Οι ειδικοί τοποθετούν το μνημείο στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν εξαιτίας των ευρημάτων στο εσωτερικό του τάφου: ένα χάλκινο νόμισμα του Φιλίππου του Β΄ και μια ερυθρόλευκη πελίκη με παράσταση αμαζονομαχίας. Τα αγγεία αυτά χρονολογούνται στο τρίτο και τέταρτο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα και εξαιτίας αυτών οι επιστήμονες κατέταξαν τον τάφο σε αυτήν την χρονολογική περίοδο.
Πρόκειται για ένα μικρό σε μέγεθος μνημείο που έχει γονατίσει από τις συνεχείς επιδρομές και τις λεηλασίες. Ωστόσο, η μεγάλη του ηλικία (πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια) το κατατάσσει άμεσα σε ένα από τα σημαντικότερα ταφικά μνημεία στη Δυτική Μακεδονία μιας και αποτελεί ζωντανό μνημείο σύνδεσης της περιοχής με το ιστορικό της παρελθόν.
Στους επιδρομείς που άνοιξαν και λεηλάτησαν τον τάφο καθώς και στην δραστηριότητα της φύσης όλα αυτά τα χρόνια, ήρθε να προστεθεί και η εγκληματική αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Αυτό το μοναδικό για την περιοχή μνημείο στέκει αφύλακτο, περιφραγμένο μόνο ένα σκουριασμένο σύρμα που ούτε για μάντρα δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί, με μια πόρτα μονίμως ανοιχτή στους εκάστοτε υποψήφιους βέβηλους.
Στα ανύπαρκτα μέτρα φύλαξης του μνημείου, έρχεται να προστεθεί η ελλιπής σήμανση και ο ερειπωμένος πίνακας μέσα στον οποίο υπάρχει το κείμενο που κατατοπίζει τον επισκέπτη στον χώρο.
Η πινακίδα με το χαρακτηριστικό καφετί χρώμα γράφει απλά «Αρχαιολογικός χώρος» χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις ενώ το ο ενημερωτικός πίνακας είναι λερωμένος, σκουριασμένος με το κείμενο στο εσωτερικό του να είναι σχισμένο και παλαιό- επομένως δυσανάγνωστο και άχρηστο.
Κάποια πράγματα είναι εύκολο να βελτιωθούν, δίχως μεγάλο κόστος αρκεί να υπάρχει η ανάλογη θέληση. Μια καινούργια πινακίδα που να γράφει “Μακεδονικός Τάφος”, η μετατόπιση του κάδου σκουπιδιών έξω από τον περιφραγμένο χώρο, η δημιουργία νέας καλαίσθητης περίφραξης που θα προσφέρει ταυτόχρονα και ασφάλεια, η δημιουργία ενός νέου ενημερωτικού πίνακα είναι κινήσεις που θα ομορφύνουν και θα αναδείξουν το μνημείο.
Θεόδωρος Κ. Πασσαλίδης
Πηγή
