Ο Δίας τον έδεσε στον Καύκασο και κάθε μέρα ένας γύπας έτρωγε το συκώτι του. Κάθε νύχτα αυτό μεγάλωνε, καθώς ήταν αθάνατος και το επόμενο πρωί ο γύπας το ξαναέτρωγε. Άρα το μαρτύριο ήταν ατελείωτο.
Το δεύτερο δώρο του Προμηθέα στους ανθρώπους δεν ήταν άλλο απ’ τον γιο του, τον Δευκαλίωνα, ο οποίος έμελλε να δημιουργήσει εκ νέου το ανθρώπινο γένος.
Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα
Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν σωστά το υπέροχο δώρο του Προμηθέα. Χρησιμοποίησαν τόσο λάθος τη φωτιά και διεφθάρησαν σε τέτοιο βαθμό, που προκάλεσαν τον πατέρα θεών και ανθρώπων.
Ο Δίας είχε εξοργιστεί με την αδικία, τη βία και την ανηθικότητα που επικρατούσε στη Γη. Αποφάσισε να τιμωρήσει συνολικά το ανθρώπινο γένος, εξαφανίζοντάς το με έναν κατακλυσμό που θα τους έπνιγε όλους.
Ο μοναδικός που ειδοποιήθηκε για την επικείμενη καταστροφή ήταν ο δίκαιος Δευκαλίωνας, που ήταν βασιλιάς στη Θεσσαλία. Στο πλευρό του βρισκόταν η γυναίκα του, Πυρρά, που ήταν κόρη του Τιτάνα Επιμηθέα, του αδερφού του Προμηθέα.
Μητέρα της, ήταν η Πανδώρα, η γυναίκα που άνοιξε το κουτί που έκρυβε μέσα τα κακά της ανθρωπότητας. Όταν ο Δευκαλίωνας και η Πυρρά έμαθαν για τον κατακλυσμό, κατασκεύασαν ένα πλοίο και συγκέντρωσαν όλα τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωσή τους.
Έβρεχε για εννιά μέρες και εννιά νύχτες. Η γη πλημμύρισε, οι άνθρωποι χάθηκαν και μόνο το πλοίο του Δευκαλίωνα και της Πυρράς απέμεινε. Τη δέκατη μέρα, η βροχή σταμάτησε και το πλοίο προσάραξε στον Παρνασσό.
Το ζευγάρι αποβιβάστηκε και έσπευσε να κάνει θυσία προς τιμήν του Φύξιου Δία, του προστάτη των φυγάδων. Ο Πατέρας των Θεών, ευχαριστημένος με την ευσέβειά τους, προσφέρθηκε να πραγματοποιήσει την πρώτη τους ευχή.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ζήτησαν να ξαναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος. Τότε ο Δίας τους είπε ένα χρησμό. Αν τον αντιλαμβάνονταν θα μπορούσαν αν δημιουργήσουν ξανά την ανθρωπότητα..
Τους είπε ότι έπρεπε να ρίξουν πίσω από την πλάτη τους, τα οστά της μητέρας τους.
Ο Δευκαλίωνας και η Πυρρά κατάλαβαν ότι τα οστά ήταν στην πραγματικότητα οι πέτρες, που ήταν η «ραχοκοκαλιά» της μητέρας Γης. Έτσι άρχισαν να περπατούν και να ρίχνουν πέτρες πίσω τους.
Για κάθε πέτρα που έριχνε ο Δευκαλίωνας, γεννιόταν ένας άντρας και για κάθε πέτρα της Πυρράς, μια γυναίκα. Ο κόσμος που γεννήθηκε ονομάστηκε «λαός», από τη λέξη «λας» που στα αρχαία Ελληνικά σημαίνει «πέτρα».
Με την πρώτη πέτρα γεννήθηκε ο Έλλην, ο «πατέρας» του ελληνικού γένους.
Ο Έλλην απέκτησε τρεις γιους, τον Δώρο, τον Αίολο και τον Ξούθο.
Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και έδωσε το όνομά του στους Αιολείς.
Ο Δώρος κυριάρχησε στην Αττική και ήταν ο γενάρχης των Δωριέων.
Ο Ξούθος εγκαταστάθηκε στην Πελοπόννησο και απέκτησε δύο γιους, τον Ίωνα και τον Αχαιό, οι οποίοι με τη σειρά τους βασίλεψαν στα αντίστοιχα φύλα.
Ο μύθος του Δευκαλίωνα και της Πυρράς είναι η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η πλούσια ελληνική μυθολογία. Σε πολλές περιπτώσεις, η γραμμή που διαχώριζε τον μύθο από την πραγματικότητα ήταν πολύ λεπτή.
Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη μυθολογία για να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα, αλλά και για να διατηρήσουν ζωντανή την παράδοση και την ιστορία.
Πηγή
