Ti έλεγε ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ που περήφανα στέκεται μπροστά του ο κ. Ζάεφ στο βιβλίο του το 1903;

Καθήμενος και βλέποντας τις δηλώσεις του κ. Ζάεφ προς τον λαό τον Σκοπίων συγκράτησα το πρώτα του λόγια «Στεκόμαστε με υπερηφάνεια μπροστά στον Κύριλλο και Μεθόδιο, ον Κλήμεντ και τον Ναούμ, τον Κρστε Πέτκοβ Μισιρκοβ, τον Γκότσε Ντέλτσεφ, τον Μπλάζε Κονέσκι,, τον Κότσο Ρασίν».

Εκείνη την στιγμή το μυαλό που έτρεξε πριν μερικά χρόνια, όταν σε μια συνομιλία που είχα σε ένα καφενείο με έναν αγαπητό κύριο από τα Σκόπια και στην προσπάθεια του να με πείσει για τις θέσεις του, μου έκανε δώρο το βιβλίου του Κρστε Πέτκοφ Μισίρκωφ. Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα και πάλι το βιβλίο ανατρέχοντας σε ορισμένα σημεία τα οποία και θα παραθέσω παρακάτω.

Ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ γεννήθηκε στη Πέλλα Γιαννιτσών. Το βιβλίο του «Za Macedontskite Raboti – Μακεδονικές Υποθέσεις» γράφτηκε το 1903, δηλ. πριν 115 χρόνια. Το βιβλίο κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα Ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις Πετσίβα.

Για το λόγο αυτό παρατίθενται παρακάτω μερικές αυτούσιες παράγραφοι από την Ελληνική έκδοση του βιβλίου.

«Ίσως έχουν δίκιο οι Βούλγαροι όταν λένε ότι χωρίς τη Βουλγαρία η Ρωσία δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε πολιτικά , ούτε οικονομικά, αλλά αυτό αφορά τη Βουλγάρικη πολιτική και δεν σκοπεύω να αναπτύξω την πολιτική μου σκέψη με τον βουλγάρικο τρόπο.

Είμαι Μακεδόνας και ιδού πως βλέπω τη θέση της χώρας μου: Εχθροί της Μακεδονίας δεν είναι ούτε η Ρωσία, ούτε η Αυστροουγγαρία αλλά η Βουλγαρία, η Ελλάδα και η Σερβία. Η χώρα μας μπορεί να αποφύγει την κατάρρευση μόνο δίνοντας υπερήφανα την μάχη με αυτά τα κράτη. Το να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτά τα τρία βαλκανικά κράτη δεν είναι αντίθετο από τα δικά μας συμφέροντα, τα οποία μπορούν να επιτευχθούν είτε με επανάσταση και ανάπτυξη, είτε με σταδιακή, ηθική και θρησκευτική εξέλιξη του λαού μας…» (πρόλογος, σελίδες 6-7)

Στις σελίδες 101–102 γράφει: «Η εξέγερση (Ίλλιντεν) έδειξε ότι εμείς οι Μακεδόνες δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από κανένα βαλκανικό κράτος, αφού η λύση του προβλήματος μας βρίσκετε κυρίως στα χέρια των Μεγάλων δυνάμεων.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να ενωθούμε με τους άλλους σλαβικούς λαούς των Βαλκανίων και να ταυτίσουμε τα συμφέροντα μας με τα δικά τους. Το πιο ουσιαστικό για μας είναι η εσωτερική ενότητα, η ενότητα μεταξύ μας. Στη Μακεδονία δεν χρειαζόμαστε Σέρβους, Βουλγάρους ή Έλληνες, διότι δεν είμαστε συγγενείς, δεν χρειαζόμαστε Πατριαρχικούς ή Εξαρχικούς διότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Σελ. 103: «Οι όροι λοιπόν Σέρβος , Βούλγαρος και Έλληνας έπαιξαν το ρόλο τους στη Μακεδονία και πλέον δεν υπάρχει χώρος για αυτούς. Είναι καιρός να αντικατασταθούν από ένα κοινό όνομα για όλους τους Σλάβους Μακεδόνες, το όνομα Μακεδόνας. Αυτή η αλλαγή είναι απλώς το λογικό αποτέλεσμα του έργου των Μακεδονικών κομιτάτων, της Οργάνωσης και της διανόησης και καθορίζετε από τις καινούργιες συνθήκες. Εν μέρει έχει ήδη συντελεστεί και δεν είναι μακριά η στιγμή που θα απολαύσουμε την πλήρη επιτυχία της.»

Σελ. 130: «...Η πρώτη αντίρρηση, ότι η σλαβική μακεδονική εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ, μπορεί εύκολα να αντικρουστεί: κάτι που δεν υπήρξε στο παρελθόν μπορεί κάλλιστα να εμφανιστεί στο μέλλον αν υπάρξουν οι κατάλληλες ιστορικές συνθήκες..»

Ίσως κάτι τέτοιο να περνούσε και από το μυαλό του κ. Ζάεφ όταν ξεκινούσε το διάγγελμα του στο λαό των Σκοπίων.

Άρα, εμείς δώσαμε σύνθετη ονομασία αλλά αυτοί δεν υποχώρησαν στο θέμα του αλυτρωτισμού.

Νομίζω πως κάποιοι κωφεύουν και μάλιστα σκοπίμως. 

Εις το επανιδείν....