Διεξήχθη είτε το 469 π.Χ. είτε το 466 π.Χ. στον Ευρυμέδοντα Ποταμό, στην Παμφυλία της Μικράς Ασίας (σημερινή Τουρκία). Αποτελεί μέρος των Πολέμων της Δηλιακής Συμμαχίας, οι οποίοι με τη σειρά τους εντάσσονται στο πλαίσιο των Περσικών Πολέμων.
Η Δηλιακή Συμμαχία συγκροτήθηκε μεταξύ της Αθήνας και πόλεων-κρατών του Αιγαίου, μετά την αποχώρηση των Σπαρτιατών από την προηγούμενη ελληνική συμμαχία, με κύριο σκοπό να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά της Περσίας, ο οποίος ξεκίνησε με την πρώτη και συνεχίστηκε με τη δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα (492-490 π.Χ και 480-479 π.Χ αντίστοιχα).Μετά τις μάχες των Πλαταιών και της Μυκάλης, με τις οποίες έληξε η δεύτερη εισβολή, οι ελληνικές συμμαχικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν, πολιορκώντας τις πόλεις της Σηστού και του Βυζαντίου. Ακολούθως, η Δηλιακή Συμμαχία ανέλαβε την ευθύνη για τον πόλεμο και συνέχισε τις επιθέσεις στις περσικές βάσεις στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας (από το 478 π.Χ).
Είτε το 469 είτε το 466 π.Χ, οι Πέρσες άρχισαν να συγκροτούν εκ νέου στρατό και στόλο, έτσι ώστε να ξεκινήσουν νέα μεγάλη επίθεση κατά των Ελλήνων. Το περσικό εκστρατευτικό σώμα στρατοπέδευσε κοντά στον Ευρυμέδοντα, με πιθανολογούμενο σκοπό να κινηθεί κατά μήκος των ακτών της Μικράς Ασίας, κατακτώντας όλες τις πόλεις στο πέρασμά του.
Αυτό θα έθετε τις περιοχές της Ασιατικής Ελλάδας και πάλι υπό περσικό έλεγχο και θα προσέφερε στους Πέρσες ναυτικές βάσεις, από τις οποίες θα μπορούσαν να διεξάγουν επιχειρήσεις στο Αιγαίο. Όταν πληροφορήθηκε τις περσικές προετοιμασίες, ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων έπλευσε με 200 τριήρεις στη Φασηλίδα της Παμφυλίας, η οποία εντέλει δέχθηκε να συμμαχήσει με τη Δηλιακή Συμμαχία, γεγονός το οποίο δυσχέρανε τον αρχικό περσικό σχεδιασμό.
Ακολούθως, ο Κίμων αποφάσισε να πραγματοποιήσει προληπτική επίθεση κατά των περσικών δυνάμεων στον Ευρυμέδοντα. Συγκεκριμένα, έπλευσε κοντά στο στόμιο του ποταμού και διέλυσε γρήγορα τον περσικό στόλο που στρατοπέδευε εκεί.
Το μεγαλύτερο μέρος του περσικού στόλου προσέγγισε τη ξηρά και οι Πέρσες ναύτες βρήκαν καταφύγιο στο στρατόπεδό τους. Ο Κίμων τότε αποβιβάστηκε με τους στρατιώτες του και επιτέθηκε στον περσικό στρατό, ο οποίος επίσης διαλύθηκε. Οι Έλληνες, μετά τη νίκη κατά των Περσών, πήραν πολλούς αιχμαλώτους και κατάφεραν να καταστρέψουν τις αγκυροβολημένες 200 περσικές τριήρεις.
Αυτή η διπλή νίκη φαίνεται να έπληξε το ηθικό των Περσών και να απέτρεψε οποιαδήποτε περσική εκστρατεία στο Αιγαίο μέχρι το 451 π.Χ. Ωστόσο, η Δηλιακή Συμμαχία δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα της, ίσως επειδή άλλα γεγονότα του Ελληνικού κόσμου απαιτούσαν την προσοχή της.
Μάχη
Σε αντίθεση με τον Θουκυδίδη που αρκείται σε ορισμένες βασικές πληροφορίες, ο Πλούταρχος μας παραδίδει μια πιο αξιόπιστη και λεπτομερή περιγραφή της εξέλιξης και των επιμέρους περιστατικών της μάχης. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο περσικός στόλος αγκυροβόλησε στα ανοικτά του ποταμού, περιμένοντας άλλα 80 φοινικικά πλοία από την Κύπρο.
Πριν, όμως, φθάσουν οι ενισχύσεις, ο Κίμων, ερχόμενος από τη Φασηλίδα, κινήθηκε με στόχο να επιτεθεί στους Πέρσες, οι οποίοι υποχώρησαν, επιδιώκοντας να αποφύγουν τη μάχη. Εντέλει, οι Πέρσες αναγκάστηκαν να απαντήσουν στις επιθετικές κινήσεις του Κίμωνα, αλλά η ναυμαχία εξελίχθηκε αρνητικά για αυτούς: Παρά την αριθμητική τους υπεροχή, ο Κίμωνας διέσπασε ταχέως το σχηματισμό τους, αναγκάζοντας τα περσικά πολεμικά πλοία σε υποχώρηση προς την όχθη του ποταμού.
Εγκαταλείποντας τα πλοία τους, τα πληρώματα αναζητούσαν καταφύγιο στις παρακείμενες στρατιωτικές δυνάμεις. Μερικά περσικά πλοία αιχμαλωτίστηκαν ή καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, αλλά φαίνεται ότι τα περισσότερα αγκυροβόλησαν επιτυχώς.
Ακολούθως, ο περσικός στρατός κινήθηκε εναντίον του ελληνικού στόλου, ο οποίος είχε πιθανότατα επίσης αγκυροβολήσει, για να καταλάβει τα περσικά πλοία. Παρά την κούραση του στρατού του, ο Κίμων διείδε ότι οι άντρες του είχαν υψηλό ηθικό και, γι'αυτό, αποφάσισε να αποβιβάσει τους οπλίτες και να επιτεθεί στο περσικό πεζικό.
Αρχικά, οι Πέρσες απώθησαν την επίθεση, αλλά (όπως και στη Μυκάλη) οι Έλληνες οπλίτες αναδείχθηκαν ανώτεροι, χάρη στον βαρύ εξοπλισμό τους και κατατρόπωσαν τους αντιπάλους τους. Κατά την άτακτη υποχώρησή τους, τόσο οι Πέρσες στρατιώτες όσο και το στρατόπεδό τους αιχμαλωτίστηκαν από το νικηφόρο ελληνικό στρατό.
Ο Θουκυδίδης υποστηρίζει ότι διακόσια φοινικικά πλοία κατελήφθησαν και ακολούθως καταστράφηκαν, Ωστόσο, σύγχρονοι μελετητές κρίνουν ως εξαιρετικά απίθανο να αιχμαλωτίστηκε ένας τόσο μεγάλος αριθμός εχθρικών πλοίων κατά τη διάρκεια μιας τόσο σύντομης ναυμαχίας. Εάν ο αριθμός που παραδίδει ο Θουκιδύδης είναι ακριβής, τότε πρόκειται μάλλον για εγκαταλειφθέντα από τους ηττημένους πλοία που κατελήφθησαν και παραδόθηκαν στην πυρά από τους νικητές μετά το τέλος της ναυμαχίας, όπως συνέβη και στη Μυκάλη.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι διακόσια πλοία κατελήφθησαν, πέραν των όσων καταστράφηκαν ή διέφυγαν. Όπως γράφει ο Κόκγουελ, ο όρος «καταστράφηκαν», στην προκειμένη περίπτωση, πιθανώς να σημαίνει ότι βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, καθώς θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι οι Έλληνες κατέστρεψαν και όσα πλοία κατέλαβαν (όπως φαίνεται, άλλωστε, να υπονοεί ο Θουκυδίδης).
Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, οι αριθμοί που δίδουν ο Θουκυδίδης και ο Πλούταρχος παρουσιάζουν ομοιότητες αλλά δε συμπίπτουν. Πάντως, σε καμία πρωτογενή πηγή δεν υπάρχουν εκτιμήσεις για το μέγεθος των ανθρώπινων απωλειών των δύο αντιμαχόμενων παρατάξεων.
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει πως, μετά τη διπλή του νίκη, ο Κίμων συνέχισε να είναι ιδιαίτερα δραστήριος και έσπευσε με το στόλο του να ανακόψει τα ογδόντα φοινικικά πλοία που περίμεναν οι Πέρσες. Σύμφωνα πάλι με τον Πλούταρχο, αφού αιφνιδίασε τους Φοίνικες, αιχμαλώτισε η κατέστρεψε ολόκληρο το στόλο τους. Ωστόσο, ο Θουκυδίδης δεν αναφέρει το περιστατικό αυτό, με αποτέλεσμα αρκετοί μελετητές αν αμφιβάλλουν αν η συγκεκριμένη ναυμαχία έλαβε όντως χώρα.
Αποτελέσματα
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Πέρσης βασιλιάς (πιθανότατα ο Ξέρξης) συμφώνησε να υπογράψει μια ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης μετά τη μάχη του Ευρυμέδοντα. Όπως, όμως, παραδέχεται ο Πλούταρχος, άλλοι συγγραφείς αρνούνται ότι συνήφθη συνθήκη ειρήνης μετά την εν λόγω μάχη και θεωρούν ότι είναι είναι πιο λογικό αυτή να υπογράφηκε μετά την κυπριακή εκστρατεία (450 π.Χ).
Σύμφωνα με μια εναλλακτική ερμηνεία των γεγονότων από τον Πλούταρχο, ο Πέρσης βασιλιάς ενεργούσε σαν να είχε υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης, φοβούμενος να αντιμετωπίσει εκ νέου σε μάχη τους Έλληνες. Βάσει των εκτιμήσεων σύγχρονων ιστορικών, κρίνεται μάλλον απίθανη η υπογραφή της συνθήκης μετά την παρούσα μάχη.
Η νίκη του Κίμωνα στον Ευρυμέδοντα είχε ιδιαίτερη σημασία, καθώς ελαχιστοποίησε την απειλή νέας περσικής εισβολής στην Ελλάδα. Παράλληλα, φαίνεται να ανέστειλε, τουλάχιστον μέχρι το 451 π.Χ, κάθε προσπάθεια των Περσών να ανακτήσουν τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Η ένταξη περισσότερων από αυτές τις πόλεις (ειδικότερα δε πόλεων της Καρίας) στη Δηλιακή Συμμαχία πιθανότατα ακολούθησε την εκστρατεία του Κίμωνα στην περιοχή.
Από την άλλη, όμως, παρά την αποφασιστική νίκη του Κίμωνα, οι Έλληνες δε φαίνεται να απέκτησαν κάποιο στρατηγικό πλεονέκτημα στη σύγκρουσή τους με τους Πέρσες. Εάν αποδεχθούμε ως ημερομηνία διεξαγωγής της εκστρατείας του Ευρυμέδοντα το 466 π.Χ, τότε η εφεκτικότητα που επέδειξαν οι Έλληνες μετά τη νίκη τους μπορεί να εξηγηθεί από το ότι οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοί τους αναγκάστηκαν να μεταφέρουν σημαντικούς πόρους και δυναμικό από τη Μικρά Ασία στη Θάσο, ώστε να αποτρέψουν την απόσχιση της τελευταίας από τη συμμαχία. Σε ό,τι αφορά τους Πέρσες, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, οι τελευταίοι υιοθέτησαν μια ιδιαίτερα αμυντική στρατηγική στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια της δεκαπεαντίας που ακολούθησε τη μάχη.
Ο περσικός στόλος ήταν ουσιαστικά απών από το Αιγαίο μέχρι το 451 π.Χ, ενώ την ίδια στιγμή τα ελληνικά πλοία δέσποζαν ανενόχλητα στις ακτές της Μικράς Ασίας. Η επόμενη μεγάλη εκστρατεία της Δηλιακής Συμμαχίας κατά των Περσών θα διεξαγόταν στην Αίγυπτο το 460 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι αποφάσισαν να υποστηρίξουν μια επαναστατική κίνηση κατά της περσικής αυτοκρατορίας. Η εν λόγω εκστρατεία θα διαρκούσε 6 ολόκληρα χρόνια, πριν τερματισθεί με καταστροφικά αποτελέσματα για τους Αθηναίους.
Βιβλιογραφία:
- Πρωτογενείς πηγές
- Ηρόδοτος, Ιστορίαι
- Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
- Ξενοφών, Ελληνικά
- Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη
- Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι - Αριστείδης, Κίμων, Θεμιστοκλής
- Κτησίας, Περσικά (από την επιτομή του Φωτίου)
Πηγή εικόνας : Από Adam Franco - originally posted to Flickr as IMG_6663.jpg, CC BY-SA 2.0
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
