Τα ευρήματα της μελέτης προέκυψαν από την ανάλυση των 19 αρχαίων ανθρώπινων γονιδιωμάτων με προέλευση την ηπειρωτική Ελλάδα, την Κρήτη, και την νοτιοδυτική Μικρά Ασία και τη σύγκρισή τους με 330 αρχαία και περισσότερα από 2500 γονιδιώματα σύγχρονων ανθρώπων που υπάρχουν σε βάσεις δεδομένων. Η επεξεργασία και εξαγωγή του DNA έγινε από τις ομάδες του καθηγητή Σταματογιαννόπουλου, του καθηγητή Johannes Krause του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και του καθηγητή David Reich της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ. Ο δρ Ιωσήφ Λαζαρίδης, πρώτος συγγραφέας της μελέτης ήταν ο υπεύθυνος για τη στατιστική επεξεργασία και ανάλυση των νέων δεδομένων.
Ειδικότερα, η μελέτη καταδεικνύει πως Μινωίτες, Μυκηναίοι, και σύγχρονοι Έλληνες μοιάζουν μεταξύ τους σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να είναι πανομοιότυποι. Οσο για την προέλευσή τους, φαίνεται πως τόσο οι Μινωίτες όσο και οι Μυκηναίοι, προέρχονται κυρίως από τους πρώτους Νεολιθικούς γεωργικούς πληθυσμούς της Ελλάδας και δυτικής Ανατολίας, αλλά δέχθηκαν επιπλέον πρόσμιξη από ανατολικότερους πληθυσμούς παρόμοιους με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας, και του Ιράν, καταδεικνύοντας, σύμφωνα με τον δρα Λαζαρίδη ότι «υπήρξε κάποια επιπλέον πληθυσμιακή μετακίνηση από την Ανατολή μετά από την εποχή των πρώτων γεωργικών πληθυσμών».
Παρά την ομοιογένεια Μινωϊτών και Μυκηναίων η έρευνα κατέδειξε ότι οι Μυκηναίοι, σε αντίθεση με τους Μινωίτες, είχαν επιπροσθέτως εν μέρει προέλευση από τους αρχαίους κατοίκους της Ανατολικής Ευρώπης και Βόρειας Ευρασίας. Αυτός ο λεγόμενος «Αρχαίος Βορειο-Ευρωασιατικός» πληθυσμός αποτελεί ένα από τα συστατικά και των σημερινών Ελλήνων, και η μελέτη δείχνει πως είχε επηρεάσει σε μικρό βαθμό και τους ανθρώπους της Μυκηναϊκής περιόδου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «η μελέτη δίνει απαντήσεις σε πλήθος ερωτημάτων: απορρίπτει για πρώτη φορά τη θεωρία πως οι Μυκηναίοι ήταν ένας πληθυσμός με προέλευση πέραν του Αιγαίου, καθώς και τη θεωρία πως οι Μυκηναίοι και οι μετέπειτα αρχαίοι Έλληνες εξαλείφθηκαν κατά τον Μεσαίωνα. Επιπροσθέτως καταδεικνύει την ιστορική συνέχεια των κατοίκων της Ελλάδας από την εποχή των πρώτων γεωργών έως και σήμερα. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι υπήρξε πρόσμιξη τόσο με βόρειους όσο και με ανατολικούς πληθυσμούς και πως οι προσμίξεις έλαβαν χώρα τόσο πριν όσο και μετά από την εποχή των Μινωιτών και Μυκηναίων».
Διαβάστε απόσπασμα της μελέτης στα Αγγλικά και δείτε την πρωτότυπη δημοσίευση εδώ
Genetic origins of the Minoans and Mycenaeans
The origins of the Bronze Age Minoan and Mycenaean cultures have puzzled archaeologists for more than a century. We have assembled genome-wide data from 19 ancient individuals, including Minoans from Crete, Mycenaeans from mainland Greece, and their eastern neighbours from southwestern Anatolia. Here we show that Minoans and Mycenaeans were genetically similar, having at least three-quarters of their ancestry from the first Neolithic farmers of western Anatolia and the Aegean1, 2, and most of the remainder from ancient populations related to those of the Caucasus3 and Iran4, 5. However, the Mycenaeans differed from Minoans in deriving additional ancestry from an ultimate source related to the hunter–gatherers of eastern Europe and Siberia6, 7, 8, introduced via a proximal source related to the inhabitants of either the Eurasian steppe1, 6, 9 or Armenia4, 9. Modern Greeks resemble the Mycenaeans, but with some additional dilution of the Early Neolithic ancestry. Our results support the idea of continuity but not isolation in the history of populations of the Aegean, before and after the time of its earliest civilizations.
AffiliationsContributionsCorresponding authors
Iosif Lazaridis, Alissa Mittnik, Nick Patterson, Swapan Mallick, Nadin Rohland Saskia Pfrengle, Anja Furtwängler, Alexander Peltzer, Cosimo Posth, Andonis Vasilakis, P. J. P. McGeorge, Eleni Konsolaki-Yannopoulou, George Korres, Holley Martlew, Manolis Michalodimitrakis, Mehmet Özsait, Nesrin Özsait, Anastasia Papathanasiou, Michael Richards, Songül Alpaslan Roodenberg, Yannis Tzedakis, Robert Arnott, Daniel M. Fernandes, Jeffery R. Hughey, Dimitra M. Lotakis, Patrick A. Navas, Yannis Maniatis, John A. Stamatoyannopoulos, Kristin Stewardson, Philipp Stockhammer, Ron Pinhasi, David Reich, Johannes Krause & George Stamatoyannopoulos
Πηγή1 / Πηγή2
