Κατά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος πλημμύρισε η Αργολική πεδιάδα μετατρέποντας την σε μία απέραντη λίμνη. Η Λάρισα κατόπιν η Ακρόπολη του Άργους, ο γιγαντιαίος βράχος που απλωνόταν νότια η Τίρυνθα και η πιο μακριά οι Μυκήνες πρόβαλαν σαν βραχονησίδες μέσα στο απέραντο υγρό στοιχείο.
Οι λιγοστοί κάτοικοι ζήτησαν σωτηρία ψηλά στα σπήλαια, όταν σταμάτησε ο κατακλυσμός. Ο Ίναχος κατέβασε τους ανθρώπους στα πεδινά, τους οδήγησε να μαζέψουν τα νερά των μικρών ποταμών και τους εγκαθιστά στην κοιλάδα του ποταμού που εκείνοι ονόμασαν Ίναχο σε ανάμνηση του.
Όταν η Αθηνά και ο Ποσειδώνας ανταγωνίζονταν για την προστασία του Βασιλείου του Άργους, προσέτρεξαν στους ποταμούς Ίναχο, Αστερίωνα και Κηφισό για να διαιτητεύσουν τη διαμάχη. Η ετυμηγορία τους ευνόησε την Αθήνα, και τότε ο Ποσειδώνας για να τους τιμωρήσει αποτράβηξε τα νερά, με αποτέλεσμα να ρέει νερό στους ποταμούς μόνο όταν αυτός αποφασίσει να ρίξει βροχή.
Παιδιά του ήταν η Μυκήνη, ο Αργός, ο Πελασγός, και η Ιώ με την οποία ενώθηκε ο Δίας.
Όπως γράφει ο Απολλόδωρος προηγουμένως ονομαζόταν Καρμάνωρ, μετά Αλιάκμονας, ονομασίες που σήμαιναν «ο ακαταπονήτως και μετά σπουδής ρέων προς την θάλασσαν».
Στον ποταμό είναι αυτό προσέφερε μία πλεξούδα από τα μαλλιά του ο Ορέστης, και ύστερα πήγε στον τάφο του πατέρα τους του που από θέση ακόμη μία.
Οι πληροφορίες αντλήθηκα από τις παρακάτω πηγές
Πηγή1 / Πηγή2
