Το Βαβυλωνιακό Έπος του Γιλγαμές : Ίσως κάτι μπορεί να σας λέει ! ! !
Τώρα αν σας βάλω πληροφορίες : Ότι και ο Γκιλγκαμές κατάγεται απο Έλληνες…… τότε τι θα έχετε να πείτε ;
Αρχίζουμε λοιπόν με τις πληροφορίες που μας δίνει , ο Αρχαίος Ιστορικός Αιλιανός : στο βιβλίο του "Περί Ζώων ιδιότητος" [12 , 21] :
Ο Έλληνας Σευήχορος είναι Μυθικός Βασιλιάς της Βαβυλώνας .
Ένας χρησμός τον είχε προειδοποιήσει ότι θα έχανε το βασίλειο του από το γιό της κόρης του .
Γι΄ αυτόν τον λόγο την έκλεισε σε πύργο , πράγμα ωστόσο που δεν την εμπόδισε να αποκτήσει γιό .
Επειδή οι φύλακες του πύργου φοβόνταν για την ζωή τους , αν ο βασιλιάς ανακάλυπτε τι συνέβη : έριξαν το παιδί , μόλις γεννήθηκε , κάτω από τον πύργο .
Ένας αετός όμως : το άρπαξε κατά την πτώση του , πρίν αγγίξει το έδαφος και το πήγε σε κάποιον κήπο…… και ο φύλακας του κήπου δέχτηκε το παιδί…… το ανέθρεψε και του έδωσε το όνομα Γίλγαμος. Ο Γίλγαμος αυτός είναι ο ήρωας Γκιλγκαμές , που βασίλεψε αργότερα στην Βαβυλώνα.
Άς αναλύσουμε όμως τις πληροφορίες που μας δίνει η Βικιπαίδεια για τον Γκιλγκαμές….. αλλά αυτή την φορά…… με Ελληνική Μυθολογική ματιά.
(Τα δικά μου σχόλια : θα είναι πάντα μέσα σε παρένθεσεις και θα έχουν στην αρχή , αυτό το σύμβολο @ ).
Στη Μεσοποταμιακή μυθολογία γενικότερα, ο Γκιλγκαμές είναι ένας ημίθεος με υπερφυσικές δυνάμεις, αντίστοιχος του Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας, ο οποίος έχτισε μεγάλα τείχη στην πόλη του, στην περιοχή του σημερινού Ιράκ, για να προστατεύσει το λαό του από εξωτερικούς κινδύνους.
( @ Ακόμη και αυτοί παρατήρησαν ότι υπάρχουν ομοιότητες με τον Έλληνα Ημίθεο Ηρακλή)
To Έπος του Γιλγαμές είναι ένα επικό ποίημα από την περιοχή της Βαβυλωνίας κι αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό λογοτεχνικό έργο, και που ανάγεται σήμερα στην Ασσυρο-Βαβυλωνιακή φιλολογία. Πρόκειται για τη συλλογή θρύλων και ποιημάτων των Σουμερίων για τον Γκιλγκαμές, μυθικό ή/και ιστορικό πρόσωπο Βασιλέα ήρωα της Ουρούκ που θεωρείται ότι έζησε την 3η χιλιετία π.Χ. Το Έπος του Γκιλγκαμές, αποτελεί μια ποιητική παράδοση, στην αρχή προφορική, που μετά από κάποιους αιώνες απετέλεσε τον πυρήνα ενός ποιητικού κύκλου σε σουμερική γλώσσα. Οι μεταγενέστεροι ποιητές του Ακκάδ εμπνεύστηκαν ένα έπος όπου στη πληρέστερη μορφή του, (όπως έχει διασωθεί), περιείχε δώδεκα άσματα.
( @ Εδώ τα δώδεκα άσματα , που περιλαμβάνουν τους Άθλους του Γκιλγκαμές : Με κάνουν να αναρωτηθώ….. έχουν καμία σχέση : με τους Δώδεκα Άθλους του Έλληνα Ημίθεου Ηρακλή ; )
Η υποτιθέμενη περίοδος βασιλείας του Γκιλγκαμές πιστεύεται ότι ήταν περίπου το 2500 .
O Γκιλγκαμές της Ουρούκ, δυο τρίτα θεός κι ένα τρίτο άνθρωπος είναι μεγαλύτερος και δυνατότερος βασιλιάς της γης.
( @ Δηλαδή ο Γκιλγκαμές μοιάζει να έχει τα Ελληνικά χαρακτηριστικά που έχουν ο Ημίθεος Ηρακλής και ο Έλληνας Θεός Διόνυσος …… Ο Αρχαίος Ιστορικός Νόννος : στο βιβλίο του "Διονυσιακά" : Γράφει ότι ο Έλληνας Θεός Διόνυσος ταξίδεψε πολλές φορές , μέχρι και την Ινδία.
Ο Γκιλγκαμές δεν υποκύπτει στη γοητεία της θεάς Ιστάρ-Ινάννα, κόρης του θεού Άνου. Η θεά ζητάει από τον πατέρα της να στείλει τον Ταύρο του Ουρανού για εκδίκηση, τον οποίο και καταφέρνουν να σκοτώσουν ο Γκιλγκαμές κι ο Ενκίντου .
( @ Γιατί εδώ μου θυμίζει η αφήγηση : τον Θησέα με τον Μινόταυρο και την Αριάδνη (την κόρη του βασιλιά Μίνωα της Πανάρχαιας Κρήτης ; )
( @ Από τις πρώτες ζωομορφικές μορφές του Διονύσου την πρώτη θέση κατέχει ο Ταύρος. Στις «Βάκχες» ο Χορός τον αποκαλεί σαν ταύρο, και ο Πενθέας τον βλέπει να έρχεται σαν ταύρος ) .
Ο Γκιλγκαμές κι ο Ενκίντου προετοιμάζονται για την περιπέτεια στο Δάσος των Κέδρων, με την υποστήριξη πολλών, ανάμεσα στους οποίους κι ο θεός Σαμάς.
Ο Διόνυσος, ως θεός των δένδρων και των φυτών, πραγματοποιεί την επιστροφή στο «ζωώδες πάθος» της φύσης, μακριά από τους περιορισμούς και τις αποκρυσταλλώσεις που επιβάλλει ο εξορθολογισμός, κάτι που διακρίνεται άμεσα στις Βάκχες του Ευριπίδη.
Ο Διόνυσος ανάμεσα στις μορφές που παίρνει, μεταμορφώσεις σε ζώο, ή φυτό , είναι η αλλοίωση (μετουσίωση και ιεροποίηση) της πραγματικότητας που το μεθύσι (θεία μέθη) φέρνει στον άνθρωπο.
Υφίσταται όμως ένα αξιοπρόσεκτο πρότυπο αντιστοιχιών μεταξύ του Έλληνικού Θεού Διόνυσου και του Θεού Σίβα (των Ινδών).
Και οι δύο Θεοί : προσδιορίζονται από την εκστατική κατοχή, τον οίνο, τα βουνά, τα άγρια ζώα, τις ξέφρενες γυναίκες, τον μανικό χορό, τη γονιμότητα και ιδιαίτερα τη συνύπαρξη των αντιθέτων.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι, οι αρχαίοι Έλληνες επισκέπτες της βόρειας Ινδίας έκαναν επίσης τον ίδιο προσδιορισμό. Από το - 300 , ο Μεγασθένης, πρέσβυς του Σέλευκου Α΄ στον Τσαντραγκούπτα Μορύα, αναφέρεται στο θεό που κατοικεί στα βουνά (Σίβα) ως Διόνυσο.
Ο Διόνυσος ως γιος του θεού Δία απεικονίζεται να κάθεται δεξιά του στα ολύμπια δώματα, αλλά και ο γιος του Σίβα Σκάντα, στη γνωστή απεικόνισή του ως Σομασκάντα κάθεται δίπλα στον Σίβα στο όρος Καϊλάσα. Όπως και ο Διόνυσος έτσι και ο Σκάντα Μουρούκαν, «δεν είναι μήτε παιδί , ούτε άντρας, αλλά αιώνιος έφηβος, καταλαμβάνοντας μια θέση ανάμεσα στους δύο»
Ο Γκιλγκαμές φτάνει στο τέλος του ταξιδιού του, διασχίζοντας τα Νερά του Θανάτου με οδηγό το βαρκάρη Ουρσανάμπι..
( @ Γιατί αυτό να μου θυμίζει τόσο έντονα , τον βαρκάρη Χάροντα : της Ελληνικής Μυθολογίας ; )
( @ Ο Θεός Διόνυσος : είναι κύριος του υγρού στοιχείου, θεός ναυτικός θεός συμποσιαστής και θεός πολιτισμικός. Οι υδάτινοι δρόμοι και η θεία μέθη συνδέουν τους δύο κόσμους, τον πάνω και τον κάτω, και ο Διόνυσος εμφανίζεται ως ο κύριος αυτής επικοινωνίας.
Ο Ηράκλειτος θεωρούσε πως ο Διόνυσος και ο ‘Aδης είναι ένας και ο αυτός θεός, ενώ το συμπόσιο των νεκρών διατηρούσε για το ανθρώπινο γένος την ελπίδα της άλλης ζωής, εκεί όπου οι εκλεκτοί επαναλαμβάνουν την ιεροτελεστία της συνεύρεσης με τον Διόνυσο του Κάτω Κόσμου στον αέναο κύκλο της Ζωής και του Θανάτου) .
( @ Και γιατί όλη αυτή η τελευταία αφήγηση : Μου θυμίζει τόσο έντονα το Ελληνικό πνεύμα και τον Ελληνικό Πολιτισμό…… που είχαν και εφάρμοσαν οι Έλληνες…… για χιλιετίες ; )
( @ Πολλά γιατί ! ! ! Που μπορούν να απαντηθούν πολύ ευκολά μόνο αν πούμε ότι οι Έλληνες είχαν και έχουν την τελειότερη γλώσσα στον πλανήτη…. Και για αυτό μπορούσαν να γράφουν και Έπη .
Οι άλλοι Αρχαίοι λαοί : Πως μπόρεσαν να γράψουν " Έπη" , όταν δεν έχουν άλλες γλωσσικές αποδείξεις ;
Που είναι η "άλλη μεγάλη λογοτεχνία τους" , εκείνη την εποχή , η και την κλασική εποχή της Αρχαίας Ελλάδας ;
Τι έγινε έγραψαν ένα ολόκληρο Έπος και μετά ξέχασαν να γράφουν λογοτεχνία ;
Τελικά όλα αυτά τα ερωτήματα , μπορούν να απαντηθούν πολύ εύκολα αν θελήσουν να δεχθούν όλοι οι επιστήμονες : Ότι Έλληνες Θεοί : όπως ο Θεός Διόνυσος , ή ο Ημίθεος Ηρακλής , ή Έλληνες Ήρωες : όπως ο Σευήχορος , η ο Γίγλαμος (που από ότι φαίνεται οι Βαβυλώνιοι : τον ονόμασαν Γκιλγκαμές) , πήγαν και κατοίκησαν σε εκείνα τα μέρη….. και έτσι μετέφεραν μαζί τους και τον Ελληνικό Πολιτισμό…… Γιατί δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις , να έχει συμβεί το ακριβώς αντίθετο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες μετέφεραν και έδωσαν το φώς του Ελληνικού Πολιτισμού , σε όλο τον Πλανήτη!!!
Πηγή
