Συνέπεια αυτού ήταν τελικά να κυριεύσει το Βυζάντιο το 409 π.Χ. Τον ίδιο όμως χρόνο νικήθηκε στην Κύζικο από τους Αθηναίους Θρασύβουλο και Θηραμένη στους οποίους στη συνέχεια οι δυσαρεστημένοι πολίτες κατά του Κλεάρχου παρέδωσαν την πόλη.
Ο Κλέαρχος επέστρεψε στη Σπάρτη όντας αντίπαλος του Λυσάνδρου αλλά φίλος του Καλλικρατίδα με τον οποίο και φέρεται να πολέμησε στη ναυμαχία των Αργινουσών. Όταν ανακαταλήφθηκε το Βυζάντιο διορίστηκε αρμοστής στην πόλη στους κατοίκους της οποίας συμπεριφέρθηκε σκληρά επειδή είχαν παραδώσει την πόλη στους Αθηναίους. Γενόμενο αυτό γνωστό στη Σπάρτη απεπέμφθη από την πόλη και διορίστηκε αρμοστής στη Σηλυμβρία όπου σε κάποια μάχη εκεί περικυκλώθηκε και κινδύνευσε.Την περίοδο εκείνη ο Κλέαρχος είχε μεγάλες επιτυχίες κατά των θρακικών φυλών γεγονός που τον κατέστησε σπουδαίο στρατηγό στις ελληνικές πόλεις της περιοχής. Επειδή όμως και εκεί συμπεριφέρθηκε δεσποτικά, φθάνοντας στο σημείο να σκοτώσει και κάποιους πολίτες ανακλήθηκε, πλην όμως δεν υπάκουσε στην εντολή των Εφόρων. Τότε οι τελευταίοι έστειλαν εναντίον του στρατό για να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την πόλη.
Στο μεταξύ η φήμη του Κλέαρχου φθάνοντας στην περσική αυλή προκάλεσε τον Κύρο τον νεώτερο να ζητήσει τη βοήθειά του στην εφαρμογή των σχεδίων του. Έτσι στέλνοντας ο τελευταίος πρέσβεις και χρήματα (περίπου 10.000 δαρεικούς) ζήτησε από τον Κλέαρχο να δημιουργήσει μισθοφορικό στρατό και να τον βοηθήσει στη διεκδίκηση του περσικού θρόνου από τον αδελφό του Αρταξέρξη Β΄.
Προκειμένου ο Κλέαρχος να αντιμετωπίσει εμφύλια σύγκρουση με το στρατό της Σπάρτης έκανε αμέσως αποδεκτή την πρόταση του Κύρου εγκαταλείποντας τη Σηλυβρία μεταβαίνοντας στην υπηρεσία του Κύρου.
Στην εκστρατεία των Μυρίων, δημιουργός και αρχηγός της οποίας ήταν ο Κλέαρχος με συμμετοχή 13.000 Ελλήνων, αναδείχθηκε ο διαπρεπέστερος στρατηγός στην υπηρεσία του Κύρου. Στη μάχη στα Κούναξα (401 π.Χ.) επέφερε σπουδαία νίκη οδηγώντας το δεξιό κέρας της παράταξης.
Μετά το θάνατο του Κύρου ο Κλέαρχος ανέλαβε να οδηγήσει πίσω στην Ελλάδα όλη την εκστρατευτική δύναμη, πλην όμως με δόλο του Τισσαφέρνη φονεύθηκε μαζί με άλλους στρατηγούς.
Κατά τον Ξενοφώντα ο Κλέαρχος χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερα φιλοπόλεμος, ριψοκίνδυνος, που νοιαζόταν μόνο για πολεμικές δράσεις. Υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός απαιτώντας πάντα τάξη και ακρίβεια σε στρατιωτικά καθήκοντα γεγονός που έκανε ακόμα και αυτοί που δεν τον συμπαθούσαν να αποβλέπουν σ΄ αυτόν σε περιόδους κινδύνων.
Βιβλιογραφία:
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.ΙΔ΄, σ.507
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
