Τα Πάνδια ή Πάνδεια εορτή

Τα Πάνδια ή Πάνδεια ήταν αρχαία γιορτή στην Αθήνα κατά το μήνα Ελαφηβολιώνα, προς τιμήν του Πανδίου Δία και της Πανδίας, κόρης του Δία και της Σελήνης. Η ίδρυση της γιορτής αποδίδεται στον Πανδίονα, βασιλιά της Αθήνας και ηγέτη της Πανδιονίδος φυλής.

Η Πανδία (εκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτάτη), ήταν θεότητα της ελληνικής μυθολογίας και προσωποποίηση της φωτεινότητας της Σελήνης. Ήταν κόρη της Σελήνης και του Δία και αδερφή της Έρσας. Από τον Ομηρικό Ύμνο προς τη Σελήνη έχουμε: «Με αυτήν κάποτε έσμιξε σε κλίνη του Κρόνου ο γιός. Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε την Πάνδεια, που είχε μορφή ξεχωριστή ανάμεσα στους αθανάτους». Η αθηναϊκή παράδοση ίσως κατέστησε την Πανδία σύζυγο του Αντίοχου, του επώνυμου ήρωα της Αντιοχίδος, μια από τις δέκα φυλές των Αθηναίων.

Ληλάντιο πεδίο

Το Ληλάντιο πεδίο είναι προσχωσιγενής πεδιάδα στην κεντρική Εύβοια, ανατολικά της Χαλκίδας. Έχει έκταση περίπου 40 τετραγωνικά χιλιόμετρα και τη διαρρέει ο ποταμός Λήλας. Η πεδιάδα βρέχεται από τον νότιο ευβοϊκό κόλπο και ένα μικρό μέρος της από το βόρειο. Η πεδιάδα είναι πολύ εύφορη, γνωστή για την καλλιέργεια του αμπελιού. 

Η περιοχή κατοικείται επί χιλιετίες. Στην περιοχή Μάνικα, πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χαλκίδας, ανακαλύφθηκε το 1900 προϊστορικός οικισμός και νεκροταφείο της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3000-1900 π.Χ.). Στην παραλία Λευκαντί έχει ανακαλυφθεί ιερό του 9ου αιώνα π.Χ., με πλούσια ευρήματα, ενώ στην Ξηρόπολη υπήρχε οικισμός ο οποίος άκμασε τους υστεροελλαδικούς και υπομυκηναϊκούς χρόνους.

Πως ο «Κούρος της Τενέας» βρέθηκε στην Γλυπτοθήκη του Μονάχου

Ο Κούρος της Τενέας είναι αριστουργηματικό έργο γλυπτικής τέχνης της αρχαίας Ελλάδας. Ο Κούρος είναι κατασκευασμένος από μάρμαρο της Πάρου και μάρμαρο απο τον μαρμαρά της Μ.Ασιας. Τα άκρα του βρέθηκαν διαμελισμένα, ένα τμήμα του δεξιού βραχίονα έλειπε και έχει αντικατασταθεί. Κατά τα λοιπά, πρόκειται για καλοδιατηρημένο άγαλμα. Η κεφαλή διατηρήθηκε σώα επειδή βρέθηκε μέσα σε ένα πήλινο δοχείο που το προστάτευσε επί αιώνες.

Το άγαλμα παριστάνει έναν νεανία με γυμνό σφριγηλό αθλητικό σώμα που στηρίζεται και στα δύο πόδια, ενώ το αριστερό πόδι κάνει ένα μικρό βήμα εμπρός. Το πέλμα των ποδιών ακουμπάει το έδαφος. Οι βραχίονες είναι κρεμάμενοι απολύτως συμμετρικά και τα δύο χέρια είναι σφιγμένα σε γροθιές που ακουμπάνε τους μηρούς, σαν να κρατάν κάποια λαβή. Τα μαλλιά είναι σγουρά, καλοχτενισμένα και σχηματίζουν μια πλούσια κόμη που καλύπτει το πίσω μέρος της πλάτης, ενώ μια κορδέλα τα στεφάνωνε.

To Δαχτυλίδι του Γύγη

Ο Γύγης, γιος του Δασκύλου, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο υπήρξε ο πρώτος Βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων (687 π.χ. - 652 π.χ.)

Ο Γύγης ήταν βοσκός του βασιλιά της Λυδίας την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του βασιλιά, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε ένας δυνατός σεισμός, που άνοιξε τη γη. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Μέσα στο άλογο από τα πλευρικά ανοίγματα διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός γίγαντας και φορούσε στο χέρι ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά ήταν μαγικό.

O Εθνικός Ύμνος στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα

Η πρωτοβουλία ανήκει στον ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Eυχαριστούμε θερμά όλους όσους εργάστηκαν για τη γλωσσολογική και φιλολογική απόδοση του Εθνικού Ύμνου στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα :

Ποιος ήταν ο Τιτάνας Κόιος

Στην Ελληνική μυθολογία ο Κόιος (αρχαιοελληνικά Κόιος) ήταν ένας από τους Τιτάνες, υιός του Ουρανού και της Γαίας, όπως αναφέρει ο Ησίοδος στη Θεογονία του. Τιτάνας της νοημοσύνης, ο άξονας από τον οποίο περιστρέφονται οι αστερισμοί και πιθανόν οι ουράνιοι χρησμοί

Αναφέρεται ότι ήταν πατέρας της Λητούς και της Αστερίας, τις οποίες απέκτησε με την αδελφή του, την Τιτανίδα Φοίβη, η οποία συνδέεται με τη φωτεινότητα και τη Σελήνη. Οι κόρες του Κόιου συμβολίζουν τους κλάδους της μαντικής και προορατικής ικανότητας[εκκρεμεί παραπομπή]. Σύμφωνα με τις παραδόσεις της ελληνιστικής εποχής, ο Κόιος έδωσε το όνομά του στη νήσο Κως, όπου γεννήθηκε η κόρη του Λητώ .

Η αρχαία Σπαρτιατική διάλεκτος εξακολουθεί να ζει παρά τις καταστροφές του χρόνου και της τύχης

Η Ελλάδα, η πατρίδα ενός από τους παλαιότερους πολιτισμούς στον κόσμο, είναι ευλογημένη με χιλιάδες ανεκτίμητα μνημεία, από τον Παρθενώνα, τον ναό στο Σούνιο και την περιοχή των Δελφών. Αλλά ίσως καμία φυσική δομή πουθενά δεν είναι τόσο σημαντική από το ζωντανό μνημείο μιας ομιλούμενης γλώσσας που προέρχεται απευθείας από τον αρχαίο κόσμο.

Μία τέτοια γλώσσα σώζεται ακόμα σήμερα, παρά τις καταστροφές του χρόνου και τις πολλές αναστροφές της τύχης που γνώρισε η Ελλάδα, στο Λεωνίδιο, ένα ζωντανό κατάλοιπο της γλώσσας της αρχαίας Σπάρτης, το πολεμικό κράτος με  μια εξαιρετικά αυστηρή και σύνθετη κοινωνία .

Ιδομενέας, o γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας (< Ἴδα + μένος (σφρίγος, οργή, δύναμη), «η δύναμη της Ίδας») ήταν βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα. Συμμετείχε και διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον Πόλεμο της Τροίας. 

Το όνομα Ιδομενεύς είναι σύνθετο από την ονομασία του ιερού βουνού της Κρήτης, την πολυτραγουδισμένη Ίδη και το ρήμα μένω. Το όνομά του απαντάται σήμερα στην Κρήτη σαν βαφτιστικό πολλών ανθρώπων και σαν όνομα δρόμων και πλατειών. Συχνά έχει γίνει εμπνευστική πηγή πολλών συγγραφέων Κρητικών αλλά και μη Κρητικών.

Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) o Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ

Ο Επαμεινώνδας έζησε σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ, η Σπάρτη τήρησε επιθετική πολιτική απέναντι στην υπόλοιπη Ελλάδα και αποξενώθηκε από πολλούς συμμάχους της. 

Η Θήβα, εν τω μεταξύ, αύξησε τη δύναμή της κατά τη διάρκεια του πολέμου και θέλησε να πάρει υπό κατοχή της τις πόλεις τής Βοιωτίας. Αυτή η πολιτική οδήγησε σε σύγκρουση μεταξύ της Θήβας και της Σπάρτης. Το 395 π.Χ, η Θήβα, μαζί με την Αθήνα, την Κόρινθο και το Άργος, άρχισε πόλεμο με τη Σπάρτη, γνωστό ως Κορινθιακό Πόλεμο. Ο πόλεμος διήρκεσε 8 χρόνια και η Θήβα αναγκάστηκε να συνάψει ξανά συμμαχία με τη Σπάρτη.

Ένα άθικτο άρμα ανακαλύφτηκε στην Πομπηία – Δείτε το βίντεο

Το άρμα βρέθηκε μέσα σε μια στοά διπλού επιπέδου η οποία πιθανότατα έβγαζε σε μια ακάλυπτη αυλή, όχι μακριά από ένα στάβλο, με τον οποίο συνδεόταν με μια πόρτα.

Το στρώμα που ενδύθηκε το άρμα έχει επιτρέψει τη διατήρηση των αρχικών του διαστάσεων και των μεμονωμένων τμημάτων του.

Το εν λόγω τεχνούργημα είναι ένα τετράτροχο άρμα το οποίο, βάσει πληροφοριών που καταγράφονται από πηγές και τα λίγα αρχαιολογικά ίχνη που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, πιθανότατα μπορεί να αναγνωριστεί ως ένα όχημα μεταφοράς που χρησιμοποιούταν  στον ρωμαϊκό κόσμο από την ελίτ σε τελετουργικά πλαίσια.

Ο Μ. Αλέξανδρος στην έρημο της Γεδρωσίας

Γεδρωσία είναι το εξελληνισμένο όνομα της περιοχής που σήμερα αντιστοιχεί στην περιοχή του Βαλουχιστάν. Η περιοχή που ονομάζεται Γεβρωσία στα βιβλία που αφορούν τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, εκτείνεται από τον Ινδό ποταμό, μέχρι το νοτιότερο άκρο των Στενών του Ορμούζ. 

Είναι ακριβώς νότια από τις ιρανικές αρχαίες χώρες / περιοχές της Βακτρίας, Αραχωσίας, και της Δραγγιανής, στα ανατολικά των Περσίας και της περσικής σατραπείας της Καρμανίας, ενώ είναι προς τα δυτικά του Ινδού ποταμού, ο οποίος και αποτελούσε το φυσικό της σύνορο της περιοχής με την τη Δυτική Ινδία.