Από αναφορές σε κείμενα και γκραβούρες ο σκύλος αυτός εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε μια αδιάσπαστη συνέχεια σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Τα κοκόνια αποκαλούνταν «παρέστια», επειδή τριγυρνούσαν στα πόδια των γυναικών όσο αυτές ετοίμαζαν το φαγητό στην εστία. Οι Αθηναίες αρχόντισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αγορά.
Στις περισσότερες απεικονίσεις παιδιών από την αρχαία εποχή -π.χ. στο Μουσείο της Βραυρώνας- θα δούμε αυτό το μικρόσωμο σκυλάκι να τα συνοδεύει.
Το όνομα Κοκόνι προέρχεται πιθανότατα από τη λέξη κοκόνα, μια άλλη λέξη για την κόρη στα νεοελληνικά. Σε προηγούμενες εποχές η ζωή της κόρης ήταν κυρίως μέσα και γύρω από το σπίτι και έτσι ο σκύλος κοκόνι ήταν ο «σκύλος της κόρης» ή ο «σκύλος για το σπίτι», σε αντίθεση με τους σκύλους για τους κυνηγούς ή κτηνοτρόφους.
Πηγή1 / Πηγή2
