Γεννήθηκε το 327 π.Χ., και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αλέξανδρου. Πήρε το όνομά του από τον μυθικό ήρωα, τον πρόγονό της βασιλικής οικογένειας των Μακεδόνων.
Την εποχή της γέννησής του δεν υπήρχε λόγος να θεωρηθεί πιθανός υποψήφιος του θρόνου. Ο πατέρας του ήταν μόλις 29 ετών και επρόκειτο να παντρευτεί τη Ρωξάνη, πριγκίπισσα της Βακτρίας, με την οποία σκόπευαν να αποκτήσουν νόμιμους απογόνους. Πράγματι, αν και ο Αλέξανδρος πέθανε το 323 π.Χ. σε ηλικία 33 ετών, η Ρωξάνη γέννησε το νόμιμο γιο του, ετεροθαλή αδελφό του Ηρακλή, Αλέξανδρο Δ' τον Μακεδόνα, λίγο μετά το θάνατο του Αλέξανδρου[3].
Αν και η μητέρα του δεν είχε ποτέ αναγνωρισθεί ως νόμιμος σύζυγος του Αλεξάνδρου, ο Πολυπέρχων επεδίωξε να υποστηρίξει τα κληρονομικά δικαιώματα του Ηρακλή στο μακεδονικό θρόνο το 310 π.Χ., αμέσως μετά το φόνο της Ολυμπιάδας και της δολοφονίας της Ρωξάνης και του γιου της Αλέξανδρου από τον Κάσσανδρο.
Ο Ηρακλής, όταν κλήθηκε από τον Πολυπέρχοντα ήταν τότε 21 ετών και διέμενε μαζί με τη μητέρα του στην Πέργαμο σχεδόν λησμονημένος, έχοντας μάλλον μετακινηθεί στη Μικρά Ασία μετά το γάμο του Αλέξανδρου με τη Ρωξάνη.
Τότε όλοι που διάγονταν εχθρικά προς τον Κάσσανδρο τον υποστήριξαν. Μάλιστα ο Πολυπέρχων συγκέντρωσε και στρατό από 20.000 πεζούς και 1000 ιππείς.
Όταν όμως ο Κάσσανδρος το έμαθε έστειλε επιστολή στον Πολυπέρχοντα που ήδη είχε στρατοπεδεύσει κοντά στη Τυμφαία στα όρια της Μακεδονίας, Ηπείρου και Αιτωλίας, υποσχόμενος σ΄ αυτόν να του δώσει τις πρότερες κτήσεις του στη Μακεδονία και να μοιράσει μ΄ αυτόν την εξουσία του στην Ευρώπη, εφόσον θα παραμέριζε τον νόθο γιο του Αλέξανδρου. Με την επιστολή αυτή του έστειλε και δώρο 100 τάλαντα.
Τότε ο Πολυπέρχων ευχαριστημένος από το δώρο σύναψε μυστική συμφωνία με τον Κάσσανδρο και καλώντας τον Ηρακλή για δείπνο τον δηλητηρίασε (κατ' άλλους στραγγάλισε), όπως και τη μητέρα του, Βαρσίνη. Με τη δολοφονία αυτή και του Ηρακλή εξέλιπε πλέον και ο τελευταίος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παραπομπές:
[1] Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Αλέξανδρος, κεφ.21.
[2] Ιουστίνος, Βιβλίο 11, Κεφ. 10, 2-3
[3] Αλέξανδρος ο Μέγας - Ιστορία και Θρύλος
Πηγή
