Όπως ίσως φαντάζεστε η εταιρία πήρε το όνομά της από την αρχαία Ελληνίδα θεά, τη Νίκη. Ήταν η θεά της ελληνικής μυθολογία που εκπροσωπούσε αυτό που λέει το όνομα της, τη νίκη.
Όταν πάντως ιδρύθηκε η εταιρία, της οποία το όνομα είναι πια συνώνυμο σχεδόν του αθλητικού ρούχου, το 1964 ονομάστηκε Blue Ribbon Sports. Η εταιρεία υιοθέτησε το όνομα Nike το 1971, αφού έκανε τη μετάβαση από τη διανομή των ιαπωνικών παπουτσιών , στην παραγωγή των δικών της προϊόντων.
Το just do it έγινε slogan της εταιρίας πολλά χρόνια αργότερα, το 1988.
Η Νίκη ήταν θεά της ελληνικής μυθολογίας που προσωποποιούσε τη νίκη. Ήταν κόρη της Στύγας και του Πάλλαντα και είχε αδέλφια της το Κράτος, το Ζήλο και τη Βία.[1]
Σύμφωνα με τη μυθολογία
Όταν επικράτησε η λατρεία του Δία ως αρχηγού των θεών, η Νίκη και τα αδέλφια της έγιναν ακόλουθοί του. Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Στύγα πρόσφερε τα παιδιά της ως συμμάχους του Δία κατά την Τιτανομαχία.[2] Ήταν ο ηνίοχος των θεών, όπως συχνά απεικονίζεται. Συχνά επίσης εμφανίζεται με φτερά, σε αντίθεση με άλλες γυναικείες θεότητες, οι οποίες ήδη κατά την κλασική περίοδο εμφανίζονταν χωρίς φτερά. Στα ρωμαϊκά χρόνια ονομαζόταν Βικτόρια.
Λατρεία
Η λατρεία της θεάς Νίκης περιελάμβανε πομπές, σπονδές και θυσίες για την ευμένειά της ενώ γίνονταν και ικεσίες προς τη Νίκη από τις ιέρειες των μαντείων. Αν η θεά απαντούσε στις παρακλήσεις των ιερειών τότε δινόταν και η απάντηση προς τον αιτούμενο του μαντείου.
Στον Παρθενώνα υπήρχε ολόχρυσο άγαλμα της Νίκης, ενώ υπήρχε και ναός αφιερωμένος σε αυτήν, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 410 π.Χ. Αφιερώμα των Αθηναίων προς αυτή τη θεά υπήρχε επίσης και στους Δελφούς. Στο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, αναπαρίστατο και η Νίκη. Σύμφωνα με τον Παυσανία, το άγαλμα της Αθηνάς Νίκης αναπαριστούσε τη Νίκη χωρίς φτερά (Άπτερος Νίκη), που σήμαινε ότι το άγαλμα δε θα έφευγε ποτέ από την Αθήνα.
Νίκη της Σαμοθράκης
Το γνωστότερο άγαλμα της Νίκης είναι η Νίκη της Σαμοθράκης, ένα πρωτότυπο μαρμάρινο πιθανότατα ροδικό έργο που φυλάσσεται στο Λούβρο. Η Νίκη καταφθάνει πάνω σε πλώρη πλοίου για να στρέψει τους νικητές σε ναυμαχία. Ήταν στημένη πάνω σε τεχνητή λιμνούλα ώστε η παράσταση να αποκτά αληθοφανή χαρακτήρα. Χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ.
Αναφορές - Παραπομπές:
[1] «Στὺξ δ᾽ ἔτεκ᾽ Ὠκεανοῦ θυγάτηρ Πάλλαντι μιγεῖσα
Ζῆλον καὶ Νίκην καλλίσφυρον ἐν μεγάροισιν·
καὶ Κράτος ἠδὲ Βίην ἀριδείκετα γείνατο τέκνα» (Ησίοδος, "Θεογονία", στ. 383-5).
[2] Κακριδής Ι.Θ., σ. 26.
Βιβλιογραφία:
- Ησίοδος, Θεογονία.
- Κακριδής Ι.Θ., επιμ. (1986), Ελληνική Μυθολογία, Τόμος 2: Οι Θεοί, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
Πηγή1 / Πηγή2
