Η μαγεία στη χρήση της γλώσσας και κατ' επέκταση στην αισθητική διακρίνεται στο παρακάτω παράδειγμα μεταξύ της διαφοράς του ελληνιστί αγάλματος και αγγλιστί "statue".
Το άγαλμα, προκύπτει ετυμολογικά από το ρήμα αγάλλομαι που σημαίνει δοξάζομαι.
Το "statue" προκύπτει από το λατινογενές "to stand" που σημαίνει στέκομαι, εκ του "ίστημι", που αμφότερα φέρουν την ίδια βαθύτερη ετυμολογική προέλευση της ινδοευρωπαϊκής ρίζας.
Το άγαλμα λοιπόν, όχι μόνο ως μορφή τέχνης αλλά ως μορφή ιδανικού, αυτού της αισθητικής, έφερε ζωή και "δοξάζονταν" (υμνούνταν ή τιμόταν) και αυτό φυσικά δεν είναι αναφορά σε ειδωλολατρεία αλλά στα νοήματα που έφερε το ιδανικό αυτό στις ζωές και στην αντίληψη των ανθρώπων, απορρίπτοντας τον στείρο υλισμό που επικρατεί σήμερα εκμηδενίζοντας κάθε στοιχείο ομορφιάς.
Πηγή
Το άγαλμα, προκύπτει ετυμολογικά από το ρήμα αγάλλομαι που σημαίνει δοξάζομαι.
Το "statue" προκύπτει από το λατινογενές "to stand" που σημαίνει στέκομαι, εκ του "ίστημι", που αμφότερα φέρουν την ίδια βαθύτερη ετυμολογική προέλευση της ινδοευρωπαϊκής ρίζας.
Το άγαλμα λοιπόν, όχι μόνο ως μορφή τέχνης αλλά ως μορφή ιδανικού, αυτού της αισθητικής, έφερε ζωή και "δοξάζονταν" (υμνούνταν ή τιμόταν) και αυτό φυσικά δεν είναι αναφορά σε ειδωλολατρεία αλλά στα νοήματα που έφερε το ιδανικό αυτό στις ζωές και στην αντίληψη των ανθρώπων, απορρίπτοντας τον στείρο υλισμό που επικρατεί σήμερα εκμηδενίζοντας κάθε στοιχείο ομορφιάς.
Πηγή