Λέει ο Λυκίσκος (και μας μεταφέρει ο Πολύβιος, ΙΧ 34, 1):
«Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας, οι τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τούς βαρβάρους υπέρ τής των Ελλήνων ασφαλείας; Ότι γάρ αιεί ποτ’ αν εν μεγάλοις ν κινδύνοις τα κατά τούς Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα και τας των παρά τούτοις βασιλέων φιλοτιμίας...».
Απόδοση από την αρχαία μακεδονική στη νέα μακεδονική: (οι ψευδομακεδόνες παρακαλούνται να πιάσουν κανένα λεξικό, διότι καμία εκδοχή της μακεδονικής γλώσσας δεν γνωρίζουν)
[Ποιας και πόσο μεγάλης τιμής πρέπει να είναι άξιοι οι Μακεδόνες, οι οποίοι κατά το μεγαλύτερο μέρος τής ζωής τους δεν σταματούν ν’ αγωνίζονται εναντίον των βαρβάρων για χάρη τής ασφαλείας των Ελλήνων; Διότι πάντα σε μεγάλο κίνδυνο θα ήταν τα πράγματα των Ελλήνων, εάν δεν είχαμε τούς Μακεδόνες σαν προμαχώνα και την φιλότιμη συμπεριφορά των βασιλέων τους...]
Θα σηκωθούν τα βιβλία, τα δέντρα, οι πέτρες, τα νερά και ο αέρας και θα σταματήσουν το ξεπούλημα.
Ανδρέας Σταλίδης
