Στις αρχές μάλιστα του 7ου αιώνα ο τότε αρχηγός του γένους, ο Αμφίων, για να μη φύγει η εξουσία από τα χέρια των Βακχιαδών, καθιέρωσε την αρχή της ενδογαμίας, δηλαδή όλοι οι Βακχιάδες να παντρεύονται μεταξύ τους.
Έλα όμως που είχε την ατυχία να αποκτήσει κόρη, που όχι μόνο ήταν άσκημη αλλά επί πλέον ήταν και κουτσή και την οποία κανείς Βακχιάδης δεν ήθελε να πάρει γυναίκα του. Έτσι η Λάβδα, όπως λεγόταν η κόρη του, μεγάλωνε και έμενε ανύπαντρη, προς μεγάλη λύπη του Αμφίονα, που στο τέλος, τι να κάνει, παραβίασε την αρχή που ο ίδιος θέσπισε και την πάντρεψε με κάποιον Ηετίωνα, που όχι μόνο δεν ήταν Βακχιάδης, αλλά ανήκε σε άλλο, εχθρικό, γένος, τους Καινίδες, που καταγόταν από τους Λαπίθες, τους Αχαίους κάτοικους της πόλης, πριν από τον ερχομό των Δωριέων.
Ο Ηετίων, μη ανεχόμενος την απολυταρχική εξουσία των Βακχιαδών, είχε φύγει από την Κόρινθο και είχε εγκατασταθεί σε ένα άσημο χωριό, την Πέτρα, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα.
Από τον γάμο του Ηετίωνα και της Λάβδας γεννήθηκε ένα αγοράκι. Οι λοιποί Βακχιάδες δεν είδαν με καλό μάτι αυτόν το γάμο και όταν πήραν από την Πυθία έναν αινιγματικό χρησμό, που άφηνε να νοηθεί πως το μωρό της Λάβδας μεγαλώνοντας θα τους έπαιρνε την εξουσία και θα βασίλευε στην Κόρινθο, αποφάσισαν να το σκοτώσουν.
Δέκα Βακχιάδες συμφώνησαν να πάνε στο σπίτι του Ηετίωνα, τάχα για φιλική επίσκεψη και κάνοντας πως κανακεύουν το βρέφος, να το ρίξουν με δύναμη στο πάτωμα, ώστε να σκοτωθεί.
Πήγαν πραγματικά, όταν ο Ηετίων έλειπε και η ανυποψίαστη Λάβδα τους δέχτηκε με χαρά (συγγενείς της ήταν άλλωστε) και πρόθυμα έδωσε το μωρό σε έναν από τους επισκέπτες να το χαϊδέψει.
Αυτός το πήρε στα χέρια του, αλλά τη στιγμή που ετοιμαζόταν να το βροντήξει στο πάτωμα, το παιδάκι του χαμογέλασε. Το παιδικό γέλιο συγκίνησε τον επίδοξο φονιά, που αντί να πραγματοποιήσει το σκοπό του, πέρασε το μωρό σε έναν από τους συντρόφους του.
Νικημένος κι αυτός με τη σειρά του από το χαμόγελο του μωρού, δεν το έριξε στο πάτωμα αλλά το έδωσε σε τρίτον και έτσι το παιδάκι πέρασε διαδοχικά από τα χέρια όλων, για να καταλήξει πάλι στην αγκαλιά της μάνας του.
Όταν χαιρετησαν τη Λάβδα και έφυγαν από το σπίτι της, οι πονόψυχοι φονιάδες άρχισαν να μαλώνουν κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για δειλία και ασυνέπεια. Στο τέλος αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω και να σκοτώσουν όλοι μαζί το παιδάκι.
Η Λάβδα όμως που κάτι είχε υποψιαστεί από την απροσδόκητη επίσκεψή τους, βλέποντας τους να γυρίζουν, μάντεψε τον σκοπό τους και τρέχοντας έκρυψε το μωρό της σε μια (αχρησιμοποίητη φυσικά) κυψέλη από τις πολλές που είχαν στον κήπο τους. Έτσι το μωρό γλίτωσε και η μητέρα του κατόπιν το ονόμασε Κύψελο.
Αυτός ο Κύψελος όταν ανδρώθηκε ανέτρεψε την εξουσία των Βακχιαδών και το 657 έγινε τύρανος της Κορίνθου. Ήταν η εποχή που σε πολλές ελληνικές πόλεις – κράτη, τα ολιγαρχικά αριστοκρατικά καθεστώτα ανατραπήκαν από τυράννους, που στηρίζονταν στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες και στην ανερχόμενη τάξη των εμπόρων και των ναυτικών.
Σύγχρονος του Κύψελου ήταν ο Ορθαγόρας στη γειτονική Συκιώνα, που ο γιος του ήταν ο περίφημος Κλεισθένης.
Ο γιος του Κύψελου ήταν ακόμα πιο ονομαστός, γιατί ήταν ταυτόχρονα και πολύ μορφωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος. Ήταν ο Περίανδρος, ένας από του Επτά Σοφούς.
Την ιστορία που διαβάσατε, την αναφέρει ο Ηρόδοτος στο 5ο βιβλίο του – Τερψιχόρη – κεφάλαιο 92.
Γράφει ο Δημ. Γερμιώτης
Eικόνα :Του Eric CB Cauchi - Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC BY-SA 4.0, Σύνδεσμος
Πηγή
