Ἀς τά μάθουν αὐτά καί οἱ πολιτικοί μας, πού έρωτοτροποῦν μέ τήν Χάγη, καί ἀς τά ἐπικαλοῦνται στά διεθνῆ <φόρα>, ὃπως συνηθίζουν νά λένε, σέ διπλωματικό τουλάχιστον ἐπίπεδο. Μέχρι καί τίς <γκριζαρισμένες> νησίδες ἀναφέρει ὁ Ὃμηρος ὡς Ἑλληνικές.
Ὃλα λοιπόν τά νησιά τοῦ Αἰγαίου, ὁ Ὃμηρος τά γνωρίζει μέ τά…σημερινά τους ὀνόματα, δηλαδή τά πανάρχαια, ὃπως ἲσχυαν πρίν ἀπό 3.500 χρόνια τοὐλάχιστον: Τήν Σαμοθάκη (Σάμος Θρηικίη), τήν Λῆμνο, τήν Σάμο (Ὓμν. Ἀπόλ.), τήν Κάρπαθο (καί χάριν τοῦ μέτρου Κράπαθον), τήν Χίο, τήν Νίσυρο, τήν Ἲμβρο, τήν Τένεδο, τήν Κῶ, τήν Κάσο, τήν Ρόδο (καί μάλιστα μέ τίς πανάρχαιες πόλεις της πού διατηροῦν καί σήμερα τά ἀρχαῖα ὀνόματά τους, τήν Λίνδο, τήν Κάμειρο καί τήν Ἰαλυσό), τήν Σκύρο κ.ἂ. ὃπως μέ παραπομπές θά ἀναφέρουμε στήν συνέχεια.
Ποιός μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τήν αρχαιότητα καί τήν ἑλληνικότητα τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, ὃταν σαφῶς τά μνημονεύουν τά ὁμηρικά ποιήματα, πού ἀναφέρονται σέ ὃλες τίς προδωρικές ὀνομασίες ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος ἀπό Βορρᾶ πρός Νότον καί ἀπό Ἀνατολάς πρός Δυσμάς;
Καί γιατί οἱ κυβερνήσεις μας δέν ἐπικαλοῦνται τά ἀτράνταχτα αὐτά ἱστορικά ντοκουμέντα, ἀλλά ἐνδίδουν μέ τόν ἓνα ἢ μέ τόν ἂλλο τρόπο στούς τουρκικούς ἐκβιασμούς, οἱ ὁποῖοι ξεκινοῦν μέ τό ἐπιχείρημα Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἀγνοῶντας τήν πανάρχαιη ἑλληνική ἰδιοκτησία;
Ποιοί λόγοι τούς καθοδηγοῦν στίς ὀλέθριες διπλωματικές τους ἐπιλογές;
Ἀκόμη καί στόν Ἂθω ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος στήν Ἰλιάδα. Ἡ θεά Ἣρα πετῶντας πάνω ἀπό τήν Πιερία καί τήν ὡραία Ἠμαθία, ὃπως ἀναφέρει στήν Ἰλιάδα, περνᾶ πάνω ἀπό τόν Ἂθω χωρίς νά ἀγγίσει τήν κορυφή του, γιά νά πάει στό Τρωϊκό πεδίο καί στά βουνά πού εἶχαν ἑλληνικά ὀνόματα.
Ἀμέτρητες οἱ περικοπές τῶν ἐπῶν στίς ἀρχαῖες ὀνομασίες τῶν Ἑλληνικῶν τόπων. Στήν ραψωδία Β 676 μᾶς πληροφορεῖ:
Ἐκεῖνοι εἶχαν τήν Νίσυρο καί τήν Κάρπαθο καί τήν Κάσο καί τήν Κῶ, τήν πόλη τοῦ Εὐρύπυλου καί τίς νήσους Καλύνδες (δηλαδή κατά τόν Στράβωνα 10, 5, 19 τίς σποραδικές νήσους κοντά στήν Κῶ, πού ὀνομάσθηκαν ἒτσι ἀπό τήν μεγαλύτερη ἀπό αὐτές, πού ἐκελεῖτο Κάλυμνα, ἢτοι τήν σημερινή Κάλυμνο). Ἀρχηγοί ἦσαν ὁ Φείδιππος καί ὁ Ἂντιφος, οἱ δύο γιοί τοῦ Θεσσαλοῦ, τοῦ ἂνακτος Ἡρακλείδου>.
Οἱ Τοῦρκοι λένε σήμερα τήν Κῶ, Στανκιό καί τήν…λιμπίζονται, παραβιάζοντας καθημερινά τόν ἐναέριο χῶρο καί τά γύρω νησιά πού ἒχουν γκριζάρει μέ τούς πλαστούς χάρτες τους.
Στήν Ὀδύσσεια πάλι ὁ Ὃμηρος ἀναφέρεται πολλές φορές στήν Χίο, πού οἱ ἀνιστόρητοι ἡγέτες μας μετέτρεψαν σήμερα σέ <χότ σπότ>. Ἀλλά ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος καί στήν Λῆμνο καί στά Ψαρά, (Ψυρίην Νῆσον τήν ἀποκαλεῖ), τήν γενέτειρα τοῦ πυρπολητοῦ Κων. Κανάρη, πού τυλίχθηκε κι αὐτός ἀνωνύμως στά… φύκια καί τίς μεταξωτές γαλάζιες κορδέλες τῆς κας Ἀγγελοπούλου. Γράφει ὁ Ὃμηρος ἀναφερόμενος στήν Ὀδύσσεια στήν ἐπιστροφή τῶν Ἀχαιῶν μετά τό τέλος τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου:. ὁμιλεῖ ὁ Νέστωρ:
Ὂψιμα μ᾽ἐμᾶς τούς δύο ἦλθε ὁ Μενέλαος καί μόλις πού μᾶς πρόλαβε στήν Λῆμνο, καθώς μελετούσαμε μακρινό ταξίδι, ἢ πάνω ἀπό τήν Χίο νά πλεύσουμε τήν ἀπόκρημνη, πρός τήν νῆσο Ψαρά, ἒχοντας αὐτή στ᾽ἀριστερά μας, ἢ κάτω ἀπό τήν Χίο, κοντά στόν ἀνεμώδη Μίμαντα. Καί ζητούσαμε ἀπό τόν Θεό νά φανερώσει σημάδι. Ἐκεῖνος μᾶς ἒδειξε καί μᾶς παρακινοῦσε νά κόψουμε στήν μέση τό Αἰγαῖο πέλαγος πρός Εὒβοια…Καί φθάσαμε τήν νύχτα στήν Γερεστό>.
Δηλαδή, στήν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου οἱ ἣρωες ναυτικοί καί πολεμιστές γνώριζαν ὃτι, ἀποπλέοντας ἀπό τήν Λῆμνο καί φθάνοντας στήν Γερεστό τῆς Βόρειας Εὒβοιας, ἒτεμναν στήν μέση τοῦ Αἰγαῖο πέλαγος. Ξέρετε πότε τό μάθαμε αὐτό ἐπισήμως μέ τά σύγχρονα ὂργανα; Μόλις πρίν…300 χρόνια!
Οἱ Τοῦρκοι ἀποκαλοῦν τήν Χίο Σακίζ Ἀντασί, δηλαδή Μαστιχονήσι καί τήν Λῆμνο, ἀπό ὃπου ὁ ἀρχιστράτηγος Ἀγαμέμνων προμηθευόταν τά ὑπέροχα κρασιά πού προσέφερε στούς Ἀχαιούς πολεμιστές, <Σταλιμενέ>.
Γιά τήν Ἲβρο καί τήν Τένεδο μᾶς ἀναφέρει ὁ Ὃμηρος στήν Ἰλιάδα Ν 33 καί Ω 78, Ξ 281 καί Φ 43, Α 38, Α 452. Ἀνάμεσα στά δύο αὐτά νησιά συνήθιζε ὁ γαιοσείστης Ποσειδῶνας νά σταματᾶ τούς ἳππους του καί νά τούς ταΐζει ἀμβροσία τροφή.
θυελλώπους Ἶρις, πού μεταφέρει τίς ἐντολές τῶν θεῶν, πηδᾶ στήν θάλασσα μεταξύ Σάμου καί Ἲμβρου ἀπόκρημνης γιά νά βρεῖ τήν Θεά Θέτιδα, πού θρηνοῦσε τόν θάνατο τοῦ παιδιοῦ της τοῦ Ἀχιλλέα, γιά νά τῆς μεταφέρει μήνυμα τοῦ Διός, κάτι πού κάνει τήν Θέτιδα νά δυσανασχετήσει, χωρίς ὃμως νά δείξει ἀνυπακοή.
Στό Ξ 281 τῆς Ἰλιάδος ἡ Ἣρα δίνει βαρύ ὃρκο στούς θεούς πού κατοικοῦν στά τάρταρα καί στούς Τιτάνες, ἐγκαταλείποντας τό ἂστυ τῆς Λήμνου καί τῆς Ἲμβρου.
Στήν Τένεδο πάλι ἀνάσσει ὁ Ἀπόλλων (Α 38, Α 452).
Ἡ Κρήτη ὃπου ὁ Ἐρντογάν ἃπλωσε τήν παράνομη θαλάσσια βεντάλια του γιά νά ἑνωθεῖ μέ τήν ΑΟΖ τῆς Λυβίης (πού κι αὐτή τήν χώρα ἒτσι τήν ὀνομάζει ὁ Ὃμηρος), ἀναφέρεται πλειστάκις στά ὁμηρικά ποιήματα (Ἰλ. Β 649, Ὀδ. Τ 174 καί ἀλλοῦ) ἐνῶ ἡ Κύπρος ἀναφέρεται σέ περικοπές τῆς Ἰλιάδος Λ 21, Τ 509, Ρ 621 καί Ὀδ. λ 585.
Στήν Σκύρο ἀναφέρεται πολλές φορές ὁ Ὃμηρος (Ἰλ. Τ 325, Τ 509 καί ἀλλοῦ στήν Ὀδύσσεια, γιατί ἐκεῖ μεγάλωσε ὁ γιός τοῦ Ἀχιλλέως, ὁ Νεοπτόλεμος, δηλαδή ὁ ἣρωας πού εἰσῆλθε νεωστί στόν πόλεμο. Ἀπό τήν Σκύρο τόν ἒφερε αὐτοπροσώπως στό Ἲλιον ὁ Ὀδυσσέας τίς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου, ὃταν ὁ Ἀχιλλέας ἦταν ἢδη νεκρός, καί μάλιστα βρισκόταν καί μέσα στόν δούρειο ἳππο. Καί αὐτός ὁ νεαρός πολεμιστής ἡγήθηκε τῆς ἐπιστροφῆς τῶν γεναίων Μυρμηδόνων στήν Φθία, δηλαδή τήν Θεσσαλία.
Ἀλλά καί στήν Θράκη ἀναφέρεται ὁ Ὃμηρος, ὁ λαός τῆς ὁποίας ἦταν πολεμικός, εἶχε βασιλιᾶ τόν Ρῆσο καί ὃπου ὁ Ὀδυσσέας μαζί μέ τόν Διομήδη κατήγαγαν μεγάλη νίκη, καθώς οἱ Θράκες τότε ἦσαν ἐπίκουροι τῶν Τρώων.
Ὃλους αὐτούς τούς Ἑλληνικούς τόπους, πού ἀναφέρονται λεπτομερῶς στά θαυμάσια ὁμηρικά κείμενα τούς ἀπειλοῦν οἱ Τοῦρκοι, πού ἐμφανίσθηκαν μόλις τόν 7ο αἰῶνα μ.Χ. ὁρισθέντες ἀπό τούς Βυζαντινούς αὐτοκράτορες ὡς ὁροφύλακες τοῦ Βυζαντίου. Καί αὐτοί οἱ ἐλάχιστοι σκηνίτες, μόλις 4.000 οἰκογένειες ὑπό τόν Ὀρχάν, πού εἶχαν ἐκδιωχθεῖ ἀπό τόν Τζεγκίς Χάν, κατόρθωσαν νά ἐξισλαμίσουν καί ὑποχρέωσαν νά τουρκοφωνήσουν τούς πολυαρίθμους Ἑλληνικούς λαούς, κάνοντας διαρκῶς καί ἐπί αἰῶνες παιδομαζώματα, γιά νά ἰσχυρίζονται οἱ σημερινοί , πού δέν ἒχουν ἲχνος μογγολικοῦ στοιχείου, καθώς ἀπερροφήθησαν πλήρως βάσει τοῦ νόμου τῆς ἐνδογαμίας καί τῆς συμμετρίας, ὃτι διατηροῦν δικαιώματα ἰδιοκτησίας στό Αἰγαῖο καί στά νησιά, ἀγνωῶντας τίς Θερμοπύλες, τόν Μαραθῶνα, τήν Σαλαμῖνα, τίς Πλαταιές, τόν Κίμωνα, τόν Ἀλέξανδρο , τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, τήν Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21, τήν <Ἓλλη> καί τό θωρηκτό <Ἀβέρωφ>.
Κι ἐμεῖς, πού ἒχουμε ὁλόκληρο Ὃμηρο, ὁ ὁποῖος βεβαιώνει ὃτι ἐδῶ καί 3.500 χρόνια τά νησιά τοῦ Αἰγαίου εἶχαν τά ἲδια σημερινά ὀνόματα, ἀνεχόμαστε τίς τουρκικές προκλήσεις, πού μέχρι καί τόν Ὃμηρο προσεταιρίζονται, κατασκευάζοντας ἀκόμη καί δούρειους ἳππους ρεντίκολα καί κάνοντας τουριστικές φιέστες.
Μήπως εἶναι καιρός νά πάρουμε πάλι τά ἱερά κείμενα τοῦ Ὁμήρου στά χέρια μας καί νά τά διαβάσουμε ὃπως πρέπει, καί ὂχι κουτσουρεμένα, ὃπως ἀποσπασματικῶς καί διαστρεβλωμένα μᾶς τά δίδαξαν στά σχολεῖα;
Καί μέ τήν εὐκαιρία, καλό θά ἦταν νά ἐπισημάνουμε τήν φράση πού εἶπε ἓνας γέρος κρυπτοχριστιανός Ἓλληνας πού τουρκοφώνησε στό Κόκκινο Ποτάμι, τό ἑλληνικό σήριαλ πού βλέπει ὃλη ἡ Ἑλλάδα: < Μή φοβᾶσαι κόρη μου. Ἐμεῖς μεγαλώσαμε μέ τόν Ὃμηρο καί τόν Χριστό>.
Πηγή
