Λόγω του κόστους του άρματος, της αγοράς και της συντήρησης των ίππων, καθώς και της πληρωμής εκπαιδευμένου ηνιόχου, οι ιδιοκτήτες των αρμάτων ήταν εύποροι πολίτες ή ηγεμόνες.
Η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες σ’αυτές τις κατηγορίες των αθλημάτων ήταν μια καλή ευκαιρία για όποιον είχε αρκετά χρήματα-ώστε να μπορεί να εκτρέφει και να συντηρεί άλογα και και ηνιόχους- για να στεφθεί ολυμπιονίκης χωρίς να κοπιάσει καθόλου.
Αυτή η χωρίς κόπο απόκτηση δόξας προσέλκυε βασιλιάδες και τυράννους. Γνωστοί τύραννοι πόλεων της Σικελίας, όπως ο Ιέρων των Συρακουσών, ο Θήρων του Ακράγαντα και ο Γέλων της Γέλας, χωρίς να πάρουν μέρος οι ίδιοι στους Ολυμπιακούς αγώνες, ανακηρύχθηκαν νικητές.
Ο θρίαμβος στους αγώνες μέσω των ιπποδρομιών και των αρματοδρομιών αποτελούσε επίσης παραδοσιακό μέσο πολιτικής ανάδειξης για την αθηναϊκή αριστοκρατία.
Κέλης και Τέθριππο
O Ιέρων ανακηρύχθηκε δύο φορές νικητής στο άθλημα κέλης στην 76η Ολυμπιάδα του 476 π.Χ. και στην 77η Ολυμπιάδα του 472 π.Χ. Ο κέλης ήταν ένα αγώνισμα με έναν ιππέα και έναν τέλειο ίππo, δηλαδή άλογο κατάλληλο για ιππασία. Η διαδρομή που έτρεχε ήταν έξι φορές ο γύρος του ιπποδρόμουυ.
Επίσης στέφθηκε νικητής και στο τέθριππο στην 78η Ολυμπιάδα του 468 π.Χ. Επρόκειτο για άθλημα στο οποίο τέσσερα άλογα έσερναν ένα άρμα με δύο τροχούς. Στο άρμα επέβαινε ο ηνίοχος. Αν και το μήκος της διαδρομής συχνά άλλαζε, μπορούμε όμως να υπολογίσουμε ότι ήταν περίπου δώδεκα γύροι του ιπποδρόμου.
Βιβλιογραφία: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα Οι Αθέατες Πλευρές, Ελένη Νικολαϊδου-Χρήστος Κάτσικας, εκδόσεις Σαββάλας
Πηγή
