Στο φως θησαυροί του αρχαίου λιμανιού που κατέφυγαν Πάρις και Ωραία Ελένη. Εντυπωσιακά κατάλοιπα αρχαίων ναών και πλήθος έργων τέχνης ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι στη βυθισμένη πόλη του Ηρακλείου

Από το 2001 έχει φέρει στο φως πλούσιους θησαυρούς. Η φετινή κορυφαία «ψαριά» φέρνει στο φως κι άλλους… Ο λόγος για το Ηράκλειο ή Θώνις, τη βυθισμένη σήμερα, αρχαία μητρόπολη, στο φιλόξενο λιμάνι του οποίου κατέφυγαν,  ο Πάρις με την Ωραία Ελένη για να γλυτώσουν από τον απατημένο Βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαο, πριν από την έναρξη του τρωϊκού πολέμου. Ήταν χτισμένη στις εκβολές του Νείλου στη Μεσόγειο και από αυτήν «αναδύεται» ένας αρχαίος ελληνικός ναός κυκλικής κάτοψης – θόλος – αλλά κι ένα μεγάλο μέρος ενός σημαντικού ναού αφιερωμένου στον Άμμωνα.

Ο κουρέας από τον Πειραιά που βασανίστηκε γιατί τους μετέφερε πρώτος στους Αθηναίους την είδηση για την ήττα στη Σικελία. Τον κατηγόρησαν για ψευδείς ειδήσεις

Ο Πλούταρχος στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι, Νικίας» γράφει για έναν κουρέα του Πειραιά, ο οποίος κατέληξε να βασανίζεται στον τροχό λες και ήταν ο υπεύθυνος της συμφοράς που αυτός πρώτος έτυχε να αναγγείλει.

Οι κάτοικοι του Πειραιά, ως λιμάνι της Αθήνας, είχαν την τύχη ή την ατυχία κατά περίπτωση, να πληροφορούνται πρώτοι τις διάφορες ειδήσεις που έφταναν με τα πλοία. Τα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου βρισκόταν σε εξέλιξη η Σικελική εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.) η οποία ήταν ζωτικής σημασίας για την έκβαση της πολεμικής σύρραξης.

Βέροια: Στο φως άγνωστο υστεροελληνιστικό πορτρέτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το σημαντικό εύρημα ήταν επί δεκαετίες ξεχασμένο στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Βέροιας. Ένα άγνωστο μέχρι σήμερα υστεροελληνιστικό γλυπτό πορτρέτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βρισκόταν επί δεκαετίες ξεχασμένο στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Βέροιας, διέσωσε από τη λήθη και σκοπεύει να αναδείξει η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, Αγγελική Κοτταρίδη.

Η αρπαγή της Ωρείθυας από τον Βορέα

Η Ωρείθυια ήταν κόρη του Ερεχθέως, βασιλιά των Αθηνών και της Διογενίας ή Πραξιθέας.Ανάμεσα στα αδέλφια της Ωρειθυίας συγκαταλέγονται ο Κέκρωπας ο νεότερος, ο Άλκωνας, ο Ορνέας, ο Θέσπιος, ο Ευπάλαμος, ο Πάνδωρος, ο Μητίωνας, η Μερόπη, η Κρέουσα, η Πρόκρις και η Πρωτογένεια.

Το όνομά της σημαίνει «αυτή που τρέχει σαν τρελή στο βουνό» («η εν τω όρει ως μανιώδης τρέχουσα»)...

Η νεαρή κοπέλα ήταν θλιμμένη γιατί ο πατέρας της αποφάσισε να μην την παντρέψει ποτέ για να τον φροντίσει όταν θα γεράσει αρκετά και θα είναι ανήμπορος.

Η θεραπευτική δύναμη του ήχου

Ο ήχος και η φωνή επικοινωνώντας άμεσα με τις υποσυνείδητες περιοχές του νου, θεωρείται ως το αρχαιότερο μέσο θεραπείας. Σήμερα είναι πλέον αποδεκτή η θεραπευτική δύναμη του ήχου.

Από παλιά ιερείς, θεραπευτές, φιλόσοφοι και μουσικοί πίστευαν, ότι η δύναμη του ήχου και γενικά της μουσικής μπορεί να φέρει σε αρμονία σώμα και νου του ανθρώπου. Ο ήχος έχει πρόσβαση στις βαθύτερες καταστάσεις της συνείδησης.

Ο Μύθος του Οιδίποδα και της Σφίγγας

Η Σφίγγα είναι φανταστικό πλάσμα της ελληνικής μυθολογίας,στενά συνδεδεμένο με το μύθο των Λαβδακιδών και συγκεκριμένα με εκείνον του Οιδίποδα. Οι αναπαραστάσεις της χρησιμοποιούνταν σε ασφαλισμένους χώρους ως σύμβολα προστασίας στον αιγυπτιακό, ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Όρθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Έχιδνας.

Η Έχιδνα είχε γεννήσει επίσης τον Κέρβερο τον Όρθρο (φύλακας των κοπαδιών του Γηρυόνη), το Λιοντάρι της Νεμέας, τη Λερναία Ύδρα και τη Φαία της Κρομμυώνας. Της αποδίδουν επίσης τη Χίμαιρα, το δράκοντα της Κολχίδας, το φύλακα του χρυσόμαλλου δέρατος, το δράκοντα που φυλούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τον αετό του Προμηθέα.

Τα τρομερά παιδιά της Έριδος

Η Έριδα (αρχαϊκή ονομασία Ερις) ήταν θεότητα της αρχαιότητας. Ήταν κόρη της Νυκτός και θεά της ζήλιας, της διχόνοιας, του τσακωμού και του καυγά. Έσπερνε τη διχόνοια ανάμεσα σε θεούς και σε ανθρώπους.

Κατά άλλους ήταν αδερφή του Άρη. Παριστάνεται συνήθως να κουτσαίνει ή να καμπουριάζει, εκτός όταν σπέρνει τα ζιζάνια, οπότε ομορφαίνει και παίρνει καλό παρουσιαστικό, όπως μας λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα.

Οι ιερές ελιές (Μορίες) της Αρχαίας Αθήνας

Ο μύθος της διαμάχης μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την πόλη του Κέκροπα είναι γνωστός. Ο Ποσειδώνας χτυπώντας την τρίαινα του έκανε να αναβλύσει μια πηγή, η Αθηνά εμφάνισε την πρώτη ήμερη ελιά με καρπό. Οι Αθηναίοι επέλεξαν την ελιά, η πόλη τους πήρε το όνομα της θεάς και έκτοτε μπορεί να είχαν πρόβλημα με το νερό αλλά ευδοκίμησαν λόγω του ευλογημένου καρπού.

Από αυτή την πρώτη ιερή ελιά της Αθηνάς, γεννήθηκαν άλλες δώδεκα ελιές τις οποίες οι Αθηναίοι φύτεψαν στις ισάριθμες πύλες της Ακαδημίας, και με την σειρά τους από αυτές τις ιερές, Μορίες, ελιές σιγά σιγά δημιουργήθηκαν οι ιεροί ελαιώνες των Αθηνών. Αιώνες αργότερα οι Αθηναίοι διαπίστωσαν πως υπήρχαν πια ελαιόδεντρα που προέρχονταν από την πρώτη ελιά σε όλη την πόλη διάσπαρτα, αιωνόβια δέντρα τα οποία όρισαν εξίσου ιερά.

«Μέτρον Άριστον ή παν μέτρον άριστον;». Η φράση του Κλεόβουλου του Λίνδιου που αντέχει ακόμη. Τα περίφημα αινίγματά του και τα ρητά που καθοδηγούσαν το λαό.

«Παν μέτρον άριστον» ή «μέτρον άριστον;» Το περίφημο ρητό του Κλεόβουλου χρησιμοποιείται ακόμη και είναι ένα από τα πολλά που είχε διατυπώσει ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας.

Ο ίδιος αναστήλωσε το ναό της Αθηνάς, κυβέρνησε για 40 χρόνια τη Λίνδο, συνέθεσε αινίγματα, ρητά και ποιήματα και η Λίνδος κατά την εποχή του γνώρισε τεράστια πολιτισμική ακμή.

Γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος αρνήθηκε να παντρευτεί πριν από την εκστρατεία εναντίον της Περσίας;

Μόλις ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην Πέλλα έπρεπε να κάνει πολλά και ο χρόνος ήταν ελάχιστος. Η άφιξη του συνοδεύτηκε από νέες εκκαθαρίσεις, αυτή τη φορά συγγενών της Κλεοπάτρας που βρίσκονταν σε υψηλότερες θέσεις: ήταν σαφές ότι δεν άφηνε τίποτα στην τύχη όσο βρισκόταν στο εξωτερικό.

Ο Παρμενίωνας ανακλήθηκε από τη Μικρά Ασία: ως ο καλύτερος και πιο έμπειρος στρατηγός του Φιλίππου, θα γινόταν ο δεύτερος αξιωματικός του Αλέξανδρου.

Ο Μύθος της Αμαρυλλίδος και του Αλταίονα, αποσυμβολισμός

Σε πολλούς κήπους την άνοιξη ανθεί ένα εντυπωσιακό λουλούδι, η αμαρυλλίδα. Είναι σαν μεγάλος κρίνος. Την συναντάμε σε διάφορα χρώματα, με επικρατέστερο το κόκκινο. Το λουλούδι αυτό οι αρχαίοι Έλληνες το συνέδεσαν με έναν μύθο, τον μύθο της Αμαρυλλίδας και του Αλταίονα.

Σύμφωνα με την παράδοσή μας η Αμαρυλλίδα ήταν μια πολύ όμορφη, αλλά συνάμα και ντροπαλή βοσκοπούλα. Η καρδιά της σκίρτησε μόλις είδε τον Αλταίονα. Ο Αλταίονας ήταν ένας βοσκός, που είχε άδεια καρδιά για έρωτα.