Ο Ευμένης ήταν στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και από τους ικανότερους μεταξύ των διαδόχων του. Πήρε μέρος στις εκστρατείες του μεγάλου στρατηλάτη, καθώς και στους πολέμους που ακολούθησαν το θάνατό του. Ήταν αρχικά γραμματέας του Φιλίππου Β΄, στη συνέχεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίππαρχος, και μετά το θάνατο του σατράπης της Καππαδοκίας και της Παφλαγονίας. Συντάχθηκε με τον Περδίκκα και την Βασιλική οικογένεια.
Ο Ευμένης θεωρούμενος ουδέτερος μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως μη Μακεδόνας, μεσολάβησε μεταξύ του ιππικού, των εταίρων και της φάλαγγας των πεζών και απέτρεψε σε πρώτη φάση την διάσπαση της αυτοκρατορίας.
Στην πρώτη διανομή της αυτοκρατορίας έγινε σατράπης της Παφλαγονίας και Καππαδοκίας και έμεινε σύμμαχος και πιστός του Περδίκκα μέχρι το θάνατο του τελευταίου. Μετά το θάνατο του Περδίκκα αντιμετώπισε μόνος του για ένα διάστημα τον Αντίγονο.
Ο Ευμένης δεν ήταν Μακεδόνας, είχε όμως πλήρη επίγνωση της θέσης του, του την είχαν μάθει η περιφρόνηση του Ηφαιστίωνα, οι χλευασμοί του Νεοπτόλεμο, και η αλαζονεία του Πευκέστα, οι καλύτεροι του φίλοι Κρατερός και Αντίγονος ήταν στο αντίπαλο στρατόπεδο, έτσι ο Ευμένης ήταν αναγκασμένος να καταφεύγει σε τεχνάσματα για να μην ταπεινώνονται οι σατράπες, πηγαίνοντας στη σκηνή του, και παίρνοντας διαταγές από αυτόν. Έστησε μία σκηνή με έναν θρόνο μέσα κι ανακοίνωσε ότι του εμφανίστηκε στον ύπνο του Αλέξανδρος και του έδωσε οδηγίες. Κάθε απόφαση λοιπόν παιρνόταν στο όνομά του (Μ. Αλεξάνδρου), οι σατράπες το δέχτηκαν με χαρά, αλλά η αλήθεια ήταν ότι αυτός αποφάσιζε.
Άλλο τέχνασμα ήταν να ζητήσει δανεικά από όσους υποπτευόταν περισσότερο, έτσι αυτοί φρόντιζαν να μην πάθει κακό ώστε να μη χάσουν τα τάλαντα τους.
Οι συγκρούσεις μεταξύ του Αντιγόνο και του Ευμένη συνεχίστηκαν, στο τέλος ο Ευμένης εμφανώς σε δύσκολη θέση έκανε την διαθήκη του, γιατί είχε μάθει ότι οι διοικητές των Αργυράσπιδων, του επίλεκτου εκείνου τμήματος, είχαν αποφασίσει να τον σκοτώσουν αμέσως μετά την μάχη που θα κέρδιζε εκείνος για λογαριασμό τους, αφού δηλαδή πρώτα τους απάλλασσε από τον Αντίγονο.
Τη νύχτα έγινε συμβούλιο στο βασιλικό στρατόπεδο, ο Ευμένης ήθελε να επιτεθούν μόλις ξημερώσει γιατί βρισκόταν σε πλεονεκτικότερη θέση, αλλά οι σατράπες ήθελαν να γυρίσουν επειγόντως πίσω ώστε να ασφαλιστούν από την απειλή του Αντιγόνου.
Μόλις ξημέρωσε αυτός βγήκε να τους μιλήσει και εκείνοι έπεσαν επάνω του και τον έδεσαν, οι δικοί του εξουδετερώθηκαν και πολύ δεν αναμίχθηκαν. Ο Ευμένης ρίχτηκε στην φυλακή, αλλά ο Αντίγονος δεν ήθελε το θάνατο το, ήταν φίλοι από παλιά και τον ήθελε δίπλα του, συμπαραστάτη του, αργότερα διέταξε να ελαφρύνουν τα δεσμά του.
Παρόλα που ο Αντίγονος δεν ήθελε το θάνατο του, οι στρατηγοί ζήτησαν τον θάνατο του. Ο Αντίγονος έκανε έξι μέρες να αποφασίσει, αλλά το στρατόπεδο έβραζε, ύστερα από τρεις μέρες την ώρα που σηκωνόταν το στρατόπεδο, μπήκαν εκτελεστές στη φυλακή και τον σκότωσαν. Ο Αντίγονος έδωσε στο σώμα στους φίλους του και επέτρεψε την κηδεία του με τιμές.
Ο Ευμένης ήταν ο στρατηγικότερος των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο πραγματικός κληρονόμος της μεγαλοφυΐας του, πιστός στις αρχές τους ιδέες της ενότητας της αυτοκρατορίας, κανείς από τους διαδόχους δεν είχε τολμήσει να αναγορευτεί βασιλιάς όσο ζούσε Ευμένης.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
