Για να δούμε μέσα από τα Αρχαία κείμενα τι πίστευαν οι ίδιοι;
- «Θνήσκε υπέρ πατρίδος» Δελφικά Παραγγέλματα.
- «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης» Όμηρος. Ένας είναι ο άριστος χρησμός, να αμύνεσαι για την πατρίδα.
- «Ουδέν γλύκιον πατρίδος» Όμηρος. Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα.
- «Η αγάπη που έχει κανείς για την πατρίδα του, προέρχεται από την αγάπη που ένοιωσε για την μητέρα του στην παιδική του ηλικία» Πυθαγόρας.
- «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίων Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν
- δύναμιν» Σιμωνίδης ο Κείος. Οι Αθηναίοι, μαχόμενοι στην πρώτη γραμμή υπέρ των Ελλήνων, των χρυσοφόρων Μήδων την δύναμη κατέβαλαν.
- «Ώ ξειν’αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» Σιμωνίδης ο Κείος.
- «Ει το καλώς θνήσκειν αρετής μέρος εστί μέγιστο, ημίν εκ πάντων ταύτα απένειμε τύχη. Ελλάδι γαρ σπεύδοντες ελευθερίην περιθείναι κείμεθ’αγηράντω χρώμενοι ευλογίη» Επίγραμμα Σιμωνίδη του Κείου για τους πεσόντες στα Μηδικά.
- Αν ο καλός θάνατος είναι το μέγιστο μέρος της αρετής, σ’ εμάς η τύχη αυτό το δώρο μας το έδωσε, επειδή, σπεύδοντας να σώσουμε την Ελλάδα μας με της ελευθερίας τα τείχη, κείμεθα στους τάφους μας ,αθάνατη ευλογία έχοντας κερδίσει.
- «Τι γαρ φίλτερον ανδρί πατρόας χθονός» Αριστείδης.Τι τάχα είναι περισσότερο αγαπημένο για τον άνθρωπο, από την πατρική του γη.
- «Ηδ’εστίν η σώζουσα και ταύτης επί πλέοντες ορθής τους φίλους ποιούμεθα» Σοφοκλής. Αυτή η πόλη είναι που μας σώζει, και αν πλέουμε το πλοίο πάνω σ αυτήν, όσο είναι σώα, μόνο τότε μπορούμε να αποκτούμε τους φίλους μας.
- «Ουδέν φίλτερον πατρώας γης, μακάριος δ’ όστις ευτυχών μένει εν τη ιδία αυτού πατρίδι» Ευριπίδης Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα. Και ευτυχής εκείνος που δίχως μακριά της να τον διώχνουν βάσανα, μένει στην πατρίδα του.
- «Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους» Ξενοφών.
