Ανέλυσαν το περιεχόμενο φαρμάκων που έφτιαχναν στην αρχαία Ελλάδα

Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία ανακαλύφθηκαν προ 20ετίας, σε ένα ναυάγιο Ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης...

Το πλοίο από ξύλο καρυδιάς, το οποίο ναυάγησε το 130 π.Χ., μετέφερε γυαλικά από τη Συρία και φάρμακα, που τα περισσότερα....δεν είχαν καθόλου μουσκέψει από το νερό.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το ναυάγιο το 1989, αλλά μόλις τώρα κατέστη δυνατό να ανακοινωθεί η μελέτη των φαρμακευτικών σκευασμάτων που αυτό περιείχε. Οι αναλύσεις DNA έδειξαν ότι κάθε χάπι ήταν ένα μείγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο.

"Για πρώτη φορά έχουμε, πια, φυσικά στοιχεία όσων περιέχονται στα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών Διοσκουρίδη και Γαληνού", δήλωσε ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το New Scientist.

Ο μύθος της Άνοιξης

Άνοιξη και η φύση αναγεννάτε, ωστόσο όπως συνέβαινε με τα περισσότερα φυσικά φαινόμενα, έτσι και τις αλλαγές των εποχών, οι Αρχαίοι Έλληνες τις απέδιδαν σε θεϊκή παρέμβαση.

Ένας από τους πιο όμορφους μύθους της Ελληνικής μυθολογίας, είναι η ιστορία της Περσεφόνης, κόρης της θεάς Δήμητρας και του Δία, την οποία ερωτεύτηκε ο θεός Πλούτωνας και την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο.

Σύμφωνα με τον μύθο, η Δήμητρα, η οποία ήταν η θεά της καρποφορίας και της γονιμότητας και υπεύθυνη για την καλή σοδειά και την άνθιση της φύσης είχε κάνει την όμορφη Περσεφόνη με το θεό Δία.

Οι άγνωστες σημειώσεις για την Αμφίπολη 1976-1980

Η αρχαία ξύλινη γέφυρα της Αμφίπολης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οικονομική και εμπορική ανάπτυξη της αρχαίας Αμφίπολης, μιας και συνέδεε τον ποταμό Στρυμόνα με την πόλη. Η Αμφίπολη, ήταν πόλη στρατηγικής σημασίας όχι μόνο λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που προσέφερε η περιοχή αλλά και επειδή βρισκόταν κοντά στα χρυσορυχεία του Παγγαίου. Η εξέχουσα σημασία της γέφυρας έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά έχουμε μαρτυρίες για τον τρόπο κατασκευής της υποδομής και της διάταξης των πασσάλων μιας τυπικής, ξύλινης γέφυρας των κλασικών χρόνων.

Η γέφυρα χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. με βάση τα κινητά ευρήματα. Με βάση τις ιστορικές πηγές η πρώτη αναφορά για την ξύλινη γέφυρα της Αμφίπολης έγινε από τον Θουκυδίδη. Συγκεκριμένα, επισημαίνει πως ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, το έτος 422 π.Χ. στην μάχη με τον Κλέωνα, όντας ο νικητής της μάχης, κατέλαβε την γέφυρα, η οποία και συνέδεε την πόλη της Αμφίπολης με το λιμάνι της. Αναφορές επίσης για την γέφυρα έχουμε και από τον Ευριπίδη, τον Χάρωνα, τον Αρριανό και τον Ηρόδοτο.

Η Ομορφιά επί...Κεφαλής. Κουρεία και κομμώσεις στην αρχαία Αθήνα και Σπάρτη

Η κόμμωση στην Ελλάδα αλλάζει ανα εποχή και κάποιες φορες ανα κοινωνική τάξη. Στους άντρες της κλασικής Αθήνας, συναντάμε μακριά κόμη με βοστρύχους που έφταναν ως την μέση. Παρόμοια ήταν και αυτή των γυναικών που επιπλέον, έπλεκαν τα μαλλιά σε μορφή στεφανίου ή γύρω από τη μέση τους αν τα είχαν πολύ μακρυά.

Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους τα μαλλιά των αντρών είναι κοντά, υπήρχαν βέβαια και οι εξαιρέσεις, άντρες που αφηναν μακριά τα μαλλιά και τις γενειάδες τους, όπως οι φιλόσοφοι κι οι αριστοκράτες.
Τα μαλλιά των γυναικών είναι χτενισμένα μακριά και άλλοτε μαζεμένα, δεμένα με ιμάντες σε μορφή κότσων και με μπουκλίτσες που έπεφταν στο μέτωπο.

Οι Αθηναίοι της εποχής, είχαν δούλους για να τους φροντίζουν τα μαλλιά και το υπόλοιπο σώμα, να τους ντύνουν και να τους διακοσμούν. Οι πιο πλούσιοι διακοσμούσαν τα μαλλιά τους με διάφορα κοσμήματα, όπως διαδήματα, στεφάνια κλπ.

Πλούταρχος Περί του ΕΙ του Εν Δελφοίς

Τι σημαίνει το ΕΙ ή αλλιώς τα δύο Ε. Πλούταρχος Περί του ΕΙ του Εν Δελφοίς:

Δύο Ε καθιερώσας τω θεώ, δήλωμα και σύμβολον τον αριθμόν των πάντων, άλλα μην και τάγαθόν εν πέντε γενεσι Ό φανταζόμενον κατανοήσας, ών πρώτον εστί το μέτρων δεύτερον δε το σύμμετρον, και τρίτον ο νους και τέταρτον αϊ περί ψυχήν επιστημαι και τέχναι και δόξαι αληθείς, πέμπτον δ' ει τις ηδονή καθαρά και προς το λυπούνάκρατος.

Απόκρυφες επιστήμες στην Αρχαία Ελλάδα

Για τους αρχαίους Έλληνες η ανίχνευση του αγνώστου, γίνεται μέσω των Θεών, ή των σημείων που εκείνοι δίνουν στους ανθρώπους, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είτε κατά τρόπο σαφή, είτε κατά τρόπο αλληγορικό και συμβολικό, οπότε σ' αυτή την περίπτωση χρειάζεται ειδική αποκρυπτογράφηση. Και σ' αυτή την ειδική αποκρυπτογράφηση, χρειάζονται ειδικά χαρισματικά πρόσωπα που είναι κάτοχοι της ειδικής τεχνικής.

Τα πρόσωπα αυτά είναι οι μάντεις και είτε έχουν έμφυτη την ικανότητα να συλλαμβάνουν και να ερμηνεύουν τα μηνύματα (τα σημεία) των Θεών, είτε μαθαίνουν αυτή την τεχνική.

Ο Ναός του Αβαίου Απόλλωνος της αρχαίας Φωκίδας υποδεικνύει μέχρι και σήμερα την έχθρα με τους Πέρσες

«Οι Πέρσες έφτιαχναν τα πάντα στην έρημο» έγραψε ο Ηρόδοτος. Αυτό περιλαμβάνει και την αρχαία πόλη των Αβών στην Φωκίδα, που είχε «έναν μεγάλο ναό του Απόλλωνα……. καθώς και μαντείο». Σε αντίθεση με το φημισμένο μαντείο των Δελφών που το προστάτευε ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας πετώντας πέτρες στους επιτιθέμενους, το μαντείο των Αβών κάηκε ολοσχερώς.

Ίσως γι’ αυτό τον λόγο το μαντείο των Αβών ξεχάστηκε με την πάροδο του χρόνου, παρόλο που ο Ηρόδοτος το αναφέρει μαζί με τα εξίσου σημαντικά μαντεία της αρχαιότητας, τους Δελφούς και της Δωδώνης. Για αιώνες, τα αρχαία ερείπια κοντά στο χωριό Καλαπόδι στην κεντρική Ελλάδα είχαν θεωρηθεί ως απομεινάρια της αρχαίας πόλης των Αβών, αλλά η ιστορία τους παρέμενε ένα μυστήριο.

Τα έργα που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Μέγας Αλέξανδρος

Ο Διόδωρος (18.4), διασώζει ακόμη στα υπομνήματα του Μακεδόνα βασιλιά (βλέπε Εισαγωγή παρόντος τόμου), τις εντολές του για την κατασκευή 1000 πολεμικών πλοίων, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η εκστρατεία «ἐπί Καρχηδονίους καί τούς ἄλλους τούς παρά θάλατταν κατοικοῦντας τῆς τε Λιβύης καί Ἰβηρίας καί τῆς ὁμόρου  χώρας παραθαλαττίου μέχρι Σικελίας»

Μέσα στα υπομνήματα αναφέρεται ακόμη, ως πληροφορία, η πρόθεση που είχε ο Αλέξανδρος να ανοικοδομήσει έξι ναούς πίσω στην Ελλάδα, στη Δήλο, στους Δελφούς, στη Δωδώνη, στο Δίον (προς τιμή του Δία), στην Αμφίπολη (προς τιμή της Αρτέμιδος Ταυροπόλου) και στον Κύρρο της Μακεδονίας (προς τιμή της Αθηνάς).

Τι ήταν οι Συμπληγάδες πέτρες;

Ένα από τα εμπόδια που συνάντησε ο μυθικός Ιάσονας και οι Αργοναύτες στην εκστρατεία τους στον Εύξεινο Πόντο ήταν οι Συμπληγάδες Πέτρες. Τις συνάντησαν στην προσπάθειά τους να φέρουν το Χρυσόμαλλο Δέρας από την Κολχίδα.

Σύμφωνα με τον μύθο ήταν δύο τεράστιοι βράχοι που ανοιγόκλειναν μπροστά από το πέρασμα ενός θαλάσσιου στενού. Οι αρχαίοι τις αποκαλούσαν επίσης «Πλαγκταί», «Κυανέαι» και «Συνδρομάδες», ενώ ο Λόρδος Βύρωνας τις χαρακτήρισε «Κυανές Συμπληγάδες». Ο Ηρόδοτος και ο Ευριπίδης ανέφεραν ότι οι Συμπληγάδες βρίσκονταν στην είσοδο του Βοσπόρου, του στενότερου πορθμού του κόσμου.

Η Αργώ ξεκίνησε από την Ιωλκό με προορισμό την Κολχίδα, η οποία με βάση τις περιγραφές τωv αρχαίωv πηγώv βρίσκεται στην αvατoλική άκρη τoυ Εύξειvoυ Πόvτoυ, στα vότια τoυ Καυκάσoυ στη σημερινή Γεωργία. Αφού πέρασαν από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, έφτασαν στον Ελλήσποντο και από εκεί έπλευσαν στη Σαλμηθησσό της Αvατoλικής Θράκης, όπoυ συνάντησαν τον τυφλό μάvτη, Φινέα, γιο τoυ Αγήvoρα.

Η αντιπάθεια του τριήραρχου προς τον στρατηγό Αλκιβιάδη και οι μετέπειτα περιπέτειες του

Τα κείμενα με λόγους πολιτών που εκφωνήθηκαν σε δικαστήρια αποτελούν μερικές από τις καλύτερες πηγές πληροφοριών  για τις στρατιωτικές δραστηριότητες Αθηναίων πολιτών κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Μία από τις πιο λεπτομερείς περιγραφές προέρχεται από την απολογία ενός τριήραρχου που δικάστηκε το 403/402 π.Χ για κατάχρηση δημόσιου χρήματος.
Τριήραρχος γινόταν όποιος Αθηναίος πολίτης είχε την οικονομική επιφάνεια να συντηρεί την τριήρη και το πλήρωμά της.

Το μίσος του Κάσσανδρου για τον Μέγα Αλέξανδρο

Είναι προφανές πως ο Κάσσανδρος δεν ήθελε αντιπάλους στον μακεδονικό θρόνο, γι’ αυτό και επέτυχε την εξόντωση τόσο της μητέρας του Αλεξάνδρου Ολυμπιάδας [Μυρτάλη ήταν το όνομά της, ο Φίλιππος την «βάπτισε» Ολυμπιάδα ύστερα από τη νίκη του στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ. - που πέτυχε το άλογό του], όσο και της Ρωξάνης με τον διάδοχο Αλέξανδρο Δ΄.

Η Ρωξάνη, ήταν κόρη του Οξυάρτη, του οποίου το κράτος μετά την ήττα του, προστέθηκε στο ελληνιστικό βασίλειο της Βακτριανής (Βόρειο Αφγανιστάν). Ο Αλέξανδρος εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της και την ζήτησε σε γάμο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχε και η πολιτική σκοπιμότητα. Ο Αλέξανδρος, συνήθιζε να αναθέτει την διακυβέρνηση των κρατών που καταλάμβανε στους ηττημένους, αν δήλωναν υποταγή, λόγω αδυναμίας φυσικά να διαθέσει τις χιλιάδες των ενόπλων που θα χρειάζονταν για την υπεράσπισή τους.