηγητής Χάρντι Πφανζ, από το Πανεπιστήμιο του Duisburg-Essen της Γερμανίας, δήλωσε πως η μελέτη ανίχνευσε πολύ ψηλά ποσοστά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Πιστεύει πως η σπηλιά βρίσκεται πάνω από τη γραμμή Badadag, που θα μπορούσε να απελευθερώσει τα τοξικά αέρια από το φλοιό της Γης.

Η μελέτη αναφέρει: «Σε ένα σπήλαιο κάτω από το ναό του Πλούτωνα, βρέθηκε πως το διοξείδιο του άνθρακα βρίσκεται σε θανατηφόρες συγκεντρώσεις έως και 91%. Αυτοί οι ατμοί εξακολουθούν να εκπέμπονται σε συγκεντρώσεις που ακόμη και σήμερα σκοτώνουν έντομα, πουλιά και θηλαστικά»



Πηγή1 / Πηγή2







Σαράντος Ι. Καργάκος: «Ἐν διχοστασίῃ καί ὁ πάγκακος ἔμμορε τιμῆς»

Στό χεῖλος τῆς ἀβύσσου


Ὁ Νίτσε εἶχε πεῖ κάποτε διαφορετικά: «Μήν κοιτᾶς τήν ἄβυσσο, γιατί κι ἐκείνη σέ κοιτάζει!» Μέσα στήν περιπερειώδη, πολυκύμαντη καί συχνά πολυσήμαντη ἱστορία μας εἴχαμε ὡς ἄτομα καί λαός ἕναν ἔρωτα ἀβύσσου. Τήν κοιτάζαμε καί μᾶς κοίταζε καί συχνά μᾶς κατάπινε. Δέν εἴχαμε πάντοτε Ὀδυσσέα στό τιμόνι. Καί ἔπρεπε νά περάσουν χρόνια πολλά, γιά νά βγοῦμε μέ θυσίες καί αἵματα ἀπό τόν κάθε φορά ἄπατο γκρεμό. Ἀλλά δέν βάλαμε μυαλό.

Η Φρασίκλεια και ο Κούρος τα γλυπτά που θάφτηκαν για να γλυτώσουν από τους Πέρσες

Το 1968 ανακαλύφθηκε μια αρχαία μαρμάρινη επιγραφή τοποθετημένη ως οικοδομικό υλικό στην εκκλησία της Παναγία της Μερέντας, στο ομώνυμο βουνό, κοντά στο Πόρτο Ράφτη.
Η επιγραφή αποκολλήθηκε από την εκκλησία και μεταφέρθηκε στην αρχαιολογική υπηρεσία για μελέτη. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως επρόκειτο για τη βάση ενός αγάλματος που ανέφερε:
«Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν».
Η ανακάλυψη της επιγραφής ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσουν ανασκαφές στην περιοχή που έφεραν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα.

Τα δύο γλυπτά χρονολογούνται το 540 π.Χ. και ανακαλύφθηκαν το 1972. Ο ανασκαφέας Ε. Κακαβογιάννης και ο έφορος Αρχαιοτήτων Ε. Μαστροκώστας την ώρα της αποκάλυψης των αγαλμάτων. Επιγραφικό Μουσείο, Αρχείο Ευθ. Μαστροκώστα. Από το βιβλίο Οι μεγάλες στιγμές της ελληνικής αρχαιολογίας, εκδόσεις Καπόν.

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Η περιπέτεια του Κούρου του ναού του Ποσειδώνα

Η περιπέτεια του διάσημου Κούρου που κοσμούσε τον ναό του Ποσειδώνα. Τον έκρυψαν οι αρχαίοι μέσα σε πηγάδι για να τον σώσουν από τους Πέρσες. Τον έθαψαν και οι νεοέλληνες για να τον προστατεύσουν από τους γερμανούς κατακτητές

To 1906 ανακαλύφθηκε στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, το εντυπωσιακό άγαλμα ενός Κούρου. Ο Κούρος του Σουνίου, όπως ονομάστηκε, είναι από τους μεγαλύτερους Κούρους που κατασκευάστηκε και προκαλεί δέος με το υπερφυσικό του μέγεθος.Οι αρχαίοι έκρυψαν τον Κούρο μέσα σε πηγάδι στον ναό του Ποσειδώνα για να τον σώσουν από την επιδρομή των Περσών.

H ετυμολογία και η ιστορία της λαγάνας

Η λαγάνα είναι το επίπεδο ψωμί χωρίς προζύμι που τρώμε την Καθαρά Δευτέρα (και ουσιαστικά μόνο την Καθαρά Δευτέρα, τουλάχιστον οι περισσότεροι). Αυτή είναι η πανελλήνια ονομασία, νομίζω, αν και βέβαια υπάρχουν τοπικά πολλές και διάφορες παραλλαγές και ονομασίες, για παράδειγμα σε ένα κορφιάτικο γλωσσάρι βρίσκω άλλες δυο λέξεις, την ξεπεταχτή και τη φλάουνα, που είναι, λέει, αλευρόπιτα (από το αγγλικό flour)· έχω πολλές επιφυλάξεις για την ετυμολογία.

Για την ετυμολογία της λαγάνας δεν υπάρχουν επιφυλάξεις, προέρχεται από το αρχαίο λάγανον. Το βρίσκουμε π.χ. στους Εβδομήκοντα, όπου τα λάγανα δεν ταυτίζονται με τα άζυμα ψωμιά (άρτους αζύμους πεφυραμένους εν ελαίω και λάγανα άζυμα κεχρισμένα εν ελαίω, στην Έξοδο).

Αριστοφάνης «οι σοφοί άνθρωποι μαθαίνουν πολλά από τους εχθρούς τους»

Τα άτομα που μας προξενούν θυμό είναι μια ισχυρή πηγή σοφίας, καθώς φέρνουν στο φως τα αδύνατα σημεία μας και γίνονται καθρέπτης στον οποίον κοιταζόμαστε.

Ο Αριστοφάνης έλεγε ότι «οι σοφοί άνθρωποι μαθαίνουν πολλά από τους εχθρούς τους».

Ένας δάσκαλος μπορεί να μας διδάξει τη σπουδαιότητα της υπομονής, του ελέγχου και της ανεκτικότητας.

Όλες όμως αυτές τις ικανότητες δεν έχουμε την δυνατότητα να τις εξασκήσουμε, παρά μόνο στην αληθινή ζωή, όταν θα συναντήσουμε τον “εχθρό”.

Η οδύσσεια του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα

Στην οδό Ανακρέοντος στου Ζωγράφου, ανάμεσα στις πολυόροφες πολυκατοικίες, δεσπόζει ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που προκαλεί έκπληξη στους περαστικούς. Δεν βρίσκεται σε κάποια πλατεία ούτε σε κάποιον κεντρικό δρόμο. Βρίσκεται στον κήπο ενός νεοκλασικού κτιρίου και  περιβάλλεται από δέντρα.

Έξω από την πόρτα υπάρχει μια επιγραφή: «Εργαστήριο Γιάννη Παππά» Μουσείο Μπενάκη. Πρόκειται για το εργαστήριο του μεγάλου Έλληνα γλύπτη που έζησε τον περασμένο αιώνα και φιλοτέχνησε δεκάδες αγάλματα σπουδαίων προσωπικοτήτων. Όπως ανέφερε ο γιος του, Αλέκος Παππάς στη «Μηχανή του Χρόνου», το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου άρχισε να το μελετά από το 1941, όταν ήταν 28 ετών. Ήταν η εποχή της γερμανικής κατοχής. Ο Γιάννης Παππάς είχε πολεμήσει στο Μέτωπο και είχε μόλις επιστρέψει στην Αθήνα. Τότε άρχισε τη συστηματική του έρευνα για τον έφιππο. Μελέτησε τον σκελετό, το μυικό σύστημα, έφιππα αγάλματα της Αναγέννησης και επισκέφθηκε ιππικούς ομίλους και τον ιππόδρομο, προκειμένου να μελετήσει τη μορφή του αλόγου.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Πυθέας ο Μασσαλιώτης

Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης ανέλαβε να βρει ασφαλή δρόμο για την μεταφορά υλικών όπως ο κασσίτερος ,το ήλεκτρον και άλλα από τον Βορά αλλά και δυνατότητα προσέγγισης των αποικιών της δυτικής μεσογείου με την μητροπολιτική Ελλάδα , προσέγγιση που παρεμπόδιζε η Καρχηδόνα.

Η Μασσαλία στα 333 π.Χ αντιμετώπισε ναυτικό αποκλεισμό από τους Καρχηδόνιους, οι οποίοι φύλαγαν τα περάσματα προς τον Ατλαντικό. Έτσι ο Μιδάκριτος ο Μασσαλιώτης πρότεινε να βρουν πέρασμα μέσα από τα ποτάμια της Γαλατίας προς τον Ατλαντικό!!!!!

Πως οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τους γονείς τους

Ο μεγάλος Φιλόσοφος Πρόκλος στο έργο του «Εις τας Πολιτείας Πλάτωνος Υπόμνημα, Β’ [συνέχεια], 174. 15 – 29» μας αναφέρει με ξεκάθαρο τρόπο την θεώρηση των Ελλήνων σχετικά με την θέση που έδιναν οι Έλληνες στους Γονείς τους και πως αυτούς τους τιμούσαν!

Γράφει ο Πρόκλος….οι γονείς μας είναι για εμάς αντίστοιχοι των ηγεμονικών θεών, όντας και αυτοί επικεφαλής της γένεσης και απεικόνιση των γενεσιουργών θεών, δημιούργησαν τα οχήματα και ακόμα απέδωσαν τα εξωτερικά πράγματα κατάλληλα προς τις περιοδικές κινήσεις των ψυχών.…..

Πως προέκυψε η φράση «αντίπαλο δέος»

Ο φόβος απέναντι στον αντίπαλο είναι κατά λέξη απόδοση της γνωστής φράσης «αντίπαλο δέος», που όμως σήμερα έχει φτάσει να σημαίνει απλά τον εχθρό.

Η φράση μάς έρχεται από τον Θουκυδίδη και συγκεκριμένα από μία από τις δημηγορίες του (3.11). Στο επίμαχο απόσπασμα, ο Θουκυδίδης λέει πως ο φόβος από τον ισόπαλο ανταγωνιστή έχει τη δύναμη να συγκρατήσει από την αυθαιρεσία και το πιο αυταρχικό κράτος, και να διατηρήσει ισότιμη σχέση ανάμεσα σε συμμάχους.

Τη φράση διαβάζουμε στο 3ο του βιβλίο, στην ομιλία των Μυτιληναίων προς τους Λακεδαιμόνιους, στην Ολυμπία. Οι Μυτιληναίοι ήθελαν να σπάσουν τη συμμαχία τους με τους Αθηναίους, αλλά παρά τη συμμαχία των Σπαρτιατών, οι Αθηναίοι τελικά εισέβαλαν στη Μυτιλήνη και την κατέλαβαν.

Ο Πλάτων στο θαυμάσιο έργο του “Συμπόσιο” εξετάζει το μεγάλο θέμα του έρωτα

Ο Πλάτωνας στο θαυμάσιο έργο του “Συμπόσιο” εξετάζει το μεγάλο θέμα του έρωτα. Αφού οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες είπαν τις απόψεις τους, στο τέλος πήρε το λόγο ο Σωκράτης. Ο Αθηναίος σοφός χρησιμοποίησε το στόμα της Διοτίμας, μιας ιέρειας από τη Μαντινεία, για να πει τις απόψεις του.

Ο Έρωτας για το Σωκράτη είναι η επιθυμία της ψυχής να ενωθεί με το πραγματικό της καλό. Ο στόχος του έρωτα, όπως τον συλλαμβάνει, ο μεγάλος Δάσκαλος, δεν είναι η σωματική ένωση με σύντροφο από σάρκα και οστά, δεν είναι καν ο ισόβιος “γάμος” με ένα “συγγενές πνεύμα”, αλλά ο “ιερός γάμος” της ψυχής με την “αιώνια σοφία” σε μια περιοχή “πολύ πιο πάνω από την ανάσα του ανθρώπινου πάθους”.

Oι γιορτές γλεντιού και ξεφαντώματος των Αρχαίων Ελλήνων

Γιορτές, σαν τις δικές μας αποκριές, είχαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι .Θα έλεγε μάλιστα κανείς πως δεν κάναμε τίποτα άλλο από το ν’ αντιγράψουμε τις γιορτές τους αυτές.

Ο « κώμος » ήταν λαϊκή αγροτική γιορτή , που γινόταν για να τιμηθούν ο Διόνυσος, θεός των αμπελιών ,του κρασιού και του μεθυσιού, και η ακολουθία του, οι σάτυροι και οι μαινάδες, σύμβολα ερωτικής κραιπάλης και ευωχίας.

Την εποχή του τρύγου εύθυμες συντροφιές νέων στόλιζαν τα κεφάλια τους με κισσό – ιερό φυτό του Διόνυσου – και ξεχύνονταν στους δρόμους, τραγουδώντας χαρούμενα τραγούδια με ερωτικό περιεχόμενο. Άλειφαν το πρόσωπό τους με «τρυγία » – κατακάθι κρασιού από τον πάτο του βαρελιού -, κρατούσαν στα χέρια τους ομοιώματα φαλλών και πείραζαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους με άσεμνες χειρονομίες και τολμηρά πειράγματα.

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

«Βρέθηκε ο τάφος αιώνιων εραστών» στο Διρό

Με αναλυτικά ρεπορτάζ και φωτογραφίες υποδέχθηκαν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης την σπουδαία ανακάλυψη που ήρθε από το σπήλαιο της Αλεπότρυπας στον Διρό, στην Πελοπόννησο.
«Μια ρομαντική ιστορία 6.000 ετών ανακαλύφθηκε σε σπήλαιο στην Ελλάδα» γράφει στο ρεπορτάζ του το Dicovery Channel, που εξηγεί επίσης ότι «οι προϊστορικοί ευρήματα ήταν τοποθετημένοι σε καμπύλη, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο. Οι σκελετοί, σύμφωνα με το DNA, ανήκουν σε άντρα και γυναίκα και υπολογίζεται πως τάφηκαν περίπου το 3.800 π.Χ.».
Το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press μεταδίδει την είδηση αναφέροντας πως «ο θάνατος δεν τους χώρισε».
Η New York Daily News έχει τίτλο: «Αιώνια αγάπη: Τα απομεινάρια ζευγαριού κλειδωμένου σε μια αγκαλιά 5.800 ετών ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα».
Στην ιταλική RAI, η σπουδαία ανακάλυψη αναφέρεται ως «βρέθηκε ο τάφος αιώνιων εραστών».
Η Daily Telegraph του Σίδνεϊ αναφέρει πως βρέθηκε «ζευγάρι κλειδωμένο σε αγκαλιά χιλιετιών».

Βρέθηκε ανθρώπινος εγκέφαλος 4000 ετών στην Ελληνική πόλη Κοτύαιον

Βρέθηκε ιστός ανθρώπινου εγκεφάλου, 4000 ετών από την εποχή του Χαλκού. Αυτή η ανακάλυψη δίνει ελπίδες στους επιστήμονες ότι ίσως βρεθούν και άλλα δείγματα ανθρώπινου εγκεφάλου, ευρήματα που θα ρίξουν φως σε θέματα υγείας και καθημερινότητας του προϊστορικού ανθρώπου.

Ο εγκεφαλικές ιστός ανακαλύφθηκε στο Seyitomer Hoyuk, έναν οικισμό της εποχής του χαλκού κοντά στην σημερινή πόλη Κιουτάχεια. Κατά την αρχαιότητα ήταν η Ελληνική πόλη Κοτύαιον, ή Κοτυάειον, πατρίδα του Αισώπου.

Πιθανολογείται πως ένας σεισμός ισοπέδωσε τον οικισμό και έθαψε τους κατοίκους, ενώ στη συνέχεια ξέσπασε φωτιά στα χαλάσματα. Συνήθως, οι εγκέφαλοι αποσυντίθενται γρήγορα εξαιτίας των ενζύμων που περιέχουν εκτός αν οι συνθήκες ευνοούν την διατήρηση τους όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Κυνάνη η άγνωστη αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η Κυνάνη, ήταν κόρη του Φίλιππου Β’ της Μακεδονίας από την Ιλλύρια πριγκήπισσα Αυδάτη και ετεροθαλής αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Την βρίσκουμε σε διαφορετικές αρχαίες πηγές με τα ονόματα Κυνάνη, Κύνα ή Κύννα. Η Αυδάτη, μητέρα της Κυνάνης, ήταν κόρη του Ιλλυριού Βασιλέα Βάρδυλι, του Ιλλυριού ηγέτη που νίκησε τον Περδίκκα Γ΄ της Μακεδονίας το 359 π.Χ. και έφερε στον θρόνο τον Φίλιππο Β΄. Η κόρη του Φίλιππου, Κυνάνη, ήταν πριγκήπισσα της Μακεδονίας, μεγαλωμένη με στρατιωτική εκπαίδευση και μάλιστα πολέμησε γενναία στο πλευρό του πατέρα της Φιλίππου κατά την διάρκεια της εκστρατείας του στην Ιλλυρία.

Ο Σωκράτης ετυμολογεί το όνομα του Απόλλωνα

Ο Σωκράτης στον διάλογο που έχει με τον Ερμογένη ετυμολογεί την προέλευση των ονομάτων των θεών. Στο παρακάτω απόσπασμα επιχειρεί να ετυμολογήσει το όνομα του Απόλλωνα και δίνει μια εξαιρετική εκδοχή.

Ας την απολαύσουμε.

<..ΣΩ. Εγώ θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω εκείνο που σκέπτομαι, γιατί δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα που αν και είναι ένα, θα ταίριαζε καλύτερα στις τέσσερις δυνάμεις του θεού, ώστε να εγγίζη όλες και να τις κάνει να σημαίνουν με κάποιο τρόπο και τη μουσική και τη μαντική και την ιατρική (1) και την τέχνη του τόξου (τοξική).
ΕΡΜ. Λέγε λοιπόν γιατί μου παρουσιάζεις αυτό το όνομα σαν αλλόκοτο.

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Δίολκος : ο προπομπός της διώρυγας της Κορίνθου - Δείτε το βίντεο

Ο/Η Δίολκος ήταν ο ειδικής κατασκευής πλακόστρωτος δρόμος που συνέδεε τις δύο άκρες του Ισθμού της Κορίνθου και πάνω στον οποίο σύρονταν κατά την αρχαιότητα από δούλους τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα.

Είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή η σκοπιμότητα και η σπουδαιότητα αυτής της κατασκευής για το εμπόριο των αρχαίων Ελλήνων, αφού απάλλασσε τα πλοία από τον πολυήμερο τότε περίπλου της Πελοποννήσου και από τους αντίστοιχους κινδύνους, κυρίως από το πέρασμα των πολυτάραχων ακρωτηρίων Μαλέα και Ταινάρου.

Η Πυθαγόρεια διατροφή

Ιπποκράτης: «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».

Tις αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Κι εδώ, όπως θα δούμε, μας εντυπωσιάζει ο νόμος της αναλογικότητας!

Οι σύγχρονοι Έλληνες είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Ο κορυφαίος Έλληνας γενετιστής παγκόσμια, Γιώργος Σταματογιαννόπουλος μιλάει για την έρευνα του.

Ο κορυφαίος Έλληνας γενετιστής παγκόσμια, Γιώργος Σταματογιαννόπουλος, μίλησε στη ΚΡΗΤΗ TV και τον Γιώργο Σαχίνη, από το Σιάτλ των ΗΠΑ, για την νέα γονιδιακή έρευνα, που συνδέει σε γραμμική συνέχεια το DNA, των Μινωιτών και Μυκηναίων για 5.000 χρόνια με τους σύγχρονους Έλληνες σε κοινά κατά 70% χαρακτηριστικά, καταρρίπτοντας αρχαιολογικούς και ιστορικούς μύθους και θεωρίες.

Όπως είπε, «κανένας λαός δεν έχει καθαρότητα αίματος, επιμειξίες υπάρχουν παντού, αλλά η γραμμική συνέχεια του DNA στον Ελλαδικό χώρο, επί 5.000 χρόνια είναι το αποτέλεσμα της έρευνας, 35 κορυφαίων παγκόσμια ακαδημαϊκών και ερευνητικών κέντρων».

«O Ήλιος της Βεργίνας». Πως δημιουργήθηκε το το σύμβολο των Μακεδόνων.

Βροχές τρομερές κατέκλυσαν την Ελλάδα. Ο Δευκαλίωνας, όμως, γιος του Προμηθέα και της Πανδώρας, μαζί με την γυναίκα του Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα, σώθηκαν μέσα σε μια κιβωτό που κατασκεύασαν κατά προτροπή του Προμηθέα…

Σύμφωνα με το μύθο, ο Δευκαλίων και η Πύρρα αφού σώθηκαν από τον κατακλυσμό του Δία παρακάλεσαν τον Δία να επαναφέρει το ανθρώπινο γένος. Η θεά Αθηνά τους είπε πως για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους. Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Ιστορία της Σπάρτης

Για την αρχαία ιστορία της Σπάρτης βασιζόμαστε σε μερικούς μύθους. Η παράδοση αναφέρει ότι ιδρύθηκε από τον Λακεδαίμονα, τον γιο του Δία και της Ταϋγέτης, ο οποίος παντρεύτηκε την Σπάρτη, την κόρη του Ευρώτα.

Από τον Όμηρο γνωρίζουμε επίσης ότι η “κοίλη Λακεδαίμων“, η περιοχή μεταξύ του όρους Ταΰγετος και Πάρνωνα, που διασχίζεται από τον Ευρώτα ποταμό, είχε βασιλιά τον Μενέλαος και Ελένη, 520 π.Χ., Αττική αμφοράΜενέλαο, τον μικρότερο αδελφό του Αγαμέμνονα και σύζυγο της ωραίας Ελένης, την οποία απήγαγε ο Πάρις στην Τροία αρχίζοντας έτσι τον μακροχρόνιο ,οδυνηρό και φημισμένο πόλεμο.

Μέγας Αλέξανδρος : H είσοδος στη Βαβυλώνα

Επειδή στα ιστορικά χρονικά, ουδείς στρατός μετακινήθηκε για αναψυχή και διασκέδαση, πρέπει να αναζητήσουμε τον συγκεκριμένο λόγο, που οδήγησε τον Αλέξανδρο στα Εκβάτανα και ουδείς άλλος λόγος προκύπτει από τις αρχαίες πηγές και την λογική εξέταση των γεγονότων, εκτός από την υποταγή των Κοσσαίων.

Οι αγώνες και οι θεατρικές παραστάσεις στα Εκβάτανα ασφαλώς καθυστέρησαν τις επιχειρήσεις, αλλά δεν δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα, διότι δεν υπήρχε άλλο μέτωπο. Όταν λοιπόν συνήλθε από το πένθος, ο Αλέξανδρος πραγματοποίησε την εκκαθαριστική επιχείρηση, για την οποία είχε βρεθεί εκεί.

Σωκράτης γιατί κανείς δεν θέλει να γυρίσει από τον Άδη

Ο Σωκράτης στον διάλογο που έχει με τον Ερμογένη να ετυμολογήσει το όνομα του Άδη και δίνει μια εξαιρετική εκδοχή.

Ας την απολαύσουμε...

..Ως προς τον Πλούτωνα, οφείλει το όνομά του στη δωρεά του πλούτου, γιατί κάτω από τη γη ανακαλύπτεται ο πλούτος. Και το άλλο όνομά του Άδης, οι πολλοί μου φαίνεται ότι νομίζουν πως έχει προστεθεί από το αόρατο (άειδές ) και από φόβο προς το όνομα τον ονομάζουν Πλούτωνα.

Όταν η Θεά Αθηνά μαζί με τους Έλληνες αποικίζει την Αίγυπτο

Η Σάις, ή Sa el-Hagar ήταν πόλη της αρχαίας Αιγύπτου στο δυτικό Δέλτα του Νείλου, στον Κανωπικό βραχίονα του Νείλου. Ήταν η πρωτεύουσα της Sap-Meh, πέμπτης νομής της Κάτω Αιγύπτου, και έγινε διοικητική βάση κατά τη διάρκεια της 24ης Δυναστείας(περ. 732 –720 π.Χ.) και της Σαϊτικής 26ης Δυναστείας (664–525 π.Χ.), κατά την Ύστερη περίοδο. Το αρχαίο Αιγυπτιακό όνομά της ήταν Zau. Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι στη Σάιδα βρισκόταν ο τάφος του Όσιρι(Διονυσου), και ότι γινόταν αναπαράσταση των παθών του θεού σε κοντινή λίμνη, σε μυστηριακές τελετές.

 Η προστάτιδα θεά της πόλης ήταν η Νηίθ(Αθηνα), της οποίας η λατρεία μαρτυρείται ήδη από την πρώτη δυναστεία, περ. 3100-3050 π.Χ.. Οι Έλληνες όπως ο Ηρόδοτος, ο Πλάτωνας, και οΔιόδωρος την ταύτιζαν με την Αθηνά, υποδηλώνοντας μια αρχέγονη σύνδεση με την Αθήνα.

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

Ο μύθος του Ερυσίχθονα

Ο μυθικός Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός,  ήταν γιος του Τρίοπα και εγγονός του Θεού Ποσειδώνα. O Ερυσίχθονας ήταν εγωιστής, ασεβής, βλάσφημος, και υπερόπτης. Δεν είναι τυχαίο πως το όνομα του  σημαίνει,  αυτός που σχίζει, που προκαλεί πληγή στη γη, όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια του Μύθου.

Θέλοντας να χτίσει ένα μεγαλοπρεπές παλάτι,  κάποια ημέρα ο  Ερυσίχθονας διέταξε τους υπηρέτες του να πάνε στο παρακείμενο ιερό άλσος, το οποίο είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα για να κόψουν τα δέντρα, ώστε να μπορέσει να χτίσει με αυτά το παλάτι του.

Ηρόδοτος για τα έθιμα των άλλων λαών

Ο Ηρόδοτος είδε και άκουσε για τα έθιμα πολλών λαών διαφορετικών από τον δικό του. Για έθιμα βαρβάρων –αυτών που βαρβαρίζανε, που μιλούσαν ξένη γλώσσα· για Αιγύπτιους, Βαβυλώνιους, Μασσαγέτες, Ινδούς, Πέρσες. Κάποια από αυτά παραθέτουμε εδώ, όπως και ένα των Ελλήνων, των οποίων ο συγγραφέας ανέφερε όταν αισθανόταν πως χρειάζεται μια αντιπαράθεση.

Τόμος Α σελ. 214


Έρχομαι τώρα να μιλήσω εκτενέστερα για την Αίγυπτο, γιατί από κάθε άλλη χώρα αυτή έχει πολύ περισσότερα αξιοθαύμαστα πράγματα και έργα άξια να μνημονευτούν. Όχι μόνο ο ουρανός της Αιγύπτου είναι ξεχωριστός και ο Νείλος συμπεριφέρεται διαφορετικά από τους άλλους ποταμούς, αλλά και οι Αιγύπτιοι έχουν αντίθετες από τους υπόλοιπους ανθρώπους συνήθειες και έθιμα.

Ισοκράτης επιστολή προς Αλέξανδρο

Γράφοντας επιστολή προς τον πατέρα σου, θεώρησα ότι θα ήταν ατόπημά μου, εφόσον βρίσκεσαι στον ίδιο μ’ εκείνον τόπο127, να μην σου απευθύνω τον λόγο και να μην σε χαιρετήσω και να μην σου γράψω κάτι, το οποίο δεν θα επιτρέψει στους αναγνώστες τής επιστολή να με θεωρήσουν παράφρονα λόγω γήρατος ή να θεωρήσουν ότι παραληρώ εντελώς αλλά, αντίθετα, ότι το μυαλό που μου απέμεινε, καίτοι είναι ελλιπές, δεν είναι ανάξιο τής δύναμης που είχα όταν ήμουν νεώτερος128.

Γιά σένα ακούω να λένε όλοι ότι είσαι φιλάνθρωπος και φιλαθήναιος129 και φιλόσοφος, όχι χωρίς φρόνηση, αλλά έχοντας νου. Μεταξύ των συμπολιτών μας130, δεν αποδέχεσαι όσους παραμελούν τους εαυτούς τους κ’ επιθυμούν πονηρά πράγματα131, αλλά εκείνους, των οποίων η συναναστροφή δεν θα σε λυπούσε, και με τους οποίους μπορείς να συναντηθείς και να συζητήσεις διάφορα θέματα, χωρίς να υποστείς βλάβη ή αδικία, δηλαδή τέτοιους ακριβώς που πρέπει οι σώφρονες άνθρωποι να συναναστρέφονται132.

Από τις φιλοσοφικές ενασχολήσεις να μην αποδοκιμάζεις καθόλου τις διαλεκτικές συζητήσεις και να θεωρείς ότι πλεονεκτούν στις ιδιωτικές ασχολίες, αλλά ότι δεν αρμόζουν στους άρχοντες τού πλήθους ούτε στους μονάρχες. Δεν είναι ούτε συμφέρον ούτε πρέπον, γιά όσους έχουν φρόνηση ανώτερη των άλλων, ούτε οι ίδιοι να ερίζουν με τους συμπολίτες τους ούτε στους άλλους να επιτρέπουν να τους αντιμιλούν133. Αυτή, λοιπόν, η ασχολία να μην σε ικανοποιεί και να προτιμάς την παιδεία που σχετίζεται με τους λόγους, τους οποίους χρησιμοποιούμε στις πράξεις που συμβαίνουν καθημερινά και με τους οποίους σκεφτόμαστε γιά τα κοινά ζητήματα134.

Μέσω αυτής τής παιδείας θα μάθεις να κάνεις εύλογες προβλέψεις γιά τα μέλλοντα να συμβούν135, να προστάζεις χωρίς ανοησία αυτά που πρέπει να πράξει καθένας από τους αρχόμενους136, να κρίνεις σωστά τους καλούς, τους δίκαιους και τους αντίθετους αυτών137, κ’ επιπλέον να τιμάς και να κολάζεις τον καθένα όπως του αξίζει138. Είσαι σώφρων που από τώρα μελετάς αυτά τα πράγματα, επειδή δίνεις και στον πατέρα σου και στους άλλους την ελπίδα ότι – όταν γίνεις μεγαλύτερος και αν επιμείνεις σ’ αυτά – τόσο πολύ θα ξεπεράσεις σε φρόνηση τους άλλους, όσο ακριβώς ξεπέρασε τους πάντες ο πατέρας σου139.

Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια και παραρτήματα:
Αθανάσιος Α. Τσακνάκης Φιλόλογος – Θεολόγος Ξάνθη 2012


Αρχαίο Κείμενο "ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ"

--------------------------------------------
127 Ο Αλέξανδρος βρίσκεται μαζί με τον Φίλιππο, άρα μάλλον είναι χειμώνας και ακόμη δεν έχουν αρχίσει οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Πρόκειται ή γιά τον χειμώνα τού 342 προς 341 π.Χ. ή τού 341 προς 340 π.Χ. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Μακεδονίας και Αθήνας θα αρχίσει στα 340 π.Χ.
128 Το γήρας τού αποστολέα της θίγεται και σε αυτή την επιστολή. Ωστόσο, τούτες οι συχνές αναφορές στα γεράματα δεν μας επιτρέπουν – λόγω τού ασαφούς τρόπου με τον οποίο είναι συνταγμένες – να κατανοήσουμε τι ακριβώς υπονοεί ο Ισοκράτης: υποφέρει ψυχικά, υποφέρει σωματικά, επιδεικνύει το πάντοτε ακμαίο μυαλό του ή απλώς του αρέσει ο σεβασμός που εμπνέεται από την μεγάλη ηλικία;
129 Η εμφύλια σύγκρουση επίκειται. Ο ρήτορας καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες γιά να διασώσει την «άτακτη» Αθήνα από την οργή τού Φιλίππου. Ο Αλέξανδρος είναι ακόμη μικρός, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πειστεί ότι είναι «φιλαθήναιος», έστω και αν τώρα δεν τον ενδιαφέρει τίποτε από αυτά.
130 Εννοούνται οι Αθηναίοι που σύχναζαν στην Μακεδονική Αυλή.
131 Η μετριοπάθεια και η ηπιότητα τού Ισοκράτη είναι γνωστές. Στο συγκεκριμένο σημείο δεν αναφέρονται ονόματα. Είναι, όμως, σαφές ότι ανά πάσα στιγμή ο ρήτορας μπορεί να γίνει πιό «συγκεκριμένος».
132 Δύο μαθητές τού Ισοκράτη, ο Θεόπομπος και ο Ισοκράτης από την Απολλωνία, προσπαθούν αυτή την εποχή ν’ αναλάβουν την διαπαιδαγώγηση τού διαδόχου Αλεξάνδρου.
133 Σ’ αυτά τα λόγια υποκρύπτεται και μία παραίνεση προς τον αυριανό μονάρχη. Σχετικές είναι και οι ακόλουθες συμβουλές, τις οποίες δίνει ο Ισοκράτης στον Νικοκλή, τύραννο τής Σαλαμίνας τής Κύπρου (βλέπε στο Β΄ μέρος τού βιβλίου): «να μην φιλονικείς γιά τα πάντα, αλλά γιά όσα θα σε ωφελήσουν αν επικρατήσεις» και «να μην αποδέχεσαι καμμία συντροφιά άσκοπα και αλόγιστα, αλλά συνήθιζε τον εαυτό σου να χαίρεται μ’ εκείνες τις ενασχολήσεις, με τις οποίες και ο ίδιος θα προοδεύεις και στους άλλους θα φαίνεσαι ότι είσαι καλύτερος» και «να θεωρείς σοφούς όχι όσους ερίζουν γιά την ακρίβεια των μικρών πραγμάτων, αλλά όσους σωστά μιλούν γιά τα μεγάλα» (Ισοκράτης, «Περί βασιλείας»).
134 Η διαμάχη μεταξύ των φιλοσοφικών σχολών τής Αθήνας έχει αρχίσει. Επίσης, έχει ξεκινήσει ένας αγώνας δρόμου μεταξύ των αναγνωρισμένων διδασκάλων τής φιλοσοφίας, έπαθλο τού οποίου είναι η θέση τού εκπαιδευτή τού διαδόχου Αλεξάνδρου. Ολόκληρη αυτή η παράγραφος τής επιστολής, καθώς και η αμέσως επόμενη, είναι αφιερωμένες σε τούτον τον αγώνα δρόμου, τού οποίου νικητής θα αναδειχθεί τελικά ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης.
135 Διορατικότητα.
136 Ευταξία.

..

Επιλογή Ελληνόγλωσσης Βιβλιογραφίας:
1. Βαρβιτσιώτης Θ., Λεξικόν Αρχαίων Ελλήνων, Αθήνα, 1997.
2. Buchwald W. – Hohlweg A. – Prinz Ot., Tusculum – Λεξικόν, Εκδ.:
Αθανάσιος Φουρλάς, Αθήνα, 1993.
3. Θεοδωρίδης Χ., Εισαγωγή στη Φιλοσοφία (ανατύπωση), Αθήνα, 2000.
4. Ιστορία τού Ελληνικού Έθνους, Εκδ.: Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα, 1971-1979.
5. Κοραής Α., Ισοκράτους λόγοι και επιστολαί μετά σχολίων παλαιών, Παρίσι, 1807.
6. Kroh P., Λεξικό Αρχαίων Συγγραφέων, Εκδ.: University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1996.
7. Λέσκυ Α., Ιστορία τής Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, Εκδ.: Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1990.
8. Λωρέντης Ν., Λεξικόν των Αρχαίων Μυθολογικών, Ιστορικών και Γεωγραφικών Κυρίων Ονομάτων, Βιέννη, 1837.
9. Μανδηλαράς Β., Ισοκράτης – Άπαντα, Εκδ.: Κάκτος, Αθήνα, 1993.
10. Ματσούκας Ν., Ιστορία τής Φιλοσοφίας, Θεσσαλονίκη, 1993.
11. Μερακλής Μ. Γ., Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς – Η ζωή και το έργο του, Εκδ.:ΟΕΣΒ, Αθήνα, 1966.
12. Συκουτρής Ι., Αρχαία Επιστολογραφία, Αθήνα, 1988.
13. Τσέλλερ-Νέστλε, Ιστορία τής Ελληνικής Φιλοσοφίας, Αθήνα, 2000.

Επιλογή Ξενόγλωσσης Βιβλιογραφίας:

1. Blass G. E. – Benselers G. E., Isokratis orationes, Editio altera stereotypa,
Leipzig, 1913.
2. Cloché P., Isocrate et son temps, Paris, 1963.
3. Desideri A., Storia e storiografia, Εκδ.: G. D’ Anna, Milano, 1989.
4. Dobson J. F., The Greek Orators, London, 1919.
5. Drerup E., Isokratis opera omnia, Leipzig, 1906.
6. Jebb R. C., The Attic Orators From Antiphon to Isaios, New York, 1962.
7. Kennedy G., The Art of Persuasion in Greece, Princeton, 1963.
8. Mathieu G. – Bremond E., Isocrate discours: Texte établi et traduit, Paris, 1928-1986.
9. Nouhaud M., L’ Utilisation de l’ Histoire par les Orateurs Attiques, Paris, 1982.
10. Rhodes P. J., The Athenian Boule, Oxford, 1972.
11. Schiappa E., The Beginnings of Rhetorical Theory in Classical Greece, New Haven, 1999.
12. Too Y. L., The Rhetoric of Identity in Isocrates: Text, power, pedagogy, Cambridge, 1995.
13. Usher S., Greek Oratory: Tradition and Originality, Oxford, 1999.


Πηγή



Ισοκράτης προς τον Φίλιππο, επιστολές

Προς τον Φίλιππο, επιστολή πρώτη


Γνωρίζω ότι όλοι συνηθίζουν να χρωστούν μεγαλύτερη χάρη σε όσους τους επαινούν, παρά σε όσους τους συμβουλεύουν, ιδιαίτερα όταν κάποιος το επιχειρεί χωρίς να του ζητήσουν να το κάνει. Εγώ, αν δεν συνέβαινε να σου είχα απευθύνει και παλαιότερα παραινέσεις69 με πολύ ευνοϊκή διάθεση, οι οποίες θεωρούσα ότι θα σε ωθούσαν να πράξεις αυτά που έπρεπε, ίσως να μην επιχειρούσα τώρα ν’ αποφανθώ γιά όσα σου συνέβησαν70. Επειδή, όμως, είχα την διάθεση να φροντίσω γιά τα ζητήματά σου, και γιά χάρη τής δικής μου πόλης και γιά χάρη των άλλων Ελλήνων, θα ντρεπόμουν αν παρουσιαζόμουν να σε συμβουλεύω γιά τα λιγότερο αναγκαία, χωρίς να κάνω κανέναν λόγο γιά τα περισσότερο κατεπείγοντα, γνωρίζοντας ότι οι πρώτες παραινέσεις αφορούσαν την δόξα σου, ενώ οι επόμενες αφορούν την σωτηρία σου, την οποία φαίνεται ότι παραμελείς, όπως λένε όλοι όσοι άκουσαν δυσάρεστες ειδήσεις γιά σένα71.