Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

Ρέα (=αυτή που ρέει), η Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Η Ρέα, ήταν Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Tην συναντάμε επίσης ως Κυβέλη, Μήτηρ θεών. Σύμβολα της το Λιοντάρι, στέμμα, πιατίνια και κωνοφόρο δέντρο. Ο Σύζυγος της ήταν ο Τιτάνας Κρόνος και οι γονείς της ο Ουρανός και η Γαία.Τα αδέλφια οι 

  • Τιτάνες: Κρείος (ή Κριός), Κοίος, Κρόνος, Υπερίων, Ιαπετός, Μνημοσύνη, Ωκεανός, Φοίβη, Τηθύς, Θεία (ή Ευρυφάεσσα) και Θέμις
  • Εκατόγχειρες: Βριάρεως ( ή Αιγαίων), Κόπος και Γύγης
  • Κύκλωπες: Άργης, Βρόντης και Στερόπης
  • Άλλα αδέλφια: Γίγαντες, Μελιάδες Νύμφες και οι Ερινύες (Αληκτώ, Μέγαιρα, Τισιφόνη)
  • Ετεροθαλή αδέλφια: Θεά Αφροδίτη, Τυφώνας, Πύθων και Ουρανός (κατά τον Ησίοδο)

Η πρωτότοκη κόρη τους, Εστία, η οποία έγινε η θεότητα του οίκου (της οικίας). Κάθε πρώτη θυσία που γινόταν στο σπίτι, γίνονταν για εκείνη. Για να σταματήσει της αψιμαχίες πρόσφερε τον θρόνο της στον ανιψιό της, Διόνυσο .

Η δεύτερή τους κόρη, η Δήμητρα, ήταν η θεότητα της καλλιέργειας, του θερισμού και της γονιμότητας.

Η τρίτη τους κόρη, η Ήρα, υπήρξε η διάδοχος της Ρέας μετά την Τιτανομαχία (βασίλισσα των Ολύμπιων θεών), και η θεά της γονιμότητας, του γάμου και των γυναικών. Δέχονταν θυσίες από τις νιόπαντρες και τις εγκύους γυναίκες.

Το τέταρτό τους τέκνο, ο Άδης , δεν εντάσσεται συνήθως στους ολύμπιους θεούς. Έγινε, όμως, ο θεός του κάτω κόσμου, και εγκατέστησε το βασίλειό του στα έγκατα της Γης.

Ο Ποσειδώνας, ήταν ο θεός του υγρού στοιχείου. Είχε το παλάτι του στο βάθος του Ωκεανού, με τη γυναίκα του, τη νηρηίδα Αμφιτρίτη.

Ο βασιλιάς των θεών και τελευταίο παιδί της Ρέας και του Κρόνου, ο Δίας, ήταν ο θεός του Κεραυνού και του ουρανού. Έριχνε τα αστροπελέκια του από τον ουρανό, τα οποία του ετοίμαζε ο σιδηρουργός υιός του.

Τα παιδιά της τα κατάπιε ο σύζυγός της, από τον φόβο του μήπως διεκδικηθεί ο θρόνος του από αυτά, ώσπου ο Δίας τα απελευθέρωσε αφού ενηλικιώθηκε. 

Ο Κρόνος οδηγημένος από μια δυσοίωνη προφητεία, κατάπινε τα παιδιά του μόλις έβγαιναν από το σώμα της Ρέας. 

Ήσιόδ. Θεογ. 459-460: Kαι τούς μέν κατέπινε μέγος Κρόνος, ώς τις έκαστος II νηδύος έξ Ιερής μητρός πρός γούναθ ’ Ικοπο. Λουκ. θυσ. 529.5: ώς ό μέν Κρόνος έπειδή τάχιστα έξέτεμε τόν πατέρα τόν Ουρανόν, έβασίλευέ τε έν αύτφ καί τά τέκνα κστήσθιεν ώσπερ ό 'Αργείος Θυέστης. Η οκωητική διάθεση στη διήγηση του Λουκιανού δεν ξενίζει, αξίζει μάλλον να τονιστεί η απουσία κάθε υπονοούμενου για μυητικές τελετές πίσω από τη βρεφοφαγία. Πβ. Grimal, Λεξικό, ο. 378.

Αξιοσημείωτο είναι πως και ο πατέρας του Ουρανός εξαφάνιζε τα παιδιά του μέσα στη Γη. 

Ήσιόδ. θεογ. 154-159: 'Οσσσι γάρ Γαίης τε καϊ Ούρανοο έξεγένοντο, II δεινότατοι παίδων, σφετέρφ δ ‘ ήχθοντο τοκήι II έξ άρχής- καί τών μέν όπως τις πρώτα γένοιτο, II πάντας άποκρύπτασκε, καί ές φόος ούκ άνίεσκε, II Γαίης έν κευθμώνι, κακφ δ ‘ έτέρπετο έργψ II Ούρανός. Πβ. Grimal, Λεξικό, σ. 519.

Έδωσε το καθαρτικό στον Κρόνο για να βοηθήσει τον τελευταίο της υιό να ελευθερώσει τα αδέλφια του.

Η Κρονιακή βρεφοφαγία κατείχε κεντρική θέση στην ησιόδεια και στην ορφική θεογονία

Τέλος, ήταν θεότητα της γονιμότητας πριν την διαδεχθεί η Ήρα.



Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή