Η θαλάσσια αυτή περιοχή καλείται Αρχιπέλαγος των Αιολίδων, η δε ονομασία οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες εντόπιζαν εκεί (στο νησί Στρόμπολι) την κατοικία του Αιόλου, ακολουθώντας τη «γεωγραφία» των ομηρικών επών. Ελληνικής προέλευσης είναι και πολλά τοπωνύμια που απαντώνται στα νησιά, δείγμα μιας παρουσίας που ξεκίνησε κατά τα τέλη του β' ελληνικού αποικισμού και διήρκεσε μιάμιση χιλιετία.
Σε κάποια από τα νησιά έχουν βρεθεί στοιχεία που πιστοποιούν ανθρώπινη παρουσία από την 4η χιλιετία π.Χ. όπως τέχνεργα από οψιανό. Στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. ο τοπικός πολιτισμός, ο οποίος διανύει την Εποχή του Χαλκού, φαίνεται πως έχει αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με μεγάλο τμήμα του μεσογειακού κόσμου. Η εξέλιξη όμως διακόπτεται βίαια γύρω στο 1250 π.Χ. από την έλευση ιταλικών φύλων.
Κατά την αρχαϊκή εποχή τα νησιά εποικίζονται από Έλληνες που θεωρούν πως ανακάλυψαν την «Αἰολίην νῆσον», στην οποία ξεκινά η ραψωδία κ' της Οδύσσειας - η αρχή γίνεται στη Μελιγουνίδα (Λίπαρι) το 580 π.Χ. από Ρόδιους και Κνίδιους εξορίστους. Για τους επόμενους αιώνες οι Αιολίδες Νήσοι θα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Μεγάλης Ελλάδας, οι δε κάτοικοί τους σύντομα αποκτούν τη φήμη ικανότατων πειρατών - σύμφωνα με το Λίβιο, ο οποίος αναφέρει μια ιστορία με πρωταγωνιστή το Λιπαρίτη Τιμασίθεο, εκεί την πειρατεία την έβλεπαν σαν κρατικό θεσμό και κατ' έθιμο η κυβέρνηση διαμοίραζε (ενν. στους πολίτες) τα λάφυρα που αποκόμιζαν με αυτόν τον τρόπο. Ελληνικοί τάφοι έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία, κυρίως στο Λίπαρι και το χωριό Σάντα Μαρίνα της Σαλίνα.
Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Αιολιανοί βοηθούν σημαντικά τους Συρακουσίους να αποκρούσουν την αθηναϊκή επίθεση του 415-413 π.Χ. Το 394 π.Χ. τα νησιά καταλαμβάνονται για μερικούς μήνες από τους Καρχηδονίους, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ναυτική βάση στον πόλεμο εναντίον του Διονυσίου του Πρεσβυτέρου.
Το 304 π.Χ. ο Συρακούσιος τύραννος Αγαθοκλής αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς της Σικελίας και απαιτεί την υποταγή όλων των γειτονικών ελληνικών πόλεων. Οι Λιπαρίτες αρνούνται, με αποτέλεσμα το νησί να λεηλατηθεί και να ξεκινήσει μια μακρά περίοδος παρακμής. Για καλή τύχη των αρχαιολόγων, κάποια πλοία του Αγαθοκλή βυθίζονται ενώ μεταφέρουν τα λάφυρα - ό,τι έχει ανασυρθεί στις μέρες μας, εκτίθεται στο μουσείο του Λίπαρι.
Το 264 π.Χ. ξεκινούν οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι και οι Αιολίδες παίρνουν το μέρος της Καρχηδόνας. Αυτή η τελευταία επιλογή οδηγεί στην κατάληψή τους από τους Ρωμαίους (252-251 π.Χ.), οι οποίοι θα τις χρησιμοποιούν κυρίως ως θέρετρο (χάρη στις ιαματικές πηγές) και τόπο εξορίας
Πηγή
