Μία γύψινη αναπαράσταση που αποτελείται από μερικά πρωτότυπα θραύσματα του έργου, εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο της Ακρόπολης και προκαλεί θαυμασμό στους επισκέπτες, τόσο για το μέγεθος όσο και για το ιδιαίτερο σχήμα του.
Τα ακρωτήρια ήταν γλυπτά που συμπλήρωναν τη διακόσμηση των αετωμάτων και βρίσκονταν πάνω από τις τρεις γωνίες. Συνήθως είχαν τη μορφή ζώων, μυθικών τεράτων, φυτών και σε μερικές περιπτώσεις θεών.
Όσα αναπαριστούσαν άνθη, ήταν γνωστά ως ανθέμια. Τα ανθέμια ξεκίνησαν να κοσμούν τους αρχαίους ναούς τέλη του 6ου αιώνα.
Ο ναός του Παρθενώνα είχε ακρωτήρια στις γωνίες των αετωμάτων με αγάλματα Νίκης και δύο μεγάλα ανθέμια στο κέντρο. Ένα στην κορυφή του δυτικού αετώματος και ένα στη κορυφή του ανατολικού.
Στο δυτικό αέτωμα εικονίζονταν η διαμάχη της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την προστασία της Αττικής και στο ανατολικό, που βρισκόταν πάνω από την κύρια είσοδο του ναού, η γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία.
Ένα από τα ομορφότερα και πιο περίτεχνα ανθέμια ήταν αυτό που βρισκόταν στη δυτική κορυφή της στέγης.
Το Φυτικό Ακρωτήριο του Παρθενώνα, όπως ονομάζεται διαφορετικά, εφόσον στόλιζε τον μεγαλοπρεπή ναό της Αθήνας είχε αντίστοιχα τεράστιο μέγεθος. Έφτανε τα τέσσερα μέτρα και κατασκευάστηκε μεταξύ 447 π.Χ – 432 π.Χ.
Έμοιαζε με έναν σχηματοποιημένο ανθό. Συγκεκριμένα ο γλύπτης που το φιλοτέχνησε φαίνεται πως επηρεάστηκε από τη φύση που περιτριγύριζε το μνημείο.
Το γλυπτό είχε στοιχεία από φύλλα ακάνθου και φοίνικα.
Ο φοίνικας στην τέχνη ήταν σύμβολο πλούτου και η Ακρόπολη του 5ου αιώνα ήταν συνώνυμο δόξας και πλούτου.
Άκανθος ήταν χαρακτηριστικό λουλούδι της Αθήνας, που ανθίζει στις πλαγιές του ιερού βράχου εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Είναι ένα αγριολούλουδο που φυτρώνει κάθε Άνοιξη στη σκιά των δέντρων και συναντάται σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους. Τα φυλλώματα του αποτέλεσαν διακοσμητικό μοτίβο σε πολλά έργα τέχνης της αρχαίας Ελλάδας. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τον γλύπτη Καλλίμαχο, που λέγεται ότι από τα φύλλα ακάνθου εμπνεύστηκε το φημισμένο κορινθιακό κιονόκρανο.
Πηγή
