Πρόσφατες μελέτες καταδεικνύουν ιδιότητες στη γλώσσα μας τις οποίες ούτε καν τις είχαμε φανταστεί. Κάποιες θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον …
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την ελληνική προέκυψε εκ νέου από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την ελληνική.
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ» αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι» αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το Χ πράγμα (σημαινόμενο)εννοείται με το Υ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι «συμφωνήθηκε» μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν αρχαία ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις ειδικών ότι η ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει. Με βάση αυτά τα σύγχρονα γεγονότα, ας εξετάσουμε δύο ενδιαφέρουσες θεωρίες, οι οποίες προβληματίζουν τους ειδικούς και μη σχετικά με τη δημιουργία της δομής της ελληνικής.
Η μαθηματική δομή της γλώσσας: Η θεωρία του Αργυρόπουλου
Θεωρείται ότι το σύνολο των γραμμάτων του ελληνικού αλφάβητου και δια τη δεδομένης σειράς την οποία κατέχουν, εκφράζουν ένα σύνολο πληροφοριών με πλήρη νοηματική συγκρότηση και συνέχεια, δηλαδή υποκρύπτουν κάτι.
Ο μαθηματικός Ελευθέριος Αργυρόπουλος σε πρόσφατες μελέτες του έχει αναπτύξει μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία η ελληνική γλώσσα έχει δομηθεί σύμφωνα με τα μαθηματικά. Το κάθε γράμμα που αντιπροσωπεύεται από έναν αριθμό σχηματίζει το αριθμητικό σύνολο της λέξης, το οποίο οδηγεί σε εντυπωσιακές αλληλουχίες και συμπεράσματα τα οποία, εφόσον επαληθεύονται, είναι ικανά να αλλάξουν την ισχύουσα κοσμοθεωρία καθώς και τις ίδιες τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού!
Ο πίνακας παρουσιάζει την μαθηματική σύνδεση του αλφαβήτου με τους αριθμούς. Συμπεριλαμβάνονται τα τρία γράμματα που έχουν πλέον καταργηθεί, το Δίγαμμα το Κόππα και το Σαμπί.
|
Α
|
1
|
Ι
|
10
|
Ρ
|
100
|
|
Β
|
2
|
Κ
|
20
|
Σ
|
200
|
|
Γ
|
3
|
Λ
|
30
|
Τα
|
300
|
|
Δ
|
4
|
Μ
|
40
|
Υ
|
400
|
|
Ε
|
5
|
Ν
|
50
|
Φ
|
500
|
|
(ΔΙΓΑΜΜΑ)
|
6
|
Ξ
|
60
|
Χ
|
600
|
|
Ζ
|
7
|
Ο
|
70
|
Ψ
|
700
|
|
Η
|
8
|
Π
|
80
|
Ω
|
800
|
|
Θ
|
9
|
(ΚΟΠΠΑ)
|
90
|
(ΣΑΜΠΙ)
|
900
|
Αλφάβητο
Έτσι παρατηρούμε ότι η λέξη π.χ. ΘΕΟΣ εκφράζεται λεξαριθμικά από τους αριθμούς Θ=9, Ε=5, Ο=70, Σ=200, καταλήγοντας στο άθροισμα κάθε γράμματος ξεχωριστά, δηλαδή 9+5+70+200=284. Το ίδιο άθροισμα αντιστοίχως έχουν οι λέξεις ΑΓΙΟΣ=ΑΓΑΘΟΣ=ΘΕΟΣ=284. Άλλο παράδειγμα που χρησιμοποιεί ο μαθηματικός, βασισμένος στην αδιαίρετη ενότητα του ανθρώπου με το περιβάλλον του, είναι το ΑΝΘΡΩΠΟΣ=ΦΥΣΙΣ=1310! Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος, που έχει διακριθεί παγκοσμίως για την απόδειξη του Πυθαγόρειου Θεωρήματος με περισσότερους από 500 τρόπους, παρουσιάζει πληθώρα παρόμοιων παραδειγμάτων.
Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η ελληνική γλώσσα, κατά τον τρόπο που έχει δημιουργηθεί, όχι μόνο γνωρίζει τους νόμους της συμπαντικής δημιουργίας, μέσω αυτής της λεξαριθμικής ισοψηφίας, αλλά ότι διαθέτει και προβλεπτικότητα, δηλαδή ότι οι κατάλληλες λέξεις καταδεικνύουν μελλοντικά γεγονότα! Τα παραδείγματα που επιδεικνύει ίσως να μην κρίνονται αρκετά επαρκή για να πείσουν και να στερούνται λογικής, καθώς με τη μέθοδο των επίμονων δοκιμών και της … φαντασίας πολλές είναι οι λέξεις που μπορούν να ισοψηφίσουν λεξαριθμικά. Το πραγματικά απίστευτο παράδειγμα όμως αυτής της θεωρίας, το οποίο αναστατώνει ακόμη και τους σκεπτικιστές, είναι το εξής:
Η μαθηματική σταθερά π, που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της ακτίνας του κύκλου, ισούται με 3,14. Ο τύπος τώρα της σταθεράς είναι ο εξής: π= ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ : ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ. Για να βρούμε ποιο είναι το πηλίκο αυτής της λεξαριθμικής σχέσης (προσθέτωντας δηλαδή το άθροισμα των ψηφίων του διαιρετέου , δηλαδή Μ=40 + Η=8 + Κ=20 κ.ο.κ. και διαιρώντας το με αυτό του διαιρέτη, δηλαδή Δ=4 + Ι=10 + Α=1 κ.οκ.): έχουμε π= 2.294 : 730= 3,1424657 , δηλαδή ακριβώς η σταθερά π με ακρίβεια 3 δεκαδικών!!! Η λεπτομέρεια αυτού του υπολογισμού παραείναι ακριβής για να τη θεωρήσουμε ως απλή σύμπτωση.
Ίσως αυτό να σημαίνει ότι κατά τη διαδικασία δημιουργίας της ελληνικής γλώσσας ήταν ήδη γνωστές ακόμα και οι πιο πολύπλοκες μαθηματικές έννοιες, έτσι ώστε αυτές να καθόρισαν τη λεξαριθμική ισοψηφία (σε ποιον αριθμό δηλαδή θα αντιστοιχεί το κάθε γράμμα) και να εκφράζονται οι μαθηματικές σχέσεις όχι απλά με τους αριθμούς, αλλά και λεκτικά μεταξύ τους; Της ελληνικής γραφής προηγήθηκε η Γραμμική Α και Β, αλφάβητα -υποτίθεται- πολύ υποδεέστερα γραμματικά, συντακτικά και λεκτικά, χρησιμοποιούμενες σίγουρα όχι από ανθρώπους με τέλειες μαθηματικές γνώσεις!
Ο Ιαπετικός κώδικας
Πρόκειται για έναν πανάρχαιο κώδικα, η εκμάθηση του οποίου έχει διασωθεί από την ελεύθερη τεκτονική διδασκαλία. Σύμφωνα με αυτόν, η έκφραση των εννοιών απεικονίζεται γραφικά με τους φθόγγους του αλφαβήτου, ενώ θεωρείται ότι αντιστοίχως ισχύει σε όλες τις γλώσσες που έχουν ως ρίζα τους την ελληνική (ιαπετική ομογλωσσία).
Αντίστοιχα με τη λεξαριθμική ισοψηφία, το «άθροισμα» των εννοιών που υποκρύπτει το κάθε γράμμα, εκφράζει ως σύνολο το νόημα και τη βαθύτερη ουσία της λέξης.
Ας παρατηρήσουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα: η λίστα είναι ατέλειωτη (όση και οι λεκτικοί τύποι της ελληνικής!) και η ερμηνεία του κάθε όρου έγκειται στη σωστή απόδοση και μελέτη του καθενός. Όσο πιο πρωτότυπη είναι η λέξη -δηλαδή κοντά στο αρχαίο, αυθεντικό κείμενο, τόσο πιο σωστή είναι η ερμηνεία της.
|
Α
|
ΕΧΕΙΝ
|
Ε
|
ΕΚ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
|
Κ
|
ΚΕΝΤΡΟ
|
Ο
|
ΣΥΝΟΛΟ
|
Υ
|
ΣΚΕΛΟΣ
|
|
Ά
|
ΑΝΕΥ
|
Ζ
|
ΖΕΥΞΗΣ
|
Λ
|
ΣΤΟΧΟΣ
|
Π
|
ΠΑΝ
|
Φ
|
ΕΝΕΡΓΕΙΑ
|
|
Β
|
ΟΡΜΗ
|
Η
|
ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ
|
Μ
|
ΤΟΜΗ
|
Ρ
|
ΡΟΗ
|
Χ
|
ΚΙΝΗΣΗΣ
|
|
Γ
|
ΠΡΟΣ
|
Θ
|
ΘΕΣΙΣ ΘΕΑΣ
|
Ν
|
ΘΕΣΙΣ
|
Σ
|
ΣΤΙΓΜΑ
|
Ψ
|
ΠΑΝ ΣΤΙΓΜΑ
|
|
Δ
|
ΠΡΙΣΜΑ
|
Ι
|
ΜΟΝΑΔΑ
|
Ξ
|
ΤΡΙΠΛΗ ΖΕΥΞΗ
|
Τ
|
ΣΗΜΕΙΟ
|
Ω
|
ΕΣΑΕΙ
|
Αλφάβητο
- ΘΕΟΣ= (ΘΕΣΙΣ ΘΕΑΣ) (ΕΚ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ) (ΣΥΝΟΛΟ) (ΣΤΙΓΜΑ) δηλαδή «από τη θέση που βλέπεις τα πάντα».
- ΩΡΑ= (ΕΣΑΕΙ) (ΡΟΗ) (ΕΧΕΙΝ) δηλαδή «αυτό που κυλάει για πάντα».
- ΖΩΗ= (ΖΕΥΞΗ) (ΕΣΑΕΙ) (ΠΛΗΘΟΣ) δηλαδή «αυτό που γίνεται όταν κάνεις πολλά πράγματα» (όταν κάνεις πράγματα, τότε θεωρείται ότι ζεις!)
- ΤΕΛΟΣ= (ΣΗΜΕΙΟ) (ΕΚ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ) (ΣΤΟΧΟΣ) (ΣΥΝΟΛΟ) (ΣΤΙΓΜΑ) δηλαδή «το χρονικό σημείο κατά το οποίο έχει εκπληρωθεί ο στόχος»
- ΨΕΜΑ= (ΠΑΝ ΣΤΙΓΜΑ) (ΕΚ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ) (ΤΟΜΗ) (ΕΧΕΙΝ) δηλαδή «οποιαδήποτε γνώση με την οποία δεν συναντάς (τομή-τέμνω-συναντώ) την αλήθεια».
- ΦΩΣ= (ΕΝΕΡΓΕΙΑ) (ΕΣΑΕΙ) (ΣΤΙΓΜΑ) δηλαδή «η ορατή παντοτινή ενέργεια»
- ΑΡΧΗ= (ΕΧΕΙΝ) (ΡΟΗ) (ΚΙΝΗΣΗ) (ΠΛΗΘΟΣ) δηλαδή «έχει πολλές ενέργειες που έπονται στη συνέχεια»
- ΨΥΧΗ= (ΠΑΝ ΣΤΙΓΜΑ) (ΣΚΕΛΟΣ) (ΚΙΝΗΣΗ) (ΠΛΗΘΟΣ) δηλαδή «κινείται με βάση όλα αυτά που έχει δει»
- ΣΟΦΙΑ= (ΣΤΙΓΜΑ) (ΣΥΝΟΛΟ) (ΕΝΕΡΓΕΙΑ) (ΕΝΑ) (ΕΧΕΙΝ) δηλαδή «γνωρίζεις τα πάντα και για αυτό ενεργείς με έναν και μοναδικό τρόπο»
- ΑΓΑΠΗ= (ΕΧΕΙΝ) (ΠΡΟΣ) (ΕΧΕΙΝ) (ΠΑΝ) (ΠΛΗΘΟΣ) δηλαδή «θέλω να έχει αυτός που αγαπώ τα πάντα»
- ΛΑΟΣ= (ΣΤΟΧΟΣ) (ΕΧΕΙΝ) (ΣΥΝΟΛΟ) (ΣΤΙΓΜΑ) δηλαδή «ένα σύνολο με τον ίδιο στόχο»
«Αρχή Σοφίας των Ονομάτων Επί Σκέψις»
Με την εφαρμογή του ιαπετικού κώδικα, η κάθε έννοια της ελληνικής αποκτά το πραγματικό της νόημα. Ίσως κάποτε οι άνθρωποι να λειτουργούσαν έτσι; Αν ανατρέξουμε στη Μυθολογία μας (στη Θεογονία του Ησίοδου) θα δούμε ότι ο Τιτάνας Ιάπετος ήταν ο γιος του Ουρανού και της Γαίας και θεωρείται ο Άρχων του κόσμου, προ της εποχής των Ολύμπιων Θεών.
Τα παιδιά του ήταν ο Άτλας, που κράταγε όλο τον κόσμο στις πλάτες του και ο Προμηθέας, ο οποίος έδωσε μέσω της φωτιάς τη θεϊκή γνώση στους ανθρώπους … Το όνομα ΙΑΠΕΤΟΣ σημαίνει (ΕΝΑΣ) (ΕΧΕΙΝ) (ΠΑΝ) (ΕΚ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ) (ΣΗΜΕΙΟ) (ΣΥΝΟΛΟ) (ΣΤΙΓΜΑ), δηλαδή, σε ελεύθερη απόδοση, «αυτός που έχει το κλειδί όλης της γνώσης».
Πηγή
