Επειδή όμως, το πείσμα νικάει πάντα τις προκαταλήψεις, αποφασίζει μια μέρα πως για να γίνει γιατρός, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να γίνει άνδρας. Έτσι λοιπόν, βάζει αντρικά ρούχα και κρύβει κάθε θηλυκότητα απ’ το παρουσιαστικό της.
Εκείνη την εποχή είχε έρθει στο κλεινόν άστυ ο Ηρόφιλος ο Χαλκηδόνιος …. (Χαλκηδών, αρχαία Ελληνική αποικία στην ανατολική πλευρά του Βοσπόρου, απέναντι ακριβώς από το αρχαίο Βυζάντιο – Κωνσταντινούπολη). Ο Ηρόφιλος ήταν ήδη ονομαστός γιατρός και από τους πρώτους ανατόμους της ιστορίας. Η σχολή που είχε ιδρύσει στην Αλεξάνδρεια ήταν ονομαστή. Σ’ αυτόν τον σπουδαίο διδάσκαλο λοιπόν πήγε να μαθητεύσει η Αγνοδίκη.
Ο Ηρόφιλος της δίδαξε τα πάντα γύρω από την γυναικολογία και την μαιευτική, τομείς που την ενδιέφεραν περισσότερο απ’ όλους. Ρούφηξε σαν σφουγγάρι κάθε λέξη που έλεγε ο Ηρόφιλος και παρακολούθησε κάθε πρακτική που εφάρμοζε ο διάσημος γιατρός. Με την οξύνοια και το πάθος της, εντυπωσίασε τους πάντες που μιλούσαν με εξαιρετικά λόγια για τον οξυδερκή νεαρό.
Σ’ εκείνα τα χρόνια, στην Αθήνα, πολλές έγκυες γυναίκες πέθαιναν από τις επιπλοκές στην γέννα, επειδή ντρέπονταν να εξεταστούν από τους άνδρες γιατρούς κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, πόσο μάλλον να τις βοηθήσουν να ξεγεννήσουν. Η Αγνοδίκη δεν το άντεχε, γι’ αυτό άλλωστε έγινε γιατρός. Βιάστηκε να ολοκληρώσει τις σπουδές της και να βγει έξω στον κόσμο να βοηθήσει με τις γνώσεις που απέκτησε τις, επίτοκες (έγκυες) γυναίκες.
Όταν αποφοίτησε από την σχολή του Ηρόφιλου ήταν μια ολοκληρωμένη γιατρός – γυναικολόγος – μαιευτήρας, έτοιμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της σ’ όποια γυναίκα είχε ανάγκη, πλούσια η φτωχή, μορφωμένη η αγράμματη.
Μπαίνει στα σπίτια των γυναικών σαν άντρας για να τις βοηθήσει και οι γυναίκες που χρειάζονται την βοήθειά της παραξενεύονται με τα λεπτά χέρια του νεαρού γιατρού και εν γένει με το όλο παρουσιαστικό του.
Η Αγνοδίκη αποκαλύπτει στις γυναίκες που πηγαίνει πως δεν πρέπει να την φοβούνται ή να ντρέπονται, γιατί δεν είναι άνδρας, αλλά γυναίκα σαν και αυτές. Οι γυναίκες με το που το μαθαίνουν είναι πολύ χαρούμενες που μια γυναίκα είναι γυναικολόγος – μαιευτήρας κι έτσι η μια το λέει στην άλλη. Το όνομά της πλέον γίνεται πασίγνωστο στην Αθήνα και όλες οι γυναίκες θέλουν αυτήν και μόνο.
Οι γυναίκες που έσωσε από δύσκολους τοκετούς την υποστηρίζουν με όλη τους την καρδιά. Οι δικαστές μπροστά σε όλο αυτό το πλήθος που την στηρίζει και μην έχοντας κάνει κάτι επιλήψιμο ή μη έχοντας προκαλέσει βλάβη στις γυναίκες ασθενείς της, την αθωώνουν και η χαρά πλημμυρίζει το δικαστήριο. Απ’ αυτήν την στιγμή επιτρέπεται σε όλες τις γυναίκες να σπουδάσουν ιατρική χωρίς να κρύβονται.
Η Αγνοδίκη με αυτό το πείσμα της καταφέρνει το ακατόρθωτο, να σπάσει ένα άβατο. Το όνομά της πλέον γράφεται με χρυσά γράμματα στο λειτούργημα της γυναικολογίας – μαιευτικής. Όπως συμβαίνει με κάθε πραγματικό πρωτοπόρο, το όνομά της είναι άγνωστο τελείως σήμερα.
Πηγή
