Η καταγωγή της περιέχει το υδάτινο στοιχείο που είναι αμείλικτο και η αγάπη της με τον Δία αφορά στο συναισθηματικό, θυμικό στοιχείο. Με αυτόν τον τρόπο, η θέα της σοφίας και της φρόνησης συνδύαζε την αυστηρότητα και την τρυφερότητα. Χάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά της βοηθούσε τους ανθρώπους να είναι συνετοί λαμβάνοντας υπόψη εξίσου το συναίσθημα και τη λογική.
Η Μήτις, επιπλέον, αντιπροσώπευε την πονηριά και την επαγρύπνηση που καθοδηγούν τους ανθρώπους όταν παίρνουν μια απόφαση ή επιδιώκουν ένα έργο. Το θαλάσσιο στοιχείο που περιέχει η καταγωγή της προσφέρει την επαγρύπνηση και την εναλλαγή μορφών. Επειδή στην αρχαιότητα η λέξη «μήτις» σήμαινε και πολύτροπη νόηση, η προσωπικότητα του Οδυσσέα ταυτίζεται με αυτή της θεάς. Επίσης, στο ζωικό βασίλειο ταύτιζαν τη θεά μήτις με την αλεπού.
Η πονηριά της Μήτιδος φανερώνεται στον μύθο που βοηθά τον Δια να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του Κρόνου. Εκείνη κατασκεύασε ένα φάρμακο που θα προκαλούσε εμετό στον Κρόνο και θα τον έκανε να βγάλει τα παιδιά του που είχε καταπιεί, τα αδέλφια του Δία. Χάρη στο κατασκεύασμα της Μήτιδος ο Δίας μπόρεσε να βρει τα αδέλφια του, να παλέψει ενάντια στους τιτάνες και να πάρει την εξουσία.
Ο γάμος του Δία και της Μήτιδος θεωρείται πολύτιμη συμμαχία, καθώς οι δυο τους ήταν ένα πανίσχυρο ζεύγος ικανό για την εξουσία όλου του κόσμου.
Παρόλα αυτά, ένας χρησμός που έλεγε ότι η Μήτις θα γεννούσε πρώτα μια κόρη και έπειτα έναν γιο που θα καταλάμβανε την εξουσία και θα κυβερνούσε θεούς και ανθρώπους συντάραξε τον Δία.
Εκείνος, επειδή φοβήθηκε ότι θα έχει την ίδια κατάληξη με τον πατέρα του κατάπιε τη Μήτιδα, η οποία ήδη κυοφορούσε την Αθηνά.
Έτσι η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία με τη βοήθεια του Ηφαίστου. Η Αθηνά κληρονόμησε της ιδιότητες της μητέρας της και γι΄ αυτό θεωρείται θεά της σοφίας και της φρόνησης.
Πηγή
