Αρχαίοι Έλληνες στην Ιρλανδία

Στα Αργοναυτικά, στον Αριστοτέλη και τον Στράβωνα συναντάμε την Ιρλανδία με το όνομα «ΙΕΡΝΗ». Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης την ονομάζει «Νήσο της Ίριδος». Η  Ίριδα ήταν αγγελιοφόρος του Δία και της Ήρας.

Στο Ιρλανδικό βιβλίο Leadharcadhal  που αναφέρεται το 1.240 π.X. σημειώνεται ότι έφτασαν στο νησί της  Ίριδος Ο Θαύμας θεός του Πόντου και η Ηλέκτρα κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης.

Στο βιβλίο "Ηistory and Topograpghy of Irand" του Τζιράλτους ντε Μπάρι αναφέρεται ότι ο Έλληνας πρίγκιπας Παρθολός έφτασε στο νησί συνοδευόμενος από 24 ζεύγη Ελλήνων μεταξύ των οποίων και οι τρείς γιοί του με τις συζύγους τους, αποβιβάστηκαν στον Κόλπο Κένμαρ και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Δουβλίνου. Σε 300 χρόνια έγιναν 5.000, αλλά οι περισσότεροι πέθαναν από επιδημία και θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο έξω από το Δουβλίνο.

Βάκχαι του Ευριπίδη. Η έλευση του Βάκχου (Διονύσου) στη Θήβα

Οι Βάκχες είναι μία τραγωδία του Ευριπίδη που γράφτηκε το 407 π.Χ. όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, σκηνοθετήθηκε από τον γιο του ή τον εγγονό του το 405 π.Χ. στην Αθήνα.

Το έργο έχει γνήσια Διονυσιακή υπόθεση εξιστορεί την έλευση του Βάκχου (Διόνυσου) στην Θήβα, κατά την οποία  ο Πενθέας φονεύεται από την μητέρα του Αγαύη διότι αντιστάθηκε στη λατρεία του νέου  Θεού.

Βρέθηκαν 58 ναυάγια στο ανατολικό Αιγαίο στο βυθό των Φούρνων

Ένας ο μοναδικός θησαυρός ανακαλύφθηκε στο ανατολικό Αιγαίο στο βυθό των Φούρνων κατά τις τελευταίες αρχαιολογικές έρευνες.

Εντοπίστηκαν 58 αρχαία ναυάγια. ο αρχαιολόγος Πίτερ Κάμπελ δήλωσε ότι "είναι δύσκολο να περιγράψω τον ενθουσιασμό μου. Ξέραμε ότι πέσαμε πάνω σε κάτι που θα άλλαζε τα βιβλία της ιστορίας".

Ο Δόκτωρ Κουτσουφλάκης εξηγεί ότι τα ναυάγια προέρχονται από πολύ μακρινές περιοχές κυρίως από τη Μαύρη Θάλασσα και την Βόρεια Αφρική γεγονός που μας εκπλήσσει, αφού υπήρχαν λίγα φορτία από αυτές τις περιοχές στο Αιγαίο.

Τα αρχαία Λύκαια και ο λυκάνθρωπος Δάμαρχος ο Παρρασιεύς, σύμφωνα με τις αναφορές του Παυσανία

Σύμφωνα με τον Παυσανία οι αγώνες καθιερώθηκαν από τον βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα γιο του Πελασγού.

Ο Πίνδαρος χαρακτηρίζει  τα Λύκαια  ως τη σημαντικότερη γιορτή των Ελλήνων, μετά τα Ελευσίνια μυστήρια και οι αρχαιότερα των Παναθήναιων.

Σύμφωνα με τον Παυσανία ο  Λυκάονας θυσιάζει στο βωμό του Λυκαίου Διός ένα ανθρώπινο βρέφος (Παυσ. 8, 2, 1-6)

Το Αίνιγμα της Κέρου - Δείτε το Ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ που καταγράφει τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο νησί

Οι πολυετείς έρευνες στην Κέρο έφεραν στο φως ευρήματα, που αλλάζουν την αντίληψη των μελετητών για την προϊστορική Ελλάδα, αποδεικνύοντας πως εκεί υπήρχε «το αρχαιότερο ναυτικό ιερό στον κόσμο».

Το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ καταγράφει τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο νησί, με ξεναγό τον επικεφαλής της ανασκαφής, Βρετανό καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας, Λόρδο Κόλιν Ρένφριου έχει αφιερωθεί στη μελέτη της περιοχής από τη δεκαετία του ’60.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατασκευάσει «ράμπες αναπηρίας» σε ναούς σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη

Ορισμένες από αυτές τις ράμπες χρονολογούνται πριν από τον τέταρτο αιώνα π.Χ., και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκαν και από άλλα άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, εγκύων και πολύ νέων, δήλωσε η ερευνητής της μελέτης Debby Sneed, λέκτορας κλασικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

"Φαίνεται σαφές ότι η πιο λογική εξήγηση για [αυτές] τις ράμπες είναι ότι προορίζονταν να βοηθήσουν τους επισκέπτες με κινητικά προβλήματα, ώστε να έχουν πρόσβαση στους ναούς", δήλωσε ο Sneed στο Live Science. "Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, πραγματικά: Οι Έλληνες έχτισαν αυτούς τους χώρους έτσι ώστε ο επισκέπτης στόχος τους να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτούς."

Το δελφικό Έψιλον μια προσέγγιση ετυμολογική, οντολογική, αριθμητική και μυστηριακή - Δείτε το βίντεο

Το δελφικό Έψιλον σχετιζόταν με τη μύηση του ανθρώπου στο φως, βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς , όπου τελούνταν η λατρεία του ήλιου (ο Απόλλωνας ήταν ο θεός του ήλιου).

Είχε τοποθετηθεί τρεις φορές (ξύλο, χαλκός,  χρυσός) στην κορυφή του αετώματος της κεντρικής ανατολικής πύλης του ναού μαζί με το "ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ" στην κάτω αριστερή γωνία και το "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ" στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος.

Ηρόστρατος o άνθρωπος που πυρπόλησε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο στις 21 Ιουλίου του 356 π.Χ, την ημέρα που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος

O Ηρόστρατος ήταν ένα από τα κατώτερα μέλη της κοινωνίας της Εφέσου, δηλαδή ένας μη Εφέσιος ή ακόμα και σκλάβος. Για να μείνει το όνομά του στην ιστορία, έφτασε στο σημείο να πυρπολήσει το περίφημο Αρτεμίσιο δηλαδή το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στους «Παράλληλους Βίους», αλλά και πολλοί άλλοι συγγραφείς όπως ο Κικέρων, την ίδια νύχτα της πυρπόλησης γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος δηλαδή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ.

Από την Πεντέλη στην Ακρόπολη. Η αρχαία οδός της «λιθαγωγίας»

Η αρχαία οδό της «λιθαγωγίας» το δρόμο που οδηγούσε από τα λατομεία μαρμάρου της Πεντέλης στην Αθήνα έφεραν στο φως στο Χαλάνδρι οι αρχαιολόγοι της Β’ Εφορείας προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων το 2009.

Πρόκειται για μία ιδιαιτέρως σημαντική οδό καθώς μέσω αυτής μεταφερόταν τους από το πεντελικό όρος το μάρμαρο με το οποίο χτίστηκαν τα μνημεία της Ακρόπολης.

Ο Κούρος του Απόλλωνος. Ένα γιγαντιαίο αρχαίο άγαλμα βρίσκεται σε έναν λόφο στο νησί της Νάξου για αιώνες.

Ένα γιγαντιαίο αρχαίο άγαλμα βρίσκεται  σε έναν λόφο στο νησί της Νάξου για αιώνες.

Ο Κούρος του Απόλλωνα, που ονομάζεται επίσης ο Κολοσσός του Διονύσου, είναι ένα ημιτελές άγαλμα ύψους 10,7 μέτρων  από ανοιχτό γκρι μάρμαρο Νάξου με βάρος περίπου 80 τόνους. Ποτέ δεν στάθηκε όρθιο όπως ήταν, αλλά έμεινε ημιτελές στον χώρου όπου βρίσκεται έως σήμερα.

Η χρονολόγηση του είναι  μεταξύ του 5ου και του 4ου αιώνα π.Χ. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Νάξου, στο γραφικό ψαροχώρι του Απόλλωνα.

H αιτία και η αφορμή της έναρξης του Πελοποννησιακού πολέμου

O Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της Αθηναϊκής Συμμαχίας, υπό την ηγεσία της Αθήνας, και της Πελοποννησιακής Συμμαχίας, υπό την ηγεσία της Σπάρτης.

Ξεκίνησε το 431 π.Χ. με την εισβολή των Σπαρτιατών στην Αθήνα και τελείωσε το 404 π.Χ. με τη νίκη των Σπαρτιατών και την ήττα των Αθηναίων.